ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

<TABLE class=tborder id=post957496 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 03-02-2008, 10:58 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #1094 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>O.A.T<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_957496", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 02:13 AM
วันที่สมัคร: Sep 2007
ข้อความ: 126 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 10,698 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 1,789 ครั้ง ใน 129 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 194


</TD><TD class=alt1 id=td_post_957496 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สุดใจเขากะลา
คุณอภิสิทธิ์ หรือคุณ O.A.T.

เข้าร่วมงานในรุ่น 51
ตั้งแต่วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2551 เป็นต้นไป.
</TD></TR></TBODY></TABLE>



รับทราบครับผม..
และยินดี ถือเป็นเกียรติอย่างสูง ที่ได้รับความไว้วางใจจากระบบ(มนุษย์ต่างดาว) ให้เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานกับระบบ
เป็นบุคคลที่ 2 ในรุ่นที่ 51 ครับ..
<!-- / message --><!-- edit note --><HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

รูปโฉมใหม่ของคุณ O.A.T. ที่จะมารับงานใหม่ร่วมกับคุณชยุต ต่อจากพี่สุดใจ และคุณ no.9 ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 นี้

ค่ะ ก็เติบโตไปตามงานที่ต้องรับมอบหมาย ยินดีด้วยกับภารกิจใหม่ของคุณอภิสิทธิ์

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

ถูกต้องแล้วครับ
เอ..แต่ว่ามันงานอะไรนะ จำไม่ได้แล้ว

เร็วๆนี้แหละ..

 

"ความเงียบสงบ..ในความวุ่นวาย"...

ผมก็เคยเป็น..
มีครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว เข้าดิสโก้เทคกับเพื่อนๆ
ปกติผมจะไม่ค่อยชอบเสียงดังมากๆเท่าไหร่
เข้าไปทีไรต้องไปนั่งห่างๆลำโพงหน่อย หรือถ้าเลือกไม่ได้
ก็จะเอากระดาษทิชชู่อุดหูไว้เสมอ..

แต่มีอยู่วันหนึ่ง พอนั่งๆไประยะหนึ่ง รู้สึกว่าเห็นภาพผู้คน
ที่กำลังเต้นรำ ดิ้น กันสนุกสนาน กินเหล้า ชนแก้วกันอยู่นั้น
ก็เกิดคำถามประมาณว่า ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
และคำถามว่าทำไม..ทำไม..อีก 2-3 ทำไม และภาพผู้คน
ก็เหมือนแยกออกจากตัวผม เหมือนผมไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น
ผมก็เลยหลับตาลง ความเงียบสงบก็บังเกิด แม้ว่าหูจะได้ยินเสียงเพลง
ดังอึกทึกอยู่เหมือนเดิม..เอ่อ..ไม่รู้เพราะเมาหรือเปล่านะ

 

มีเวลาอีกเล็กน้อย เกรงว่าจะไม่ทันทั้งหมดที่จะอธิบาย เพราะมีเวลาแค่เที่ยงวัน ก่อนเตรียมรับภารกิจใหม่วันนี้ 15.00 น. หากไม่ทันในส่วนใดบ้างนั้น ก็จะมาเล่าอีกครั้งในโอกาสต่อไปนะคะ<O</O
<O</O
ส่วนที่ยังเหลือก็คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ กับความรู้เท่าทันธรรมชาติ<O</O
<O</O
ก็จะขอเริ่มจากวิญญาณขันธ์ก่อนละกัน เพื่อจะได้ทำความเข้าใจได้ง่ายขึ้นสำหรับผู้ที่รับฟังใหม่ โดยจะขอเรียงลำดับก่อนหลังตามการกระทบแล้วเกิดสภาวะตามจริง<O</O
<O</O
ดังนั้น ร่างกายที่ได้อธิบายผ่านไปแล้วนั้น ในร่างกายก็จะมีอายตนะภายในรวมอยู่ด้วย ก็คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ซึ่งจะต้องจับคู่กับอายนะภายนอก ก็คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ ดังนั้นช่องทางที่เมื่อมีการกระทบแล้วทำให้เกิดภาวะทางจิตอย่างใดอย่างหนึ่งได้ ก็ต้องผ่านช่องทางทั้ง 6 นี้เช่นกัน ก็คงต้องขอจับกันเป็นคู่ ๆ <O</O
<O</O
อย่างเช่น ตาก็ต้องคู่กับรูป แต่ระหว่างตากับรูปนั้นมันเป็นคนละชิ้น ยังไม่รู้จักกัน ดังนั้นจึงต้องมีจักษุวิญญาณเป็นตัวเชื่อมระหว่าง ตากับรูป แล้วส่งเข้าไปที่ตัวสัญญา ก็คือความจำนั่นเอง<O</O
<O</O
เช่น ตามองเห็นดอกกุหลาบ ตา กับ ดอกกุหลาบเป็นคนละชิ้นกัน มันไม่สามารถเชื่อมต่อกันได้ แต่มีจักษุวิญญาณ คือการรับรู้ทางตามาเป็นตัวเชื่อมของ 2 ชิ้นเข้าด้วยกัน ถ้าเคยรู้จักดอกกุหลาบอยู่แล้ว เห็นปุ๊บก็รู้จักปั๊บทันทีเลย ไม่ต้องไปนั่งนึกใหม่ เพราะเคยบันทึกไว้แล้ว ดังนั้นถ้าตาบอด การรับรู้ทางตาก็ไม่มีเพราะอายตนะภายในคือตาไม่มีการต่อเชื่อม ดังนั้นการที่จะมีอุปาทานจากการเห็นรูปเอามาปรุงแต่งก็ไม่มี<O</O
<O</O
หูกับเสียงต่าง ๆ ก็เป็นคนละส่วนกัน แต่มีตัวโสตวิญญาณเป็นตัวเชื่อม แล้วก็เข้าใจได้ว่าเป็นเสียงของอะไร ตามที่ความจำได้เคยบันทึกไว้ ดังนั้น การที่จะเกิดสุขทุกข์ได้นั้น ก็เพราะการรับเข้าไป จำได้ว่าเสียงอะไร แล้วก็ไปปรุงแต่งความคิดเอาเอง เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่สำคัญเช่นกัน<O</O
<O</O
แต่ถ้าเรารู้กลไกของธรรมชาติแล้ว เราจะเห็นความเป็นเช่นนั้นเองของขันธ์ห้า คือมันทำงานของมันอัตโนมัติ ตามเหตุ ตามปัจจัยที่สะสมไว้อย่างตรงไปตรงมา เหมือนเช่นเอาน้ำไปตั้งไว้กลางแดดจัด ๆ เมื่อน้ำถูกแดดนาน ๆ น้ำก็ย่อมร้อนเป็นเรื่องธรรมดา มันก็เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย แต่คนที่จะกินน้ำนั้นต่างหากที่จะสุขหรือทุกข์ และตัวของน้ำเองมันก็ไม่ทุกข์ มันไม่ได้สนเลยว่า ใครจะรู้สึกอย่างไร จะพอใจหรือไม่พอใจที่ต้องดื่มน้ำร้อน ๆ แก้วนั้น เพราะน้ำมันไม่ได้ทำตัวมันเอง มีสิ่งอื่นมากระทำ เพราะเมื่อมีน้ำ มีแดด ผลที่ออกมาก็คือ มีความร้อนแทรกอยู่ในน้ำแก้วนั้น

