การทำลายภพ

ช่วยหน่อยครับจะทำอย่างไรดีไม่ตอบก็ไม่เป็นไรครับ (รู้สึกว่าครั้งแรกตนเองจะพิมพ์ผิด)

 

แยกให้ออกระหว่างสิ่งที่ต้องทำหรือหน้าที่ กับ สิ่งที่อยากทำ

ภาวนาได้แต่อย่าให้การเรียนเสีย

วิธีการเรียนให้รู้เรื่องคือการเอาสมาธิไปไว้ที่ผู้บรรยาย หรือตัวหนังสือที่อ่าน

ย้ายไปมาให้ชำนาญ

ไม่ใช่เน้นแค่องค์บริกรรม เวลาจะบริกรรมก็ทำเวลาที่ทำแล้วจะไม่เสียกิจหรือหน้าที่

ขออนุโมทนาในความเพียรของท่าน
สาธุ

 

ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ตอบปุจฉานี้หน่อย.....

การบริกรรม พุทโธ ของคุณ จิต ต้องรับรู้ ถึงคำบริกรรม พุทโธ ๆ ๆ ถ้าเอาพุทโธ ไปให้จิตเป็นผู้บริกรรม จิตก็จะระลึกรู้อยู่แต่ พุทโธ ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ ไม่รับรู้ถึงกริยาอาการของอายตนะอื่น ๆ ที่ ผัสสะกับสิ่งใด ๆ เช่น ฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่อง เพราะหูที่สัมผัสกับเสียง แต่จิตกำลังอยู่กับคำบริกรรมพุทโธ จึงไม่รับรู้ผัสสะทางหู (โสตวิญญาณ ไม่เกิด หรือเกิดแต่แว๊บเดียว ) มุ่งแต่พุทโธ ๆ ๆ ๆ อย่างเดียว จิตก็ดิ่งไปในคำบริกรรมนั้น ......ไม่รับพิจารณาสิ่งใด ๆ ใกล้เคียงกับสมาธิหัวตอเลย.....

ตั้งใหม่ครับ ตั้งใจฟังและพิจารณาคำสอนของครู รับรู้และพิจารณา ทุกคำพูด ให้เข้าใจ.........นี่แหละ สัมมาสมาธิ ของ พุทธะ มิใช่ ดาบส.....

 

มีสติรู้คำว่า พุทโธ ก็เป็นการเอาสติ ปััดสิ่งอื่นออก ให้ใจจ่อกับคำบริกรรม เป็นการทำความเพียรชอบ

มีสติรู้กับความคิด ก็คือ การเอาสติตามรู้ กับ การวิ่งไปของความคิด ถ้าจิตตั้งมั่นแล้ว ก็เรียกว่า เป็น วิปัสสนาญาณ คือ ตามรู้เท่าทันในความเป็นจริง อันก่อให้เกิด สัมมาทิฎฐิ


แต่ว่า ถ้า คนมีพละไม่พอ ตามความคิดไป มันจะไปหลงตาม

แต่ ถ้า คนพุทโธ อย่างเดียว มันจะไปหลงนิ่งได้

ท่านจึงสอนให้ฝึกควบคู่กันไป คือ ทำสมาธิให้เป็น รู้จักพิจารณา ดูความคิดว่า มันไปไกล หรือมันเตลิดไป หรือไม่ ด้วยการใช้สติคอยรั้ง คอยฉุด ไม่ให้มันไปไกล
ใช้ปัญญาใคร่ครวญว่า เรากำลังทำอะไร เพื่ออะไร

จะไปตามความคิดอย่างเดียว ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร ก็เปล่าประโยชน์

 

ขออนุญาตเพิ่มเติม........

อธิบายง่าย ๆ จะได้เข้าใจ การมีสติรู้คำภาวนา ก็คือการฝึก เพื่อเอามาใช้ให้ มีสติรู้ความคิด ...........ฝึกฝนบ่อย ๆ เวลาจะใช้ก็เอามาใช้ให้เป็นนะครับ....ถ้าไม่ฉลาด ก็ใช้ไม่เป็น เอาตัวไม่รอด....คร๊าบ.

