การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

ดีแล้ว ^^

 

คนนี้ผมไห้เครดิต เค้าเกิน 100%

ไม่มีใครเกินเค้าเลยสุดยอดจริงๆครับ

 

โหลๆๆๆ ว.12
จากโพสท์ #229

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วิษณุ12

เจ้ เงินมากเงินน้อย มีประโยชน์เสมอ

ใช้กำลังคู่ต่อสู้ให้เป็นประโยชน์

คู่ต่อสู้คือกิเลส​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
ไม่ไหว พวกสมองหมู เจ้ขี้เกียจเสียเวลาด้วย
พูดเรื่องนึง ก็ลากไปแต่เรื่องนั้น วันๆในสมองคิดอะไรมั้งก็ไม่รู้ !!!<!-- google_ad_section_end -->
--------------------------

อันนี้ เจ้ไม่ได้หมายถึง ว.12 นะ แต่หมายถึงคู่กรณีของเจ้ นะ
ถ้า ว.12 เข้าใจถูกอยู่แล้ว ก็ไม่มีอะไร

 

ถ้าป๋าเข้าใจไม่ผิด ว่านิวรณ์ชัวร์แน่นอน

 

ป๊ะป๋า จะยกให้ เมื่อไหร่ดี
(f)(f)(f)

 

จร้า วอสอง วอแปด


ขอให้เจอคู่กรณีจริงๆนะ ^^

8^hdiIux]v,q w,j8jvp,yolN
เจอแล้วมันหนีเองเลย ขี้อ๊าย ขี้อาย

<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ยกอะไรเหรอ เอ้าอยากได้อะไร ก็มาเอาไป เลยนิวรณ์

 

..............................................

 

หุหุ

ว.2 ว.88

 

อุยยยยศ์ ท่านรู้จักเรา ท่านรู้จักเรา

อันตรธานดีกว่า

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

 

ALOHA

 

บางที ผมก็เสียดายอารมณ์ เหมือนกัน

 

อย่าลืมนะฮับ ป๊ะป๋า เห็น อาการของจิตใดๆแล้ว เราไม่ได้ เห็นเพื่อเอา เพื่อเป็น

ถ้าไปเห็น อาการจิตใดแล้ว มีการนึกน้อมในใจว่า อย่างนี้คือ เรามี เราเป็น

ไปเห็นเพื่อเป็น แทนที่จะเห็นมันเกิดดับเนี่ยะ จะภาวนารู้ไม่อยู่ที่ฐาน รู้ไม่ถึงฐาน

พอไม่ถึงฐาน มันเอาไปเรียบเลย สักกายทิฏฐิหางไหวๆเลยหละ

 

ฐาน นี่ มันอยู่ตรงไหนของขันธ์ 5 เหรอนิวรณ์

 

บอกไม่ได้ ฮับ ภาวนาบ่อยๆ เห็นเนืองๆ แล้วจะค่อยๆ แจ้ง

ถ้า แจ้งฐานเนี่ยะ ป๊ะป๋า จะพรึบๆๆๆๆ ไปแล้ว

ถ้ายังรู้ไม่ถึงฐานเนี่ยะ ก็จะถือว่า ตบแต่งอยู่ ภาวนาอยู่ ยังเพียรให้
เจริญอยู่ ยังไม่ฉมังทีสมังคี

 

ทำไมงั้นละ ป๋า
อารมณ์ มันให้อะไร กับป๋า บ้างล่ะ ถึงได้เสียดายมัน
แล้วตอนไม่มีอารมณ์ มันเป็นยังไง มันสู้ตอนมีอารมณ์ไม่ได้หรอ

ปล. อารมณ์นี่หมายถึง เวทนาสุข ทุกข์ ใช่ไหมป๋า

 

นั้นสิ เป็นไงหรอฐานจิต

ไม่เคยพบในพระไตรปิฏกเลย ^^

 

เดี่ยวมาเล่าต่อได้เวลา ไปหาลูกสาว

 

อ้าว อ้าว ไหนบอกว่า ยกให้ผมแล้วไง

:'(

คืนคำนี่ :'(

 

ฐานของจิต เป็น บัญญัติใหม่ ที่ใช้กันแพร่หลายในยุคนี้

กร่อนมาเรื่อยๆ จากคำเดิมที่ถูกบัญญัติขึ้นใหม่เหมือนกันคือ ฐีติภูตัง
ท่านใช้เพื่อ สื่อให้เห็น "อาการของจิต" สภาพหนึ่งที่มันเกิด เรียกว่า
"ส่งออก" "พลังงานส่งออก" "แสงจากเครื่องฉายหนัง" ก็เรียก

หากจะถามหา สำนวนในพระไตรปิฏก ก็ "จิตงอกลับ" ไงคร้าบท่าน

งอไปไหน.... กับ ฐานอยู่ที่ไหน มันก็ ที่เดียวกัน แต่ตรงไหน เขา
ชี้กันไม่ได้ คนภาวนาเป็นเท่านั้น ที่เห็นว่ามีจริงๆ