ข่าวดี ของพวกเรา "พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ"

เดี๋ยวถ้ามีเวลาจะ ถ่ายรูปมีดของผมมาโพสให้ดูกันครับ (มีด จริงๆนะ บางคนก็เรียกว่ามีดหมอ) ผมเก็บไว้ใต้ที่นอน ที่ จ.ปทุมฯ สนิมขึ้นเขรอะแล้ว เพราะว่าไม่มีปลอกมีดใส่ (ไม่ได้มีเจตนาจะหยาบโลนเล้ย....ผับผ่า) เป็นมีดอรัญญิก
สักยันต์อ่านไม่ออก แต่ว่าตอนที่ซื้อมาราคาถูกมาก (หลายปีแล้ว ไม่เคยใช้เลย) ถ้าเข้าไปอยู่ป่าอาจจะได้ใช้ อิ..อิ..

 

ไม่กล้าค่ะ พี่ meadได้แต่อ่านๆ แล้วก็แอบขำ
รอดูขุนศึกปะทะกันดีกว่า แล้วแป้งค่อยขึ้นครองราชย์
เป็นไทเฮาซะเลย 55+

*********

** คุณโจโฉ มองผิดรึเปล่า
จริงๆ แป้งก็อย่างซ่าส์เลยล่ะ

แต่เวลาไปรวมกลุ่มธรรมะก็อาจจะต้องปรับตัวนิดหน่อย
ไม่ได้ทิ้งความเป็นตัวเองซะทีเดียวนะคะ เวลาแสบก็แสบเข้าใส้
เหมือนกันแหละ ไว้โอกาสหน้าเจอกัน ก็จะเห็นว่า คนเราไม่มี
ด้านขาวด้านเดียวแน่ ๆ ค่ะ มีขาวมีดำเป็นปกติ

เพียงแต่ว่าคุณโจโฉมองอะไรได้ชัดเจนเร็วกว่าที่ควรจะเป็น
เท่านั้นเอง เพราะคนยิ่งผ่านโลก ผ่านร้อนผ่านหนาวมากขึ้นเท่าไหร่
ก็จะเข้าใจความจริงของชีวิตมากขึ้นเท่านั้น และจริง ๆ แล้ว
ความจริงนี่แหละ คือธรรมะของพระพุทธองค์

.......อ่านๆ ไปก็อยากเขียนบ้างอ่ะ พี่ๆ เล่า ๆ กันไปนะคะ
เขียนไม่เก่งพอๆกับพูดไม่เก่งแหละแป้ง ....ถนัดเป็นผู้ฝัง
เอ้ยยย ผู้ฟังมากกว่าค่ะ

 

หยิบมาเล่า จากงาน 13/5/50

<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->
นักพลังจิต..จากจีน

เรื่องเล่าของอาจารย์สรพล

<O</O
ในสมัยรัฐบาล พลเอกชาติชาย ไทยเราได้ส่งคณะรัฐมนตรีไปเยือนประเทศจีน
พอไปถึง ทางจีน ได้ส่งคนมาต้อนรับ เพียงคนเดียว เป็นชายหนุ่มวัย 30 ปีเศษ
ทำให้คณะรัฐบาลที่ไปในครั้งนั้น เกิดความรู้สึกไม่ค่อยพอใจ อยู่ในใจลึกๆ
อาจารย์อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ก็เป็นหนึ่งในคณะรัฐมนตรี ที่ได้ร่วมเดินทางไปด้วย
<O</O
ชายที่มาต้อนรับ ได้นำคณะรัฐมนตรี ไปยังห้องรับรอง
เมื่อนั่งเป็นที่เป็นทางเรียบร้อยแล้ว
ชายคนนั้นก็สั่งให้ หนึ่งในคณะรัฐมนตรี เดินไปหยิบผ้าขาว
มาพาดไว้ที่แขน เขาเพ่งมองไปที่ผ้าผืนนั้น ปรากฏเป็นไฟลุกไหม้ขึ้นมา
พอไฟลามเข้าใกล้แขน ก็ดับลง ทิ้งคราบเขม่าดำ ติดเป็นรูปหน้าของเจ้าของแขน
ช่างน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ...เขามีพลังจิตสูงส่งมาก
<O</O
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่รอดพ้นการสังเกตของอาจารย์อาจอง ไปได้
พยายามดูว่า เขาคนนั้นกำลังเล่นกล หรือไร..แต่ดูแล้ว ไม่น่าใช่การเล่นกล
จากนั้นชายหนุ่มคนเดิม ก็สั่งให้คณะรัฐมนตรีทุกคน
เดินเข้าไปหยิบช้อนส้อม คนละ 1 คู่ มารวมกัน
ชายหนุ่มผู้มาต้อนรับ กำ ช้อนส้อม ไว้ในมือ เพ่งมอง
เพียงชั่วประเดี๋ยว ช้อนกับส้อม ต่างจับคู่บิดเป็นเกลียวเข้าด้วยกัน
น่าอัศจรรย์ใจอะไรจะปานนั้น
<O</O
<!-- / message --><!-- attachments -->