 

ขออนุโมทนาที่ท่านขันธ์ที่ช่วยชี้แนะ ที่นี้ถ้าเรากำหนดจิตไปเรื่อยๆจนเข้าสู่สภาวะไม่สามารถกำหนดลมหายใจเข้าออกได้ นี้เรียกว่าจิตสงบใช่หรือไม่
การที่สมาธิจะไม่หลอกจิต ว่านี้เป็นอาการของจิตสงบ เราต้องกำหนดตัวรู้อยู่ 3 อย่างคือ 1.รู้ก็สักแต่ว่ารู้ 2.เห็นก็สักแต่ว่าเห็น 3.ได้ยินก็สักแต่ได้ยิน เป็นตัวกำหนดว่าสมาธิจะไม่หลอกจิตว่า นี้ถึงสภาวะจิตสงบแล้วพร้อมที่จะพิจารณากองทุกข์ที่อยู่ภายในขันธ์ 5 เพื่อดับภพต่อไปใช่หรือไม่
อาการของสมาธิหลอกจิตมีลักษณะดังนี้ใช่หรือไม่
เมื่อจิตกำลังภาวนาจนใกล้จะถึงสภาวะไม่สามารถกำหนดลมหายใจเข้าออกได้แล้วรีบพิจารณากองทุกข์ที่อยู่ภายในขันธ์ 5 ผลที่ได้คือ การได้ไปเที่ยวแดนนรก สวรรค์ แทนที่จะพิจารณาขันธ์5 เพื่อดับภพต่อไปใช่หรือไม่
สภาวะของจิตที่สงบอยู่เพียงเสี้ยววินาที่ สมาธิหลอกจิตว่านี้ถึงอาการของจิตสงบแล้วเร่งพิจารณากองทุกข์มีลักษณะดังนี้ใช่หรือไม่
ถ้าจิตกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกจนถึงจุดๆหนึ่ง จิตไม่สามารถกำหนดรู้ลมหายใจภายในเสี้ยววินาทีหนึ่งหลังจากนั้นกองลมหายใจก็เข้ามาอีกแต่จะเบาและช้ากว่าก่อนที่จิตจะไม่สามารถกำหนดรู้ลมหายใจภายในเสี้ยววินาทีหนึ่งนี้ใช่สมาธิหลอกจิตว่าถึงสภาวะจิตสงบใช่หรือไม่
สภาวะจิตสงบมีลักษณะดังนี้ใช่หรือไม่
เมื่อจิตกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกจนถึงจุดๆหนึ่ง จิตไม่สามารถกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกได้ ไม่ว่าจะพยายามกำหนดลมหายใจอย่างไร มันก็ไม่มีกองลมออกมาจากโพรงจมูกเลย และก็ไม่มีอาการกลืนน้ำลายเลยจนกว่าจะถอนจากสภาวะจิตสงบใช่หรือไม่
ในสภาวะจิตสงบถ้าพิจารณากองลมหายใจจะมีลักษณะดังนี้ใช่หรือไม่
ในสภาวะจิตสงบถ้าพิจารณากองลมหายใจเข้าออกจนเห็นกองลมหายใจที่ละเอียดมากจนขันธ์ 5 ไม่สามารถจับได้ นี้เรียกว่าจิตเกิดปัญญาแล้วใช่หรือไม่
เมื่อพิจารณากองลมหายใจเข้าออกจนเห็นกองลมหายใจสภาวะจิตสงบจะสงบยิ่งๆขึ้นแต่ก็ยังมีกองลมหายใจที่ละเอียดมากเป็นตัวกำหนดลมหายใจอยู่ดีใช่หรือไม่
ในสภาวะจิตสงบถ้าพิจารณากองทุกข์ของขันธ์ 5 จะมีลักษณะดังนี้ใช่หรือไม่
ในสภาวะจิตสงบถ้าพิจารณากองทุกข์ของขันธ์ 5 จิตจะถอดออกจากกาย จิตจะเห็นกองทุกข์ของขันธ์ 5 จากนั้นมาจึงพิจารณากองลมหายใจเข้าออกจนเห็นกองลมหายใจที่ละเอียดมาก นี้เรียกว่า หนทางแห่งดับภพใช่หรือไม่
สภาวะจิตสงบนี้เรียกว่าฌาน 4 ใช่หรือไม่
สภาวะจิตสงบเกิดขึ้นได้ทั้งขณะลืมตาและหลับตาใช่หรือไม่
ไร้ทุกข์ ไร้สุข ไร้ธรรม(ล่วงพ้นขันธ์ 5)นี้คือแนวปฏิบัติแห่งเรา อุบาสกไร้ธรรม