โอวาท..พระโพธิสัตว์กวนอิม

1.วิธีแก้กรรม(สะเดาะเคราะห์)

คนเราอาศัยอยู่ท่ามกลางกิเลสโลกีย์ ล้วนแต่มีเหตุมาจากหนี้เวรกรรม อาจมีบางคนรู้ว่าตนมีกรรมหนัก แต่ไม่ทราบจะแก้ไขอย่างไร เรื่องนี้เราขอไขปัญหาดังนี้
เวรกรรมนั้นมีวิธีกำจัด เพียงแต่ต้องสำรวจตรวจตราความบกพร่องของตนเอง และสารภาพบาปอย่างจริงใจที่สุด (ดูบทถัดไป)


หลังจากสารภาพบาปจากใจจริงแล้ว จะต้องปรับปรุงข้อเสียแห่งจิตอารมณ์ของตน ประพฤติตนอ่อนน้อมถ่อมตน คนที่เป็นลูกสะใภ้ ต่อไปนี้จะต้องเคารพนับถือกตัญญูต่อพ่อแม่ของสามี ผู้เป็นบุตรจะต้องกตัญญูต่อบิดามารดา ถ้ามีความน้อยเนื้อต่ำใจ ก็จะรีบละทิ้งไปให้หมด เสมือนเป็นการจุดตะเกียงแห่งปัญญาขึ้นในกลางดวงจิต เมื่อตะเกียงแห่งปัญญาในดวงจิตได้ลุกโชติช่วงตลอดเวลา แสงสว่างก็ย่อมสาดส่องไปขับไล่ความมืดมนแห่งดวงจิต เวรกรรมที่อยู่ภายในดวงจิต ก็ย่อมจะสลายไปได้เอง แต่ยังคงต้องหมั่นสร้างบุญกุศล เพื่อสลายกรรมนอกกาย อันนี้เป็นตำรับดีที่สุดในการแก้กรรม ขอให้ชาวโลกใช้ยาตำรับนี้ อันเป็นตำรับที่ใช้ในการรักษาสมุฏฐานของโรคที่ถูกต้อง ยาตำรับอื่นหรือการทำพิธีต่างๆล้วนแต่ได้ผลเพียงชั่วคราวเท่านั้น

ขอให้ชาวโลกจงได้รู้แจ้งเทอญ



2.คำสารภาพบาป

ข้าพเจ้านาย,นาง,นางสาว..................
บาปกรรมทั้งปวง ที่ข้าพเจ้าได้สร้างไว้ในอดีต อันนับภพนับชาติไม่ถ้วน ล้วนเกิดจากความโลภ,โกรธ,หลง,และกาย,วาจา,ใจ,ทั้งหลายทั้งปวง,ที่เจตนาก็ดี,ที่ไม่เจตนาก็ดี บัดนี้ข้าพเจ้าได้สำนึกผิดด้วยใจจริงแล้ว
ด้วยเดชอำนาจแห่งการสารภาพบาปนี้ ขอจงดลบันดาลให้บาปเวรทั้งปวง สลายไปสิ้นเทอญ

ความผิดบาปในปัจจุบันชาติ ที่ข้าพเจ้าได้สร้างไว้คือ.........
(ได้สร้างบาปกรรมอะไรไว้บ้าง ให้บอกจนหมด ในการสารภาพบาปนี้ ให้จุดธูป 1 ดอก คุกเข่าพนมมือ กล่าวคำข้างต้นนี้ต่อหน้าพระพุทธรูป หรือเทวรูปในวัด-ศาลเจ้า)

 

3.พื้นฐานการบำเพ็ญธรรม
พื้นฐานการบำเพ็ญธรรม คือ


1.ผู้ที่กินเจ ห้ามพูดคำหยาบหรือด่าทอ มิเช่นนั้นเจขาด
2.ผู้ที่ไม่ได้กินเจ ห้ามกินเนื้อวัวหรือเนื้อสุนัข ผู้ใดละเมิด ฟ้ารังเกียจ
3.เมื่อพบการกุศลไม่ทำเพราะยึดมั่นว่าต่างนิกายต่างสำนัก ไม่อาจขึ้นสวรรค์
4.ไม่ซื่อสัตย์ภักดีต่อชาติ ทำผิดกฎหมาย เป็นการละเมิดกฎสวรรค์ ย่อมห่างไกลธรรม
5.วิพากวิจารณ์ตำหนิศาสนาอื่น เป็นการสร้างวจีกรรม ไม่อาจบรรลุธรรม
6.นั่งรถนั่งเรือ ต้องเอื้อเฟื้อสละที่นั่งแก่ เด็ก สตรี คนชรา และผู้อ่อนแอ
7.ไม่เข้าสถานเริงรมย์ มิเช่นนั้น ไม่มีสิทธิ์จุติแดนสุขาวดี
8.ถึงเทศกาลวันสาร์ทวันตรุษ ต้องเซ่นไหว้บรรพบุรุษ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ผู้เปี่ยมด้วยคุณธรรมในอดีต มีความกตัญญูต่อบิดามารดา มิเช่นนั้นหนทางแห่งสวรรค์จักถูกตัดขาด
9.ผู้ไม่เชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ย่อมไม่ได้รับการช่วยเหลือจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือเย่อหยิ่ง ไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตา หรืออุตริมนุษยธรรม อวดฌานญาณที่ไม่มีในตน เป็นการละเมิดก
ฎแห่งฟ้า ไม่อาจบรรลุธรรม

