เรื่องเด่น “ดูชีวิตผมเป็นตัวอย่าง” แพท พาวเวอร์แพท ถ่ายทอดบทเรียนชีวิตแสนแพง

“มันเป็นเรื่องของความเชื่อมั่นใจตัวเองจนมากเกินไป เชื่อในความคิดของตัวเอง แนวความคิดของตัวเองวางไว้มันถูกต้อง สิ่งที่คนอื่นบอกมันไม่น่าจะจริง เชื่อว่าสิ่งที่เราคิดถูกต้องที่สุด อันนี้เป็นสิ่งที่ทำร้ายเราในอนาคต ด้วยความที่เราสามารถหาเงินมาได้ตั้งแต่เด็ก และอาจจะเป็นบุคลิกส่วนตัวด้วย

ส่วนเรื่องที่ไม่ฟังพ่อกับแม่เลย คือเรื่องออกมาอยู่นอกบ้าน เรื่องการคบเพื่อน เรื่องการไปยุ่งกับอบายมุขทุกอย่าง ทั้งเหล้า ทั้งยา การคบผู้หญิง โอ๊ย ทุกอย่างเลยครับ ตอนนั้นผมดื้อมาก

แต่ไม่คิดว่าตัวเองดื้อ ผมจะเป็นเด็กดื้อเงียบ ไม่ออกอาการ เขาพูดอะไรก็จะเฉย ไม่ก็รับปากไปอย่างนั้นแหละ แต่ในใจเราต่อต้าน ในใจเราไม่ได้เก็บไปคิดหรือรับฟัง”

จากนั้นเราถามต่อว่า แพท พาวเวอร์แพท คนนี้ได้บทเรียนอะไรจากการใช้ยาเสพติด ซึ่งเจ้าตัวตอบคำถามนี้กับเราด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่นและตั้งใจว่า

“ตอนนั้นเราคิดว่าเราสามารถหาความสุขจากมันได้ รู้สึกว่ามันคือเพื่อนแท้ มันเข้าใจเรา แต่พอนานๆ มันถลำลึก ร่างกายเริ่มไม่ไหว มันจะมีความทุกข์ต่างๆ ที่ตามมาอีกมากมายที่ได้รับ ทั้งเรื่องสุขภาพที่แย่ เรื่องการทำงานที่ด้อยคุณภาพลง

เรื่องของเพื่อนที่เข้ามาก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ยากในวงการ ไม่สามารถเชื่อใจใครได้ เป็นสังคมที่หวาดระแวงกันตลอดเวลา มันคือความทุกข์ที่ตามมา

พอมาถูกจับกุมก็ได้รับโทษสูง และเป็นคดีที่รุนแรง การได้รับการลดโทษก็ยาก การอยู่ในเรือนจำก็ไม่ได้สุขสบายเลย มีความแออัด ไม่สบายในทุกด้าน ขาดความเป็นส่วนตัว เป็นผลกระทบที่ตามมาเป็นทอดๆ”



เรารีบถามกลับทันทีว่า แล้วจริงมั้ย เมื่อเสพยาแล้วทำให้แพทมีความสุข ไม่ทุกข์ ไม่เครียด มันจริงหรือเปล่ากับความคิดนี้ที่เราเคยมี ซึ่งเราได้รับคำตอบว่า

“ความสุขมันเกิดขึ้นแค่เพียงระยะเวลาสั้นๆ ชั่วคราวเท่านั้นแหละครับ หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยความทุกข์ ความไม่สบายใจอีกมากมาย”

แต่การที่ แพท ติดยาเสพติดในครั้งนั้น เจ้าตัวได้บอกว่า ไม่ได้มีใครชักชวนให้ลอง แต่เป็นตัวเองที่เข้าไปยุ่งเอง ไม่เคยคิดที่จะโทษใคร เพราะถ้าไม่เข้าไปยุ่ง ปฏิเสธมัน มันก็จะไม่สามารถเข้ามาสู่ร่างกายได้อยู่แล้ว

และ แพท พาวเวอร์แพท ยังเล่าให้เราฟังต่อว่า เขานั้นเคยเสพยาเสพติดเกินขนาดจนเกือบช็อกตายมาแล้วถึง 2 ครั้งว่า

