การเตรียมการรับมือภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ

อธิบายขั้นนี้ก่อนนะค่ะว่าเริ่มต้นเราจะลดรายจ่ายของครอบครัวได้
โดยการปลูกผักกินเองเหมือนสมัยปู่ย่าตายายของเราที่มักจะปลูกต้นพริก
ตะไคร้ มะนาว มะกรูด ชะอม ฯลฯ ที่ดินบริเวณบ้านปลูกผักไว้กินเองได้หมด
ไม่ต้องซื้อ นี่แหละค่ะหลักการลดรายจ่ายของตนเองและครอบครัวให้ได้เสียก่อน
เมื่อภาระในการจับจ่ายเงินลดลงไป ถึงแม้เราจะมีรายได้เท่าเดิม แต่นั่นหมายถึง
เรามีเงินถืออยู่ในมือมากขึ้น นี่แหละค่ะ หลักการลดรายจ่าย รายได้ก็เพิ่มขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

 

ส่วนหลักการลดรายจ่าย เพิ่มรายได้ ให้มีมากขึ้นเดี๋ยวจะอธิบายขั้นตอนต่อไป
เอาแค่หลักการง่าย ๆ ก่อน เพื่อให้ทุกคนมองเห็นภาพ ซึ่งเป็นหลักการที่
ไอยมักจะสอนทกคนเสมอว่า

"ให้ทุกคนจะมีกินมีใช้ไม่รู้จักหมด อย่างเป็นผู้ที่อยู่อย่างพอเพียง"

และไอยมักจะสอบคนใกล้ชิดอยู่เสมอว่า

ทำอย่างไรก็ได้ให้เราจ่ายเงินน้อยที่สุด แต่ให้มีผลประโยชน์กลับมามากที่สุด
แต่การกระทำนั้น ต้องทำอย่างผู้มีคุณธรรมไม่เบียดเบียนใครทั้งสิ้น
อย่างมากก็เบียดเบียนกำลังของตัวเองเท่านั้นพอ

 

อาจมีหลายคนทักท้วงว่า แหมเขาก็ทำ ๆ ปลูก ๆ กันอยู่แล้ว
ไม่เห็นต้องมาพูดซ้ำๆ ซาก ๆ เลย ค่ะ แหมใจเย็น ๆ ค่อย ๆ
อ่านไปตามลำดับขั้นนะค่ะ แล้วจะเห็นการทำงานเองค่ะ
ไอยมาอยูที่จังหวัดตรัง ยังไม่มีที่ดินสักแปลง แต่ไฉนมีที่ดิน
ทำกินได้ ลองมาดูกันนะค่ะว่า ไอยใช้วิธีการอย่างไร

 

ที่ดินแห่งแรกที่จะนำพันธ์พืชพันธ์ผักมาปลูก เตรียมไว้แจกฟรี
คือ โครงการชาลีทวีทรัพย์ (คลองเต็ง) ถ้ามาจากตัวเมือง
ขับรถออกมาถนนเพชรเกษม จะอยู่เลยตลาดคลองเต็ง
ก่อนถึงเรือนจำเหรียงห้อง โครงการนี้ทำบ้านจัดสรรขาย
ด้านหน้าติดถนนเป็นอาคารพาณิชย์ เต็มหมดแล้วค่ะ
ส่วนด้านหลังเป็นบ้านเดี่ยว บ้านแฝด และที่ดินเปล่าจัดสรร
เอ แต่ที่บรรยายมา ไม่ได้โฆษณาขายบ้านนะค่ะ
แต่เกริ่นนำไว้ก่อนว่า ที่นี่จะเป็นโครงการบ้านจัดสรรแห่งแรก
ของเมืองตรัง เป็นโครงการต้นแบบ ที่มีนโยบายปลูกผักสวนครัว
ปลูกไม้ผล ไม้ดอก ในโครงการ สำหรับบ้านแต่ละหลัง
ทดแทนการปลูกสนามหญ้า แต่ถ้าคนใดต้องการสนามหญ้า
โครงการก็จัดให้

 