------------


4.การบรรลุธรรม

1.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนมีจิตใจแน่วแน่ ไม่ท้อถอย ไม่เลิกกลางคัน
2.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนที่มีมหาปณิธาน
3.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนที่ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวเรา ของเรา
4.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนที่มีจิตใจเมตตากรุณา
5.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนมีความขยันหมั่นเพียร
6.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนที่รักษาศีล 5
7.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนมีจิตกุศล ทำแต่ความดี หมั่นสร้างบุญบารมี
8.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนรู้จักแยกแยะชั่วดี
9.จะบรรลุธรรม ต้องมีความขันติอดทน
10.จะบรรลุธรรม ต้องเป็นคนมีจิตสงบเป็นสมาธิ


10 ข้อข้างต้นนี้ คือเงื่อนไขปัจจัยการบรรลุธรรมของพระโพธิสัตว์ ปัจจัยการบรรลุธรรมเหล่านี้ ชาวโลกมักจะเห็นว่าเป็นเรื่องสุดวิสัยยากจะปฏิบัติ โดยเข้าใจว่าการบรรลุธรรมเป็นเรื่องไกลสุดเอื้อม จึงไม่กล้าก้าวสู่หนทางการบำเพ็ญธรรม ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่ปฏิบัติได้ ก็คืออยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ปฏิบัติตนเป็นอภิมหาซื่อสัตย์สุจริต มหากตัญญู มหาเมตตากรุณา ซึ่งอย่างน้อยก็ยังสามารถบรรลุเป็นเทวดาชั้นมหาราชิกา แล้วไปฝึกบำเพ็ญทางจิตต่อที่สวรรค์จนรู้แจ้งเห็นจริง ภายหน้าก็สามารถบรรลุอนุตตรธรรมได้


ดังนั้น อุบาสก อุบาสิกาที่บำเพ็ญอยู่ในบ้านไม่ต้องไปกลัวเรื่องการบรรลุธรรมยาก ขอให้มีความพยายาม ไม่ย่อท้อ แม้ปฏิบัติยากก็ต้องปฏิบัติ บำเพ็ญยากก็ต้องบำเพ็ญ ถึงจะเป็นหลักประกันแห่งการบรรลุธรรม

 

5.หลักปฏิบัติตนของผู้บำเพ็ญธรรม


1.ต้องเป็นพลเมืองดี เคารพกฎหมาย ซื่อสัตย์ภักดีต่อชาติบ้านเมือง
2.ต้องกตัญญูต่อบิดามารดา อย่าทำให้ท่านโกรธ เป็นอันขาด
3.สามีภรรยาต้องซื่อสัตย์ต่อกัน มิตรสหายต้องมีสัจจะเชื่อถือได้
4.มีมารยาท อ่อนน้อมถ่อมตน ขันติอดทน ถ้ายิ่งได้อดกลั้นอดทน ในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถอดกลั้นอดทนได้ ก็จักบรรลุธรรม
5.ห้ามแบ่งเขาแบ่งเรา ทุกศาสนาในโลก ล้วนมาจากต้นตระกูลเดียวกัน หลักธรรมและนิกายต่างๆของทุกศาสนาแตกต่างเพียงข้อปลีกย่อย หลักการใหญ่เหมือนกัน หากเข้าใจหลักธรรมข้อนี้ได้ โลกแห่งสันติภาพก็จักสดใสรุ่งเรือง
6.ห้ามคุยโวโอ้อวด หรือยกตนข่มท่าน ต้องเคารพนับถือผู้อาวุโสกว่า

--------------


6.จิตใจกว้างรองรับสรรพสิ่ง

1.สามารถรักผู้คน ก็ย่อมสามารถรักตนเอง คนที่รักแต่ตนเอง ไม่แน่ว่าจะรักคนอื่นได้

2.ใจคอที่คับแคบ เปรียบเสมอการปิดประตูหน้าต่าง ไม่สามารถสูดอากาศที่บริสุทธิ์ และเป็นการตัดขาดข่าวสารจากภายนอก

3.สิ่งที่ทรงคุณค่าในการบำเพ็ญเพียรก็คือ เวลามีนิมิตปรากฏขึ้นเบื้องหน้า สามารถอยู่เหนือจิตเหนืออารมณ์ของปุถุชน ไม่ยินดียินร้าย ยามผจญอุปสรรคภยันตรายก็ไม่ย่อท้อ มีจิตเมตตาดั่งพระโพธิสัตว์ มีพลังปณิธานดั่งพระโพธิสัตว์