แต่คนที่จะดื่มน้ำนั้นต่างหาก ที่สุข หรือทุกข์ก็ได้ อยากจะดื่มน้ำให้ชื่นใจเสียหน่อย กลับร้อนเสียแล้ว โมโห หงุดหงิด และเกิดอารมณ์สุขทุกข์ได้ ก็เพราะไม่เห็นความเป็นธรรมดาของสิ่งที่เกิดนั่นเอง
<O</O
แต่ถ้ามีสติ มองเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติ ความทุกข์ก็จะกินไม่ได้ ก็แค่ อ๋อ น้ำมันตากแดด มันก็ร้อนอย่างนั้นเอง รอหน่อยเดี๋ยวก็เย็น หรือไม่เป็นไรร้อนหน่อยก็กินได้ อารมณ์ขุ่นมัวก็จะไม่เกิดขึ้น เพราะเห็นความเป็นจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น

ฟังเหมือนเป็นเรื่องไม่น่าสำคัญ แต่สำคัญเชียวละ เพราะแค่เรารู้จักธรรมชาติตามที่มันเป็นอยู่จริง จะทำให้เราปล่อยวางได้มากขึ้น ซึ่งระบบมุ่งเน้นอธิบายให้เห็นมุมมองของธรรมชาติแบบง่าย ๆ ที่เรามองข้ามไปนั่นเอง<O</O
<O</O

 

พี่สุดใจพบเจอมามาก เมื่อก่อนพี่สุดใจเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง หงุดหงิดง่าย อะไรก็ไม่ค่อยจะถูกใจสักอย่าง ขนาดเปิดแอร์เย็น ๆ แต่เย็นไม่ทันใจก็หงุดหงิด ข้างบ้านเปิดเพลงเสียงดังก็หงุดหงิด ไปซื้อของคนขายหยิบให้ช้าก็หงุดหงิด จึงมีแต่เรื่องไม่พอใจ ไม่ถูกใจ ไม่ทันใจ ตลอดเวลา จึงเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจร้อน ขี้โมโห และเป็นคนที่มีแต่ทุกข์เสียเป็นส่วนมาก<O</O
<O</O
ดังนั้นในช่วงฝึกแรก ๆ ก็เลยโดนเสียเยอะ กับการเอากิเลสของพี่สุดใจออกนี่ ถ้าเป็นคนสอนก็คงอ่อนใจเหมือนกัน แต่นี่ระบบไม่สนใช้อุปกรณ์สอนเลย ไปดับทุกข์เอาเอง<O</O
<O</O
บางครั้งมีวาระให้เดินเท้าเปล่า ก็พยายามเดินกระย่องกระแย่ง กลัวเหยียบหิน กลัวเหยียบหนาม กลัวเท้าพอง
<O</O
ก็เลยเจอความทุกข์เต็ม ๆ เพราะจู่ ๆ ก็เดินลงจากเขาด้วยเท้าเปล่าคนเดียวตอนประมาณ บ่าย 3 โมง แดดกำลังร้อนจัดเชียวละ เท้าเปล่าด้วย ขืนตัวเองหยุด ก็ไม่ยอมหยุด พอลงมาถึงทางข้างล่าง ถนนเป็นหินลูกรัง บางช่วงเป็นทรายก็มีเพราะเขาเอามาถมถนน เราก็พยายามเดินข้างทางเพราะเป็นต้นหญ้า จะได้บรรเทาความร้อน ขาก็พาออกมาเดินกลางถนน เท้าเปล่ากับหินร้อน ๆ ก็ร้อนมาก ร้อนจนเท้าแทบพอง ความทุกข์จากความร้อนไม่เท่าไร แต่ความทุกข์จากความไม่พอใจ โมโห มีมากกว่าหลายเท่าในช่วงนั้น บังคับตัวเองก็ไม่ได้ ทำไมต้องทำกับเราอย่างนี้ <O</O
<O</O
ระยะทาง 1 กิโล และเดินกลับอีก 1 กิโลโดยไม่ได้หยุดพักเลย กับเท้าเปล่ากลางแดดนั้น ไม่ใช่ง่ายเลยกับการทำจิตให้มีความสงบเย็นได้ และก็เหมือนเคย โดนไปหลายวัน จนเริ่มเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติมากขึ้น วันต่อมาก็เริ่มสบายมากขึ้น พอเดินลงมาสัก 11 โมงเช้าก็คิดว่า เออดีแล้วแดดยังไม่ร้อนจัด พอเดินเย็นหน่อยก็เออดีแล้วแดดเบาหน่อย พอเดินเวลาเดิมก็คิดว่า เออ ก็แดดมันแรง มันก็ต้องร้อนเป็นธรรมดา ไม่ใส่รองเท้ามันก็ต้องร้อนเท้าเป็นเรื่องธรรมดา และเราเดินกลางแดดนี่นา มันก็ต้องร้อนอย่างนี้แหละ
<O</O
น่าแปลกที่เมื่อคิดอย่างนี้ เห็นความจริงอย่างนี้ ความทุรนทุรายที่อยากจะให้หายร้อน อยากจะให้ถึงไว ๆ อยากจะให้เลิกเดินกลับหายไป กลายเป็นมองเห็นความเป็นเช่นนั้นเองมากขึ้น ความสงบเกิดขึ้นในขณะที่เดินกลางแดดนั้น นี่ต่างหากที่สำคัญ
<O</O
ดังนั้น เมื่อจิตไปจดจ่ออยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง มีสมาธิอยู่กับการคิดพิจารณาเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติ การสนใจเรื่องอื่น ๆ ก็เลยเป็นรองไป จึงลืมสนใจความร้อนที่เท้าเปล่าเหยียบย่างนั้น ลืมความไกลของระยะทาง และลืมไปว่าเคยทุกข์กับสภาวะนี้มาก่อน ในวันนั้นจึงกลับถึงจุดหมายไวแทบไม่รู้ตัว พร้อมทั้งได้ปัญญา วิริยะ ขันติ และการปล่อยวางไปพร้อม ๆ กันเลย
<O</O
ในหลายวันถัดมา เดินร้อน ๆ เช่นเดิม แต่คราวนี้เดินไปร้องเพลงไปแบบสบายอารมณ์ ความทุกข์ที่หลอกกินมาหลายวัน ก็หลอกไม่ได้อีก เพราะความคิดมันเปลี่ยนไป มองเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติมากขึ้น ว่ามันเป็นอย่างนั้นของมันอยู่แล้ว
<O</O
ดังนั้น หลายคนที่รู้จัก จะเห็นว่าพี่สุดใจทำไมอดทนเก่งจัง ไม่ค่อยบ่น ไม่ค่อยพัก ไม่ว่าจะร้อน จะหนาว ทุกสถานการณ์ไม่ค่อยเห็นอารมณ์เสีย ความจริงไม่รู้หรอกว่าเบื้องหลังนั้น หนักหนาสาหัสแค่ไหน
<O</O
ดังนั้น พี่สุดใจอาจจะเล่าเหมือนสอนเด็กเริ่มเรียน แต่อย่างที่บอก ระบบที่มาสอนนั้น สอนในคนที่มีพื้นฐานของธรรมะแตกต่างกัน จึงต้องสอนให้เข้าใจง่าย ๆ และยกตัวอย่างให้มองเห็นภาพเลยทีเดียว ถือเสียว่าค่อย ๆ ไปพร้อม ๆ กัน เพื่อคนอื่นที่เพิ่งมาอ่าน และพื้นฐานน้อย ก็จะได้ค่อย ๆ คิดพิจารณาตามไป ก็จะได้พอทำความเข้าใจได้ด้วย<O</O
<O</O
อยากให้ลองมองเห็นความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติให้ทะลุ เช่น ถ้าอากาศร้อน ก็ต้องหงุดหงิดเป็นธรรมดา ถ้าไม่ได้กินข้าวก็ต้องหิวเป็นธรรมดา ถ้าใครว่าก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา ถ้าเพลงเพราะเราก็ชอบเป็นธรรมดา หรือนั่งรถแล้วรถติดอารมณ์เบื่อหน่ายก็ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ แต่ไม่จำเป็นต้องไปทุกข์ หรือไปสุขกับมัน เพราะอารมณ์ที่จะขึ้นลงไปกับสถานการณ์รอบด้านนั้นมันเกิดขึ้นตามธรรมดาตามกลไกของขันธ์ห้าอยู่แล้ว เมื่อเข้าใจถูกต้อง ความเคลื่อนไหว การกระเพื่อมของจิตจะเริ่มน้อยลง ความสงบจะมีมากขึ้น ความทุกข์จะเกิดได้ยากขึ้น เพราะเห็นความเป็นอย่างนั้นเองของธรรมชาติได้มากขึ้นนั่นเอง<O</O

