การนั่งสมาธิ หรือ การเข้าฌาน โดยลำดับๆ เขียนโดย ผมเอง เพื่อการศึกษา ที่ถูกต้อง

อ่านเข้าใจง่าย ไม่ค่อยอิงศัพท์เทคนิคเยอะ ดันครับ ^^

 

อนุโมทนาสาธุ

อ่านเข้าใจง่าย นำไปปฏิบัติสำหรับมือใหม่อย่างผม

ขอบคุณครับ

 

อนุโมทนา สาธุครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลผมจะรวบรวมคัดกรองแล้วนำมาใช้

 

กดlike ให้ค่ะ บ่อยครั้งที่จิตเผลอออกนอกลู่ นอกทาง ค่ะ

 

แล้วถ้านั่งไปสักพักแล้วมีความรู้สึกเหมือนขึ้นลิฟลงลิฟ ตอนแรกดิฉันเข้าใจว่าโดดดูดเข้าไปโดยพลังงานบางอย่าง แต่ถ้าเปรียบเทียบกับขึ้นลิฟลงลิฟ ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นน่ะค่ะ แต่อารมณ์ที่ได้คือ ตัวเบาคือไร้น้ำหนัก เริ่มจากที่ขาก่อน คือเหมือนมันชาจนหายไป แล้วไร้น้ำหนัก เหลือแต่จิต แต่สติสัมปชัญญะ ยังครบถ้วน และรู้สึกปิติบางครั้งเหมือนจะมีน้ำตาไหล แต่เป็นแค่ประมาณ 5-10 วินาที่ ก็จะหายไป นั่งสักพักก็จะเป็นอีก ดิฉันอยากรู้ว่า ควรทำอย่างไร ขอคุณผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วย

 

ขอบคุณในความรู้คะ ขอให้เจริญในธรรมคะ

 

ขอบคุณค่ะ

 

เขียนโดย ผมเอง เพื่อการศึกษา ที่ถูกต้อง


ถ้าผิดไปจากที่ ป๋า ว่ามา เเสดงว่ามาผิดทาง หรือ ครับ

 

