กัมมัฏฐานของตั้งฉาก VS กัมมัฏฐานแนวของมาจากดิน

ก็ไตรลักษณ์ไง

ไตรลักษณ์ ไปเรื่อยๆ ไง

 

ไตรลักษณ์ มีที่ไหน ไปเรื่อยๆ

ถ้าไปเรื่อยๆ มันจะเป็น ไตรลักษณ์ ได้ไง ครับท่าน

ไอ้งุดโง งุดโง แผ่พลัง ของท่าน นั่นแหละ ไปเรื่อยๆ ไม่มีไตรลักษณ์

ถ้ามี ไตรลักษณ์ ไม่มีคำว่าเรื่อยๆ " รู้ตรงไหน จบตรงนั้น " ดับสนิท ดับรอบ
ขาดกันตรงนั้น ไม่ต่อกลับมาอีก จะต้องไม่กลับมาติดอีกเลย แล้วมันจะเรือยๆ
ได้อย่างไรกัน

 

ลองถาม ดินเผา สิ ท่านเฉี่ยวชาน ทางด้านนี้

 

คิกๆๆ ไร้สาระ

 

นี่ สำคัญว่า คนอื่นดูไม่ออก หรือ ฮับ

ถึงกับ ต้องออกตัวว่า ข้ารู้ ข้าเห็น นี่ไร้สาระ

แหม

คนอื่น เขาก็ ดูเป็นน๊า

 

ท่านตั้ง กับ ท่านกิเลสนิวรณ์ เที่ยวขยายมิจฉาทิฏฐิอยู่สะตั้งนาน

 

นี่ถ้า คุณมาจากดิน เห็นผมมากกว่านี้

จะค่อยๆ รู้สึกว่า เก่ง ข้ารู้และ ไอ้นี่ " มันติดตำรา กล่าวไม่อื่นจากตำรา "


อะไรแบบนี้ ก็ไม่ต้อง ออกตัวหน่าคร้าบ


อันนี้ คนเขารู้กันทั่วเว็บ แล้ว

 

หรอสุดยอดขอรับ ลึกซึ้งมากๆเลย

 

แล้วที่พูดๆนั่น ธรรมะข้อไหน ดูไม่ออก ลึกซึ้งจินๆ

 

เช่นนั้น จิฮับ

ยิ่งเป็นเรื่องติดตำรานะ หากใครยกผมอย่างนั้นนะ ผมนี่ น้ำตาจิไหล

เพราะอะไร

เพราะว่า แสดงได้ว่าเราไม่ได้ผิดหน้าที่ ไม่ได้เข้ามาเป็นมหาโจร

สามารถทำให้ สัทธรรม อยู่เหนือสรรพสิ่งได้



ฮิววววววววววววววววววววววววววววส์

 

เปลี่ยนหัวข้อกระทู้ใหม่

"กัมมัฏฐานของตั้งฉาก,นิวรณ์ VS กรรมฐานแนวมาจากดิน"

ของคุณตั้งบอกแล้วรู้แล้ว ต่อไปเอาของนิวรณ์มั่ง

ไหนนิวรณ์บอกกัมมัฏฐานตามที่คุณรู้เข้าใจสิเอ้า

 

อะไรสัทธรรม ?

 

ลงรูไปอีก นิวรณ์ อะไรสัทธรรมที่พูดนั่นน่า

 

เป็น vs สมชื่อจริง ๆ

 

นิวรณ์สำรวจที่ตัวเองพูดสิมีตรงกับสัทธรรม ๓ นี้บ้างมั้ย

สัทธรรม ธรรมที่ดี, ธรรมที่แท้, ธรรมของคนดี, ธรรมของสัตบุรุษ มี ๓ คือ

๑. ปริยัติสัทธรรม สัทธรรมคือสิ่งที่พึงเล่าเรียน ได้แก่ พุทธพจน์

๒. ปฏิบัติสัทธรรม สัทธรรมคือสิ่งพึงปฏิบัติ ได้แก่ ไตรสิกขา

๓. ปฏิเวธสัทธรรม สัทธรรมคือผลที่พึงบรรลุ ได้แก่ มรรค ผล และนิพพาน

สัทธรรมทั้งสามประเภทนี้ เรียกง่ายๆสั้นๆว่า ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ซึ่ง มีความสำคัญที่ปรากฏอยุ่ในคัมภีร์พระไตรปิฎกที่ประมวลพุทธพจน์หรือหลักคำ สอนของพระพุทธเจ้าไว้ทั้งหมด โดยต้องศึกษาเรียนรู้ให้เข้าใจ ก่อนจะน้อมนำหลักธรรมอันเป็นพุทธพจน์นั้นไป ปฏิบัติตาม ดังนั้น ปริยัติ จึงเปรียบเหมือนแผนที่ลายแทงแสวงหาขุมทรัพย์ ที่จำเป็นต้องศึกษาให้รู้ให้เข้าใจเสียก่อนเป็นเบื้องต้น