ที่กล่าวมาอย่างยาวนานนั้น ก็เพื่อให้มองเห็นในมุมมองกว้าง ๆ ของธรรมชาติ จะได้ไม่ไปทุกข์ไปกับสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา จะไปเที่ยวสักหน่อยฝนดันมาตกเสียได้ หงุดหงิดไม่พอใจ ก็เป็นทุกข์ที่สร้างขึ้นมาเอง ธรรมชาติเขาก็เป็นของเขาอย่างนั้น ไม่มีใครห้ามได้ แต่ถ้าไม่เข้าใจก็ทุกข์ได้เหมือนกัน <O</O
<O</O
ดังนั้นสิ่งที่จะมุ่งเน้นให้มองเห็นก็คือ ความเป็นธรรมชาติของขันธ์ห้า
<O</O
สมมุติว่า เราไม่พอใจคนที่ทำงานคนหนึ่ง และเห็นเขากำลังยืนซุบซิบอยู่กับคนอื่น<O</O
<O</O
เมื่อตามองเห็นรูป จักษุวิญญาณรับภาพนั้นเข้าไป ส่งไปที่สัญญาคือความจำ ที่เคยบันทึกไว้ว่า คน ๆ นี้เราไม่พอใจ สังขาร หรือความคิดก็จะปรุงแต่งตามพื้นฐานของการบันทึกไว้ต่อทันทีว่า เขาพูดอะไร นินทาเราหรือไง เพราะฐานในการจดจำที่บันทึกไว้ในลักษณะของความไม่ชอบ ไม่ถูกกัน ความคิดที่ปรุงแต่งให้ก็จะปรุงมาในโซนของความทุกข์เสียเป็นส่วนใหญ่ ร้อนรน หวาดระแวงว่าเขาจะนินทาเรา ซึ่งการปรุงแต่งความคิดด้านลบขึ้นมานั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา ตามเหตุตามปัจจัยนั่นเอง <O</O
<O</O
ทีนี้ความคิดก็ส่งต่อไปที่เวทนา คืออารมณ์ ปกติก็กำลังทำงานเพลิน ๆ พอหันไปเห็น และความคิดปรุงแต่งในด้านไม่พอใจส่งเข้ามา อารมณ์ที่เคยสบาย ๆ กลายเป็นหงุดหงิด โมโห รุ่มร้อนขึ้นมาทันที ร้อนอกร้อนใจ อยากรู้ว่าเขาว่าเราหรือเปล่า ซึ่งความจริงคน ๆ นั้นอาจจะไม่ได้สนใจเรา ไม่ได้พูดถึงเราเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะฐานการบันทึกของเรามีไว้ในแง่ของความหวาดระแวง ความไม่พอใจ ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ การปรุงแต่งมันก็ขึ้นมาตามเหตุปัจจัยที่บันทึกไว้นั่นเอง ซึ่งนี่แหละคือความทุกข์ที่สร้างขึ้นมาเองจากความคิดที่เข้ามาล่อหลอก <O</O
<O</O
ซึ่งความจริงแล้ว มันเป็นกลไกธรรมดาของขันธ์ห้า ที่คอยแต่จะปรุงแต่งไปตามเหตุปัจจัยที่ได้เคยถูกบันทึกไว้แล้วเท่านั้น ตัวความคิดเองมันไม่รู้หรอกว่า ที่คิดอย่างนี้จะทำให้ใครทุกข์หรือไม่ทุกข์ เพราะไอ้ตัวความคิดมันไม่ได้ทุกข์ไปด้วย มันมีหน้าที่แค่คิด มันจึงสักแต่ว่าคิดของมัน แต่คนที่จับความคิดนี่สิ กลับไปอุปาทานว่าเป็นตัวเราคิด แล้วไปรับเอาความคิดนั้นมาทุกข์เอง <O</O
<O</O
มันก็เป็นธรรมชาติ เหมือนกับลมที่พัดมาน่ะแหละ บางคนชอบว่าเย็นสบาย มีความสุข อีกคนก็ไม่ชอบเพราะกลัวผมปลิวเสียทรงแล้วจะไม่สวยก็มีความทุกข์ แล้วแต่ใครจะสร้างเหตุปัจจัยในมุมไหนเอาไว้ แต่บังเอิญว่ามันมารวมกลุ่มกันอยู่ในสิ่งที่คิดว่าเป็นตัวเรา ก็เลยมองไม่ออกว่ามันเป็นธรรมชาติยังไง<O</O
<O</O
ซึ่งโดยความจริงแล้ว ความคิดมันก็เป็นธรรมชาติของมันอย่างนั้น แล้วแต่บันทึกเหตุปัจจัยอะไรเข้าไว้ มันก็ออกมาเป็นอย่างนั้นตรงไปตรงมา จนกว่าจะมีการบันทึกเหตุปัจจัยใหม่เข้าไป มันจึงจะปรุงใหม่ตามเหตุปัจจัยที่ทำการบันทึกใหม่แล้วนั่นเอง<O</O
<O</O
เหมือนคนที่เลี้ยงแมว รักแมว พอเข้าบ้านเห็นหน้าแมวปุ๊บ ก็รักปั๊บเลย เป็นอัตโนมัติ เพราะมันจำไว้ว่าแมวตัวนี้รัก ไม่ต้องมานั่งคิดปรุงแต่งว่ารักแมวอีกในทุก ๆ ครั้งที่เจอ จากนั้นก็ส่งความคิดนั้นไปที่เวทนา ก็เกิดอารมณ์สุข เพราะเจอสิ่งที่พอใจนั่นเอง<O</O
</O
ทีนี้ลองใหม่ ถ้าเราลองเปลี่ยนเหตุปัจจัยเข้าไป เพื่อให้สัญญาคือความจำมันบันทึกในมุมมองใหม่ คือเห็นว่า อ๋อ คนนี้ที่เขาคิดร้ายเรา เขาไม่พอใจเรา ก็เพราะความไม่รู้ เขาไม่ได้ศึกษาธรรมะ ที่เขามีความอิจฉาริษยาคนอื่น ๆ ไปเรื่อยนั้น ตัวเขาก็มีแต่ความทุกข์ความร้อนรนอยู่แล้ว เราจะไปโกรธเขาทำไม น่าจะสงสารเขามากกว่า
<O</O
นี่เป็นการเปลี่ยนความคิด ที่พุทธศาสนาก็สอนไว้ คือเมื่อคิดพยาบาท อย่าเลย คิดเมตตาดีกว่า หรือคิดริษยา อย่าเลยมีมุทิตาจิตดีกว่า ก็คือพลอยยินดีเมื่อเขาได้ดี นั่นคือการสอนให้เปลี่ยนความคิดนั่นเอง ไม่ได้ทำเพื่อใคร แต่ทำเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คิดมีความทุกข์นั่นเอง<O</O
<O</O
ลืมไปเลยว่ากำลังพูดเรื่องวิญญาณขันธ์อยู่ แต่ก็เพราะมันเกี่ยวเนื่อง ส่งต่อกันไปหลายส่วนจึงต้องโยงกันไปมาเพื่อให้เข้าใจกลไกทั้งหมดนั่นเอง