4.มีความเมตตาอยุ่เสมอ ถือสรรพสัตว์เป็นตนเองด้วยความเมตตา สามารถกู้ทุกข์ให้เกิดสุข ใต้หล้าก็จักไร้คนที่เรารักไม่ได้ ถือทุกคนเสมอภาคเท่าเทียมกัน ก็จักสามารถหลุดพ้นการเกิดตายจากเวียนว่ายตายเกิด

5.ใช้ปัญญาในทางที่ถูกต้อง อุปาทานความยึดมั่นว่าเป็นตัวเราของเรา , กระทบกระเทือนต่อจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์แต่เดิม อันจะทำให้เกิดความกังวล ทุกข์ทรมาน นี้เป็นวิบากกรรม พึงละทิ้งไป อย่ามีความรักอาลัย ไม่ตกสู่ห้วงแห่งทุกข์อีก

6.รำลึกถึงปณิธานตลอดเวลา ก็จะสามารถผ่านด่านภยันตรายได้ พลังปณิธานเปรียบเหมือนสว่านเหล็กกล้าที่สามารถยืดหรือหดก็ได้ บุคคลถ้าหากเสมอต้นเสมอปลาย อุปสรรคขวากหนามใดๆ ก็ไม่อาจมาขวางใจเราได้ การทดสอบ(จากหมู่มาร) ก็จะสามารถผ่านไปได้อย่างคาดไม่ถึง

7.การเหยียบหยามคนอื่น นินทาคนอื่น อิจฉาคนอื่น มีประโยชน์อะไร? ลองคิดดูซิ ตนเองชอบให้คนอื่นมาทำเช่นนี้กับตนไหม?

8.จะปล่อยวางต้องสยบใจตนก่อน จะโปรดผู้คน ต้องโปรดญาติพี่น้องคนใกล้ชิดก่อน ถ้าสยบใจตนเองไม่ได้ จะปล่อยวางได้อย่างไร? ถ้าโปรดคนใกล้ชิดไม่ได้ จะไปโปรดคนอื่นได้อย่างไร?

9.โรคภัยเกิดจากกรรม กรรมเกิดจากใจ

 

7.ยอดสตรี

ความมั่งมีศรีสุขใช่ถึงร้อยปี
ลาภยศนี้จอมปลอมดุจความฝัน
คนเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายฟ้าลงทัณฑ์
ทำผิดบาปฉกรรจ์ตนบรรลัย
ทำคุณไสยให้คนหลงลืมจิตเดิม
ช่างเหิมเกริมตุ๋นประชาผิดวิสัย
อนิจจาหนุ่มและสาวแส่หาภัย
อย่าอาลัยสิ่งมายาทางโลกีย์

คุณค่าของสตรีอยู่ที่ความบริสุทธิ์ไร้ราคี อยู่ข้างกายมารดาเสมอ เรียนรู้งานบ้านงานครัว ศึกษาหลักการของ "เชื่อฟัง 3" และ "คุณธรรมแม่บ้าน 4" จึงจะได้ชื่อว่า กุลสตรี ครั้นออกเรือนแล้ว พึงเชื่อฟังสามี จัดการดูแลครอบครัวให้เรียบร้อย แม้ยากจนก็ไม่เปลี่ยนอุดมการณ์ รักนวลสงวนตัวอยู่เสมอ เมื่อเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น ต้องปกป้องความบริสุทธิ์ยิ่งกว่าชีวิต

ในอดีต ยอดสตรี หันเหวินอิง ด้วยเกรงจะถูกพวกโจรย่ำยี จึงตัดสินใจตัดแขนของตัวเองทิ้ง และยอกสตรีอีกคนหนึ่ง ด้วยเกรงพวกโจรทำมิดี จึงตัดสินใจกระโดดลงโอ่งส้วม ทั้งสองยอดสตรีต่างมีชื่อเลื่องลือจนบัดนี้

ดังนั้นสตรีจึงต้องมีจิตใจที่ เข้มแข็ง มั่นคง อย่าได้ทำให้ตนมีราคีเสื่อมเสียชื่อเสียง ก็จักมีสิทธิ์ได้จุติยังแดนสุขาวดี

 

8.การสนองตอบ

ผู้คนมักจะมาไหว้วอนให้เราประทานโชคลาภ แต่เราเห็นผู้คนมีแต่รังสีสีดำ(แสงแห่งบาป) ล้อมรอบตัวจึงยากที่จะให้การสนองตอบ

ผู้คนปรกติไม่ยอมทำความดีสร้างกุศล พอบาปกรรมเต็มตัวภัยมาถึง จึงค่อยมาขอพระโพธิสัตว์คุ้มครอง ซึ่งมีอยู่ทั่วไป ใช่ว่าเราจะไม่เมตตา แต่เป็นเพราะผู้คนเห็นแก่ตัวเกินไป