“ตอนนั้นมันเป็นความคิดตอนวัยรุ่น ใช้ชีวิตอย่างสุดโต่งในทุกๆ ด้าน เป็นการอยากจะลองทดสอบตัวเองว่าจะสามารถมีลิมิตในการรับปริมาณยาได้เท่าไร สามารถอดนอนได้กี่วัน สุดท้ายร่างกายไม่ไหว ก็เกิดการช็อกเกร็ง และก็รอดของมันมาเอง เพราะเราหยุดปล่อย แล้วนอนพักผ่อน ตอนเสพยาผมอดนอนได้ 3 วันกว่าๆ เลยนะ

แล้วก็มาเกิดขึ้นอีกครั้งที่ 2 เพราะความเลยเถิด พอใช้ยาเสพติดไปสักพักมันจะขาดสติ มันสนุกจนไม่คิดหน้าคิดหลัง คิดแค่ว่ามาขนาดนี้ก็สุดๆ ไปเลย ก็เลยเกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ครั้งที่ 2 ก็รอดมาอีก ครั้งนี้มีเพื่อนช่วยด้วย”


บทเรียนแสนแพงในคุก


จากนั้นเราถาม แพท พาวเวอร์แพท ต่อว่า บทเรียนชีวิตต่อมา คือบทเรียนหลังจากที่ถูกจับ ได้เข้าไปอยู่ในเรือนจำ ไม่มีอิสรภาพ

“ผมได้บทเรียนชีวิตในหลายๆ อย่าง ทั้งเรื่องของการดำเนินชีวิต เรื่องสัจธรรมของชีวิต การที่เราเข้าไปอยู่ข้างใน คนที่รักและคอยดูแลเราดีที่สุดคือครอบครัว คนที่ไม่ทิ้งเรา อยู่ข้างเราในวันที่เราแย่ โดยเฉพาะพ่อแม่ และครอบครัว

วันนี้ทำให้เห็นเลยว่า ใครบ้างที่รักเรา รวมทั้งพี่ๆ อีกหลายคนที่เขายังอยู่จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ทำให้เราได้เห็นว่าถ้าเรามีโอกาสในวันที่เราได้รับอิสรภาพ เราต้องตอบแทนเขา คนเหล่านั้นต้องมาก่อนเป็นอันดับ 1 ในชีวิตของเรา ส่วนคนอื่นที่เขามาก็จะเป็นรองๆ ลงไป

อีกบทเรียนที่ได้คือ เมื่อเข้าไปอยู่ในนั้น ทำให้เราเห็นอนาคตที่ชัดเจนขึ้น มีการพิจารณาตัวเองว่าเรานั้นต้องการอะไร และชีวิตต่อไปจะทำงานในรูปแบบไหน ซึ่งเราก็ไม่สามารถละทิ้งการเล่นกีตาร์ หรือร้องเพลง เล่นดนตรีได้ มันคือตัวตนของเรา ทำให้เราเห็นแนวทางชัดเจน

เห็นการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย สมถะขึ้น และมีความเข้าใจขึ้น เข้าใจจิตใจคนอื่นด้วย เพราะเราอยู่ร่วมกับคนหมู่มาก เพราะฉะนั้นมันทำให้เราแคร์คนอื่นมากขึ้น จากเมื่อก่อนที่ไม่สนใจใครเลย ทำให้เราคิดแทนคนอื่นว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ

เหมือนกับการอยู่ร่วมกับคนในสังคม ปฏิสัมพันธ์ต่อเพื่อนร่วมงานหรือคนรอบข้าง ก็จะดีขึ้น กล้าพูด กล้าแสดงออกความรู้สึกมากขึ้น กล้าปฏิเสธมากขึ้น เวลาที่เรามีอะไรที่เราไม่เต็มใจหรือไม่พอใจ

สมัยก่อนจะค่อนข้างที่จะปากหนัก ตามใจคนอื่นมาก ไม่กล้าปฏิเสธ จนคนอื่นทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนก็หลายครั้งครับ มีอีกหลายอย่างที่ได้จากข้างใน


จากเด็กต่อต้านสังคม ไม่นับถือศาสนา


เมื่อฟังคำตอบของหนุ่มแพทแล้ว เรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูเข้าใจชีวิตมากขึ้น ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้บวชเลย มันเป็นเพราะอะไร ความคิดถึงตกผลึกได้ขนาดนี้ ซึ่งแพทบอกกับเราว่า