สรุปว่า จริง ๆ แล้ว ตัววิญญาณขันธ์มันก็มีงานของมันแค่พนักงานไปรษณีย์ ก็คือมีหน้าที่รับแล้วนำไปส่งแค่นั้น คือมองไปเห็นดอกไม้ รับมา แล้วส่งต่อไปให้ความจำ หรือสัญญา สังขาร วิญญาณ ปรุงแต่งต่อไปจะเป็นในแง่ว่าจะชอบดอกไม้ดอกนี้ หรือไม่ชอบดอกไม้ดอกนี้นั้น จะถูกใจหรือไม่ถูกใจ จะสุขหรือทุกข์ ก็เป็นเรื่องของส่วนอื่น ๆ แล้วไม่เกี่ยวกับวิญญาณขันธ์
<O</O
ดังนั้น ถ้าหลับตา ไม่เห็นอะไร จักษุวิญญาณขันธ์ก็หยุดงานตรงจุดนั้น แต่ถ้าตาไม่เห็น แต่ได้ยินเสียงแทน โสตวิญญาณก็ทำงานรับไปส่งให้ตัวสัญญาหรือความจำแทน หรือกายสัมผัสความเย็นก็รับไปส่งให้สัญญาแทน ก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ดังนั้นจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่แม้ตาเห็นรูปแล้ว ความทุกข์จะยังเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะตัววิญญาณไม่ได้เป็นตัวการทำให้เกิดทุกข์

ดังนั้น เห็นจึงสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ได้กลิ่นสักแต่ว่าได้กลิ่น สัมผัสสักแต่ว่าสัมผัสเท่านั้นก็ได้ ถ้าไม่มีขันธ์อื่นมาร่วมปรุงแต่งด้วย<O</O
<O</O
(ตัวที่รับต่อก็คือสัญญา ก็จะอธิบายต่อไปค่ะ) <O</O
<O</O

<O</O

 

กราบขอบคุณพี่สุดใจมากครับ ที่ช่วยสละเวลาเล่ารายละเอียดการฝึกเพิ่มเติม ทำให้รู้ว่ากลุ่มของพี่เป็นกลุ่มที่มีความเสียสละต่อเพื่อนมนุษยชาติกันจริงๆ ทุ่มเททั้งร่างกายจิตใจและไม่เสียดายเรื่องหน้าที่การงาน คนที่ผ่านขั้นตอนการฝึกมาได้ต้องนับว่าเป็นยอดมนุษย์ที่แท้จริง ขออนุโมทนาทุกๆท่านในกลุ่มเขากะลาด้วยครับ