ขอให้ทุกคนจงมีจิตใจที่ยุติธรรมอยู่เสมอ ยามใดมีภัยมาถึงตัว เราย่อมจะปัดเป่าภัยให้เอง แม้ไม่ได้ไหว้วอนพระโพธิสัตว์ ก็จะได้รับการสนองตอบอยู่เอง


------------

9.พระแม่กาลี

คนเราขณะมีชีวิตอยู่ ความดีความชั่วเปลี่ยนแปลงในชั่วพริบตา คนจะดีหรือจะชั่ว ไม่ใช่ดูแค่ในปัจจุบัน แต่จะต้องดูในอนาคตด้วย คนดีบางคนทำความดีถึงครึ่งทาง แล้วกลับไปทำความชั่วก็มี คนชั่วบางคน ทำความชั่วถึงครึ่งทาง แล้วกลับไปทำความดีก็มี

จะขอยกตัวอย่าง สักเรื่องหนึ่ง คือเรื่องของพระแม่กาลี ซึ่งเป็นคนชั่วร้ายที่สุด ในสมัยนั้นผู้คนต่างเกลียดกลัวมาก เรียกขานว่า นางปีศาจ ต่อมาได้ กลับตัวเป็น คนดีมีเมตตามาก ผู้คนเคารพนับถือมาก พากันเรียกขานว่า "พระแม่"


แต่ปัจจุบันนี้คนที่รู้เรื่องมีน้อย เมื่อราว 3000ปีก่อน มีอาณาจักรหนึ่งชื่อว่า "กานาน" ในสมัยนั้นพระแม่กาลีเป็นสตรีที่สวยงามที่สุด แต่มีใจคอโหดร้าย ป่าเถื่อนมาก ชอบกินเด็กเป็นอาหาร ประชาชนในอาณาจักรกานานต่างหวาดผวามาก คนที่มีลูกต่างทุกข์กังวล ไม่เป็นอันทำอะไร ผู้คนต่างเรียกขานว่านางปีศาจร้าย

ต่อมาเราได้ไปโปรด โดยเทศน์เรื่องสัจธรรมและกฎแห่งกรรมต่างๆ พระแม่กาลีได้เกิดความรู้แจ้ง สำนึกใความผิดบาปที่ผ่านมา กลับตัวกลับใจตั้งต้นใหม่ รักษาศีลภาวนา ให้สัจสาบานว่า จะใช้เวลาที่มีชีวิตอยู่นั้น ปกป้องคุ้มครองเด็กๆ

หลังจากนั้น เมื่อพระแม่รู้ว่าบ้านใดมีเด็กเจ็บป่วย ก็จะไปสวดมนต์สะเดาห์เคราห์ให้แก่เด็กคนนั้น เด็กๆในอาณาจักรกานานล้วนแต่ได้รับการปัดเป่าโรคภัยจากพระแม่กาลี ชาวบ้านเคารพนับถือยกย่องให้เป็นพระแม่ หลังจากพระแม่กาลีละสังขารแล้ว เพื่อเป็นการรำลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพระแม่กาลี ชาวบ้านจึงวาดรูปของพระแม่กาลีปางอุ้มเด็ก มือถือผลไม้สิริมงคล สืบทอดตราบทุกวันนี้ ซึ่งเรียกกันว่า กวนอิมปางประทานบุตร ซึ่งแท้จริงก็คือ พระแม่กาลีนั่นเอง

ขอให้ชาวโลกเมื่อรู้ตัวว่าได้ทำผิด ก็จงกลับตัวกลับใจใหม่ จักเป็นมหากุศลนักแล

 

10.การออกบวช

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า "ออกบวชบำเพ็ญธรรมเสมอต้นเสมอปลาย เหลือที่จะบรรลุธรรม" การบำเพ็ญธรรมในสมัยนี้ แม้ว่าไม่จำเป็นต้องออกบวช บำเพ็ญอยู่ในเพศฆราวาส ถ้าได้ตั้งสัจปณิธาน ก็สามารถสำเร็จธรรมได้เช่นกัน

ผู้ออกบวชหรืออุบาสกอุบาสิกา ถ้าหากจิตใจไม่หลงใหลในกิเลสโลกีย์ แท้จริงแล้ว แม้จะต่างเส้นทาง แต่ก็ถึงที่หมายเดียวกัน ในอดีตตอนที่ฉันบำเพ็ญเพียร ต้องประสบกับความทุกข์ยากลำบากนานาประการ ต้องขึ้นเขาลงห้วย แต่ด้วยจิตใจที่แน่วแน่ไม่ย่อท้อ จึงได้บรรลุโพธิสัตว์มรรคผล ในสมัยนี้การบำเพ็ญอยู่ในเพศฆราวาสก็ยังคงต้องประสบกับอุปสรรคต่างๆ จึงจะสามารถบรรลุธรรมได้


