ความลับของคำว่า " ไฟดับแล้ว ไม่ปรากฎว่าอยู่ที่ใด "

คุณขันธ์

ในเมื่อไม่เคยสัมผัสกับสิ่งนี้ แล้วยกพุทธพจน์มาให้ฟังแบบเลือนลอย เหมือนจะอวดภูมิปัญญาตนเอง ดังนั้นจะกล่าวอะไรกับของสูงส่งก็ขอให้คิดเสียก่อน ประเดี๋ยวจะปัญญาอ่อนกันหมด ส่วนคุณวิมุตติก็อาจจะเป็นอัมพาตได้ อนาถจริงแท้

 

พูดเอง เออเอง อีกแล้ว

ใครหน้าไหนจะกล้าบอกว่า ตนเห็นนิพพานแล้ว ยกเว้นท่าน ใบไม้นะ

พูดแบบนี้ เป็นลักษณะ ขี้แพ้ชวนตี

ที่ผ่านๆ มา ยังไม่เห็นว่า จะถาม จะตอบ อะไร ที่เป็นหลักเป็นเกณฑ์ได้บ้างเลย นี่คงเป็นวิสัยของพวกที่ไม่มีศาสนาสินะ คือ นับถือสะเป๊ะสะปะ หาหลักหาเกณฑ์อะไรไม่ได้ เป็นแค่เด็ก ป 1 ไม่น่ามาถามอาจารย์เรื่อง DNA เลย เพราะถ้าตอบไป ก็เหมือนเป็นการ "สีซอ ให้ควายฟัง" เปล่าๆ

วันนี้ ได้อีกสำนวนแล้วนะ หุๆๆๆ...

 

คุณ วิมุตติ กับ คุณ eddy ถือกระป๋องน้ำมันไฟแช็คกันอยู่หรือครับ

กระทู้นี้เกี่ยวกับไฟที่ดับไปแล้วของคุณขันท์นะ

เดี๋ยวไฟคุณขันท์กลับมาลุกละยุ่งเลย

นี่ยังเป็นไฟเย็นกันอยู่นะนี้

ไฟเย็นส่องสว่าง
ปัญญา
ได้

 

ผมพูดเล่นน่า ก็อย่าถือสาไปเลย ไม่ต้องไปแบกความคิดไว้หรอก มันหนักโดยใช่เหตุ ปล่อยให้เขาได้โปรดมนุษย์โลกไปเถิด ประเสริฐยิ่งแล้ว สาธุ

 

พลิกลิ้นอีกแล้ว ตอนนี้มาบอกว่า พูดเล่น อย่าถือสา จริงๆ ก็ไม่มีใครถือสาหรอก ตอบเสร็จเค้าก็วางกันหมดแล้ว ตอบไปยิ้มไป สบายใจดี

ขนาดศีล ยังไม่เอามาแบก แล้วเรื่องไม่เป็นเรื่อง จะแบกไว้ทำไม เหอๆๆๆ

 

eddy สิ่งที่ผมพูดไป มันเป็นปัจจัตตังนะ ผมรู้ได้เฉพาะตน ถูกไหม
ที่นี้ สิ่งที่ผมให้เอ็ดดี้ไปพิสูจน์ เอ็ดดี้ก้ต้องพิสูจน์จาก เรื่องง่ายๆก่อน ตามที่บอกไป สำหรับผม พิสูจน์มาแล้ว
จนเห็นแล้วว่า ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์อีก เรื่องนี้ เอ็ดดี้จะมารู้กับผมได้อย่างไรหละ

1+1 = 2 เชื่อไหม
2+2 = 4 เชื่อไหม คุณเชื่อได้ เพราะว่ามันตรงหลักการ
ทีนี้ หากบอกว่า 100000+230245244654544654654 เท่ากับ เท่าไร ผมก็ไม่สนแล้ว เพราะว่า เราก็ใช้หลักการเดียวกัน ไม่ต้องพิสูจน์แล้ว เรารู้แล้ว
คุณจะเชื่อ เฉพาะตัวเลขไม่ได้ แต่คุณต้องเชื่อในหลักการที่มาเป็นอย่างนั้น
คำพูดผม คุณก็เชื่อไม่ได้ถูกแล้ว แต่คุณจะต้อง พิจารณาให้เกิดหลักการของตนเอง