ในส่วนของตัวผมเอง แม้ว่าจะรู้ตัวว่ายังปฏิบัีติได้ไม่ถึงไหน แต่ก็จะพยายามทำต่อไป และหวังว่าถ้าหากรอดจากภัยพิบัติก็คงได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้ไม่มากก็น้อยครับ

 

คู่แรกก็ผ่านไปแล้ว ก็คือ รูปขันธ์ที่เข้าคู่กับวิญญาณขันธ์ คู่นี้แม้ทำงานไปแล้ว ก็ยังไม่สามารถทำให้เราเกิดทุกข์ได้ เป็นแค่ช่องทางผ่านเท่านั้น<O</O
<O</O

ก็ต่อมาคู่ที่ 2 ก็คือ สัญญา(ความจำ) จับคู่กับสังขาร(ความคิดที่ถูกปรุงแต่ง) คู่นี้ถือว่ามีผลเหมือนกันถ้ารู้ไม่เท่าทันกลไกของธรรมชาติ

<O</O
<O</O
เมื่อมีการรับภาพแล้วส่งต่อมาที่สัญญา ความจำที่ถูกบันทึกไว้ก็จะทำงานอัตโนมัติทันที จำได้ทุกเรื่องที่ถูกบันทึกไว้ เดินไปทำงานถูก เดินไปขึ้นรถยนต์ถูกคัน เข้าบ้านถูกบ้าน เห็นลูกเดินมาก็จำได้ ทุกอย่างถูกบันทึกไว้แล้วครั้งแรก ครั้งที่ 2 ก็ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ จนกว่าสัญญานั้นจะมีการบันทึกเปลี่ยนแปลง และทำซ้ำ ๆ จนเข้าใจว่า เป็นการบันทึกใหม่
<O</O
อย่างเช่นเป็นคนชอบกินทุเรียนมาก พอเห็นทีไรก็ชอบทุกที ซื้อทุกที มีความสุขทุกครั้งที่กิน มีอยู่วันหนึ่งเกิดบังเอิญกินทุเรียนแล้วไปเที่ยวกับแฟน เขาบอกว่าเหม็นจังทุเรียน แล้วพาลเลิกคบไปเลย ก็มีความฝังใจว่าไม่ชอบแล้วทุเรียน
<O</O
เมื่อไปเจอทุเรียน ครั้งแรกความจำที่เคยชอบก็จะพุ่งขึ้นมาก่อนว่าชอบ แต่พอความจำอีกอันซ้อนเข้ามาและมีน้ำหนักกว่า ก็จะมีผลทำให้เปลี่ยนใจ ไม่อยากกินแล้ว และถ้าทำซ้ำ ๆ หลาย ๆ ครั้ง สัญญาก็จะบันทึกใหม่ ถ้าเห็นอีกความอยากกินทุเรียนก็จะไม่ขึ้นอีกแล้วนี่คือการเปลี่ยนสัญญาใหม่ และขันธ์ก็บันทึกใหม่ จึงไม่แสดงผลการอยากกินออกมาอีก<O</O
<O</O

ดังนั้น จะเห็นว่ามันมีกลไกการทำงานของมันเองแบบอัตโนมัติ คนเราที่จะทุกข์ก็เพราะชอบคิดว่า เราไม่อยากคิดอกุศล เราไม่อยากคิดร้าย เราไม่อยากคิดโกรธคนนี้เลย แต่เจอทีไรความโกรธก็ออกหน้าไปก่อนทุกที ต้องพยายามบังคับใจ ใช้สมาธิข่มให้หายโกรธ ให้หายคิดร้ายเขา ซึ่งก็เป็นความทุกข์อีกรูปแบบหนึ่งของคนที่อยากจะคิดดี พูดดี ทำดี<O</O
<O</O

จึงต้องมาเรียนรู้กลไกการทำงานของขันธ์ห้าให้แจ่มแจ้งก่อน จะได้ไม่หลงทุกข์ไปกับมัน<O</O
<O</O

ในช่วงที่ฝึก พี่สุดใจเป็นคนที่ถูกฝึกเดี่ยวมากที่สุด เพราะเป็นคนใจร้อน อารมณ์ร้าย และถ้าโกรธใครนี่ไม่ต้องมาให้เห็นเลย โกรธกันเป็นปี ๆ ทุกสิ่งที่ใครไม่มี พี่สุดใจมีมาหมดแล้ว เจอมาหมดแล้ว และทุกข์สุด ๆ มาเรียบร้อยแล้ว<O</O
<O</O

ดังนั้นการเรียนเรื่องนี้ก็สุดยอดอีกเหมือนกัน แต่ก็ใช้อุปกรณ์ช่วยสร้างสถานการณ์เสมือนจริง

<O</O
อุปกรณ์ประกอบการฝึกก็ไม่ต้องไปหาไกล เอาแถวใกล้ ๆ น่ะแหละ ปกติมีหลานอยู่ที่บ้านสันคู เราก็รักหลานตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน แต่จู่ ๆ พอเริ่มเรียนเรื่องนี้ ก็ถูกใส่ภาวะไม่ชอบ ไม่ถูกใจ เข้ามาในความคิดของเรา ความจำที่เคยรักถูกเปลี่ยนใหม่ให้ไม่ชอบ ดังนั้น พอเห็นหน้าหลานปุ๊บ เกลียดปั๊บเลย ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากคุย คอยแต่จะดุท่าเดียว ตอนแรก ๆ ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ก็พยายามข่มใจไม่ให้ไปดุว่า ไม่ให้ไปเกลียด ก็ต้องยื้อกับความคิด ความจำที่มีแต่รุมเร้าให้เกลียดอย่างเดียว<O</O
<O</O

แต่พอมีการอธิบายจากระบบ ว่าความจำที่เคยบันทึกไว้อย่างไร การกระทบกันครั้งแรก ความรู้สึกอย่างนั้นก็ต้องโชว์ออกมาเป็นธรรมดา เมื่อความจำมันบันทึกไว้ว่าไม่ชอบหลานคนนี้ เมื่อเจอทุกที ก็จะโชว์อาการไม่ชอบออกมาเลย <O</O
<O</O