**ให้ทุกท่าน จงบำเพ็ญธรรมอย่างเสมอต้นเสมอปลาย การสำเร็จธรรมจะยากได้อย่างไร?

---------------

11.มนุษย์เปรียบเหมือนแมลง

ชีวิตมนุษย์เปรียบเหมือนแมลง มีอายุขัยเพียงไม่กี่สิบปี ขอให้ชาวโลกพึงรู้แจ้งว่า ตนนั้นเป็นเพียงแขกที่มาขออาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น อย่าได้หลงใหลอาลัยในลาภยศ-รูปนามอันสมมุติ จนลืมเส้นทางกลับสวรรค์

การบำเพ็ญธรรม เป็นการบำเพ็ญสัจธรรม การจะรู้แจ้งในสัจธรรม จิตใจจะต้องมีความเชื่อมั่นศรัทธาที่ถูกต้อง อย่าไปรับการหลอกลวงจากพวกมารศาสนา แล้วทำตามอย่างผิดๆ อันจะทำให้ตนหลงทางเข้าทางมาร

ขอให้ชาวโลกที่คิดจะบำเพ็ญธรรม พึงศึกษาธรรมอันถูกต้องให้เข้าใจเสียก่อน แล้วจึงบำเพ็ญ

------------------

 

12.ไร้เมตตา ไม่อาจบรรลุธรรม

ชายคนหนึ่งปีนขึ้นไปบนต้นลิ้นจี่ เพื่อที่จะเด็ดผลลิ้นจี่ พลันกิ่งไม้ที่ถูกเหยียบอยู่นั้น ทนน้ำหนักไม่ไหว ก็หักลงมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่ม ชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บรีบไปโรงพยาบาลรักษา พอดีมีนักพรตคนหนึ่งเห็นเหตุการณ์นี้ ได้บังเกิดความเมตตาด้านหนึ่ง ก็ปลอบใจผู้บาดเจ็บ อีกด้านหนึ่งก็รู้สึกเจ็บปวดแทนกิ่งไม้ที่หัก อันว่าคนที่บาดเจ็บรู้สึกเจ็บปวด แล้วต้นไม้ที่กิ่งหักจะไม่มีความเจ็บปวดด้วยได้อย่างไร?

**ผู้มีจิตเมตตาเห็นสรรพสิ่งเท่าเทียมกัน จึงมีความรักต่อต้นไม้และต้นหญ้า ไม่อาจฆ่าสัตว์ได้ลงคอ ผู้บำเพ็ญธรรมถ้าสามารถมีความรู้สึกดังที่กล่าวนี้ เอาจิตใจที่รักตนเองไปรักสรรพสัตว์ กระแสจิตก็จักลุภาวะไร้เขาไร้เรา ชาวโลกมีจิตใจที่เห็นแก่ตัวมาก รักตัวเองมากกว่าคนอื่น ทำลายสรรพสิ่งโดยไม่เกิดความรู้สึกใดๆ เมื่อจิตใจขาดความเมตตา จะบรรลุพระโพธิญาณได้อย่างไร?

ขอให้ชาวโลกพึงสังวร


--------------

13.การบำเพ็ญโพธิสัตว์ธรรม

ชาวโลกมักจะพูดว่าตนเองกำลังบำเพ็ญธรรม ท่านสามารถบำเพ็ญถึงขั้นไม่เห็นแก่ตัว ไร้เขาไร้เราได้หรือไม่?

การบำเพ็ญธรรมอย่างน้อยที่สุด จะต้องตั้งปณิธานที่จะบำเพ็ญโพธิสัตว์ธรรม ได้ยินเสียงคนตกทุกข์ต้องช่วย โปรดตนโปรดผู้อื่น แต่เท่าที่เห็น ส่วนมากเอาแต่ใส่ใจตนเอง ไม่เหลียวแลผู้อื่นเช่นนี้จะเรียกว่าเป็นการบำเพ็ญธรรมที่แท้จริงได้อย่างไร? น้ำใจกว้างขวางสามารถรองรับปวงชน หากจะโปรดคนเหลือที่จะทำได้ ผู้ประสบความสำเร็จในอดีตขณะบำเพ็ญธรรมล้วนแต่ได้ทำคุณประโยชน์ต่อผู้อื่นก่อน จากนั้นถึงจะสามารถบรรลุธรรมได้ แต่โบราณกาลมายังไม่เคยปรากฏมีเทพ พรหม หรือพระโพธิสัตว์ที่เห็นแก่ตัว หรือไร้ปณิธานเลย

ขอให้ชาวโลกที่ใฝ่ใจบำเพ็ญธรรม จงแสดงออกถึงจิตโพธิ อย่าได้บำเพ็ญตนเป็นปัจเจกบุคคล ที่ไม่เหลียวแลผู้อื่นเลย

-----------------

 