ผมไม่โกรธหรอกครับ ท่านเล่าปัง ไม่ต้องกลัวว่า ไฟจะกลับมา สำหรับท่านอื่น เพลาๆ ลงบ้างก้ดีครับ
หรือว่า วันนี้ป่วยก็ไม่รู้ เลยไม่มีไฟโทสะ

 

แหม

จิตอกุศลแหะ

อยากให้คุณขันท์ป่วย(x)นานๆ ธรรมะละมุนละไมขึ้นเยอะ

แต่ว่า ให้หายเร็วๆดีกว่าเนอะ แต่ของอย่างนี้ ต้องปฏิบัติเอง
หลักการคือ กินน้ำมากๆ นอนเยอะๆ เล่นเน็ทน้อยๆ ธาตุไฟจะได้ไม่ทำงานมาก
หลักการนี้ใช้ได้ไม่ได้ ต้องปฏิบัตเอง เห็นเอง ปัจจัตตัง

 

นอกจากมีความรู้ทางธรรม ยังมีทางการแพทย์ด้วย
ขอบคุณครับ ท่านเล่าปัง ที่เป็นห่วง
เป็นไข้แบบนี้ก้ดีเหมือนกัน มันทำอะไรเรียบๆ ดี
ไม่มีพลังรุนแรง

 

ฮ่าว คุณวิมุตติ คุณเล่าปัง คุณ nsthai ช่วยกันเบรคๆ ไว้ เดี๋ยวคุณขันธ์จะลอยไปเพราะดับขันธ์ไปเสียก่อน แก่ยังไม่โปรดโลกนรกเลย ให้แก่ไปโปรดเสียก่อน เพราะธรรมแก่เยอะ เสียดายเดี๋ยวของจะเน่า.....

 

เยอะก็ต้องให้เน่า ถูกแล้ว

เก็บไว้ได้ที่ไหน ธรรมะ สุดท้ายก็ต้องทิ้ง

ไม่เบรคหรอก ถ้าจะดับขันท์ จะเห็นธรรมขึ้นมาเนอะ

นี่ ป่วย ก็อุตสาห์มาให้เห็นนะ ประมาทได้ที่ไหน

 

คุณเล่าปัง

คุณเล่นเฝ้าบอร์ดเลยหรือเหนี้ย ผมกะว่าจะเข้ามาเล่นละครแห่งนี้เป็นฉากสุดท้ายแล้ว และจะขอเป็นผู้ดูเพียงอย่างเดียว

คุณเองก็ควรเอาเวลาที่เหลือนี้ไปเขียนบทความหรือหนังสือธรรม เพื่อเผยแพร่พระเกรียติคุณและถ่ายทอดองค์ความรู้ให้กับผู้ที่สนใจธรรม แล้วให้คนที่ไว้วางใจเป็น editor ให้ จะได้สร้างบุญกุศลแห่งธรรมทาน โดยการจัดจำหน่ายเพื่อนำรายได้หักค่าใช้จ่าย ส่วนที่เหลือทำบุญกุศล เสียดายความรู้จริงๆ คนในบอร์ดนี้มีความรู้ดีก็เยอะ แต่จะมีสักกี่คนที่จะทำเช่นนี้ได้ เพียงแต่หนังสือคุณต้องมีจุดขายที่โดดเด่นพอที่จะเจาะตลาดในเชิงกว้าง ลองกลับไปทบทวนดู ทำโครงร่างหนังสือที่เหมาะสม แล้วผมจะลองหาสำนักพิมพ์ที่รู้จัก เผื่อเขาจะรับพิจารณา แต่หนังสือต้องเป็นฉบับร่างแล้วเสร็จนะ เขาจึงจะพิจารณา ลองดูแล้วกัน ผมจะเป็นกำลังใจและช่วยเหลือคุณเท่าที่จะทำได้