แต่เมื่อมันโชว์ออกมาว่าไม่ชอบ เกลียด หรืออะไรก็แล้วแต่ ก็ดูมันให้เห็น ไม่ต้องไปดับมัน เพราะยิ่งดับยิ่งเหนื่อย มันไม่หยุดคิดได้ดังใจเราหรอก เหมือนเรากังวลเรื่องอะไรสักอย่าง อยากจะหยุดคิด แต่มันไม่หยุดคิดอย่างที่เราต้องการ เพราะเราบังคับบัญชาความคิดไม่ได้นั่นเอง
<O</O
<O</O
( ปล. ระบบเอาความจำที่ไม่ชอบออกไปแล้ว หลังผ่านการฝึกบทนี้ ) <O</O
<O</O

 

พี่สุดใจ ในระยะแรก ๆ ก็เหมือนคนอื่น ๆ น่ะแหละ ไม่อยากเกลียด ไม่อยากโกรธ ไม่อยากริษยาใคร แต่พอเห็นหน้าปุ๊บโกรธปั๊บ เกลียดปั๊บ หรืออิจฉาทันทีเลย ทั้ง ๆ ที่เขายังไม่ได้มาทำอะไรเราเลย<O</O
<O</O

ตอนนั้นก็ทุกข์มาก และพยายามที่จะสะกดอารมณ์โกรธเหล่านั้นทุกวิถีทาง แม้กระทั่งถ้าคิดโกรธใคร จะรีบเดินไปไหว้เขาเลย เพื่อยืนยันเจตนาว่าเราไม่ได้คิดร้ายกับเขา มันคิดของมันเอง ไม่เกี่ยวกับเรา<O</O
<O</O

แต่พอเริ่มเรียนรู้กลไกของขันธ์ห้ามากเข้า ก็เลยสบายมากขึ้น เห็นหน้าปุ๊บก็โกรธปั๊บตามสไตล์ความจำเดิมแบบออโต้เลย แต่เรามองเห็นความคิดและความโกรธนั้นเสียแล้ว ก็เลยยืนดูเฉย ๆ มันก็โกรธก็คิดอาฆาตอยู่ในหัวไปเรื่อย ก็เรื่องของมัน มันเป็นกลไกของมันเอง ไม่มีใครเป็นคนทำ ไม่มีใครเจตนา มันเป็นเหตุปัจจัยที่ถูกบันทึกเข้าไปแค่นั้น<O</O
<O</O

สิ่งที่น่าแปลกก็คือ พอยิ่งเข้าใจ กลับไม่ต้องทำอะไรเลย มีสติรู้ตัวดูให้เห็นความคิด หรือความทุกข์นั้นให้ได้ ไม่ต้องไปข่ม ไม่ต้องไปดับ ไม่ต้องไปบังคับให้หาย แค่ดูมันเฉย ๆ หรือสอนมันบ้างก็ได้ เป็นการตอกย้ำว่า ไม่เกี่ยวข้องกัน ถ้ามันอยากทุกข์ มันอยากร้อนรน ก็เรื่องของมัน มันทำตัวมันเอง<O</O
<O</O

ธาตุรู้ หรือจิตที่มีสติปัญญารู้เท่าทันธรรมชาติจึงต้องถอยออกมาเป็นแค่ผู้ดูเท่านั้น จึงจะมองเห็นขันธ์ห้า ที่เล่นบทบาทไปตามสไตล์เดิม ๆ ของมัน ยิ่งมองเห็นความคิด มองเห็นความรู้สึกของขันธ์ห้าในขณะนั้น ก็จะยิ่งขำที่เห็นมันฟาดหัวฟาดหาง จะหาทางดึงเราเข้าไปทุกข์<O</O
<O</O

ดังนั้น สิ่งที่พี่สุดใจพบเจอ ผ่านมาแล้วนั้น ต้องใช้เวลาอย่างมากในการที่จะค่อย ๆ มอง ค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ซึ่งมิใช่ทำวันเดียวแล้วจะได้เรียกว่าต้องใช้ความเพียรอย่างยิ่งยวดทีเดียว ถ้าใครจะลองทำดูบ้างก็ได้ ทันบ้าง ไม่ทันบ้างอย่าไปท้อ แต่ถ้าทำได้ เห็นความคิดได้ จัดการกับมันได้ จะเห็นความเบาสบายแน่นอน <O</O
<O</O

ดังนั้นใครที่ชอบมีความคิดอกุศลเข้ามาหลอกล่อ ความโกรธ ความวิตกกังวล หรือเรื่องอื่น ๆที่เป็นข่ายทุกข์นั้นเข้ามาอยู่เรื่อย อย่าได้ตกใจ ให้รีบเรียนเลย และต้องรู้ว่า พอกระทบสิ่งนั้นครั้งแรก มันก็จะคิดร้ายแบบเดิมก่อนน่ะแหละถูกแล้ว เพราะมันจำไว้อย่างนั้น แต่พอเราต้องมีสติรู้เท่าทันว่า นั่นแน่คิดร้ายเขาอีกแล้ว ก็ดูมันไป เพราะมันอยากจะคิดก็ให้มันคิดไป อย่าไปโกรธตัวเองว่าทำไมเรายังคิดร้ายเขาอยู่ <O</O
<O</O

ก็ในเมื่อสิ่งนี้เราบังคับบัญชามันไม่ได้ อยากให้มันหยุดคิดแล้วมันไม่หยุดคิด จะไปรับผิดชอบว่าเป็นตัวเราผู้คิดได้อย่างไร ถ้าเป็นตัวเราจริง ความคิดเราจริง เราก็ต้องหยุดคิดได้สิ แต่ในเมื่อมันไม่ได้เป็นตัวใครของใคร มันก็ทำงานไปตามกลไกของมัน กลไกของธรรมชาติ แล้วเราจะไปรับเอามาทุกข์นั้นสมควรหรือ <O</O
<O</O

ดังนั้น เมื่อเราเห็นความคิดนั้นแล้ว เห็นความโกรธนั้นแล้ว เราจะไม่กลัวมัน มันอยากคิดร้ายก็สักแต่ว่าคิดไป ส่วนเรื่องที่จะเดินไปทะเลาะกับเขาตามความคิดที่กำลังล่อหลอกอยู่นั้น เราก็เลือกได้ เพราะมีสติสัมปชัญญะตัดสินใจเองได้ ว่าควรหรือไม่ที่จะไปทะเลาะกับเขา หรือจะกลับเข้าบ้านนอนดี นี่เป็นสิ่งที่เราเลือกได้ถ้าเรารู้เท่าทันความคิดนั้น <O</O
<O</O