14.ทรัพย์สมบัติที่แท้จริงคืออะไร


ทรัพย์สมบัติเป็นสิ่งที่ทุกคนชื่นชอบและปรารถนาที่สุด ทว่าทรัพย์สมบัติเป็นเพียงสิ่งสมมุติ ที่ทางโลกมนุษย์บัญญัติขึ้นมา แท้จริงแล้วหาใช่เป็นสิ่งมีค่าแต่อย่างใดไม่ หารู้ไม่ว่าทรัพย์สมบัติที่ล้ำค่าอย่างแท้จริงนั้น อยู่ที่จิตใจของตนเอง ซึ่งจะต้องค้นหาจากภายในตัวของตนเองถึงจะสามารถค้นพบ


คนในยุคปัจจุบัน ทรัพย์สมบัติอันแท้จริงอยู่ที่จิตใจของตนเองแท้ๆ แต่ไม่รู้จักรักษาให้ดี กลับนำเอาไปแลกกับสมบัติอันจอมปลอมมา เป็นการเพิ่มบาปกรรมแก่ตนโดยแท้ สุดท้ายต้องจมดิ่งสู่ห้วงเหวลึก ก็ยังไม่รู้ตัว ไม่รู้แจ้ง ยังคงหลงยินดีปรีดา

มนุษย์เอย..เมื่อท่านสิ้นลมปราณ ทรัพย์สินเงินทองไม่สามารถจะไปแลกกับกายแท้ได้ ถึงยามนั้นคิดได้ก็สายเกินแก้เสียแล้ว สู้ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เปิดประตูใจหน้าต่างใจให้กว้าง ยอมรับพระโอวาทของเทพ,พรหม,โพธิสัตว์ ไม่ทำอวดฉลาด จนจิตเดิมแท้ถูกครอบงำ บดบังปัญญาจนละเลยต่อการบำเพ็ญธรรม

ผู้หลงโลภในทรัพย์สมบัติ แสวงหาความโก้หรูหรา หารู้ไม่ว่าความหรูหราฟุ้งเฟ้อจะติดเป็นอนุสัย สุดท้ายจะถูกความโก้หรูพันธนาการเอาไว้

ส่วนผู้รู้แจ้งแสวงหาความสันโดษเรียบง่าย,มักน้อย,ยอมสละเลือดเนื้อเพื่อล้างบาปแก่ปวงชน สุดท้ายเป็นการล้างบาปแก่ตนเอง ,จนจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ ได้เสวยสุขยังแดนสวรรค์ชั่วนิรันดร์ ขอให้ชาวโลกจงเข้าใจหลักแห่งความจริงข้อนี้


-------------

15.ความซื่อตรงคือธรรมแท้

จิตใจที่ซื่อตรงคือ ธรรมแท้ ผู้รู้แจ้งธรรม ผู้ได้ธรรม ท่านพูดธรรมะ บำเพ็ญธรรมมาหลายสิบปี ขอถามท่าน ท่านมีคิดนอกลู่นอกทางหรือไม่? มีอิจฉาคนหรือไม่? มีอคติหรือไม่? มีชิงดีชิงเด่นหรือไม่? มีแบ่งเขาแบ่งเราหรือไม่? มีปั้นน้ำเป็นตัวหรือไม่? มีตำหนิศาสนาอื่นหรือไม่? ถ้าท่านละเมิดดังกล่าวนี้ก็แสดงว่าท่านยังห่างไกลจากธรรมแท้ ที่ว่า รู้แจ้งธรรม ,ได้ธรรม ,นั่นเป็นการพูดเองเออเอง

พึงทราบว่า การบำเพ็ญธรรมอยู่ที่ "จิตใจที่ซื่อๆ" เท่านั้น พอความคิดที่ซื่อบริสุทธิ์ปรากฏขึ้น ประตูนรกก็จะถูกปิด ถ้าไม่อยากไปเมืองนรก ก็อย่าทำผิดกฎข้อห้ามของเมืองนรก ก็เหมือนกับเมืองมนุษย์ ถ้าท่านไม่ไปทำผิดกฎหมาย ทางเรือนจำก็จะไม่มีชื่อของท่าน ถ้าหากไม่ตั้งใจบำเพ็ญธรรม อย่างจริงจัง โดยเริ่มจาก วาจา,ใจ ปฏิบัติตาม "สายสัมพันธ์หลัก 3" "คุณธรรม 8" ก็ยากที่จะสำเร็จธรรม จุติสุขาวดี

 

16.การบำเพ็ญธรรมเป็นของแท้



สรรพสิ่งในโลกล้วนเป็นของปลอม มีแต่ธรรมะที่เป็นของแท้ ทำไมจึงพูดเช่นนี้เล่า? ก็เพราะว่าทุกอย่างในโลกล้วนแต่ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เปรียบเหมือนฟองน้ำอันว่างเปล่า ยากที่จะยึดถือได้ ดังนั้นผู้ที่ผิดหวังจึงมีมากมาย คนที่ฉลาดจึงควรเข้าใจหลักการข้อนี้ แล้วพยายามแสวงหาธรรมแท้อันไร้รูป สิ่งที่สามารถอยู่อย่างถาวรอมตะ ก็คือ การทำความดี สร้างบุญกุศล ผู้ที่ปฏิบัติก็จะสามารถเก็บเกี่ยวได้ตลอดไป

