การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

ได้มานะ มานี ปีติ ชูใจ เพียบเลยครับ ^^

 

อาจจะถามไม่ชัดครับ
หลงรู้ ในทีนี้คือหลงตัวรู้ครับ

 

สำหรับคนที่ ไม่ยอมรับความจริง คงยากจะรู้ว่าหลง
รู้แต่คนอื่น ตัวเองไม่เห็นซะแล้ว
สงสาร

 

น่าน อ่านคำตอบ เค ขวัญบ้างไหม ^^

 

จะบอกอาการอีกอย่างคือ
มักจะยกคำของผู้อื่น ว่าดีแล้ว

 

อ้าว พี่ซัวเจ๋งเองรึ 555
กินเหยื่อเสียแล้ว

 

น่าน ซัวเจ๋งฮุบเหยื่อซะแล้ว ^^

 

สรุปโดยย่อ ก็ได้รู้จัก กรรมฐานแบบป๋าละครับ

กรรมฐานดูตัวเอง รู้ไปเรื่อยๆ

เพียงแต่ว่า รายละเอียดปลีกย่อยมันได้ข้องแวะไปแวะมา
ถ้ามีจุดหรือ มีโอกาสเหมาะนำมาพูด มันจึงจะเป็นประโยชน์เฉพาะจุด
ในบางโอกาส

 

เรียกว่าหลงโลกครับพี่หลง
ผมว่าเจ้าของร้านกาแฟ คงขาดปัญญา นะครับ จึงยังหลงโลกอยู่นะ

 

AHA.....

แต่ละคน นะ ก็ชี้แนะอยากให้คนอื่นรู้ข้อบกพร่องที่ตนเองเพียรชี้ให้เขาเห็น
ชอบไปบอกความบกพร่องของคนอื่น แต่ไม่ชอบดูข้อบกพร่องของตนเอง
แล้วก็เห็นแต่ข้อบกพร่องของคนอื่น แต่ลืมดูของตัวเอง
มันก็เลยเข้าใจกันได้ยากส์ นิสนึง

อีกอย่างนะ ความรู้ของเราจะบอกให้คนอื่นเขารู้และเข้าใจอย่างที่เรารู้นี่มันก็ลำบาก
บอกไปอย่างนึงก้เข้าไปอีกอย่างหนึ่ง
เจตนาให้เข้าใจแบบนี้ ก็คิดเข้าใจแบบนู้น สื่อสารกันไปคนละทาง
บางทีก็ต้องปล่อยวางคนอื่นไปบ้าง ว่า
สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตน เขาปฏิบัติมาแบบนั้น ก็มีวิบากไปแบบนั้นเข้าใจได้แต่ทางนั้น
ทางอื่นๆก็เข้าใจได้ยาก แต่ถ้า อาหลงมีภูมิสูงกว่าคู่สนทนาก็จะมองเห็นทิฏฐิ
ของเขาได้ เข้าใจทิฏฐิของเขาได้ แล้วก็รู้ว่าวันหนึ่งเขาจะเข้าใจเอง
ถ้าอาหลงเคยก้าวข้ามเรื่องความยึดมั่นในทิฏฐิมาแล้ว
ก็จะเข้าใจเรื่องความยึดมั่นในทิฏฐิของคนอื่นได้ไม่ยาก

^.^

 

น่าน หลงโลก

โลกนั้น คือ อายตนะ

โลกนั้น คือ จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆนะวิญญาณ กายวิญญาณ ฯลฯ

วิญญาณ คือ วิ + ญาณะ แปลได้ ว่าเครื่องรู้ก็ได้ รู้ ก็ได้

เพราะไม่รู้ จึงหลงรู้ ทางตา หู ลิ้น จมูก กาย ใจ เป็น อหังการ มมังการ

นั้นแล.

 

หลงความรู้ = หลงปัญญารู้ของตนเอง เรียกว่า ขาดสติโดนโมหะลากไปกิน

หน้ามืดเพราะความสวยงามของปัญญาตน เหมือนนกยูงหลงแววมยุรา ต้องคอยแพนหางไว้เนืองๆ

แต่ว่า หลง รู้ว่า หลง ก็เรียกว่าใช้ได้ ยังมีสติอยู่ที่รู้ว่าโดนโมหะกิน รู้ลักษณะของโมหะก็ได้ปัญญาอีก 1 เด้ง

เข้าข่าย เผลอแล้วรู้ อกุศลเกิดแล้วพลิกเป็นกุศลได้ เป็นการภาวนาเจริญสติเจริญปัญญา ในชีวิตประจำวันไป

ปล.ถึงจะไม่ได้มีสมถะสมาธิตั้งมั่นมาก แต่ขณิกะสมาธิ ก็ใช้ภาวนาพอได้อยู่

 

ครับผม..........................

 

น่าน พอได้อยู่

 

อาการ เก่งกระเด้ง

 

ก็ย้ำ แล้วขยาย เก่งกระเด้ง ให้ดู ขำๆ

 

คนเรานะ ที่ยังคุยกัน ยังเสวนาธรรมกันได้อยู่
ก็เพราะยังเห็นประโยชน์ซึ่งกันและกัน
ยังเห็นความเป็นมนุษย์ผู้มีใจสูงด้วยกัน ถึงยังไม่ทิ้งกันไป
แต่ถ้าขาดศรัทธาซึ่งกันและกันแล้ว มันก็ไม่อยากอ่านโพสท์หรือเสวนาด้วย
ดังนั้น ที่ยังคุยกันได้อยู่ก็นับว่าเป็นเรื่องดี อิอิ
แปลว่าด้วยรักและไม่เข้าใจแต่ยังมีศรัทธาในกันและกันอยู่ว่าจะเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้
แต่ถ้าเปลี่ยนแปลงทิฏฐิและมุมมองของตนต่อคนอื่นไปบ้าง ก็อาจจะทำให้มองโลกได้กว้างขึ้น
ลดการกระทบกระทั่งคนอื่นๆ ปรับทิฏฐิเข้าหากันได้ดีขึ้น
^.^

 

เรื่องวิบาก สิ่งที่กระทบตาวันนี้ ไม่ใช่สิ่งบังเอิญ

แม้บทความธรรมเล็กๆนั้น ใช่ว่าผู้อื่นจะมีโอกาศศึกษา หรือ มีโอกาสเห็นกันได้ทุกคน

แต่เมื่อกระทบ รับอารมณ์มาแล้วด้วยข่ายทิฏฐิตน จักแปลความเป็นอื่นนั้นก็แล้วแต่กรรมที่สั่งสมกันมา

ซึ่งไม่จำเป็นเลยว่าจะเป็นคำนายซัวเจ๋งกล่าว คำอื่นของท่านอื่นก็ได้

เมื่อรับมาแล้วพึงไม่ประมาทเถิด ^^

พระสูตรก็ดี พระธรรมก็ดี ของที่ไม่เคยผ่านตา ยังไม่เคยสดับ

หรือไม่เคยทำความเข้าใจ ให้เร่งทำความเข้าใจเสีย

เกิดตาย ตาเสีย หูดับเมื่อไหร่ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

ไม่ได้เกิดในประเทศที่มีพุทธศาสนา ไม่ได้สดับธรรม หยั่งศรัธาให้เกิดไม่ได้

คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ^^

 

ในโลกนี้ป๋าคุยได้กับทุกๆ คน ยกเว้นตัวป๋าเอง

 

ไม่ต้องไปไหนไกล
ภาวนาที่กายใจตนเป็นพอ