ขอเชิญร่วมทำบุญสงเคราะห์พระภิกษุสงฆ์อาพาธ

วันนี้ร่วมบุญ 100 บาทครับ
โอนเข้าบัญชีแล้วครับ
ขอโมทนาบุญทุกท่านด้วยครับ

 

"เว็บไซท์หลวงปู่บรมครูพระเทพโลกอุดร" http://www.pratheplokudon.com
เวปนี้เข้าไปดูไม่ได้ครับ

 

เรียน ท่านกรรมการทุนนิธิฯ
ผมและเพื่อนธรรมได้โอนเงินเพื่อเข้าับัญชีทุนนิธิฯ เพื่อสงเคราะห์สงฆ์อาพาธ ดังมีรายนามผู้ร่วมบุญดังนี้
คุณราตรี 1,100 / คุณพิเชษฐ์ 1,000 / คุณเดชา 1,040 / คุณอาคม 600 / คุณพูนพัฒน์ 400 / คุณคงภัค 600 รวม 4,740 บาท

ข้าพเจ้าและเพื่อนธรรมขออธิษฐานดังนี้ว่าบุญกุศลใดๆ ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ข้าพเจ้าและเพื่อนธรรม
- ขออุิทิศบุญกุศลนี้แด่คุณปู่ประถม อาจสาคร
- ขอส่งบุญกุศลนี้แด่ท่านที่ใช้นามว่า "หนุ่มเมืองแกลง" ในบอร์ดพลังจิต
- ขอน้อมถวายบุญกุศลนี้แด่ท่านผู้เสก ท่านผู้อธิษฐานจิต ท่านผู้สละมวลสาร ท่านผู้เป็นเจ้าของมวลสาร เทพยดา เทวนารี และดวงจิตศักดิ์สิทธิ์ทุกดวงที่สถิตอยู่ในมวลสารต่างๆ ที่สร้างเป็นมีดเทวฤทธิ์ พระพิมพ์มงคลชีวิต และวัตถุมงคลอื่นๆ ในโครงการเดียวกันนี้
- ขอน้อมถวายบุญกุศลนี้แด่มารดา บิดา ครู อุปัชฌาย์ อาจารย์ ทุกท่าน

จึงเรียนมาเพื่อให้ทุกท่านได้ร่วมโมทนาบุญด้วยกันครับ
คงภัค

 

อยู่ในระหว่างปรับปรุงข้อมูลความถูกต้อง คงอีกไม่ช้าจะนำขึ้นไปให้ชมกันใหม่ครับ

 

สวัสดีปีใหม่นะครับพี่ปุ๊ พี่เสือ และทุกท่านเลยนะครับ

 

สวัสดีด้วยเช่นกันครับ

 

"ไม่มีเวลาปฏิบัติธรรม"​

เมื่อครั้งยังเป็นพระหนุ่ม หลวงพ่อชา สุภัทโทได้ใช้เวลาหลายปีในการเสาะหาครูบาอาจารย์ผู้รู้แจ้งในธรรม ท่านเคยเดินธุดงค์จากลพบุรีไปยังนครพนมเพื่อศึกษาธรรมจากหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต แม้มีเวลาฟังธรรมโอวาทจากท่านเพียงแค่ ๓ วัน แต่ก็บังเกิดความอิ่มเอิบในธรรมอย่างยิ่ง มีกำลังใจในการปฏิบัติอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ในพรรษาที่ ๙ ท่านได้ฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่กินรี จันทิโย ที่นครพนม หลวงปู่กินรีเป็นพระวิปัสสนาจารย์ซึ่งเปี่ยมด้วยภูมิธรรมและมีประสบการณ์การภาวนาตามป่าเขาอย่างโชกโชน เมื่อท่านชราภาพได้มาเป็นหลักเป็นประธาน ณ วัดป่าหนองฮี

ในพรรษานั้นพระภิกษุชาทำความเพียรอย่างไม่ลดละ เดินจงกรมทั้งวันทั้งคืน โดยไม่ระย่อต่อแดดฝนหรืออุปสรรคใด ๆ จนพื้นดินเป็นร่องลึก แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังความสงสัยแก่ท่านมากก็คือ หลวงปู่กินรีนั้นกลับไม่ค่อยเดินจงกรมนั่งสมาธิ วันหนึ่ง ๆ ท่านเห็นหลวงปู่เดินเพียงไม่กี่เที่ยว เวลานอกนั้นท่านทำกิจอื่น เช่น เย็บผ้าปะจีวร ดูท่านมีงานจิปาถะทำทั้งวัน