ส่วนภาพนี้เป็นด้านหน้าของโครงการ ติดถนนเพชรเกษม
สำหรับด้านหน้า จะลงไม้ดอกตั้งแต่ริมถนนเป็นแถวยาวมาเลย
และจะปลูกผัก เช่นกระเพรา โหระพา สาระแหน่ อยู่ด้านหลังไม้ดอก
และจะปลูกต้นที่ไม่สูงมากนัก เพื่อไม่ให้ภูมิทัศน์ถูกบดบัง
ดังนั้น ริมถนนเพชรเกษมด้านหน้าของโครงการรวมและที่ดินบริเวณนี้
ทั้งหมด จะทำแบบนี้ ไม้ดอก ไม้ประดับก็จะทำให้ขอบทาง ดูสวยงาม
พืชผักที่ปลูกไว้ ชาวบ้านก็สามาถนำไปทานได้ เพราะไม่มีมลพิษมาก
เหมือนในกรุงเทพฯ แต่ตอนนี้ด้านหน้าของโครงการกำลังก่อสร้างอยู่
ต้องทำเสร็จให้เรียบร้อยก่อน ถึงจะลงมือเพาะปลูกได้ เพราะถ้าขืนทำ
ตอนนี้ พวกท่าน ๆ เอารถบรรทุกปูนบ้าง ไม้บ้าง กองหิน กองดิน
เททับลงบนแปลงเพาะปลูก พังไปเสียเปล่า ๆ

 

เอ แต่ที่น่าแปลกอยู่อย่าง กรมทางหลวงมักจะปลูกต้นไม้ใหญ่
ลงในคูระบายน้ำ ต้นเบ้อเร่อเบ้อร่าเสียด้วย คิดแปลกดีนะ
สอบถามคนในพื้นที่ เขาก็บอกว่า ภาคใต้เขาปลูกกันแบบนี้แหละ
เอ้อ คิดได้เนอะ แล้วเวลาฝนตก น้ำมา มิขวางทางระบายน้ำหรือ?

 

พูดถึงกรมทางหลวงภาคใต้แล้ว อดนึกถึงทางภาคเหนือไม่ได้
เมื่อคราวก่อนกลับบ้านที่เชียงใหม่ เส้นทางหลวงฮอด-เชียงใหม่
ซึ่งกำลังขยายทางอยู่ในเวลานี้ ไอยเห็นเขาตัดต้นไม้ใหญ่
อายุนับสิบ ๆ ปี เพื่อขยายเส้นทางออกมา เห็นแล้วเสียดายจัง
เพราะต้นเหล่านี้ปลูกกันตั้งแต่ทำถนนสายนี้แรก ๆ เลย ตั้งแต่
ไอยยังไม่เกิดเลยมั้ง เสียดายองค์ความรู้ ภูมิปัญญาของผู้ที่
ทำงานในที่แห่งนี้จัง ว่าทำไมไม่คิดอะไรที่สร้างสรรค์ให้มากกว่านี้
ต้นไม้กว่าจะปลูกขึ้นมาได้ต้นใหญ่ขนาดนี้ ใช้เวลาชั่วลูกชั่วหลาน
กว่าจะโต แต่เวลาตัดทิ้ง ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ถ้าคิดว่า
การย้ายต้นไม้ไปปลูกที่อื่น ทำให้การทางต้องเสียงบประมาณมาก
ทำไมไม่ประกาศเสนอราคาผู้รับเหมา ให้มาขุดต้นไม้เหล่านี้
เพื่อนำไปขายต่อ การทางฯ เองก็จะมีรายได้เข้าหน่วยงาน
แถมรัฐก็มีรายได้เข้าประเทศ พวกร้านค้าขายไม้ดอก ไม้ประดับ
ต้นไม้ใหญ่ เขาก็นำไปขายต่อให้กับหมู่บ้านจัดสรร หรือผู้ที่ต้องการ
การทางฯ ก็มีคนตัดไม้ให้ แถมได้เงินเข้ากระเป๋าอีกต่างหาก
ทำไมไม่คิดกันหนอ เสียดายทรัพยากรของชาติ เสียดายทรัพยากร
ของรัฐจริง ๆ จ้าง มาจ้างไอยเป็นที่ปรึกษามั้ยค่ะ ไม่คิดตังค์
สักบาทเดียว แต่จะใช้มันสมองและแรงกาย แรงใจทั้งหมด ทำให้ดูว่า
รัฐจะมีรายได้มหาศาลอย่างไร แบบไม่ต้องกู้เงินมาล้างผลาญประเทศ
อย่างเช่นทุกวันนี้

 

พูดแบบเพ้อฝันนะค่ะ ต่อให้มาจ้างไอยไปจริง ๆ ก็ไม่ไปหรอกค่ะ
นั่งทำงานตรงนี้ เป็นนายของตัวเองสบายกว่ากันเยอะ
เพราะการเมืองของประเทศไทย สร้างสรรค์คนดี ๆ ให้กลายพันธ์
เสียเป็นส่วนใหญ่ ขนาดไอยยังบอกคนที่บ้านเลยว่า ห้ามลงเล่น
การเมืองอย่างเด็ดขาด เพราะไม่อยาก (เรือ) หาย นะค่ะ

 

ดังนั้น เมื่อพื้นที่ด้านหน้าของโครงการ ยังไม่สามารถลงมือทำอะไรได้
แต่เนื้อที่ด้านหลัง ที่เป็นที่ดินเปล่า โครงการยังไม่ขึ้น เพราะมัวแต่ทำ
ด้านหน้าอยู่ ไอยก็ขอใช้พื้นที่ว่างตรงนี้ เพาะปลูกพันธ์พืช พันธ์ผักเสีย
ซึ่งก็ต้องขอขอบพระคุณ คุณป้าพูลศรี จตุพลัง และ คุณชาลี เชยชื่นจิตร
เจ้าของโครงการหมู่บ้าน "ชาลีทวีทรัพย์" ที่อนุญาติให้ใช้พื้นที่ในการ
เพาะปลูกแห่งนี้ เห็นมั้ยละค่ะว่า การทำงานที่ประสานประโยชน์ให้กับ
ทุก ๆ ฝ่าย โดยที่ทุกคนได้รับผลประโยชน์ร่วมกันทั้งหมด ไม่ว่าโครงการแห่งนี้
ก็เป็นโครงการต้นแบบให้กับหลาย ๆ โครงการในอนาคตข้างหน้า ผู้ที่อยู่อาศัย
ในโครงการนี้ ก็มีพืชผักสวนครัว รั้วกินได้ ลดภาระรายจ่ายของครอบครัว แถม
ในถนนของโครงการ ที่จะปลูกต้นไม้ใหญ่ เพื่อเป็นร่มเงา ก็ปรับเป็นปลูกต้นมะขาม
ต้นสะตอ ต้นกล้วยทุกสายพันธ์ ระหว่างต้นไม้ใหญ่ที่ให้ผล ก็ปลูกพืชผักสวนครัว
ดังนั้น เนื้อที่ว่างทุกตารางนิ้วในโครงการ จะไม่มีที่ว่างเหลืออยู่เลย เพราะจะ
พัฒนาให้เป็นพื้นที่เพาะปลูกสำหรับคนในโครงการ สามารถนำไปทานได้
แถมช่วยกันดูแลรักษาผลประโยชน์กันเอง พืชพันธ์ผักส่วนที่เหลือจากกิน ใช้
ก็นำไปแจกจ่ายให้กับชาวบ้านทุกครัวเรือน นี่แหละค่ะ การกระจายรายได้ขั้นที่ 1
ลดภาระรายจ่ายให้กับคนในประเทศ โดยเริ่มจากปัจจัยพื้นฐานของครอบครัวก่อน
แล้วจะบรรยายในขั้นตอนต่อไปนะค่ะ

 

อนุญาติให้ copy ไอเดียไปใช้กันได้นะค่ะ แต่ขอความกรุณา
สิ่งที่คิด ที่เขียนขึ้นมา เพื่อผลประโยชน์ของประเทศและคนในชาติ
กรุณาอย่าใช้ความคิดนี้ ไปเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ของตัวเองหรือ
กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง อย่างที่แล้ว ๆ มากันเลยนะค่ะ อย่าคิดนะค่ะว่า
คนที่เป็นเจ้าของความคิด และมีคนนำไปใช้ โดยนำไปประยุกต์
เพื่อแสวงหาผลประโยชน์เข้าตัวเอง คนเขียนขึ้นมาจะไม่รู้
มีหลาย ๆ พรรคการเมือง หลาย ๆ หน่วยงาน นำความคิด
ไอเดีย ไปเป็นสโลแกนของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย นี่ถ้าเป็น
อเมริกา ป่านฉะนี้ไอยรวยไปแล้ว อย่าให้เอ่ยเลยนะว่าใครเอา
ไปใช้เป็นของตัวเองกันบ้าง ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ ถุ้านำไปใช้
เพื่อประโยชน์ส่วนรวมอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์
แอบแฝงทับซ้อน มีเงื่อนงำนะค่ะ คนอื่นอาจจะรู้ไม่เท่าทัน
แต่ขี้หกกับไอยไม่ได้หรอกค่ะ อย่าลืมนะค่ะว่า
"กรรมก็คือการกระทำ เปรียบดังบูมเมอแรง ไม่ว่าจะทำทั้ง
กรรมดีหรือกรรมชั่ว ผลสะท้อนย่อมกลับมาหาตัวเราเสมอ"
นี่เป็นสัจธรรมทั้งสิ้น