 

อิอิ

เฝ้าบอร์ดจริงๆแหละ คือ ปิดไปแล้วนะ แต่จิตมันฝุ้งธรรม เผอิญภาวนาอยู่
ไปกดมันบ่อยๆก็ไม่ถูก เลยปล่อย ก็มากดคอมฯ แทน


ส่วนเรื่องหนังสือ ไม่ดีหรอก มันของตาย

สู้กระทู้ไม่ได้ เป็นธรรมชาติกว่า ใครมาแบบไหน ก็เดาใจกันตรงนี้
ถ้าถูกก็โชคดีไป ถ้าไม่ถูกใจ อ่านแล้วขัดใจก็แย่หน่อย วิบากส่งมา

ก็เลยต้องคุยแบบเมตตา ไม่ขัดใจให้มากๆ ก็จะปรุงปัจจัยภายภาคหน้าไว้ดี

คือ เรายังหมายมั่นเป้าหมายในวันหน้า วันนี้เลยไม่อยากทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

คุณ eddy ก็ทำดีของคุณไปนะ ให้มั่นใจว่าดี จะรวยก็ต้องให้รวยกันจริง
จะให้มีตำแหน่ง มีบริวารเยอะๆ ก็ต้องทำให้ดีที่สุดเลยนะ ทำให้ได้จริงๆ
ได้แล้วก็ต้องรู้รักษาให้มันดีตลอด วันนี้มีความสุขก็ให้พรุ่งนี้มันสุข
ถ้าวันนี้มีทุกข์ก็ช่างมันเนอะ ของชั่วคราว เดี๋ยวมันก็สุขได้บ้าง

แต่ถ้าเมื่อไหร่เบื่อๆอยากๆ รักษาอะไรไว้ไม่ได้ ดีก็ไม่ได้ แย่ก็ไม่ได้
ก็ค่อยทบทวนเอานะ ว่าความไม่เที่ยงของสิ่งต่างๆมันน่าเบื่อไหม
อะไรๆ ก็ไม่ได้อย่างใจเลย กำกับให้เป็นไปได้อย่างที่ต้องการบ้างไหม

ไม่แน่หรอก ไอ้สิ่งที่คุณถอยๆ ไม่อยากเข้าใกล้นี้ จะมาให้คว้าตรงหน้า
แต่ต้องเข้าเว็บคุยกะคุณขันท์ คุณวิมุตติบ่อยๆนะ จะได้จำศัพท์แปลกๆไว้บ้าง
ตรงที่ขัดๆกันก็โยนไปเนอะ แค่อารมณ์ ส่วนคำศัพท์นี้พอจะเอามาเล่น
กันได้ก็จำไว้ก็ไม่เสียหาย คุยกันมันกว่าเดิมอีก

 

เอ็ดดี้ ผีน่ารัก ยังมาแนวเดิม
ท่านเล่าปัง เล่นอินเตอร์เน็ต เพราะเขามีเวลาจะเล่น เขาก็ใช้เวลามาสั่งสอนคนโง่อย่าคุณนี่ไง สำหรับเรื่องให้ไปแต่งหนังสือขาย
เอาเงินมาหักค่าใช้จ่ายทำบุญ อันนี้มันความคิดของคุณนะ คุณมองแต่ในมุมนั้น
หนังสือ คือ สื่อทางเดียว แต่เว็บคือ สื่อสองทาง คือ โต้ตอบกันได้
หลายๆ คนฉลาดมากขึ้น ก็เพราะอ่านเว็ป หลายๆคนหลุดพ้นได้ก็อ่านเว็บ แต่หลายๆคนยิ่งโง่หนักขึ้นไปอีก ถ้าอ่านเว็บแล้วไม่พิจารณา
คุณดูสิว่า กว่าจะเขียนตำราได้หนึ่งเล่ม กว่าจะพิมพ์ได้ กว่าจะลงทุนได้ กว่าจะขายได้ เป้าหมายมันจะต้องมองไปถึงใคร พอดีกัน ไม่ต้องทำมาหากิน สู้มาเว็บนี้เจาะโดยตรงไม่ดีกว่าเหรอ เปิดปุ๊บ ถึงกันเลย คนอ่านก็อ่านได้สนุก สงสัยแล้วมาถามก็ได้ ไม่ต้องนั่งอ่าน เอออออยุ่คนเดียว
คุณอย่ามองอะไรโง่ๆ มองมุมเดียว หนังสือนี้ ผมจะเขียนกี่เล่มก็ได้ ความรู้มีมากมาย เขียนหนังสือเท่าห้องสมุดมันก็ไม่หมด