พี่สุดใจเหนื่อยกับความคิด สู้กับความคิด ทุกข์กับความคิดมาหลายรูปแบบแล้ว เมื่อมารู้กลไกของขันธ์ห้าตามความเป็นจริงเช่นนี้ ก็เลยปล่อยวางความคิดนั้นลง ดูมันเฉย ๆ และฝึกสติมากขึ้นเพื่อกระโดดจับมันให้ทันตอนมันขึ้นมา แล้วค่อยว่ากันว่ามันคิดอะไรบ้าง แล้วก็ตัดสินใจไปตามสมควร ปัจจุบัน ก็เลยค่อนข้างจะสงบ และเบาสบาย ในท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมรอบข้าง เพราะไม่ไปบังคับบัญชาความคิด ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ ไม่ไปห้ามมัน อยากคิดอะไรก็เชิญ เมื่อเราไม่สนใจมันก็กลายเป็นความฟุ้งซ่าน อยู่ไม่นานมันก็ดับไป ก็เป็นเรื่องปกติที่มันต้อง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา<O</O
<O</O
<O</O

ใครที่มีความทุกข์คล้ายกันนี้ จะนำอุบายนี้ไปใช้บ้างก็ได้นะคะ อาจได้พบกับความว่าง ด้วยการปล่อยวางขันธ์ห้าก็เป็นได้<O</O
<O</O

ก็ผ่านไปอีก 1 คู่ สำหรับ สัญญาความจำกับสังขารความคิดที่คอยแต่จะปรุงแต่งยุยงส่งเสริมให้เกิดทุกข์ แต่ถ้าพิจารณาและรู้เท่าทัน ตัดตรงความคิดนั้นเลย ก็จะไม่ทำให้เราทุกข์ได้
<O</O

ซึ่งโดยความจริงแล้ว ความทุกข์ไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ นักเพราะมันมีหลายขั้นตอนที่สามารถสกัดมันได้แต่ละจุด แต่เพราะคนในปัจจุบันนี้ พอคิดด้านทุกข์ขึ้นมาแล้ว ก็ทุกข์เลย จึงดูเหมือนว่าความทุกข์เกิดได้ง่ายเหลือเกิน

ดังนั้น จึงเหลือคู่สุดท้าย คือเวทนาความรู้สึกสุขทุกข์ กับธาตุรู้หรือจิตที่มิสติปัญญาที่ต่อเชื่อมเข้าด้วยกันนั้น จะเกิดความทุกข์ได้จริงหรือ?<O</O
<O</O

วันนี้คงต้องยุติเพียงเท่านี้ก่อน ไว้มีโอกาสได้เข้ามาอีกครั้ง จะมาเล่าขันธ์ห้าต่อในส่วนที่เหลือค่ะ<O</O
<O</O

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ ที่ติดตามอย่างต่อเนื่องตลอดมา ขอบคุณค่ะ<O</O

 

<TABLE class=tborder id=post960179 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> 05-02-2008, 09:08 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#1104 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>สุดใจเขากะลา<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_960179", true); </SCRIPT>

สมาชิก ยอดนิยม​

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 10:34 AM

วันที่สมัคร: Aug 2007​

อายุ: 49 ปี​

ข้อความ: 376 <!-- Start Post Thank You Hack -->​

ได้ให้อนุโมทนา 5,737 ครั้ง ​

ได้รับอนุโมทนา 8,132 ครั้ง ใน 386 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->​

พลังการให้คะแนน: 851 ​

​

</TD><TD class=alt1 id=td_post_960179 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ สมาชิก และท่านที่สนใจข้อมูลทุก ๆ ท่าน

พี่สุดใจ คุณno.9 และสมาชิกในแผนกข้อมูลและตอบปัญหาชีวิต ได้รับข้อมูลจากระบบ ว่าจะมีการรับมอบภารกิจในการเผยแพร่ข่าวสารในรูปแบบใหม่ ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา 15.00 นาฬิกา​

ดังนั้น ในวันที่ 4 - 6 ช่วงนี้เลยพอมีเวลาว่าง จึงขอมาร่วมสนทนาด้วย ก่อนที่จะเริ่มงานใหม่ ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 นี้ ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

ระบบให้รับภารกิจในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา 15.00 นาฬิกา

ก็เพราะเป็นวันครบรอบ 10 ปี ของการ "เปิดกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว" บนเขากะลา

ดังนั้นในวันนี้ เมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2541 เวลา 15.00 นาฬิกา นั้น ได้มีการเปิด "กองบัญชาการของมนุษย์ต่างดาว" ขึ้น ณ เขากะลาแห่งนี้ อย่างเป็นทางการ

มนุษย์ต่างดาว แจ้งให้ทราบว่า "กองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว" ที่ใช้เป็นฐานในการติดต่อกับมนุษย์โลกนั้น ได้ตั้งอยู่ในประเทศไทย อย่างเป็นทางการและเปิดเผย ครบ 10 ปีในวันนี้นั่นเอง

 

ได้อ่านเรื่องขันธ์ห้า ของพี่สุดใจแล้ว ..รู้สึกเข้าใจชีวิตขึ้นมาเยอะเลยทีเดียว ....รออ่านเรื่องขันธ์ห้าคู่สุดท้าย .อยู่นะครับ

 

ขออวยพรให้ภารกิจใหม่ที่พี่สุดใจและคุณ no.9 จะได้รับ จงประสบผลสำเร็จตามความตั้งใจ อย่าได้มีอุปสรรคใดๆมาแผ้วพาลเทอญ

 

ภาระกิจ ใหม่ 15.00 น. คืออะไร มาบอกเล่าให้ฟังด้วยนะพี่

 

สวัสดีครับพี่สุดใจ
แวะมาฉลองครบรอบ 10ปี
และฉลองครบรอบ 1ปีด้วยครับ

 

ขอแสดงความยินดีในวาระครบรอบ 10ปี....ครับ

 