ดังนันคนฉลาดจึงไม่ยอมให้อารมณ์ปุถุชนชักจูงไป ไม่ไปยึดมั่นในทางโลก แต่จะแสวงหาสัจธรรม จึงย่อมีชีวิตอยู่อย่างผาสุก



**ความสุขอันแท้จริง อยู่ที่ความไม่ยินดียินร้าย ไม่ยึดมั่นว่าเป็นตัวเราของเรา ทุกอย่างปล่อยไปตามบุญกรรม ทำการใดด้วยมโนธรรม จิตใจก็จะสงบผ่องใส ไร้กังวล นี่คือความสุขอันแท้จริงที่ผู้บำเพ็ญธรรมได้รับ ส่วนปุถุชนเอาแต่แสวงหาลาภยศสรรเสริญ เนื่องจากเป็นสิ่งสมมุติ พอจับได้อย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็ดับตามไป ตลอดชีวิตจึงต้องเหนื่อยยากตรากตรำ มีแต่ความทุกข์ กังวลไม่รู้จบ

ดังนั้นการบำเพ็ญธรรมจึงเป็นความสุข,ความแท้ การห่างไกลธรรมเป็น ความทุกข์,ความปลอม ,จะเอาความสุข,ความทุกข์,ความแท้,ความปลอม ก็แล้วแต่จะเลือกเอา

--------------


17.การทำความดี สร้ากุศล


การทำความดี สร้างกุศลมีหลายอย่าง ซึ่งไม่ว่าผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก คนแก่ คนรวย คนจน นาย หรือ บ่าว ก็สามารถทำได้ทั้งนั้น ต่างกันที่ความศรัทธา หรือจิตใจแน่วแน่หรือไม่เท่านั้น

การทำความดี ไม่ใช่ว่าจะให้ท่านต้องออกแรงมาก และไม่ใช่ว่าจะให้ท่านต้องออกเงินมาก สรุปแล้วก็คือการทำความดี เป็นการให้ความรัก ความเมตตา เป็นเรื่องไม่หนัก และทำได้ง่ายๆ อย่างเช่น จูงคนตาบอดข้ามถนน เป็นต้น การสร้างกุศลก็เป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายเช่นกัน อย่างเช่น เป็นอยู่เรียบง่าย เสงี่ยมเจียมตน พอใจในสิ่งที่ตนมี งดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เตือนพ่อกับลูก พี่กับน้อง ผัวกับเมีย เพื่อนกับเพื่อน ให้รักสามัคคีกัน ช่วยการทำความดีของผู้อื่นให้สำเร็จ ไม่เอาแต่ประโยชน์ตน อันทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ไม่ประพฤติผิดทำนองคลองทำ ไม่นินทาลับหลังคน ไม่ทำลายประโยชน์ของสังคมส่วนรวม เหล่านี้ล้วนเป็นการสร้างกุศลทั้งสิ้น ความจริงแล้วการทำความดี และสร้างกุศล ไม่ได้แตกต่างกัน อยู่ที่ว่าคนจะยอมทำหรือไม่ทำเท่านั้น

 

18.ธรรมได้จากการทวนกระแส


ผู้ที่ต้องการจะหลุดพ้นจากความทุกข์กังวล จำเป็นจะต้องกำจัดความยึดมั่นถือมั่นเสียก่อน การปฏิบัติธรรมในปัจจุบัน จะว่าง่ายก็ไม่ง่ายนัก เนื่องจากคนสมัยนี้ มีความยึดมั่นถือมั่นและทะนงตนมาก ยากที่จะสยบง่ายๆ ถ้ามีคนมาด่าเรา มาเยาะเย้ยเรา มาตีเรา หรือทำไม่ดีกับเราต่างๆ จิตใจก็จะเกิดโมหะไม่สงบ นี่ก็คือปฏิกิริยาของการยึดมั่นถือมั่น อันเป็นที่มาแห่งความทุกข์กังวล

วัยรุ่นสมัยนี้ พอพ่อแม่หรือครูบาอาจารย์อบรมสั่งสอนเข้าหน่อย ก็ไม่พอใจ บางครั้งถึงกับหนีออกจากบ้าน เหล่านี้เป็นเพราะถือมั่นและทะนงตนมากเกินไป ไม่สามารถอดทนต่อการเสียดสีจากภายนอกได้