“ธรรมะมันสามารถมองเห็นและเรียนรู้ได้จากชีวิตประจำวันของเรานี่แหละ เพียงแต่เราจะมองเห็นและเลือกมองได้มั้ย เช่น การเข้าไปอยู่ในนั้นทุกคนเท่าเทียมกันหมด ไม่ว่าจะมาจากครอบครัวยากดีมีจน ครอบครัวแบบไหน อย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนเหมือนกันคือ ความเป็นมนุษย์ ความมีชีวิตเดียวเหมือนกัน ความมีชะตากรรมที่ต้องชดใช้ร่วมกัน

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามองมันคือเปลือกภายนอก รูปร่างหน้าตา ทรัพย์สินเงินทอง มันเป็นแค่เปลือก เป็นแค่มายา สุดท้ายที่มันจะติดตัวเราไปได้ก็แค่การทำความดี และการทำความดีมันอาจจะใช้เวลานานในการที่จะเห็นผล การทำความดีต้องใช้ความมุ่งมั่นมาก ต้องอดทน มันถึงจะได้เห็นผลสำเร็จครับ (ยิ้ม)”

มีหนึ่งเรื่องที่คนใกล้ตัวของแพท เล่าให้เราฟังว่า ก่อนหน้าที่จะเข้าไปในเรือนจำ แพทเป็นคนที่ต่อต้านสังคม มีความคิดเป็นกบฏ ไหนลองอธิบายเรื่องนี้ให้เรามองภาพความเป็นตัวแพทในสมัยก่อนอีกครั้งได้มั้ย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รอช้า อธิบายถึงเรื่องนี้ว่า

“เมื่อก่อนผมมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง เราคลั่งลัทธิของร็อกสตาร์มากๆ เลย (ยิ้ม) มันจะมีเรื่องของการนับถือตัวเอง นับถือไอดอลที่เป็นร็อกเกอร์ที่เราชอบ ศรัทธา เดินตามแนวทางนั้น



ไม่เชื่อคำสอนของศาสนา พระสงฆ์ก็ไม่ค่อยไหว้ ถ้าไหว้ก็แบบไม่เต็มใจ มันเป็นความเชื่อของเด็กวัยรุ่นที่คิดแปลกแยกต่อสังคม คิดต่อต้านต่ออะไรก็ตามที่เป็นระเบียบแบบแผน ประเพณีของสังคมทุกอย่าง คือกบฏทางด้านความคิดด้วย หลายๆ อย่าง

น่าจะเป็นในช่วงวัยๆ หนึ่งที่เหมือนกำลังค้นหาตัวเอง หรือยึดถืออะไรบางอย่างในใจ ซึ่งอยากจะแตกต่างจากคนอื่น หาตัวตนอะไรบางอย่างในตัวเองอยู่ช่วงนั้น ก็เลยได้ไอดอลเป็นร็อกสตาร์ และยึดแบบแผนชีวิตตามเขา”

แต่ในวันนี้ เมื่อความคิดเปลี่ยนไป แพทบอกพ่อแม่ว่าหลังจากที่ได้ออกมาแล้วจะไปบวชเพื่อทดแทนพ่อแม่ด้วย เรื่องนี้หนุ่มแพทตอบกับเราด้วยเสียงมุ่งมั่นและตั้งใจว่า

“อันนั้นเป็นเรื่องของการรู้สึกผิดต่อคุณพ่อคุณแม่ ต่อครอบครัว เราทำให้ท่านลำบากมามากเลยนะ สูญเสียมาเยอะ เรื่องทรัพย์สินเงินทอง เวลา สุขภาพต่างๆ เวลามาเยี่ยมเรา เราเห็นท่านแก่ลงทุกวันทุกปี มันก็รู้สึกสะเทือนใจว่า ทำไมเราอายุป่านนี้แล้วยังต้องให้พ่อแม่มาดูแล ต้องให้พ่อแม่หาเงินมาส่งเสียให้เราทุกเดือน

การบวชมันเป็นสิ่งที่ผมตั้งใจอยากจะทำอยู่แล้ว เพราะเป็นเหมือนการขอโทษขอขมาท่านด้วย ที่เป็นลูกชายคนเดียวแต่ทำตัวไม่ค่อยดี ทำให้ท่านลำบากมานาน ก็อยากจะทำให้ท่านภูมิใจ