ต้องขออนุโมทนากับ จขกท. ในการแนะวิธีการทำสมาธิ แต่จะถูกต้องหรือไม่นั้นไม่ขอโต้แย้ง เท่าที่ได้อ่านก็มีประโยชน์ต่อทุกคนดี แต่ความหมายที่บอกมา คิดว่าน่าจะเกิดจาก จขกท.ปฏิบัติมาและเกิดสภาวะต่างๆแล้วแก้ไขด้วยตัวของ จขกท.โดยแนะนำจากสภาวะของตัวเอง แต่โดยความเป็นจริงสภาวะแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน อย่างเช่นพอนั่งสมาธิแล้วเกิดนิมิต จขกท.บอกว่าให้สรุปว่าของปลอมทั้งหมด อย่าไปสนใจในนิมิตและอาการทางกายทั้งหมด ซึ่งโดยความจริงแล้วนิมิตที่เกิดมาท่าน จขกท.ยังไม่ได้บอกเลยว่านิมิตเกิดได้อย่างไรของปลอมยังไงแล้วมันหลอกยังไง อยู่ๆก็บอกให้ไม่ต้องสนใจ โดยแท้จริงนิมิตเกิดจากสภาวะของจิตที่กำลังถูกปรุ่งแต่ง แล้วถ้าไม่รู้แจ้งในการปรุ่งแต่งของนิมิตก่อน สมาธิขั้นต่อไปไม่ถูกปรุ่งแต่งเพิ่มเหรอ ผลของการนั่งสมาธิคือการรู้แจ้งในสภาวะต่างๆที่เกิดขึ้นในจิต ซึ่งมีความละเอียดมาก จนต้องทำสมาธิเพื่อรู้แจ้งให้ได้ ถ้าใช้ชีวิตอย่างในประจำวันปกติ ก็ไม่สามารถรู้สภาวะของความปรุ่งแต่งของจิตได้เลย เพราะทำตามความปรุ่งแต่งของจิตที่มีกิเลส ซึ่งมีอยู่ทั่วไปในการกระทำทางกาย วาจา ใจชีวิตประจำวันนั่นเอง ดังนั้นต้องทำสมาธิให้เกิดขึ้น ส่วนสภาวะต่างๆที่เกิดขึ้นตามกำลังของสมาธิในระดับต่างๆนั้น มีผู้ผ่านการทำมาหมดแล้วและได้อธิบายไว้มากมายในตำรา แต่เป็นแค่เครื่องนำทางให้กับบุคคลรุ่นหลังได้ถือปฏิบัติตามเพื่อเป็นข้อชี้ให้เห็นถึงการปรุ่งแต่งของจิตในแต่ละขั้น ตราบใดที่จิตยังไม่เห็นแจ้งต่อสภาวะต่างๆที่เกิดขึ้นแล้ว จิตก็ไม่สามารถเข้าถึงสภาวะธรรมที่แท้จริงได้ และการที่ไปบังคับ โดยเจตนาก็ดีไม่เจตนาก็ดี ให้ทุกคนปักใจเชื่อและปฏิบัติตาม ในสภาวะของตนเองนั้น เป็นการปรุ่งแต่งที่มองไม่เห็นอาจนำพาไปในทางผิด เพราะสภาวะที่แท้จริงของแต่ละคน ย่อมเกิดขึ้นไม่เหมือนกัน ตามแต่กรรมที่ทำมาในอดีต ส่วนสมาธิที่กล่าวมาในแต่ละขั้นนั้นก็จริงในส่วนของ จขกท. ไม่ว่าบุคคลหนึ่งบุคคลใด ได้ปฏิบัติก็จะเกิดสภาวะต่างๆดังกล่าวมาตามแต่ของแต่ละคน ซึ่งมันก็เป็นจริงในสภาวะของแต่ละคน(จริงในสมาธิที่เกิดจากการปรุ่งแต่ง แต่ไม่จริงในความเป็นจริง) เพียงแต่ยังไม่แจ้งแก่จิตเท่านั้นเอง อาจช้าบ้างเร็วบ้าง ตามแต่การกระทำของแต่ละคน ที่สะสมบารมีที่ผ่านมาทั้งสิ้น ดังนั้นก็อย่าได้สรุปตามแต่ใจของตนเอง ถ้ายังไม่รู้แจ้งแทงตลอด ตราบใดที่ยังไม่รู้แจ้งแทงตลอด ตราบนั้นจิตก็ยังปรุ่งแต่งอยู่ร่ำไป แต่ที่ทำอยู่นับว่าท่าน จขกท.ก้าวหน้ามากในการปฏิบัติ ก็ขออนุโมทนาด้วยคน ขออนุโมทนา

 

การที่จะกล่าวว่านิมิตที่เข้ามาเป็นของจริงหรือของปลอม
ผู้ที่จะกล่าวได้ต้องไม่ธรรมดานะครับ
แต่เนื่องจากผู้ฝึกในเบื้องต้นหวังผลอย่างน้อยในฌาน
ก็ควรจะละทิ้งนิมิตเสียก่อนเป็นดีแท้
เพราะถ้าไปพะวงหลงเฝ้าในนิมิตแล้ว สมาธิก็ไม่ได้ ฌานก็ไม่ได้
ต่อเมื่อได้ฌานสมาธิอย่างแนบแน่นแคล่วคล่องแล้วค่อยกลับมาสนใจก็ย่อมทำได้
หรือมีครูบาอาจารย์ที่ชำนาญในกรรมฐานและเจโตปริยญาณแนะนำ
อันนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง

เรื่องที่คิดพิจารณาในกรรมฐานต้องระวัง เพราะถ้าคิดนอกเหนือกรรมฐานที่กำหนด
อันนี้มันจะเข้าข่ายนิวรณ์ คือฟุ้งไปเรื่อย หรืออาจจะเป็นวิจิกิจฉาก็เป็นได้
ต้องระวัง