ทำไมผู้บำเพ็ญธรรมจึงต้องอดกลั้นอดทน? เพื่อที่จะกำจัดความยึดมั่นถือมั่นที่หยั่งรากลึกมาแต่อดีต เมื่อความยึดมั่นถือมั่นถูกกำจัดไปได้ ความทุกข์กังวลของปุถุชนก็จะไม่เกิดขึ้น ถ้าหากผู้บำเพ็ญธรรมตลอดชีวิต อยู่แต่ในที่สุขสบาย ทุกสิ่งทุกอย่างมีคนคอยสนองเอาใจ ความยึดมั่นถือมั่นก็ยากที่จะกำจัดออกไปได้


ผู้บำเพ็ญธรรมพึงจำไว้ว่า มีแต่การฝ่าฟันอุปสรรคเท่านั้น ถึงจะสามารถสลายวิบากกรรม สลายความยึดมั่นถือมั่น อันเป็นประโยชน์ต่อการบำเพ็ญธรรมและทำให้เกิดปัญญาอันแท้จริง

ชีวิตคนเราเหมือนพายเรือทวนน้ำ ถ้าไม่ไปข้างหน้าก็ถอยหลัง ผู้บำเพ็ญธรรมอยู่ที่ปลายน้ำ การกำจัดจิตปุถุชนทั้งหมด จนกลับคืนสู่จิตอริยะ เปรียบเหมือนการกระโดดจากปลายน้ำมาสู่ต้นน้ำ จึงย่อมมีอุปสรรคขวากหนามตางๆมากมาย


การฝ่าฟันอุปสรรคแม้จะลำบาก ถ้าสามารถฝ่าฟันไปได้ ก็จะเข้าถึงธรรม ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยไม่ต้องเหนื่อย บนสวรรค์ ก็ไม่มีพุทธะหรือเทพเทวดาที่สำเร็จโดยไม่บำเพ็ญ

----------------

19.ธรรมะสู่ชาวบ้าน


คนคิดว่า มหาธรรม ไกลขอบฟ้า
อันที่จริง ธรรมา อยู่ใกล้ตัว
ขอชาวโลก มาใฝ่ธรรม อย่าเมามัว
ลุธรรมทั่ว กลับคืนสู่ สุขาวดี

--------

ชาวโลกหลงมัวเมา ไม่รู้คุณค่าของธรรมะ พอได้ยินใครพูดถึง "เต๋า"(ธรรม) ก็คิดว่าเป็นอย่างในอดีต ที่ผู้บำเพ็ญธรรมจะต้องละทิ้งลูกทิ้งเมีย ไปเข้าป่าเข้าถ้ำบำเพ็ญเพียรถึงจะเป็นการบำเพ็ญธรรม โดยไม่รู้ว่า ปัจจุบันนี้เป็นยุคปลาย กาลเวลาเปลี่ยนไป วิธีการก็เปลี่ยนไป ด้วยหลักการแห่ง "ธรรมสู่ชาวบ้าน" ความจริงแล้วครอบครัวเป็นสถานธรรมแห่งสายสัมพันธ์บุคคลที่ดีที่สุด และตนเองก็เป็นตัวหลักในการบำเพ็ญธรรมเป็นอย่างดี เพราะชาวโลกเดิมทีก็ล้วนแต่เป็นเทพบุตรเทพธิดา ที่ต้องตกสวรรค์ จึงไม่อาจมองเห็นหน้าตาอันแท้จริงของตนได้ชัดเจน ทั้งยังถูกยั่วเย้าจากกิเลสโลกีย์อันมายา ละโมบเสพสุขจากวัตถุธาตุ จนสูญสิ้นจิตเดิมแท้ ถ้าหากปรกติสามารถปฏิบัติตาม "สายสัมพันธ์หลัก 3" และ "คุณธรรม 8" ไม่โลภในทรัพย์อันมิชอบ ไม่ดิ้นรนแสวงหาการเสพสุขด้วยกิเลสโลกีย์ และสามารถใช้เวลาที่ว่างจากการงาน เจียดเวลามาอ่านหนังสือธรรมะ อันเป็นพระโอวาทจากพระโพธิสัตว์ และเทพ-พรหมต่างๆ นี้ไม่เป็นหลักการในการบำเพ็ญธรรมที่ดีดอกหรือ? แล้วให้หมั่นทำความดี สร้างบุญกุศล เช่นนี้ ก็มิต้องกลัวว่า วันหน้าจะไม่บรรลุมรรคผล จุติสุขาวดี

ขอให้ทุกท่านจงตื่นและรู้แจ้งโดยพลันเทอญ


-----------
คัดลอกมาจาก หนังสือ พระโอวาท-เซียมซี เจ้าแม่กวนอิม ^^

 

อนุโมทนาค่ะ มีหลายเรื่องที่ท่านพยายามสอนแต่เราก็ไม่เข้าใจซะที ถ้าเข้าใจกันได้ง่าย ๆ มนุษย์ก็คงหลุดพ้นกันหมดแล้วสินะ

 

ต้องพยายามต่อไป ^^

 

*-*

 

อนุโมทนาด้วยครับ
ก็ต้องพยายามกันต่อไป สู้ๆ ^-^