การว่าร้าย พระสงฆ์ ที่ทำไม่ดี บาป หรือ ไม่บาป

หวังว่าคงจะเป็นแนวทางของคำตอบบ้างนะครับ

 

กุศลกรรมบถ 10
โดย พระราชพรหมยาน จากหนังสือ "หนีนรก" หน้า 10 - 11
กรรมบถ 10 ประการ มีดังนี้


1. กายกรรม ทำทางกาย 3 ประการ


1. ไม่ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง ไม่ยุให้คนอื่นฆ่า และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นฆ่าสัตว์แล้ว
2. ไม่ถือเอาทรัพย์สินของผู้อื่น โดยที่เจ้าของไม่อนุญาตด้วยตนเอง ไม่ยุยงให้คนอื่นถือเอา และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นถือเอาของเขาแล้ว
3. ไม่ละเมิดกามารมณ์ในบุตร ภรรยา สามี ของผู้อื่น ไม่ยุให้คนอื่นละเมิด และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นละเมิดแล้ว


ทั้ง 3 ประการนี้ เป็นการปฏิบัติทางกาย ให้ละเว้นโดยเด็ดขาด


2. วจีกรรม กล่าวทางวาจา 4 ประการ


1. ไม่พูดจาที่ไม่มีความจริง
2. ไม่พูดวาจาหยาบ ให้เป็นที่สะเทือนใจของผู้รับฟัง
3. ไม่พูดวาจาส่อเสียด ยุยงให้ผู้อื่นแตกร้าวกัน หรือไม่นินทาคนอื่น
4. ไม่พูดวาจาที่ไม่มีประโยชน์ คือวาจาใดที่พูดไปไร้ประโยชน์จะไม่พูดวาจานั้น


ทั้ง 4 ประการนี้ จะไม่พูดเองด้วย ไม่ยุยงให้คนอื่นพูดด้วย และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นพูดแล้วด้วย


3. มโนกรรม คือ การคิดทางใจ 3 ประการ


1. ไม่คิดอยากได้ทรัพย์สินของผู้อื่น โดยที่เจ้าของไม่อนุญาตให้ด้วยความเต็มใจ คือ ไม่คิดลักขโมย ยื้อแย่ง คดโกง เป็นต้น
2. ไม่คิดจองล้าง จองผลาญ จองเวร จองกรรม ผู้ใด คือ ไม่คิดประทุษร้ายผู้อื่นในทุกๆ กรณีนั่นเอง
3. มีความเห็นตรงต่อคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่มีอารมณ์คัดค้านคำสอนของพระองค์ และปฏิบัติตามจนมีผลตามที่ต้องการ


ความรู้สึกนึกคิดทางใจ 3 ประการนี้
-ไม่คิดเองด้วย
-ไม่ยุให้ผู้อื่นคิดด้วย
-และไม่ยินดีเมื่อมีผู้อื่นคิดแล้ว

ที่มา : กุศลกรรมบถ 10 ทางนำไปสู่ความสุขความเจริญ10 ประการ

 

ปาบหรือไม่ปาบ เบื้องต้น ให้มองที่ตน ไม่สนคนอื่นภายนอก

ปาบหรือไม่ปาบให้ดูว่า เป็นการคิดดี พูดดี ทำดีหรือเปล่า หากไม่ดีแสดงว่า นั่นแหละตนกำลังทำปาบ พูดปาบ คิดปาบ เกิดแก่ตน
การด่าคนอื่น สำหรับตนเองที่ทำออกไปนั้นเป็นปาบเพราะเป็นการขาดสติหรือมีสติก็ตามเป็นเป็นการกระทำที่เป็นฝ่ายไม่ดี ทำออกไปด้วยอาการโกรธ พยาบาท ขุนมัวมัวหมองนั่่นเอง

การฝึกตน จึงต้องมองที่จิตตนเป็นหลัก ง่ายคือๆคือดูตัวเอง ต้องมีสติ คิดดี ทำดี พูดดี
หรือการปล่อยวางให้จิตเป็นกลางแบบพระอรหันต์คือ ปล่อยวาง ไม่ยึดติดยึดมั่นในทุกข์สุข ดีหรือไม่ดี ร้ายหรือไม่ร้าย วางเฉยปล่อยวางรักษาจิตไม่ให้มีรุปนามมาปรุงแต่ง ทำจิตให้ว่างไว้อย่างนั้นไม่รับอารมณ์นึกคิดใดๆ ก็เท่านั้นครับ ให้พยายามฝึกฝนไปครับ เดี่ยวทำได้เองครับ