ปฏิบัติ เป็นกระบวนการฝึกควบคุมกาย วาจา และพัฒนาจิตใจเพื่อให้สงบระงับกิเลส และเกิดปัญญาเห็นสภาวธรรม ตามความเป็น จริง ซึ่งเกิดขึ้นและดับไปตามเหตุปัจจัยที่ตัวของเราเอง เป็นการดำเนินงานเพื่อความสิ้นทุกข์ตามความมุ่งหมายของ ปริยัติ กล่าวง่ายๆได้แก่ การนำหลักไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ และปัญญามาบูรณาการเป็นกระบวนการปฏิบัติอย่างเป็นระบบ ดังนั้น ปฏิบัติ จึงเปรียบเหมือนการเดินทางแสวงหาขุมทรัพย์ตามแผนที่ลายแทง

ปฏิเวธ เป็นผลทีได้จากการปฏิบัติ คือการบรรลุรู้แจ้งธรรมตามสมควรแก่การปฏิบัตินั้นๆ ซึ่งสามารถบรรลุได้ตั้งแต่ผลขั้นต้นไปจนถึงผลขั้นสูงสุดคือภาวะสิ้นสุดแห่งทุกข์โดยสิ้นเชิง เป็นความสำเร็จที่เกิดขึ้นโดยอาศัยการปฏิบัติที่ถูกต้องเป็นเหตุ ดังนั้น ปฏิเวธ จึงเปรียบเหมือนการพบขุมทรัพย์

สัทธรรมทั้ง ๓ คือ ปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ นี้ เป็นเหตุเป็นผลที่ผู้ปรารถนาจะสำเร็จประโยชน์จากการนับถือพระพุทธศาสนาต้องทำให้เกิดเป็นระบบที่บูรณาการกันทั้งปริยัติ และปฏิบัติ เพื่อให้เกิดปฏิเวธ เพราะเมื่อปริยัติไม่มี ปฏิบัติก็ไม่ถูก เมื่อปฏิบัติไม่ถูก จึงไม่เกิดปฏิเวธ

ปัญหาสำคัญสำหรับพุทธบริษัทในปัจจุบัน ก็คือการไม่นำพระสัทธรรมทั้ง ๓ ประการนี้มาบูรณาการกันในการศึกษาปฏิบัติตนตามหลักพระพุทธศาสนา โดยส่วนใหญ่มีแต่ผู้นิยมศึกษาเล่าเรียนปริยัติ สามารถกำหนดจดจำพุทธพจน์ได้เป็นสูตรๆ แต่ไม่นิยมนำมาปฏิบัติอย่างเข้มแข็งจริงจัง เมื่อไม่มีการปฏิบัติ ปฏิเวธ คือ ผลที่เกิดจากการปฏิบัติจึงไม่เกิด หรือไม่ ก็มีแต่ผู้ปฏิบัติ โดยไม่ยอมศึกษาให้เกิดความรู้ความเข้าใจตามหลักพระพุทธศาสนาที่แท้จริง จึงปฏิบัติผิดๆ จนเกิดความลุ่มหลงงมงายเชื่อดายในสิ่งที่เป็นไสยศาสตร์ว่าเป็นพุทธ ศาสตร์ แล้วนำมาอวดอ้างแสวงหาประโยชน์ในเชิงพุทธพาณิชย์ ซึ่งนับเป็นปัญหาที่ผู้เกี่ยวข้องกับการพัฒนากิจการพระพุทธศาสนาควรรีบหาทาง แก้ไข เพราะเป็นบ่อเกิดแห่งความเสื่อมของพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นภัยของพระพุทธศาสนาที่จะเกิดจากคนภายใน คือ พุทธบริษัทด้วยกันเองที่ศึกษาปริยัติธรรมแล้วไม่ปฏิบัติธรรม จึงไม่เกิดปฏิเวธ คือ การบรรลุธรรม ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความอันตรธานเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรมไปโดยลำดับ