ความลับฟ้าเรื่องการสร้างจักรวาลและสรรพสิ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่แท้จริง

สังโยชน์10 (กระจกชี้วัดตนเอง)

สังโยชน์หรือสัญโยชน์ 10 เป็นความยึดมั่นถือมั่นที่นักธรรมจะต้องละให้หมดสิ้น เป็นข้อกำหนดที่นักธรรมพึงรู้ได้ด้วยตนเองว่า การละกิเลสของตนไปถึงขั้นไหนแล้ว

1.ละในความเห็นเป็นตัวตนของสังขารร่างกาย (ขันธ์5)

2.ละในความลังเลสงสัยที่มีต่อพระรัตนตรัย

3.ละในการยึดมั่นในศีลโดยขาดการพิจารณาเหตุและผลของศีล

4.ละความพอใจในการเสพกามรส

5.ละความขุ่นเคืองใจ,ละความขัดข้องใจ

6.ละความพอใจในรูปและนิมิตต่างๆ

7.ละความพอใจในลักษณะ(นาม)และความคิดคำนึงต่างๆ

8.ละการถือเปรียบเทียบความดีของตนกับผู้อื่น(มานะ)

9.ละความฟุ้งซ่านในธรรมเบื้องสูงที่ตนเองรู้

10.ละทั้งความไม่รู้(อวิชชา)และความรู้ในปรมัตถ์ธรรม,ไม่ยินดียินร้าย

การละในสิ่งทั้งสิบข้อนี้ ท่านเรียก"สังโยชน์สิบ"เป็นข้อตรวจทานจิตของนักธรรมเอง เมื่อละได้หมด...จิตก็เบิกบานอยู่ทุกขณะเวลา,สงบ,สันโดษ,สมถะ,เป็นผู้รู้แจ้งในโลกทั้งปวง...ไม่ติดกับของโลก...ไม่หลงโลกท่านกล่าวว่าเป็นผู้ดับทุกข์ได้ในที่สุด
<!-- google_ad_section_end -->

 

สุดยอดจินตนาการ ใครเป็นคนบอกว่า.... จินตนาการไม่มี เค้าความจริงที่ปน อยู่
จินตนาการ เป็นเรื่อง ที่เป็นไปได้ ..... ให้ดูว่ามนุษย์ในอดีตคิดหรือจินตนาการสิ่งที่ประดิษฐ์ แต่สามารถปรากฎเป็นจริงได้ ในเวลาปัจจุบัน....

ไม่มีเค้า ก็ คิดไม่ได้ดอก

 

ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่ะ ตั้งแต่ปี 2010

rabbit_heartrabbit_heartrabbit_heart

 

เสือกรู้ได้ไง .....เป็นบร๊ะเจ้าหรอ....ก็ไม่เห็นบร๊ะเจ้ามันมาพูดสักคำ.......จะมีก็สาวกติ๊งต๊อง........คอยชูหางบร๊ะเจ้า.....คอยเกาะแดกไปเทียบศาสดา โน้น ศาสดานี้....มั่วไปเรื่อย....สร้างจินตนาการบรรลุในห้องน้ำเสร็จแล้วก็โพสมั่วๆๆ........ตลกหลอกแดกไปวันๆ...ละอาบร๊ะเจ้าของเองจิงๆๆ....ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าบร๊ะเจ้ามันไปมุดอยู่ในรูไหนเลย.....5555566666

 

ที่ตลกร้าย ของหนังสือเล่มนี้ทีผมได้เอาข้อมูล บทความมาให้อ่าน จนที่ผมจนต้องบอกว่า เออ เฮ้ย แต่จำไม่ได้แล้วครับ คราวๆ ว่า เจ้าของหนังสือ บอกว่า พระเจ้าที่พูดๆ ว่าสร้าง นู้น สร้างนี่ ก็คือ ตัวของเราเองครับ เอาง่ายๆ ยกตัวอย่าง ว่า เดินอยู่ในตลาด แล้วคิดว่า ทำไมเราไม่ไปอยู่ในร่างแม่ค้าคนนี้ ทำไมเราไม่ไปอยู่ ในร่างลูกเรา ทำไมต้องรู้สึกว่าเราคือตัวเรา พระเจ้าอยู่ในใจ เรานี้เอง ที่สามารถสร้างทุกสิ่งได้ ถ้าผมเฉลยแต่แรกมันไม่สนุกครับ แต่ก็ไม่คิดว่า จะต้องมาเฉลยในอีก 6ปี ซึ่งหนังสือเล่มนี้ ผมอ่านเจอในห้องสมุดครับ เห็นว่าเป็นธรรมมะที่หักมุมดี เจ้าของหนังสือเขาบอกว่า (ในท้ายๆเล่ม) การที่เรารู้แบบนี้แล้วจะทำให้เราเลือกทางเดินให้ชีวิตเราได้ พระเจ้าคือตัวเรา พระเจ้าคือใจเรา เราคือคนที่อยู่ใน เกม THE SIM ใจ คือ คนที่เล่นตัวเรา พูดง่ายๆคือ ชีวิตก็เหมือนกับการเล่นเกม เล่นไม่รู้จักจบจักสิ้น จะทำยังไงให้เราเลิกเล่นเกมนี้สักทีแค่นั้น หาทางกันเอาเองครับ (THE SIMนี้ยกตัวอย่าง เพราะจำไม่ได้แล้วครับ)

ขออโหสิกรรมให้คนที่ด่าผมครับ พอดีว่าไม่ได้เฉลยก่อน เอาง่ายๆครับ หนังสือเล่มนี้เหมือนเป็นกระทู้ดักคนที่อ่านครับ ว่าความคิดของเขาเป็นเช่นไร ว่าคิดวิเคราะห์เป็นไหม ซึ่งมารู้ที่หลังก็สายไปแล้ว ด่าตั้งแต่เริ่มอ่านยันจบ เหมือนนิยายเรื่องหนึ่งเลย อ่านแบบว่า รู้หนอกันเป็นไหมครับ ไม่ใช่ว่า อะไรของเมิงเนี่ย ลัทธิ อะไรพระเจ้าบ้าบออะไร สติๆ หัวร้อนกันไป ไม่งั้นผมไม่มาตั้งในกระทู้ วิทยาศาสตร์-ลึกลับหรอกครับ เพราะผมรู้แล้วว่าเขาสอนธรรมะแยวใหม่

 

6ปีเฉลยก็ไม่สายนี่ครับ