การปรารถนาพุทธภูมิ

ท่านผู้มีปัญญาทั้งหลาย สมเด็จพระมิ่งมงกุฎสมณโคดมบรมครูเจ้าของเราท่านทุกวันนี้ พระองค์ได้ทรงสร้างพระบารมีในตอนปลายเป็นนิตยโพธิสัตว์เที่ยงแท้ที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า เพราะได้รับลัทธยาเทศคำพยากรณ์จากสำนักของพระพุทธเจ้าเป็นลำดับมาทุกๆ พระองค์ นับตั้งแต่พระองค์ที่หนึ่งคือ สมเด็จพระมิ่งมงกุฎทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า จนถึงสมเด็จพระมิ่งมงกุฎนารทะสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เรากำลังกล่าวถึงกันอยู่ในบัดนี้ นับได้กี่พระองค์แล้วเล่า

“อ๋อ ก็จะไปยากอะไร นับได้ทั้งหมดด้วยกันรวม 9 พระองค์ ใช่หรือไม่”

“ถูกต้องแล้ว”

 

“อ้าว ก็ในเมื่อถูกต้องแล้ว ไฉนจึงมาเฉไฉให้เสียเวลาไปเปล่าๆ สะดุดหยุดเสียกลางคันเช่นนี้ มีเหตุผลอะไรรึ หรือว่าพระองค์สร้างพระบารมีมาเพียงแค่นี้”

“เปล่า ที่หยุดลงนี่ ไม่ใช่คิดจะกล่าวออกไปนอกเรื่องหรือว่าพระองค์สร้างพระบารมีมาเพียงแค่นี้ ไม่ใช่ทั้งนั้น แต่ต้องการที่จะบอกให้ทราบว่า บัดนี้ กาลเวลาก็ได้ล่วงเลยมาแล้ว”

“กาลเวลาอะไรกัน แล้วมันเกี่ยวพันกับเรื่องนี้อย่างไร”

 

“อ้าว ก็กาลเวลาที่พระบรมโพธิสัตว์เจ้าทรงใช้ในการสร้างพระบารมีตอนปลายนี่นะซี นับตั้งแต่ได้พบพระพุทธทีปังกรองค์ที่ 1 เป็นต้นมา จนถึงพระพุทธนารทะองค์ที่ 9 นี้นับเป็นเวลาได้ 4 อสงไขยแล้ว ทีนี้ สมเด็จพระศรีศากยมุนีโคดมบรมครูเจ้าของเราก็ทรงเป็นพระพุทธเจ้าประเภทที่ได้กล่าวไว้แล้ว คือ ทรงเป็นพระพุทธเจ้าประเภท ปัญญาธิกะ ก็อันว่าพระพุทธเจ้าประเภทปัญญาธิกะนี้ ต้องทรงสร้างพระพุทธบารมีตอนปลายเป็นเวลานานถึง 4 อสงไขยกับเศษอีกหนึ่งแสนมหากัป ฉะนั้น จึงจำเป็นต้องหยุดการพรรณนาเรื่องไว้เสียสักนิดก่อนตอนนี้ แล้วบอกให้ทราบว่า ในระยะเวลานาน 4 อสงไขยนี้ พระบรมโพธิสัตว์เจ้าของเราทรงได้มีโอกาสพบพระพุทธเจ้าเพียง 9 พระองค์เท่านั้น ส่วนเวลาที่เหลือเศษอีกหนึ่งแสนมหากัปนั้น พระบรมโพธิสัตว์จะมีโอกาสพบพระพุทธเจ้าอีกกี่พระองค์ และทรงเสวยพระชาติเป็นอะไรบ้าง ก็จะได้พรรณนาให้ฟังในกาลบัดนี้ ขอจงตั้งอกตั้งใจสดับด้วยดีต่อไปเถิด”

 

ขออนุญาตพักก่อนนะครับ ว่างแล้วจะมาลงต่อครับ

 

http://palungjit.org/posts/7059326