TidJeng

คือมีความเผลอเป็นห้วง ๆ นั่นคือยังมิย่างเข้าสู่ฌาณ เมื่อใดก็ตาม สติ มั่น สำนึกแน่วแน่ ติดต่อกันไม่ขาดสาย ไม่เผลอ ไม่ตกภวังค์ "รู้" แต่ในจิตอย่างเดียวตลอดเวลา

การเห็น ได้ยิน กลิ่น รส สัมผัสจะดับสิ้น นั่นคือ...ฌาน...

ฌาณแยกจากอุปจารสมาธิเพียงเส้นผม ถ้าผู้ใดดำรงสติ คือรู้ตัวได้ตลอด สมาธิ คือความสงบ ไม่ฟุ้งซ่าน จะได้ตามมาเป็นลำดับ การดำรงสมาธิ คือการดำรงสติให้อยู่กับตัว

การกำหนด "ลม" ไม่ขาดสาย รู้ลมเข้า ออก โดยไม่มีความรู้สึกอื่นแทรกแซง ปิติ สุข จะเกิดอุปจารสมาธิบังเกิดเช่นกัน หากอุปจารสมาธิยังตกภวังค์

สมาธิ มีความหมายแก่ความสงบมั่นคงของจิตใจ...

แต่ถ้าเป็นฌาน จะมีอารมณ์เป็นเครื่องกำหนด

สมาธิเป็นเบื้องต้นแห่งฌาน

สาธุ.........

สาธุ.... สวัสดีวันปิยะมหาราชค่ะ

ภะวะตุสัพพะมังคะลัง รักขันตุสัพพะเทวตา สัพพะพุทธานุภาเวนะ สัพพะธัมมานุภาเวนะ สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทาโสตถี ภะวันตุเต

มอร์นิ่งค่ะพี่ทิด

มีของฝากยามเช้า...

http://palungjit.org/threads/การฝึกหัดจิตให้มีสติตลอด-หลวงปู่เทสก์.209548/#post2519495

ขอบคุณที่แวะมา และ สาธุ ค่า