 

เอาธรรมะดี ๆ จากดังตฤณมาฝากกันหน่อยค่ะ

การวอนขอที่มืดบอด คือวอนขอให้ตัวเอง
การวอนขอที่สว่างเย็น คือวอนขอให้คนอื่น
การวอนขอที่สว่างจ้า คือการวอนขอตัวเองให้ดีกับคนอื่น

• คุกเข่าแบบพุทธนั้น
เพื่อให้เกิดพลังแห่งความอ่อนน้อม อยากแสดงความกตัญญู
ไม่ใช่เพื่อให้เกิดอารมณ์อ่อนแอ อยากวิงวอนขอ

• การวิงวอนขออะไรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกวัน
คือการสั่งสมความเข้าใจผิด
คิดว่าคุณอ่อนแอเกินกว่า
จะเอาตัวรอดด้วยตนเองได้

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

คนในโลกนี้
• ปากชอบขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์
แต่ปากอันเดียวกันนั้น ก็ชอบให้คำสาปแช่งกับศัตรู

คนในโลกนี้
• มือชอบแบรับของจากเทวดาเบื้องบน
แต่มืออันเดียวกันนั้น ก็ชอบริบทรัพย์มนุษย์บนดิน

คนในโลกนี้
• ใจชอบขอแรงผู้วิเศษ มาช่วยยกภูเขาออกจากอก
แต่ใจอันเดียวกันนั้น ก็ชอบวิ่งโร่ไปหาภูเขาลูกอื่นมาทับอกใหม่

: กล่าวโดยสรุป
ใจคนเราชอบหาที่พึ่ง
แต่นอกจากจะไม่กระทำตนเป็นที่พึ่งให้ใครแล้ว
ยังนิยมทำลายที่พึ่งของตนเองและผู้อื่นอีกด้วย
ที่พึ่งที่ดีที่สุดคือ "กรรมอันดีงามที่สั่งสมไว้ทุกวัน"

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

• กรรมขาว สร้างจิตขาว
กรรมดำ สร้างจิตดำ
จิตแบบใดตั้งมั่นในขณะมีชีวิต
หลังตายย่อมมีชีวิตใหม่สอดคล้องกัน
ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และชะตาดีร้าย

• ห้อยพระเครื่องที่คอ ได้กำลังใจ
ให้พระธรรมติดใจ ได้กำลังบุญ

ดั ง ต ฤ ณ
► http://www.facebook.com/dungtrin

 

ดังนั้น การเพาะชำพันธ์พืช พันธ์ผัก พันธ์ต้นไม้ ก็ใช้ที่ดินของ
โครงการชาลีทวีทรัพย์นี่แหละค่ะ กระจายพันธ์พืช พันธ์ผัก
ไปสู่ชาวบ้านในท้องถิ่น เริ่มต้นจากใกล้ ๆ จากบ้านที่ 1
ไปยังบ้านที่ 2-3 ต่อไป ซึ่งตรงกับนิสัยคนไทยเลยค่ะ
ชอบของฟรี อะไรที่คนทำมาให้ เอามาให้ ข้าเอาไว้ก่อน
ไอยก็เลยปรับวิธีการให้ โดยให้สิ่งที่เป็นประโยชน์กับชาวบ้าน
แถมเรายังได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกต่างหาก แต่ไม่ต้องระแวง
ว่าไอยจะมาหาคะแนนเสียง เพื่อเล่นการเมืองหรอกนะค่ะ
เพราะบอกแล้วว่า ไม่เล่นอย่างเด็ดขาด เราอยู่อย่างพอเพียง
แบบนี้ก็ดีแล้ว ทำเท่าที่กำลังของเราจะทำได้เป็นพอ
อย่างน้อยสิ่งที่ทำ ก็คือการวางรากฐานการอยู่อย่างพอเพียง
โดยลงมือปฏิบัติให้เห็นจริงอย่างเป็นรูปธรรม