เมื่อเห็นเช่นนี้พระภิกษุชาจึงคิดในใจว่า “ครูบาอาจารย์จะไปถึงไหนกัน เดินจงกรมก็ไม่เดิน นั่งสมาธินาน ๆ ก็ไม่เคยนั่ง คอยแต่ทำนั่นทำนี่ตลอดทั้งวัน แต่เรานี่ปฏิบัติไม่หยุดเลย ถึงขนาดนั้นก็ยังไม่รู้ไม่เห็นอะไร ส่วนหลวงปู่ปฏิบัติแค่นั้นจะเห็นอะไร”

แต่หลังจากที่ได้อยู่ปฏิบัติกับหลวงปู่นาน ๆ และได้ฟังธรรมอันลุ่มลึกจากท่าน พระภิกษุชาก็รู้ว่าเป็นความเขลาของท่านเองที่คิดเช่นนั้น ท่านพูดถึงบทเรียนที่ท่านได้จากประสบการณ์ครั้งนั้นว่า

“เรามันคิดผิด หลวงปู่ท่านรู้อะไร ๆ มากกว่าเราเสียอีก คำเตือนของท่านสั้น ๆ และไม่ค่อยมีให้ฟังบ่อยนัก เป็นสิ่งที่ลุ่มลึก แฝงไว้ด้วยปัญญาอันแยบคาย ความคิดของครูบาอาจารย์กว้างไกลเกินปัญญาเราเป็นไหน ๆ ตัวแท้ของการปฏิบัติคือความพากเพียร กำจัดอาสวกิเลสภายในใจ ไม่ใช่ถือเอากิริยาอาการภายนอกของครูบาอาจารย์เป็นเกณฑ์”

ท่านมาได้ตระหนักชัดอีกครั้งว่า การปฏิบัติธรรมนั้นไม่ได้อยู่ที่รูปแบบ แต่อยู่ที่การวางใจให้ถูกต้อง ไม่ว่าทำอะไร ก็สามารถเป็นการภาวนาได้

คราวหนึ่งพระภิกษุชานั่งปะชุนจีวรที่ขาดวิ่น ใจนั้นนึกถึงการภาวนาอยู่ตลอดเวลา อยากรีบปะชุนให้เสร็จเร็ว ๆ เพื่อจะได้ไปภาวนาต่อ ขณะนั้นเองหลวงปู่กินรีเดินผ่านมา สังเกตเห็นอาการของพระหนุ่ม จึงพูดขึ้นมาว่า

“ท่านชา จะรีบร้อนไปทำไมเล่า”
“ผมอยากให้เสร็จเร็ว ๆ ครับหลวงปู่”
“เสร็จแล้วท่านจะทำอะไรล่ะ”
“จะไปทำอันนั้นอีก”
“ถ้าเสร็จอันนั้นแล้ว ท่านจะทำอะไรอีกล่ะ”
“ผมก็จะทำอย่างอื่นอีก”
“เมื่อทำอย่างอื่นเสร็จแล้ว ท่านจะไปทำอะไรอีกเล่า”

เมื่อเห็นว่าใจของพระภิกษุชาไม่ได้อยู่กับงานที่กำลังทำ แต่คิดถึงงานชิ้นอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหน้า และรีบร้อนจะทำให้เสร็จไว ๆ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไปภาวนาต่อ หลวงปู่กินรีจึงเตือนพระหนุ่มว่า


“ท่านชา ท่านรู้ไหม นั่งเย็บผ้าผืนนี้ก็ภาวนาได้ ท่านดูจิตตัวเองสิว่าเป็นอย่างไร แล้วก็แก้ไขมัน ท่านจะรีบร้อนไปทำไมเล่า ทำ อย่างนี้เสียหายหมด ความอยากมันเกิดขึ้นท่วมหัว ท่านยังไม่รู้เรื่องของตนอีก”