ครั้งหนึ่งผมเคยฝึกแนวยุบหนอพองหนอ
อาจารย์ถามว่าติดขัดอะไรมั้ย
ผมก็ถามว่า ถ้าเรามัวมาสนใจใน เสียงหนอๆๆๆ อย่างนี้แล้วจะได้สมาธิหรือครับ
อาจารย์แนะนำว่า ถ้าต้องการสมาธิอย่าสนใจในเสียง ตามรู้ลมหายใจ(ยุบ พอง)แค่นั้น

สมาธิมันยุ่งกับนิวรณ์มากอยู่แล้ว อย่าไปช่วยมันให้ฟุ้งกว่าเดิม

 

ดันให้อ่านกัน เขียนไว้นานละ ไม่ได้เล่นนาน
มีคำถามมาก ลองอ่านดูเผื่อคนที่ไม่ได้อ่านจะได้เข้าใจอะไรมากขึ้น

 

เราเคยนั่งสมาธิตอนเข้าค่ายธรรมะช่วงมัธยมปลาย
แล้วจำได้ว่านั่งสมาธินานมากจนถึงขั้นว่านิ่งจนรู้ว่าว่าชั่วขณะก่อนหน้า
เราคิดอะไร ไม่มีอะไรอยู่ในสมอง มีแต่ความว่างเปล่า
ไม่ได้ยินเสียงความคิดตัวเองใดๆโดยไม่ได้บังคับหรือฝืนทำ
จนกระทั่งตัวเองเรียกสติกลับมา นี่ถือว่าใช่หรือใกล้เคียงกับฌานไหมคะ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะคะ อ่านแล้วเหมือนง่ายเลย
แต่ที่แน่ๆเราอ่านแล้วอยากปฏิบัติเลยค่ะ อนุโมทนาค่ะ

 

พูดถูกคับ ใ้ช้จตุถฌานเป็นบาทในการทรงอภิญญาและใช้ตัดกิเลส ต้องหมุนให้ครบ8ฌานด้วยคับให้เป็นวสี คุณใช้ฌานเป็นแล้วใช่ไหมตอบได้เหมือนผู้ได้ฌานเลย

 

ถ้าได้ฌาน ๔ แล้วก็ลองไปต่อในอรูปฌาน ๔ แล้วมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
อนุโมทนา + เจริญในธรรมค่ะ

 

ผมหมุน ญาน8ฌาน8 มาแล้วเกือบร้อยรอบคับ หมุนเยอะๆจะทรงอภิญญาได้ ผมใช้ดูอดีตชาติเป็นต้น(ผมเพิ่งฝึกไปได้แค่4เดือน) แต่พระศิษย์พี่ เค้าได้ตาทิพย์ หูทิพย์ เห็นความคิดคนอื่น รู้ว่าผมจะพูดไรจะถามอะไรโดยไม่ได้บอก เห็นความฝันผม เห็นอดีตชาติ เห็นกรรมในชาตินี้โดยที่ผมไม่ได้บอกและ อดีตชาติ เห็นพุทธองค์และพระอรหันต์ เป็นต้น และทำวิปัสนากรรมฐานรักษาศีล227จนชีวิตจะหาไม่ ทั้งที่อายุยังน้่อยอยู่เลยคับ นี่พระศิษย์พี่ที่ฝึกไป4 พรรษา ยังไม่ต้องกล่าวถึงพระอาจารย์ ผมฝึกถึงเดือนได้ญาน ฌานแล้ว และผมไม่ได้ให้ใครเชื่อ ผมแค่ฝึก4เดือน วิธีวิปัสานากรรมฐานกระทู้ด้านล่างมีบอก

http://palungjit.org/threads/เข้าฌาน-แล้วระลึกชาติ.363781/

 

ไม่เห็นต้องกลัวเลยค่ะ.. สู้ๆ

 

- เข้าใน องค์ฌาน ได้แล้วมีประโยชน์กี่มากน้อย เข้าไปตรวจในองค์ฌานดูแล้วประโยชน์มีน้อย

-ใครเข้าฌานได้แล้วรีบออกมาที่ สมาธิ ที่สามารถเดิน วิปัสสนา ได้จะมีประโยนช์มหาศาล

 

สาธุ ๆ ดีครับช่วย ๆ กันดันจะได้เป็นวิทยาทานให้กับคนอื่น ๆ ต่อไป