 

หลาย ๆ คนอ่านแล้วคงจะ งง..งง ว่าในเมื่อไอยแจกแต่พันธ์กระเพรา
โหระพา สาระแหน่แบบนี้ทุกบ้าน แล้วจะมีรายได้เพิ่มขึ้นจากตรงไหน
เพราะทุกบ้านก็ปลูกกันหมดแล้ว ต่อให้ไม่ต้องไปซื้อหาก็จริง แต่ก็
ลดรายจ่ายลงไปแค่นิดเดียว แหม..อย่าลืมซิค่ะว่าไอยเขียนว่า
นี่คือการทำงานขั้นต้น ยังมีตอนที่สอง สาม สี่อีกจ้า
เอาเถอะจะถ่ายทอดวิชาให้หมดไส้หมดพุง เท่าที่ปัญญาจะคิดได้
ทำได้ เพื่อเตรียมการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจของประเทศ
ที่เรากำลังเผชิญหน้าอยู่ทุกวันนี้ และเตรียมการรับมือเงินกู้
2 ล้านล้านบาท ที่จะออกหัวออกก้อยนี่ด้วยแหละค่ะ

 

เราจะมีรายได้เพิ่มขึ้นได้อย่างไรจากพันธ์พืช พันธ์ผักที่จะนำไปแจก
การลดรายจ่ายของครอบครัว อันดับแรก คือการกิน คนเราต้องกินทุกมื้อ
อย่างน้อยหัวละ 100 ต่อคนต่อวัน ใช่หรือไม่ ดังนั้น เพื่อลดรายจ่าย
ภาคครัวเรือน ก็คือ สิ่งที่เรากิน เราหามาทำอาหาร ตรงไหนที่ทำเองได้
ทำเลย เอาขั้นแรก คือ ผักสวนครัวที่เรานำมาประกอบอาหารนี่แหละค่ะ
ถ้าเรามีพื้นที่ว่าง คนอยู่ต่างจังหวัดอาจะได้เปรียบหน่อย สำหรับคนกรุง
ก็ปลูกได้เหมือนกัน ห้อยใส่กระถางบ้าง ขวดน้ำดื่มบ้างก็ได้ แต่ถ้าทำไม่ได้
ไม่เป็นไร ยังมีหลายหลากวิธีที่จะทำได้ แต่ขอเริ่มต้นจากพืชพันธ์ผักก่อนนะค่ะ

 

การเตรียมการเรื่องพันธ์พืช พันธ์ผัก ไอยจะแนะนำให้ดังนี้
ถ้าคุณอยากจะมีรายได้เพิ่มจากงานประจำที่คุณมีแล้วละก็
คงต้องขอความร่วมมือในการทำงาน เพื่อให้ทุกคนเดินไป
ในทิศทางเดียวกัน ถ้าทุกคนอยากลดรายจ่าย โดยปลูก
พืชผักสวนครัวไว้กินเอง ไม่ว่าจะเป็น ข่า ตะไคร้ พริก ฯลฯ
ก็ปลูกเฉพาะที่พอกินกันในครอบครัว ส่วนพื้นที่ทั้งหมด
ลงปลูกผักเพียงชนิดเดียวเท่านั้น ​

 

อะ..อะ..ทุกคนอาจจะแปลกใจ ว่าไอยกำลังเล่นขายของอยู่หรือ
ไฉนให้ปลูกผักเพียงแค่อย่างเดียว แล้วจะทำเงินจากตรงไหน
เดี๋ยวขอยกบทกลอนของสุนทรภู่ มาสักหน่อยนะค่ะ

"อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล
อาจจะชักเชิดชูฟูสกนธ์ ถึงคนจนพงศ์ไพร่คงได้ดี"

ที่ยกคำกลอนนี้มา ถ้าทุกคนย้อนอ่านไปแต่ต้น ๆ เรื่อง
ไอยจะแนะนำว่า ให้ทุกคนทำเพียงอาชีพเดียวพอ
เพราะเมื่อเรามีความรู้ ความชำนาญ และบ่มเพาะประสบการณ์
เราจะแตกฉานในสิ่งที่เราทำ ใช่หรือไม่ ดังนั้นไม่จำเป็น
ต้องเล่าเรียนจบชั้นสูง ๆ ชาวบ้านทั่ว ๆ ไป ก็สามารถทำได้
แต่ถ้าเรามีความรู้ประกอบเข้าไปด้วย ก็จะยิ่งพัฒนาตนเอง
ไปได้มากขึ้น ตามแต่ความสามารถของตนเอง

 

ดังนั้น เราเริ่มต้นจากของใกล้ตัวก่อน คือ ปลูกผัก
เพราะไม่ต้องลงทุน เตรียมรอของแจกจากไอยก่อนก็ได้ค่ะ
แต่ถ้ามีตังค์จะลงทุนเอง ไม่รอของฟรี ก็ไม่ว่ากันนะค่ะ
ไอยเตรียมพันธ์ไว้แจกให้ก็จริง แต่พันธ์ที่จะให้ไว้ทำมาหากิน
เพื่อเลี้ยงชีพมีรายได้ จะให้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
เช่นบ้านนี้ปลูกกระเพรา ก็ปลูกแต่กระเพราอย่างเดียว
ห้ามปลูกอย่างอื่นไว้ขายนะจ๊ะ แต่ถ้าปลูกพืชไว้กินกันใน
ครอบครัว เราไม่ว่ากันหรอกจ๊ะ แต่กฎต้องเป็นกฎ
ไม่งั้นทุกคน ทุกครัวเรือน จะไม่สามารถมีรายได้เพิ่มขึ้นนะจ๊ะ
จะบอกให้

 

ทำไมต้องทำเช่นนี้ แหม ก็แบ่ง ๆ ให้คนอื่นเขาทำกินกันบ้างซิค่ะ
อีกอย่างการลงทุนหลาย ๆ อย่าง อย่านึกว่า เราจะมีรายได้เพิ่มขึ้น
ในทางกลับกัน ทำให้เรามีต้นทุนในการลงทุนเพิ่มมากขึ้น และ
ในที่สุด เราจะล้มไม่เป็นท่า เพราะความโลภของตัวเราเอง
เอาตัวอย่างคนใกล้ ๆ ตัวก็ได้ค่ะ ขนาดมีไอยเป็นที่ปรึกษาอยู่ข้างตัว
ไม่เคยฟัง ตัวเองทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง พรรคพวกเพื่อนฝูงเดือดร้อน
ก็เลยจะลงทุนทำร้านอาหารป่าให้ ทั้งที่ไอยห้ามแล้ว ก็ไม่ฟัง ดันทุรัง
ทำจนได้ มีอย่างที่ไหน จะเปิดร้านอาหารป่า กลางทุ่งนา แถมที่ก็ต่ำ
ฝนตก น้ำท่วม และจะเปิดร้านตอนหน้าฝน อุแม่เจ้า คิดเข้าไปได้
พอเราทักท้วงเข้า ก็เป็นฟืนเป็นไฟ ผลสุดท้ายลงทุนไปฟรี ๆ หมดไป
เป็นแสน ร้านก็ไม่ได้ทำ ส่วนเพื่อนก็ไปอยู่ที่อื่นแล้ว และเป็นแบบนี้
หลาย ๆ ครั้ง สิ่งที่เราพร่ำเตือน พร่ำบอก ผลสุดท้ายก็เป็นจริงทุกครั้ง
ตอนนี้ก็เลยรู้แล้วค่ะว่า สิ่งที่ไอยพูดว่า การลงทุนหลาย ๆ อย่าง
เพื่อก่อให้เกิดรายได้เพิ่ม จริง ๆ แล้ว ทำให้มีภาระเพิ่มขึ้นต่างหาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การลงทุนในสายงานที่ต่างกันคนละขั้ว
คุณถนัดทำงานก่อสร้าง มีความรู้ ความเชี่ยวชาญด้านนี้ แต่กระโดด
จะไปทำร้านอาหาร ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ไว้ใจทาง วางใจคน
จะจนใจเอง ผลสุดท้ายก็เห็นสัจธรรม ซื้อวิชาหมดไปเป็นแสน
ผลของการไม่เชื่อที่ปรึกษา แต่เชื่อเพื่อนนี่แหละค่ะ

 