คำพูดของหลวงปู่กินรีกระตุกใจของพระภิกษุชาอย่างแรง ทำให้ท่านได้สติ และเกิดความเข้าใจชัดเจนว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไร ก็ภาวนาได้ทั้งนั้น ขอให้หมั่นดูใจของตนอย่างต่อเนื่อง จนเกิดความรู้สึกตัวทั่วพร้อม นี้เป็นบทเรียนที่ประทับใจท่านมาก และถือเป็นหลักปฏิบัติของท่านตลอดมา

ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อท่านได้กลายเป็นพระวิปัสสนาจารย์ชั้นผู้ใหญ่ หากฆราวาสคนใดบอกท่านว่า ไม่มีเวลาปฏิบัติธรรม ท่านก็จะถามกลับไปว่า “แล้วมีเวลาหายใจหรือเปล่าล่ะ”

 

​

อำนาจของกรรมใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก ไม่มีอำนาจใดทำลายล้างได้ แม้อำนาจของกรรมดีก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมชั่ว และอำนาจของกรรมชั่วก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมดี

อย่างมากที่สุดที่มีอยู่คือ อำนาจของกรรมดีแม้ให้มากให้สม่ำเสมอในภพภูมินี้ ก็อาจจะทำให้อำนาจของกรรมชั่วที่ได้ทำมาแล้ว ตามมาถึงได้ยาก ดังมีเครื่องขวางกั้นไว้

หรือไม่เช่นนั้น ก็ดังที่ท่านเปรียบว่าเหมือนวิ่งหนีผู้ร้ายที่วิ่งไล่ตามมา ถ้ามีกำลังแข็งแรง วิ่งเร็วกว่าผู้ร้าย ก็ย่อมยากที่ผู้ร้ายจะไล่ทัน ความแข็งแรงของผู้วิ่งหนีกรรมชั่ว ก็หาใช่อะไรอื่น คือ ความเข้มแข็งสม่ำเสมอของการทำกรรมดีนั่นเอง

 

ถึงผู้ที่เป็นพ่อแม่ เพื่อมอบให้เป็นข้อคิดในวันเด็กที่ 12 มกราคม 2556 นี้ นี่ละคือการเตรียมตัวเข้าสู่ประชาคมอาเซียนอย่างดีที่สุดล่ะ

" เด็กทุกวันนี้เป็นยังไง เด็กทุกวันนี้ส่วนมากไม่ค่อยดีและไม่ดีเลย เพราะสิ่งที่จะทำให้เด็กเสียคนมีมากทุกหย่อมหญ้า ที่สำคัญก็ผู้ใหญ่และพ่อแม่ที่เป็นแบบพิมพ์ไม่ดี พ่อแม่เหมือนกับลิงกับผีนี่ แล้วจะเอาอะไรมาให้เด็กดี ต้องสร้างตัวของพ่อแม่ให้ดีซี เด็กอยู่ในกรอบของพ่อของแม่ อยู่ในอำนาจของพ่อของแม่ ต่างคนต่างอบรม ต่างคนต่างดัดแปลงกันให้ดี มันจะหนีไปไหน ก็ต้องดีจนได้ ถึงจะเสียก็มีน้อย ไม่ได้เสียมากเหมือนอย่างที่เป็นอยู่เวลานี้ เพราะการปล่อยตัสงสารวทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็ก มันถึงได้เป็นอย่างนั้น"

เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๓๒
สัตว์โลกผู้ท่องโอฆ

 

​

ความเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นทุกข์
ผู้ที่เห็นทุกข์เท่านั้นจึงขวนขวายหาทางพ้นทุกข์
เมื่อเห็นทุกข์แล้ว..จงเร่งความเพียรภาวนาเรื่อยไป
เพื่อให้รู้แจ้งเห็นจริงด้วยตนเอง

ให้เชื่อเรื่องบุญ บาป ว่าเป็นของมีจริง
โดยมากคนมักไม่ค่อยเชื่อศาสนา
ศาสนาก็คือคำสอน สอนให้ละชั่ว ทำความดี
เพื่อให้ขจัดทุกข์ ให้ประสบความสุข