<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>



</FIELDSET>
<!-- / attachments --><!-- sig -->

สักพัก ชายหนุ่มคนเดิม ก็หันมาทางอาจารย์อาจอง
บอกให้อาจารย์ เขียนอะไรก็ได้ลงบนแผ่นกระดาษขาว
พร้อมกับให้คนหนึ่ง ในคณะที่มาด้วย เปิดกล่องไม้ขีด เทก้านไม้ขีดออกหมด
ให้เหลือไว้แต่กล่องเปล่า ถือไว้เฉยๆ ยังไม่ต้องทำอะไร
<O</O
ขณะนั้นอาจารย์อาจอง กำลังคิดจะเขียนอะไรดี
ก็มีความรู้สึกเหมือนถูกสะกด ให้เขียน คำว่า <ST1OM</ST1
จะคิดเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ไม่ได้ เหมือนถูกบังคับด้วยกระแสพลังจิต
เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าให้เขาเล่นง่ายๆ อาจารย์เลยแอบเขียน
เส้นขยิกขยัก ไปบนเส้นหนึ่ง ล่างเส้นหนึ่ง
โดยพยายามปิดไม่ให้เขาเห็นอาการเขียนเส้นดังกล่าว
<O</O
เมื่อเสร็จจากการจรดปากกาลงแผ่นกระดาษ วาดอักษรแล้ว
ชายหนุ่ม ได้เขียน สิ่งที่อาจารย์อาจอง เขียนไว้ในกระดาษ ลงบนกระดาน
ให้ทุกคนได้เห็นกันชัดเจน พระเจ้าช่วย..กล้วยทอดไม่สุก...
เจ้าหนุ่มหน้ามน ได้เขียน คำว่า <ST1OM </ST1แถมมีเส้นขยิกขยัก เหมือนที่อาจารย์แอบเขียนเดี๊ยะเลย



ขณะที่กำลังตะลึงอยู่...ชายหนุ่ม สั่งให้คนที่ถือกล่องไม้ขีด
เปิดกล่องไม้ขีดที่ว่างเปล่าออก
ปรากฏว่า..มีกระดาษสีขาวอยู่ข้างในแผ่นหนึ่ง
หยิบออกมา เปิดดู ตายจริง..ไม่ได้ตายหลอก..
มันเป็นกระดาษแผ่นที่อาจารย์อาจอง เขียนนั่นเอง
พอเห็นดังนั้น อาจารย์รีบเหลือบมองบนโต๊ะที่วางกระดาษ
แต่กลับไม่ปรากฏกระดาษแผ่นนั้นเสียแล้ว........
<O</O
<O</O
อาจารย์สรพล ได้สรุปว่า..หนุ่มคนที่มาต้อนรับคณะรัฐบาล นั้น
เป็นหนึ่งในมนุษย์พลังจิตของจีน ที่มี ร่วม 100 คน
รัฐบาลจีน รับภาระให้เงินเดือนสูงมาก โดยได้รับเงินเดือน
น้อยกว่านายกจีน เพียง 2 หยวน
พวกมนุษย์พลังจิตเหล่านี้ จะต้องให้คนของรัฐบาล
คอยศึกษา หาข้อมูลว่า พลังจิตที่สามารถทำอะไรได้เหนือมนุษย์นั้น
เกิดจากอะไร..และเกิดขึ้นได้อย่างไร
เพื่อที่จะนำมา...เป็นข้อมูล และวิธี ผลิตมนุษย์พลังจิต ต่อไป.
<O</O
ไม่ทราบว่าจีนกำลังคิดทำอะไรอยู่............................