สำหรับ เรื่องที่บอกว่าคนยกยอแล้วผมจะลอย นั้น ถ้าพูดแบบไม่โม้นะ โลกธรรมไม่มีผลกับผมหรอก ไม่ต้องห่วง ห่วงแต่ตัวคุณดีกว่า ว่าเมื่อไรจะรู้เรื่องกับเขาบ้าง อ่านมาตั้งนาน เขียนให้อ่านขนาดนี้ ไม่อ่าน มานั่งจับผิดคนนั้นคนนี้ นี่มันคนโง่หรือฉลาด ไอ้ที่ให้อ่านไม่อ่าน ไม่คิด แต่เอาใจไปคิดว่า คนนั้นเฝ้าเว็บบ้าง คนนี้ควรไปโปรดนรกบ้าง คนโน้นอวดเ่ก่งบ้าง
ไอ้คนคิด บ้าๆ แบบนี้มันไม่ดูตัวเองว่า เออ แล้วนี้กูเป็นอะไร เขาอุตส่าห์เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านไม่ยอมทำความเข้าใจ เสือกไปคิดว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ นี่นะ เอ็ดดี้ คุณต้องเริ่มฝึกแนวทางของพระพุทธองค์ด้วยการมองตัวเองแบบนี้ เข้าใจไหม

นี่แหละ อัตตานัง โจทยตานัง จงกล่าวโทษตนอยุ่เสมอ จะได้หูตาสว่างมองเห็น กิเลสความทุเรสในใจตัวเองบ้าง


สำหรับผม ถ้าจะพิสูจน์ เอาคำถาม มาพิสูจน์ คำเหน็บแนมมาพิสูจน์ก็ได้ แต่โดนกลับไปไม่รู้ด้วยนะ

ถ้าโดนกลับไปเมื่อไร ต้องไปโทษเล่าปัง ที่แนะนำให้ผมดื่มน้ำมากๆ จนหายไข้

 

คุณ เอ็ดดี้ ก็ท่าทางดูมีความคิด ตรงไปตรงมาดี หากปรับทิฏฐิให้เข้ารูปเข้ารอย ก็คงอนาคตไกลไม่ใช่น้อย จงเปิดใจให้กว้าง อย่าให้ทิฏฐิมาบังตา อย่ามัวแต่มองคนอื่น แต่จงมองดูที่ตัวเองให้มากๆ ไม่มีใครโกรธเคืองอะไรคุณอยู่แล้ว วาจาการเหน็บแหนม ก็เพลาๆ ลงบ้างนะ เป็นผู้ใหญ่ต้องใจกว้างและให้อภัย ผู้คนจะได้ยกย่องสรรเสริญ ชีวิตทั้งทางโลกทางธรรมก็จะมีความสุข...