ถ้าผลบุญบาปไม่มีจริงแล้ว
จะมีคนร่ำรวย มียศถาบรรดาศักดิ์
และมีคนทุกข์ยากกระจอกงอกง่อยขี้ทูดกุดถังได้อย่างไร
ของมันเห็นๆกันอยู่ แต่ไม่รู้จักพิจารณาก็ย่อมไม่เข้าใจ

ตาสำหรับเห็นรูป ใจเป็นผู้รู้ว่ารูปดี-รูปชั่ว
รู้ไม่ดี-รูปชั่ว แท้ที่จริงรูปทั้งหลายเขาไม่ไ้ด้ว่า รูปเขาดี เขาไม่ไ้ดว่าเขาชั่ว
"เรา" เป็นผู้ไปว่าเอา สมมติเอา

พระสติ หมายถึง ลมเข้า
พระวินัย หมายถึง ลมออก
พระปรมัตถ์ หมายถึง ผู้รู้ลมเข้าลมออก

โอวาทธรรมของ
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร

 

​

"ความสุขที่เริ่มได้จากจิตตภาวนา
จึงเป็นความสุขที่จะเริ่มเข้าใกล้ชิดติดกับความสุขอันสมบูรณ์
ตามที่พระพุทธเจ้าและสาวกทั้งหลายทรงพบและพบมาแล้ว
ถ้าไม่ทอดทิ้งปล่อยวางไปเสียโดยเห็นว่า ยากบ้าง วาสนาไม่ถึงบ้าง
บุญน้อยวาสนาน้อยยกไม่ขึ้นบ้าง ซึ่งล้วนเป็นกลมารยาของใจ
ที่เคยตกอยู่ใต้อำนาจของความมักง่าย ของความไม่เอาไหน มาจนเป็นนิสัย
เวลาจะเจอของดีวิเศษเข้าบ้าง สลัดปัดแอกไม่ยอมแบกยอมหาม
ปล่อยให้ทิ้งจนตมจมโคลนแห่งความโสมม อยู่อย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง
จึงเห็นว่าเป็นสิ่งที่เหมาะกับนิสัยวาสนาของตน
ถ้าอย่างนี้ย่อมไม่มีวันเจอความสุขความสมหวังตลอดอนันตกาล" หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน

 

สืบหาพระเครื่องดีวันนี้ มาตามเวลาที่เคยทำไว้ตั้งแต่ต้นครับ แต่ในวันนี้ ไม่ได้แนะนำพระเครื่อง แต่แนะนำองค์ผู้อธิษฐานจิตเลยทีเดียว สำหรับพรุ่งนี้ หากใครพาลูกไปเที่ยววันเด็กแล้ว หากมีโอกาสจะพาไปเที่ยวอยุธยาที่มีตลาดน้ำอโยธยาเป็นตัวชูโรงในขณะนี้ก็ได้ เสร็จจากตลาดน้ำแล้ว ขับรถวนออกมา แล้วไปกราบพระที่เป็นสุปฏิปันโน ที่วัดสะแกองค์นึง ท่านชื่อหลวงพ่อลำใยครับ

หลวงพ่อลำใยองค์นี้ท่านเป็นหลานของหลวงปู่ดู่ แต่ที่สำคัญก็คือ จากการตรวจสอบทานทางจิตโดยครูอาจารย์พบว่า ท่านสำเร็จวิชชาสามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สามารถกราบได้สนิทใจ กราบเสร็จ เช่าพระในตู้มาให้ท่านเป่าสักพรวดนึง เป็นอันเสร็จเรื่อง เวลาเข้าพบท่านคือช่วงเช้่าหลังเก้าโมงนิดๆ ส่วนช่วงบ่าย ก็ช่วงสามโมงเย็น กุฏิท่านอยู่ด้านซ้ายมือจากศาลาที่ให้เช่าพระ ลองถามพระท่านดู แต่หากได้ยินคำพูดแปลกๆ จากคนในวัดเรื่องหลวงพ่อลำใย ไม่ต้องไปใส่ใจใดๆ ทั้งสิ้น ยังไงลองไปดูก่อนได้ครับ ไปแล้วช่วยทำบุญค่าฟอกไตให้ท่านด้วยก็แล้วกัน ถือว่าเป็นการฝึกเจ้าตัวเล็กทั้งหลายที่ไปด้วย หรือหากไม่มีก็ฝึกตัวเรานี่ล่ะ ซึ่งถือว่าเป็นการอุปัฏฐากพระสงฆ์ที่อาพาธให้ช่วยทุเลาเบาบางในเรื่องการเจ็บป่วยไ้ด้บ้าง ซึ่งนับเป็นวาสนาแก่ตัวเองโดยแท้ทีเดียว ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้าด้วยครับ