แต่เพียงแค่ว่าช่วงนี้ติดสถานการณ์โควิด ก็ยังลำบากอยู่ ถ้าสถานการณ์ดีขึ้น มีแพลนแน่นอน เพราะว่ามีการพูดคุยบ้างแล้ว แต่ยังไม่ลงรายละเอียด แต่ผมตั้งใจและจะทำแน่นอน (ยิ้ม)

เรื่องที่จะบวชนี้เราคุยกันก่อนที่จะออกมาจากเรือนจำแล้ว ในช่วงที่รู้ว่าน่าจะเหลืออีกไม่นาน ก็ได้คุยกับคุณแม่ ก็ดูเป็นเรื่องที่ท่านมีความสุขนะ ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ”


ชีวิตในเรือนจำอยู่ได้ด้วยความเชื่อ ความหวัง และกำลังใจ


เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่คนอื่นบอก แต่ทำไมตอนนั้นแพทถึงยอมเชื่อตอนที่เขาบอกว่า ให้ทำตัวดีๆ แล้ววันหนึ่งเราจะได้ออกมา

“ตอนนั้นเชื่อนะครับ เพราะชีวิตมันต้องอยู่กับความเชื่ออย่างมาก ความเชื่อ ความหวัง กำลังใจ เป็นสิ่งที่สำคัญต่อผู้คนในนั้นเป็นอย่างมาก เราจะต้องมั่นคงและหนักแน่นในการทำดีอย่างมาก เพราะมันใช้ระยะเวลายาวนาน แล้วมันเห็นผลช้า

เพราะฉะนั้นเราต้องยืนหยัดและสม่ำเสมอกับมันให้ได้ ถึงจะได้รับโอกาสนั้น ผมก็สู้ สู้มาเรื่อยๆ ก็ตั้งใจมาตลอด จะเก็บกู้ชีวิตตัวเองให้ได้ แล้วก็ตั้งใจจะปรับเปลี่ยนตัวเองในทุกๆ ด้านที่เห็นว่ามันไม่ดี จะละทิ้งมันให้หมด จะทำตัวเองให้ดีขึ้นให้ได้ และมันก็ส่งผลให้ผมในวันนี้แล้วจริงๆ”

ส่วน ดนตรี และศิลปะ แพทก็ยกให้เป็นสิ่งที่มีบุญคุณกับตนเองให้เราฟัง พร้อมกับอธิบายเอาไว้ว่า

“ดนตรีกับศิลปะคือผู้มีพระคุณของผม เป็นผู้ช่วยชีวิตผมไว้ และทำให้เราอยู่ในนั้นได้อย่างมีคุณภาพ ทำให้เราไม่จิตใจย่ำแย่ ไม่ทุกข์ ไม่เครียด ทำให้เราอยู่ในนั้นอย่างมีความสุข และมีเป้าหมายในชีวิตก็คืองานเหล่านั้น

ผมได้ทำงานที่ผมรัก ช่วงที่ทำงาน มันทำให้ผมลืมไปเลยว่าอยู่ที่ไหน มันทำให้ผมมีอิสรภาพทางด้านความคิด มีจินตนาการ

เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและเยียวยาจิตใจผมด้วย ให้มันสมบูรณ์และอิ่มเอิบ มีความสุขได้ในช่วงเวลาที่เราอยู่ในสถานที่ที่ดูย่ำแย่ สามารถหาความสุขได้ง่ายๆ จากการทำงานที่เรารัก

และนอกจากนี้ยังมีกำลังใจจากคนในครอบครัว พี่ๆ เพื่อนๆ ข้างนอกด้วย คนที่รอเรา แฟนคลับต่างๆ ที่เขียนจดหมายมาเรื่อยๆ แม้จะอยู่ข้างในอย่างยาวนานก็ยังส่งมาเรื่อยๆ จะมีเยอะบ้าง น้อยบ้าง ก็ไม่เป็นไร แต่ก็ได้อ่านจดหมายทุกฉบับที่ส่งกำลังใจมา”