 

คุณเล่าปัง อย่าไปสนใจกับพวกที่หลงกับมายา ปล่อยให้พวกเขาเหล่านี้เพ้อฝันกับอุดมคติที่ไร้ขอบเขต ไม่ได้มองด้วยแก่นแท้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงแค่กุศโลบายให้มนุษย์ได้ทำดีเท่านั้น ในเมื่อท่านเป็นคนมีจิตใจดีอยู่แล้ว ใยต้องเกือกกลั่วกับสองคนนี้ เรายังต้องอยู่กับโลกในปัจจุบันที่จริงแท้ ทำแต่ในสิ่งดีงาม สองคนนั้นไร้ปัญญาอย่างท่าน เก่งแต่ขี้โม้ ชอบอ้างพุทธพจน์ โปรดตัวเองยังไม่เลย แต่กะเดียดจะไปโปรดผู้อื่น เชื่อเรานะ เชื่อเรา เราจะฉุดท่านขึ้นจากแหล่งอโคจรแห่งนี้ อย่าเอาเวลาสองสามชั่วโมงมานั่งแบกความคิดผู้อื่นๆ ทำให้จิตใจมัวหมองเลย สองคนนี้ก็ไม่รู้จักไปบวชเสียที มาพล่ามอยู่ได้เป็นวรรคเป็นเวร หาวิธีอื่นที่สร้างสรรค์มาซิ ดูสำนวนจากการเขียนและร้อยเรียงของพวกเขาเหล่านี้แล้ว ไม่ได้ใช้ภาษาหนังสือธรรมหรอก ภาษาบ้านๆ นะ ไปเถิดท่านๆ จะได้ปิดฉากละครแห่งนี้สักที

 

ไปชี้นำอะไรท่านเล่าปังเล่า ทำเป็นเด็กเล่นขายของหาพวกพ้องไปได้
เล่าปังเขาไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย แล้วคุณ เข้ามาเอง มาใส่คนนั้นคนนี้
แล้วคุณก็มาบอกว่า ผมพูดไม่จริง คุณนี่เป็นคนเช่นไร ไปสำรวจตนเองก่อนนะ
พูดเองเออเอง คนอย่างคุณ ไม่มีศาสนา คิดอะไรมันเลยไม่มีหลักยึดเหนี่ยวจิตใจ ไม่มีหลักมีเกณฑ์ เอาแต่เพ้อเจ้อตามความรู้สึก คิดนึกอะไรออกมาตามอารมณ์ ไม่ได้มีการพิจารณาเลย
แต่ผมไม่ถือคุณหรอก ถ้ากลับตัวกลับใจเมื่อไร จะหันหน้ามาศึกษาศาสนาพุทธ ผมจะสอนให้

เริ่มแรกเลย ไปสำรวจตนเองก่อน ว่า ดีพอหรือยัง ชีวิตยังวุ่นวาย ยังมั่วอยุ่ก็อย่ามาชี้นำคนอื่น ไปขจัดกิเลส เอาตัวเองให้ดีก่อน ก่อนมาสอนคนอื่น หรือ ก่อนมาว่าคนอื่นว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เอาตัวเองให้รอดก่อนนะ

 

เวร ^_^!

ไปดีกว่า...

 

ในความรู้สึกเรา มันก็หลอกลวง ความเป็นตัวเป็นตนของเรามันก็หลอกลวง
เพราะถ้าเป็นตัวเราจริง มันต้องตรึงอยู่ตลอดเวลา แต่นี่เวลานอน มันก็ไม่ปรากฎ
ตอนดูหนังก็ไม่ได้รู้สึกในตัวเรา มีแต่รู้สึกในหนัง
ตอนดูอะไรเพลินๆ มันก็ลืมไป มีแต่เนื้อเรื่องที่สนใจ

ตอน อ่านหนังสือ ตอนเถียงกันกับเพื่อน มันก็มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ความรู้สึกแต่ละอย่าง สลับเปลี่ยน หมุนเวียน แล้วจะเอาอะไรมาเป็นตัวตนเรากันแน่ มันมีแต่จิตที่แปรไปตามสภาวะ

พอสภาวะทั้งหลายดับไป นั่นแหละ ไฟดับไป