​

หมายเหตุ การันตีในเรื่องพลังจิตของท่านครับ สุดยอดมาก ไม่เป็นรองใครในอยุธยาแน่ๆ ครับ พรวดเดียวนี่ล่ะ สำคัญนัก ณาณสี่เต็มภูมิทีเดียวบอกท่านขอแบบทะลุฟ้าทะลุดินเลยครับจะได้จบเรื่อง

 

ขออนุโมทนาและสาธุบุญกับทุกๆ ท่านด้วยใจจริงครับ บุญอันใดที่ทำไว้ดีแล้ว ประณีตแล้ว และสำเร็จแล้ว ขอบุญนั้นจงมีแด่ท่านข้างต้นด้วยเทอญ....

​

 

รบกวนสอบถามพี่ๆมีท่านใดพอทราบประวัติพระพิมพ์นี้บ้างครับ
....ขอบคุณครับ

 

มีอยู่แล้ว เดี๋ยวจะให้นายสติ pm.ตอบไปให้ ส่วนองค์นี้ทองยังดูใหม่ น่าสงสัยมาก อยากได้ของจริงเสกทันหลวงปู่เสกแต่เป็นพิมพ์อื่นเดี๋ยวส่งไปให้ หากต้องการ...

พันวฤทธิ์
๑๔/๑/๕๖

 

วันนี้ 14/01/56 ได้โอนเงิน จำนวน 400 บาท เพื่อร่วมทำบุญกับทุนนิธิฯสงเคราะห์สงฆ์อาพาธ ขอให้ทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญร่วมกันครับ...

 

ขอบคุณครับพี่

 

วันนี้วันที่ 16 มกราคม 2556 นอกจากเป็น "วันครู" แล้่ว ยังเป็นวันละสังขารของหลวงพ่อชา สุภัทโท แห่งวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี เมื่อวันที่ 16 มกราคม 2536 เมื่อ 21 ปี มาแล้วด้วย ในฐานะที่ท่านเป็นครูอาจารย์ของผม ที่ได้บวชเรียนในสำนักวัดมาบจันทร์ ซึ่งเป็นวัดสาขาของท่าน ขอกราบนอบน้อมต่อครูอาจารย์ด้วยเศียรเกล้า และเพื่อเป็นการระลึกถึงท่าน จึงขอนำคำสอนของท่าน ที่น่าสนใจมาลงให้ได้คิดกันพอเป็นนิสัยในธรรมกันพอสังเขปครับ

พระอาจารย์จันดี กนฺตสาโร

วัดป่าอัมพวัน จ. ชลบุรี​

"ในงานแต่งงานของพี่สาวอาตมา โยมพ่อได้นิมนต์หลวงพ่อชาพร้อมพระสงฆ์ ๙ รูป มาฉันภัตตาหารที่บ้าน นั่นเป็นครั้งแรกที่อาตมาได้เห็นหลวงพ่อชาเป็นบุญตา หลวงพ่อได้เมตตาสั่งสอนธรรมสำหรับผู้ครองเรือน ฟังแล้วเกิดศรัทธา ทุกวันพระจึงไปฟังธรรมที่วัด

พอยิ่งฟังธรรมของหลวงพ่อชาก็ยิ่งทำให้เกิดศรัทธา โดยเฉพาะอุปมาอุปไมยที่ท่านจาระไนไว้เป็นภาษาอีสานนั้นก็ช่างกินใจ ปฏิปทาที่หลวงพ่อชาได้หว่านเพาะเมล็ดแห่งศรัทธาสู่มโนของอาตมามีมากมายไม่สิ้นสุดซึ่งก็ล้วนแต่เป็นเหตุทำให้อาตมาได้มาบรรพชาและอุปสมบท ณ วัดหนองป่าพง

