ลมหายใจยังอยู่หน้าที่ให้ดีที่สุด

ถ้ามีชีวิตอยู่ก็ทำไปตามหน้าที่ให้ดีที่สุด เพื่อประโยชน์ตนเองและผู้อื่น ชีวิตก็อยู่กันแบบพึ่งพาอาศัย เป็นไปด้วยดี เกื้อกูลกันไป ทำหน้าที่กันไปเท่าที่ทำได้ ตามกำลังและความสามารถ สิ่งใดช่วยได้ก็ช่วยกันไป ถ้าสุดวิสัยช่วยไม่ได้ ก็ปลดปลงลงวาง ว่าเราไม่สามารถ จะไปช่วยอะไรใครได้ ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่พระพุทธเจ้า ก็ไม่ทรงสามารถโปรดได้ทุกคน พระองค์ก็ทรงโปรด เฉพาะบุคคลที่ทรงโปรดได้ ดังนั้น สิ่งใดที่ช่วยได้ก็ช่วยกัน สิ่งใดที่ช่วยไม่ได้ ก็...เออ...สัตว์ทั้งหลาย ย่อมเป็นไปตามกรรมของเขา สุดที่จะช่วยได้ก็ต้องปล่อยไป ถ้าเรายังไม่ถึงที่สุด เราก็สั่งสมบุญบารมีของเราไป ด้วยการบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อ่อนน้อมถ่อมตน ช่วยเหลือขวนขวายงานบุญต่าง ๆ ชีวิตเราก็จะอยู่กับบุญกุศล อยู่กับสิ่งที่เป็นสาระของชีวิต การที่ชีวิตอยู่กับสิ่งที่เป็นสาระนี้ ก็จะรู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า แล้วก็จะมีความอบอุ่นใจ เหมือนกับมีเพื่อน คนที่อยู่กับบุญ อยู่กับธรรมะ จึงเหมือนอยู่กับเพื่อนแท้ ตรงข้ามกับ การที่เราอยู่กับทรัพย์สมบัติ #ธรรมยามเช้า #วัดดอนสังข์วนาราม https://www.facebook.com/260980977770031 youtube.com/hashtag/วัดดอ