ส่วนความดีความชั่วของคนอื่นอย่าไปเอามาเป็นอารมณ์ปรุงแต่ง ไม่มองได้ดีที่สุดเพราะมองแล้วกิเลสอุปทานมันชอบปรุงแต่ง หากมีสติปัญญาไม่ทันมันก็ควบคุมตนเองไม่ได้ วางเฉยปล่อยวางไป ดูจิตตนดีที่สุดครับ
หรือจะดูคนอื่นแล้วฝึกตนเองว่า ถ้าเขาทำดีเราก็อนุโมทนา ถ้าเขาทำปาบทำชั่วเราก็สลดสังเวชและสงสารเขาเพราะเขากำลังเดินไปสู่นรกอเวจี ควรแผ่เมตตาหรือบุญให้เขามากๆ ก็ได้

สรุปคือ ให้คิดดีแบบไหนก็ได้ ดีทั้งนั้น หรือปล่อยวางแบบพระอรหันต์เลยก็ได้ครับ ดีแน่นอนครับกับจิตของท่าน สาธุ

 

ไม่บาปหรอก แต่ตราบใดยังว่าร้ายผู้อื่นอยู่ ก็ตกกรรมบทสิบ เป็น อรหันต์ไม่ได้

 

พระสงฆ์ทำไม่ดี ก็ต้องถูกทางโลกติเตียน เป็นเรื่องธรรมดา เป็นโลกะวัชชะ เพราะพระสงฆ์ดำรงชีพด้วยการบิณฑบาตรจากพุทธศาสนกชน และผู้เลื่อมใสนับถือในศาสนาพุทธ เป็นผู้ที่สังคมมุ่งหวังให้การยอมรับนับถือ ว่าเป็นผู้อยู่ในศีล เป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

แต่เมื่อพระสงฆ์ประพฤติปฏิบัติไม่ดี ย่อมถูกสังคมติเตียน เพราะทำให้สังคมผิดหวัง

ประหนึ่งว่าพระภิกษุคงเปรียบเช่นบุคคลสาธารณะ ที่ใคร ๆ ที่นับถือกล่าวถึงอยู่บ่อย ๆ ย่อมต้องได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์จากบุคคลอื่น

 

บาปครับ เพราะยังไงก้อเป้นพระสงฆ์ ถึงทำจริงเราก้อควรว่างใจเป็นกลางครับ เพราะวจีกรรมละเอียดอ่อน

 

ในทางโลก = กรรมคือเครื่องชี้เจตนา
ในทางธรรม = จิตเจตนาคือเครื่องชี้กรรม

ดังนั้นปุถุชนส่วนใหญ่มองออกในเรื่องนี้ได้ยากมาก ว่าพระสงฆ์ในปัจจุบันนั้น
รูปใดขาดจากความเป็นพระ (ตามพระวินัยในพระไตรปิฎก) ไปแล้วบ้าง

ดังนั้นเพื่อความไม่ตั้งอยู่ในความประมาท ให้พึงระลึกถึงทานนี้ว่าถวายสงฆ์
เพื่อทำนุบำรุงพุทธศาสนาให้ไพบูลย์เท่านั้น ไม่ได้ให้ทานเจาะจงตัวบุคคล
การกราบไหว้ใดๆ ก็พึงระลึกให้ถึงแก่สงฆ์เท่านั้น

ส่วนการว่าร้ายผู้กระทำผิดนั้น ไม่ควรคิดหรือกล่าวอยู่แล้ว แม้แต่กับบุคคล
ด้วยกันตามคำสอนพุทธองค์ ดังนั้นยิ่งหากไม่แน่ชัดถึงฐานะของภิกษุด้วยแล้ว
ยิ่งไม่เป็นการสมควรด้วยประการทั้งปวงครับ

เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวนะครับ, ผิดพลาดประการใดผู้เขียนต้องขออภัยครับ

ขอเจริญในธรรมทุกท่านนะครับ