ขอบคุณที่ยังเชื่อในตัวผม


ด้วยความอยากรู้ เราเลยขอถามต่อว่า จดหมายฉบับแรกที่ได้อ่านและรับตอนที่อยู่ข้างในเรือนจำ รู้สึกอย่างไรตอนที่ได้รับมัน ซึ่งเจ้าตัวเล่าถึงเรื่องนี้ที่อยู่ในความทรงจำพร้อมกับรอยยิ้มว่า

“ผมรู้สึกมีกำลังใจที่ยังมีคนที่เชื่อในตัวเราอยู่ เพราะในวันที่โดนจับเข้าไปคิดว่าชีวิตเราพังแล้ว ใครๆ ก็คงจะไม่ปลื้มเราแล้ว แต่ดีใจที่ยังมีคนเห็นคุณค่าของเรา และเชื่อว่าเราไม่ได้ทำผิดโดยสันดาน เราแค่พลั้งเผลอ และขาดประสบการณ์ในชีวิต ผมผิดไป แต่ยังมีคนที่เชื่อและให้กำลังใจเราอยู่ ผมดีใจมากเลยครับ”

แล้วจดหมายของใครที่แพทรออยู่เสมอ พอจะบอกเราได้มั้ย ซึ่งหนุ่มแพทพูดถึงเจ้าของจดหมายที่เขาเฝ้ารอคอยด้วยรอยยิ้มอีกครั้งว่า

“ทุกวันเกิดพี่เท็ดดี้ที่คอยดูแลวงพาวเวอร์แพท เขาจะส่งจดหมายที่เป็นการ์ดอวยพรวันเกิดมาให้ผมทุกปี แล้วเขาจะเป็นคนที่ส่งมาคนแรกทุกปี พอใกล้จะถึงเดือนมิถุนา ผมจะเฝ้ารอแล้วว่าพี่เขาจะเขียนเล่าอะไรมา ที่เป็นเรื่องราวจากข้างนอก เพราะพี่เขาทำงานในวงการเพลงมาตลอด

และมันเยี่ยมมากที่ผมจะรู้ความเคลื่อนไหวในวงการ เรื่องของเพื่อนๆ ที่เป็นนักดนตรี พี่ๆ ที่ทำงานในวงการ พี่เท็ดดี้จะเป็นคนถ่ายทอดมาตลอด บอกว่าคนนั้นคนนี้ฝากความคิดถึงมานะ น้องคนนี้ทำเพลงอยู่ ทำให้ผมรู้สึกเชื่อมโยงกับคนข้างนอก เราไม่ได้อยู่ข้างในอย่างเดียวดายครับ”


ความหมายของคำว่าครอบครัวที่เปลี่ยนไป


เราถาม แพท พาวเวอร์แพท ถึงความรู้สึกที่มีต่อคำว่า ครอบครัว ในวันนี้ของเขาเป็นอย่างไร แตกต่างจากเมื่อ 16 ปีก่อนอย่างไรบ้าง แพทบอกกับเราว่า

“ผมรู้สึกว่า ผมยิ่งจะต้องทำให้เขาไม่ผิดหวัง แล้วก็เกิดคำถามถึงตัวเองว่าทำไมเมื่อก่อนเราถึงไม่เห็นสิ่งนี้ ซึ่งเรื่องนี้อยากจะบอกน้องๆ วัยรุ่นด้วยนะ

อย่าไปมองคำเตือนหรือคำว่ากล่าวของครอบครัวว่าเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ เขาพูดด้วยความหวังดี ไม่อยากให้เราเดินหลงผิดและเสียอนาคต

ผมรู้สึกโชคดีมากที่มีครอบครัวแบบนี้ จะรักษาเอาไว้ให้ดี และจะทำทุกวันหลังจากนี้เพื่อครอบครัว จะดูแลคุณพ่อคุณแม่เท่าที่จะทำได้ครับ”

อดทนมากจนได้รับอิสรภาพคืนมา


คำว่าอิสรภาพของแพทมีความหมายมากแค่ไหนในวันนี้ หลังจากที่ได้รับมันมาจากความมั่นคง หนักแน่นในการตั้งใจทำความดีตอนที่อยู่ข้างใน แพท พาวเวอร์แพท ตอบเราด้วยสายตาที่มีความสุขเมื่อได้รับเจ้าสิ่งที่เรียกว่า อิสระ กลับมาอีกครั้งว่า

“อิสรภาพมันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับผม ผมเฝ้ารอคอยมานานมาก และก็ต่อสู้กับวิถีชีวิตที่อยู่ข้างในนั้นมาอย่างมาก ใช้ความอดทนเป็นอย่างมากกว่าจะได้สิ่งนี้มา เพราะฉะนั้นผมจะรักษาให้ยิ่งกว่าชีวิต ผมจะใช้อิสรภาพตรงนี้เป็นการชดเชยให้กับตัวเองในสิ่งที่อยากจะทำแล้วไม่ได้ทำ กับงานที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำ

ชดเชยให้กับพ่อแม่และครอบครัวที่สูญเสียไป จะให้เวลากับเขา จะกอดเขา จะหอมเขา จะใช้ชีวิตร่วมกับเขา และจะชดเชยให้สังคมและประเทศชาติ เพราะเราเคยเป็นส่วนหนึ่งที่เคยทำลายสังคม เราอยากให้ประสบการณ์ของตัวเองเพื่อให้เป็นบทเรียนให้กับเยาวชนที่กำลังหลงผิดให้กลับตัว



เราอยากใช้ความรู้ความสามารถที่เรามี สร้างประโยชน์ให้สังคม ให้ประเทศของเรามันดีขึ้น ตามเจตนารมณ์หลังจากที่ได้รับพระราชทานอภัยโทษจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ให้โอกาสคืนคนดีให้กับสังคม และพัฒนาประเทศชาติ และกลับไปดูแลครอบครัว”

ในวันที่ความคิดเกี่ยวกับครอบครัวเปลี่ยนไป ในวันนี้แพทได้เริ่มทำสิ่งที่หลายคนเขินอายที่จะแสดงความรักต่อคนในครอบครัวด้วยการกอด หอม หรือบอกรัก แล้วหรือยัง งานนี้เจ้าตัวยิ้มและตอบเราว่า

“ทุกวันนี้ผมกอด หอม คุณพ่อคุณแม่ทุกวัน มันเลยจุดเขินอายที่จะแสดงความรักแล้ว เพราะอยู่ข้างในนั้นเราโหยหาในสิ่งที่เราเขินตอนเด็กๆ สิ่งที่เราอาย มันเป็นเรื่องที่ดี ทำไมเราต้องอาย ท่านทำให้เราขนาดนี้แล้ว

และในวันที่เราห่างกัน 17 ปี เราไม่มีโอกาสแบบนั้นบ่อยๆ แม้จะมีพบญาติ แต่มันก็แค่ชั่วโมง 2 ชั่วโมง มันก็ไม่เต็มที่หรอกสำหรับเวลาแห่งความสุข ในเมื่อเรามีอิสรภาพก็ทำเถอะ ทำทุกวัน ไม่ต้องอาย ไม่ว่าจะแก่ไปเท่าไร ก็ทำเถอะ (ยิ้ม)”

หลังจากที่ได้รับอิสรภาพ ในวันที่ออกมาอยู่ข้างนอก ได้เห็นดาว เห็นพระจันทร์แล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง เรื่องนี้เจ้าตัวตอบไปและยิ้มไป เมื่อนึกถึงภาพนั้นตอนที่ได้เห็น หลังออกมาจากเรือนจำ

“ตอนที่อยู่ข้างในไม่ค่อยได้เห็นเลย ตอนที่อยู่ 4 โมงเย็นก็ต้องขึ้นตึกแล้ว จะได้ลงมาก็ตอนพระอาทิตย์ขึ้น เลยจะได้เห็นดวงจันทร์เป็นดวงจันทร์ตอนกลางวันที่มีแสงพระอาทิตย์แค่นั้นเอง ไม่ได้อยู่ยามค่ำคืน สายตาไม่พบเจอความมืดมานานแล้ว พอได้เห็นอีกครั้ง มันสวยงามมาก ที่เราได้อยู่ข้างล่างใต้แสงจันทร์ มันรู้สึกได้ถึงตัวแทนความอิสรภาพอีกอย่างหนึ่งที่ผมรู้สึกได้ (ยิ้ม)”


ความรักเป็นเรื่องไกลตัว


ส่วนเรื่องราวความรักของหนุ่มแพท เราเชื่อว่าหลายคนคงอยากจะรู้ว่า แพทได้มองหรือวางชีวิตหลังจากนี้ไว้อย่างไร แพทตอบเราด้วยเสียงจริงจังอีกครั้งว่า