<O</O
<O> </O>
<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ฮ้า ไม่ได้เข้ามาซะนาน พี่ๆ เล่าเก่งๆ กันทั้งนั้นเลยนะค่ะ ถ้างั้นถั่วเขียวขอเป็นผู้ฟังดีกว่าค่ะ เพราะพี่ ๆ เล่าได้สนุกดี ลืมบอกว่า หลังจากตัดดินสอกลับมาบ้านหนูเมื่อยมือมาก ๆ เลยค่ะ 2-3 วันกว่าจะกลับมาเป็นปกติได้ แต่ก็ถือว่าคุ้มค่านะค่ะได้อะไรมากกว่าที่คิด ต้องขอบคุณคุณชยุตมาก ๆ เลยค่ะเพราะถ้าไม่ได้คุณชยุตถั่วเขียวตัดดินสอไม่ขาดแน่

 

หึๆๆ ถ้าทางการจีนรู้ว่ามี "คนไทยชาวนาจนๆ" คนหนึ่ง
อ่านแผนการทางการทหารของ หู จิ่น เทา ได้ โดยที่ไม่
ต้องเจอตัวเขาละ


ทางการจีนจะว่ายังไง หึๆๆๆ

 

ชอยภาพล่างสุด

ชอบภาพล่างสุด เรื่องของภาพนะครับ ไม่เกี่ยวกะเรื่องพิธีฯ แบบว่ามีขาวสุด ดำสุด พี่เม้าท์ครับ ถ้าเป็นภาพขาวดำ เกรนแตกหน่อยๆ ใส่กรอบน่าจะเข้าท่าปะครับ (b-oneeye)

http://s126.photobucket.com/albums/p103/thavornsiripat/?action=view&current=13052007633.jpg

" Cooking In The Dark "

 

ดูแล้ว ก็ให้คิดไปต่างๆนานา ได้นะน้องเปิ้ล
กองไฟเปรียบเหมือนภัยพิบัติที่กำลังเกิด
แล้วมีพวกเรากำลังช่วยกันดับ ครับ

 

Cooking In The Dark

ผมก็มองว่ากำลังก่อไฟหุงหาอาหารครับพี่เม้าท์ เดี๋ยวหลุดแนว "พลังจิตพิชิตอาหาร" (b-oneeye)

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ MOUNTAIN


ดูแล้ว ก็ให้คิดไปต่างๆนานา ได้นะน้องเปิ้ล
กองไฟเปรียบเหมือนภัยพิบัติที่กำลังเกิด
แล้วมีพวกเรากำลังช่วยกันดับ ครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

แป้งแอบนึกไปถึงบั้นปลายของชีวิตนะคะ
วันหนึ่งทุกคนต้องไปจากโลกนี้ทั้งนั้น
เป็นปกติของสรรพสัตว์จริงๆ

 

Cooking In The Dark

 

มีเผาทิ้งด้วยหรือคะ จะบอกว่าเก็บดินสอที่ตัดได้มาเป็นที่ระลึกอันนึงล่ะค่ะ ต้องเอาไปเผาด้วยมั๊ยเนี่ย

 

ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณโจโฉเป็นศิลปิน นี่ถ้าไม่ได้มานั่งใกล้กันก็คงยังไม่รู้อีกล่ะ พูดแล้วก็อ๊าย อาย รู้สึกตัวเองล้าสมัยจัง แต่อย่าเคืองกันเลยนะ เพราะว่าไปเปิดเพลงคุณโจโฉฟังมาเรียบร้อยแล้ว ไม่ตก trend แล้วค่ะ แล้วก็จะคอยให้กำลังใจอีกแรงค่ะ คุณโจโฉ สู้ ๆ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

 

ขอร่วมด้วยค่ะ

 

อิอิ .....เอาอีก ๆ จ้า

(อ่ะน้านนน ได้คืบจะเอาศอกแล้วแป้ง)

 

มีใครกันบ้างไปดูกันค่ะ

 

มาดูกันต่อค่ะ

 

เป็นภาพที่เราสั่งจิตว่าแขนเปรียบดังท่อนเหล็ก-กลม-ตัน-แข็งและหนัก แล้วเพื่อนก็จะสามารถยืนบนแขนเราได้