เท่าที่รู้กลุ่มเขากะลาจะติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวเป็นระบบ One way communication แล้วไม่ทราบว่าเป็นการติดต่อกับระบบยังไง ใช้เรื่องที่รู้เข้ามาในสมองแล้วปฏิบัติตามเลยอย่างเดียวรึเปล่าครับ เหมือนกับจะใช้คําว่าติดต่อกับเบื้องบนหรือสิ่งต่างมิติอะไรหรือเปล่า เพราะบางทีก็รู้สึกเหมือนรับรู้สึกสัมผัสพิเศษได้จากสิ่งที่มีอํานาจ เช่นเวลาที่ผมเข้าโบสถ์เป็นต้น(โบสถ์ของโปรแตสแตนท์น่ะครับ) สิ่งที่เข้ามาจะอธิบายยังไง คล้ายๆกับระบบต่างๆที่พูดกันอยู่นี่รึเปล่า ยกตัวอย่างเช่น การอธิบายเรื่องต่างๆในการตัดสินใจว่าควรหรือไม่ ทางไหนคือสิ่งที่ดีกว่า เหมือนกับการพูดคุยเข้ามาในจิตแล้วสามารถบอกสิ่งต่างๆที่จะเกิดขึ้นในอนาคตที่เกี่ยวพันกับชีวิตเรารึเปล่า เพราะบางทีก็ไม่แน่ใจเหมือนบ้าๆหลอนๆไปคนเดียว ....เอ่อ ถามทุกท่านที่เคยปฏิบัติธรรมที่เขากะลามานะครับ

 

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551

ครบรอบ 10 ปีของการ "เปิดกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว" ที่เขากะลา

มีข้อมูลเร่งด่วนจากระบบเข้ามาในวันนี้ แจ้งว่า ระบบรับผู้เข้าทำงานร่วมกับมนุษย์ต่างดาวเพิ่มเติมในวันนี้อีก 2 ท่าน โดยเข้าร่วมทำงานในรุ่นที่ 51 คือ

คุณปาฏิหารย์ รุ่นที่ 51 ลำดับที่ 3

คุณ ufo no.356 รุ่นที่ 51 ลำดับที่ 4

ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 เป็นต้นไป





คุณปาฏิหารย์ ขวาสุด

คุณ ufo no.356 คนที่ 2 จากขวา

 

พี่สุดใจยินดีด้วยกับคุณปาฏิหารย์ และคุณ ufo no.356 ด้วยค่ะ ที่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน

คุณปาฏิหารย์ ซึ่งในช่วงนี้ได้เริ่มรับข้อมูลที่ระบบถ่ายทอดมาให้โดยตรงแล้ว ดังนั้นงานที่ต้องดำเนินการใด ๆ ตามที่ระบบส่งข้อมูลมานั้น ก็กระทำได้เลย และพยายามที่จะแยกข้อมูลจากความคิดไปเรื่อย ๆ นะคะ เพราะงานของคุณ เป็นการทำงานตามระบบที่ส่งข้อมูลมาโดยตรงค่ะ

คุณ ufo no.356 ตอนนี้อยู่ที่อิตาลี และยานอวกาศมาปรากฏให้เห็นอยู่เสมอนั้น งานของคุณก็เกี่ยวเนื่องกับต่างประเทศ ดำเนินการได้เลยตามข้อมูลของระบบที่ได้ส่งไปยังคุณโดยตรงค่ะ

และเป็นวันครบรอบ 1 ปีที่ทั้งสองท่านได้ขึ้นไปเขากะลา เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2550 ด้วย

พี่สุดใจขอแสดงความยินดี และขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

สวัสดีครับพี่สุดใจ
ยินดีครับ (สำหรับภาษาทางโลก เพราะเป็นเรื่องธรรมดาปกติของขันธ์5 เอง)

ส่วนข้อมูลระบบที่มาจากความคิดนั้นเป็นข้อมูลใหม่ใหม่...คงต้องแยกข้อมูลจากความคิดที่ปรุงแต่งออกมา ให้ชัดเจนขึ้นครับ

ขอบคุณสำหรับคำสนทนา และคำชี้แนะนำต่างต่างทั้งก่อนหน้าและจนกระทั่งวันนี้

...

เป็นภาพยนต์+สารคดี+แฟนตาฃี จริงจริง

 

มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกพี่สุดใจ
เพราะยังไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกหรือเปล่า ?
เพราะ style การทำงานกับระบบนี่ พี่สุดใจเคยเล่าให้ฟังว่า
ต้องคุ้นเคยกับความไม่แน่นอนด้วย ถึงเวลาแล้วจึงจะเรียกว่าแน่นอนได้

คือเรื่องที่ผมจะไปอยู่ที่เวียดนามหนะครับ เคยเล่าให้พี่ฟังแล้ว
เรื่องที่มีผู้นัดสัมภาษณ์ให้ไปทีหนึ่งแล้ว แต่อยู่ๆก็มายกเลิกเฉยๆซะงั้นแหละ
ก็กลายเป็นว่าต้องได้ไปเรียนวิชาพลังยูเรอัสแทน เพราะเดิมทีนัดมาวันเดียวกัน

และรอบที่ 2 นี้ก็สัมภาษณ์แล้ว ผ่านแล้ว ตกลงว่าจะต้องไปต้นเดือนหน้านี้แล้ว

แต่ผมก็ยังไม่ไว้ใจ 100% ซะทีเดียว เพราะระบบอาจจะเล่นอะไรอีกก็ได้

นี่เผลอๆอาจจะให้ผมลาออกจากงานเก่า เพื่อเตรียมตัวไปทำงานที่ใหม่
แล้วสุดท้ายก็อาจจะสร้างเหตุปัจจัยให้ผมไม่ได้ไป เพราะเหตุอะไรบางอย่างก็ได้นะเนี่ย!!
แล้วผมก็จะกลายเป็นว่าต้องลาออกฟรี ต้องตกงาน แล้วต้องมาปลงอะไรแบบนั้น
ซึ่งถ้าระบบจะฝึกให้ปล่อยวางจริงๆ ก็ไม่แปลกที่ระบบจะใช้สถานการณ์อะไรก็ได้มาสอนเรา

ถึงบอกว่ายังไม่ไว้ใจไงหละครับ พอถึงเวลาแล้ว ได้ไป ค่อยกล้าพูดว่าได้ไปดีกว่านะ

ลืมบอกไปว่า..

"เพราะเจอมานักต่อนักแล้ว ว่า..ยิ่งกลัวอะไรอยู่
ก็จะเจอสิ่งนั้นแบบเต็มๆทุกที
มิหนำซ้ำ..ถ้าคำนวณไว้ว่าจะเจอแค้ 5
ระบบมักแถมมาให้เป็น 10 บ่อยครั้งไป"

 

ขอแสดงความยินดีกับคุณปาฏิหาริย์ และคุณ ufo no.356 ด้วยนะครับ ที่ได้รับการแจ้งรับเข้าทำงานเป็นคนระบบอย่างเป็นทางการ ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้าเลยครับผม