“ผมว่ามันยังเร็วเกินไปมาก เนื่องจากผมใช้ชีวิตอยู่ข้างในเป็นเวลานาน ผมอยากชดเชยให้ครอบครัว ตอนนี้ผมไม่มีความคิดเรื่องนี้เลย ผมมีความคิดเรื่องการดูแลที่บ้าน อยู่กับครอบครัว อยากทำเพลง เล่นดนตรี ผมโหยหาบรรยากาศคอนเสิร์ต อยากจะวาดรูป มันมีอะไรที่ผมอยากทำอีกเยอะ

มันมีรายละเอียดเยอะมากในเรื่องการทำงาน เพราะผมเสียเวลาจากข้างในมานานมาก ตลอดเวลาผมคิดมานานว่าจะทำอะไรบ้าง ซึ่งมันก็มีอีกหลายที่ที่ยังไม่ได้ทำ อยากไปขึ้นรถไฟฟ้า อยากไปดูกรุงเทพฯ คลองหลอดเป็นอย่างไร สะพานเหล็ก หลังกระทรวง คลองถมยังมีอยู่มั้ย พาหุรัด เยาวราช ที่เราเคยชอบ ผมอยากจะไปดูอีกครั้ง”

อยากให้ดูตัวอย่างชีวิตผมเป็นตัวอย่าง


ก่อนจะจบการสัมภาษณ์ในครั้งนี้ เราให้แพทได้พูดในสิ่งที่เขาอยากจะพูด อยากจะบอกกับทุกคนที่ได้แวะเข้ามาอ่านบทสัมภาษณ์ของเขาในครั้งนี้ว่า

“ผมอยากให้ดูตัวอย่างชีวิตผมเป็นตัวอย่างนะ มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าทำตาม เรื่องแย่ๆ เรื่องการใช้ยา หรือการใช้ชีวิตโลดโผน อยากให้ดูว่าผลลัพธ์มันเป็นอย่างไร มันไม่ได้เท่ หรือน่าทำตามเลย

สุดท้ายถ้าพลาดพลั้ง ก็เข้าไปอยู่ในเรือนจำ คุณไม่ได้ชดใช้กรรมแค่คนเดียวนะ คุณยังลากคนที่รักคุณ พ่อแม่ที่รักคุณ จะต้องตามมาดูแล มาส่งเสีย เข้ามาร่วมชะตากรรมกับคุณด้วย มันยุติธรรมรึเปล่าที่จะทำอย่างนั้น

ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น มันสามารถหยุดได้ ก่อนที่มันจะส่งผลร้ายๆ ตามมาอีกมากมาย เรากลับตัวได้ ไม่สายในการกลับตัว ครอบครัว บ้าน เป็นสถานที่ที่อบอุ่นที่สุด ผมเชื่ออย่างนั้น



ขอบคุณทุกคน คนไทยทั่วประเทศ ที่ต้อนรับผมอย่างอบอุ่น มันเกินความคาดหมายของผมไปไกลมาก รู้สึกดีใจที่ตัวเองโชคดี ที่ทุกท่านยังรักอยู่ ผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง จะผลิตงานดีๆ ออกมา จะเอาความสามารถมาช่วยเหลือสังคมต่อไป”

เป็นการสัมภาษณ์ที่เรารู้สึกอิ่มใจ แพททำให้เราได้รู้สึกถึงความรักของครอบครัวจากการถ่ายทอดผ่านเรื่องราวชีวิตของตัวเขาเอง ได้รู้ว่าชีวิตของคนเราไม่ได้โชคดีและมีโอกาสได้แก้ไขเรื่องราวที่ผิดพลาดได้บ่อยๆ อยู่เสมอ

เราเชื่อเหลือเกินว่า บทสัมภาษณ์นี้จะช่วยดึงใจให้ใครที่กำลังจะหลงผิดได้กลับมาอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องอีกครั้ง ผ่านบทเรียนชีวิตของผู้ชายคนนี้ แพท วรยศ บุญทองนุ่ม.

ผู้เขียน : จันทร์เจ้าขา

กราฟิก : phantira thongcherd

ช่างภาพ : เอกลักษณ์ ไม่น้อย





ขอขอบคุณที่มา
https://www.thairath.co.th/entertain/news/2014331