อย่างเรื่องหนึ่งที่อาตมาประทับใจคือ มีพ่อใหญ่มหาเปรียญคนหนึ่งมาขอให้หลวงพ่ออธิบายเรื่องตัณหาทั้งสาม คือ กามตัณหา ภวตัณหา และวิภวตัณหา แต่แทนที่หลวงพ่อจะอธิบายยืดยาว ท่านกลับหยิบไม้สีฟันที่อยู่ข้าง ๆ มาอันหนึ่ง แล้วยกขึ้นพร้อมทั้งถามว่า ...ท่านมหา...ไม้นี้สั้นหรือยาว? ท่านมหากับเพื่อนที่มาด้วย ได้แต่มองหน้ากัน หลวงพ่อพูดต่อว่า ความจริงไม้นี้ไม่สั้นไม่ยาว มันมีอยู่เท่านี้ แต่จะทำให้มันสั้นหรือยาวก็ได้ในขณะที่อาตมากำลังถืออยู่นี่

แล้วหลวงพ่อก็กล่าวต่อว่า ...ถ้าโยมอยากได้ไม้ยาวกว่านี้ ไม้นี้มันก็สั้นใช่ไหม? แต่ถ้าโยมอยากได้ไม้สั้นกว่านี้ ไม้นี้มันก็ยาวใช่ไหม? อันนี้มันเป็นเพราะอะไร เป็นเพราะไม้ หรือเพราะความอยากของโยม

นี่คือการอธิบายเรื่องตัณหาด้วยวิธีของหลวงพ่อชา ซึ่งไม่มีอยู่ในตำรา จะไปค้นหาในตู้หนังสือก็ไม่มี แต่มันมีอยู่ที่หลวงพ่อ"

 

​

"ในวันพระหนึ่ง ที่อุโบสถเก่าของวัดหนองป่าพง หลวงพ่อชาให้อาตมาสวดปาติโมกข์ อาตมาตื่นเต้นมาก เพราะอยู่ท่ามกลางครูบาอาจารย์ที่เป็นพระผู้ใหญ่ แต่อาตมาก็สวดได้ หลวงพ่อชาท่านชมว่า เก่งมาก ๆ จนอาตมาปลื้มใจ เก็บความสุขและความทะนงตัวไว้ถึงสองสัปดาห์เต็ม ๆ

จนกระทั่งถึงวันปาติโมกข์ต่อมา หลวงพ่อชาก็สั่งให้สวดอีก เมื่อสวดไปได้ ๑-๒ นาที หลวงพ่อชาก็เริ่มดึงจีวรของอาตมา พร้อมกับพูดว่า ฝรั่งไม่ซักผ้า ฮู้ว...เหม็น อาตมาเริ่มรู้สึกรำคาญ พอตั้งใจจะสวดต่อท่านก็ดึงจีวรอีก ทำอย่างนี้นานเป็นชั่วโมง พร้อมกับเคี้ยวหมากเพื่อขัดฟันปลอมของท่านไปด้วย

ท่านขัดจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้อาตมาจำบทสวดพระปาติโมกข์ไม่ได้ จากที่เคยใช้เวลาสวด ๔๕-๕๐ นาที ก็จบ แต่วันนั้นใช้เวลาถึง ๑ ชั่วโมง ๒๐ นาที

อาตมารู้สึกอับอายมาก คงจะเป็นที่น่าหัวเราะของพระทั้งหมด อาตมารู้สึกโกรธหลวงพ่อมาก แต่แล้วท่านก็หัวเราะออกมา ไม่นานอาตมาก็หัวเราะด้วยเหมือนกัน

อาตมาเข้าใจแล้วว่า ท่านสอนไม่ให้ยึดติดกับคำชมหรือคำตำหนิ เรื่องนี้เป็นบทเรียนที่ทรงคุณค่าและเป็นเกียรติสำหรับอาตมา เพราะท่านคงไม่ได้ทำอย่างนี้กับพระทุกรูป หลวงพ่อท่านจะเลือกให้บทเรียนกับพระรูปใดรูปหนึ่งเพื่อให้พระรูปนั้นได้เรียนรู้"