เอาล่ะ ในเมื่อบ้านนี้ปลูกกระเพราแล้ว จะทำอย่างไรดี
ทำกระเพราหมูสับแล้ว ผัดพริกใบกระเพราแล้ว ต้นกระเพรา
ปลูกเต็มบ้านเต็มช่องไปหมด กินจนหน้าเป็นกระเพราอยู่แล้ว
อ้าว ในเมื่อเราเหลือกินแล้ว เราก็ขายไปซิค่ะ ไม่เห็นจะยาก
เพราะปลูกแล้ว เราก็ต้องทำรายได้ให้กับตัวเองด้วย บางคน
บอกว่าไม่กล้าขาย แหม คุณขา คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรก
กันทุกคนหรอกค่ะ หัดขายบ้างซิค่ะ เริ่มแรกจากคนใกล้ ๆ ตัวเรา
เช่น ญาติพี่น้องเรา เพื่อนบ้านเรา หัด ๆ ไว้ เดี๋ยวก็ใจกล้าหน้าด้านเอง
ขายบ้าง แถมไปบ้าง ซื้อใจคนซื้อไว้เยอะ ๆ เผลอ ๆ ไม่ต้องไปเดินขาย
มีคนมารอซื้อที่บ้านเลยค่ะ แต่ถ้าไม่กล้าจริง ๆ เดี๋ยวไอยไปช่วยขายให้
จะสอนให้จนเป็น แถมจะหาตลาดให้ด้วย เงินไม่เอาซักบาท ขอเพียงแค่
ข้าวผัดกระเพราสักมื้อก็พอ แต่ขอเริ่มต้นที่จังหวัดตรังก่อนนะจ๊ะ
ขืนออกนอกพื้นที่ เดี๋ยวโดนตื๊บม้ามแตกนะจ้า

 

ในเมื่อบ้านนี้ปลูกกระเพรา บ้านนั้นปลูกโหระพา บ้านนู้นปลูกพริก
และอีกหลาย ๆ บ้าน ปลูกกันคนละอย่าง เนื้อที่ 50 ตารางวา
ถ้าปลูกเต็มพื้นที่ก็ขายได้หลายตังค์แล้วค่ะ แต่กฎเหล็กที่สำคัญ
คือ ของซื้อ ของขาย ห้ามขอนะค่ะ ไม่งั้นคุณจะไม่มีรายได้เลย
เพราะบ้านนั้นก็ขอ บ้านนี้ก็ขอ รวมกันเข้าเป็นสิบ ๆ บ้าน
เจ้าต้นกระเพราที่ปลูกไว้ ก็โดนขอไปหมด เพราะความใจดี
ขี้เกรงใจของตัวเอง คุณดูอย่างคนจีนซิค่ะ เขามีเงินได้เพราะอะไร
เพราะเขาสอนลูกสอนหลานว่า ธุรกิจคือธุรกิจ ให้ส่วนให้ ขอส่วนขอ
ค้าขายส่วนค้าขาย อย่าเอามาปนกัน ดังนันพืชที่คุณเพาะปลูกไว้ขาย
คุณต้องให้เขามาซื้อ แต่ถ้าคุณอยากให้ คุณทำกับข้าวให้เขาไปเลย
ข้าวชาม แกงชาม อย่างไอยเวลาทำกับข้าว มักจะเผื่อคนข้างบ้านด้วย
เราทำกับข้าวให้เขา เดี๋ยวเขาก็ทำกับข้าวมาให้เรา เหมือนคนสมัยก่อน ๆ
แต่ปัจจุบันทำได้ยาก เพราะข้าวของมันแพง ทำกินกันในครอบครัว
ก็แทบไม่พอกินกันอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นของที่เราเพาะปลูกเอง เราก็ทำ
กับข้าวเผื่อใคร ๆ ก็ได้ เพราะไม่ได้เสียเงินอะไรกับของที่เราปลูกเอง
ใช่หรือไม่ค่ะ ดังนั้นสังคมเดิม ๆ วิถีชีวิตของคนไทยสมัยก่อน
ที่ว่า ไปถึงเรือนชานไหนมีข้าวปลาอาหารไว้ต้อนรับ ก็จะคืนกลับมา
ซึ่งนี่แหละค่ะ คือส่วนดี ๆ ของคนไทย ที่ถูกสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน
ทำให้ถูกเลือนหายไป