โอวาทปาติโมกข์

<TABLE style="MARGIN: 0px auto; WIDTH: 700px">
<TBODY><TR><Td>คาถาต้นฉบับ</d><Td>คำแปล</Td></TR>
<TR><TD>
๏ ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
</TD><TD>
๏ ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง
พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า นิพพาน เป็นบรมธรรม
ผู้ทำร้ายคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต
ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะ
</TD></TR><TR><TD>
๏ สพฺพปาปสฺส อกรณํ
กุสลสฺสูปสมฺปทา
สจิตฺตปริโยทปนํ
เอตํ พุทฺธานสาสนํฯ
</TD><TD>
๏ การไม่ทำความชั่วทั้งปวง 1
การบำเพ็ญแต่ความดี 1
การทำจิตของตนให้ผ่องใส 1
นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
</TD></TR><TR><TD>
๏ อนูปวาโท อนูปฆาโต
ปาติโมกฺเข จ สํวโร
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ
ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
อธิจิตฺเต จ อาโยโค
เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
</TD><TD>
๏ การไม่กล่าวร้าย 1 การไม่ทำร้าย 1
ความสำรวมในปาติโมกข์ 1
ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร 1
ที่นั่งนอนอันสงัด 1
ความเพียรในอธิจิต 1
นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
</TD></TR></TABLE>

 

Just that is!

ร่างกาย เสมือนเครื่องจักรกล ที่มีสภาพแปรเปลี่ยนไป อยู่ตลอดเวลา ไปตามสภาพแวดล้อม และสิ้นสุดในตัวของมันเอง

การเหนี่ยวรั้ง สภาพหนึ่งๆ ให้คงอยู่เป็นอยู่ เป็นการฝืนธรรมชาติ ของการจบสิ้นของสภาพนั้นๆ

กลไกการฝืนธรรมชาติ มีค่าใช้จ่ายไม่ใช่ได้มาฟรีๆ จะต้องแลกด้วยวิบากแห่งทุกข์

ถ้ามันเป็นเสมือนลมแค่ผ่านมาและผ่านไป เหตุใดจึงต้องไปจับลมผูกลม ให้มันเป็นในสิ่งที่มันไม่ได้เป็น เอาไว้เช่นนั้น
เพราะสภาพต่างๆนั้น ได้จบสิ้นไปแล้ว มิได้คงอยู่จริง

นิพพานนั้น จึงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ด้วยประการฉะนี้

 

มายเห็นว่า (เห็นจากวิปัสสนาญาณ นำมาถ่ายทอดเพียงให้เห็นภาพ)

ขันธ์๕เปรียบเหมือนโรงงานขนาดใหญ่มีเครื่องจักรทำงานครบวงจร
เมื่อป้อนวัตถุดิบเข้าโรงงาน วัตถุดิบนั้นจะถูกเครื่องจักรเปลี่ยนแปลง(ย่อย)
แล้วส่งต่อไปเป็นทอดๆให้ทุกส่วน ทำงานเป็นกระบวนการอย่างสลับซับซ้อน เป็นระเบียบ แบบแผน
มีความวิจิตรพิสดารยิ่งนัก ทุกเครื่องจักรจะมีความรู้สึกได้
วัตถุดิบที่ถูกเปลี่ยนแปลงนี้จะถูกกระจายส่งต่อเป็นทอดๆไปยังทุกอณูของร่างกาย
ทุกส่วนของร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาจากธาตุหนึ่งกลายเป็นธาตุหนึ่ง
ไม่มีหยุดนิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปตลอดเวลา

ในอณูหนึ่งๆ จะมีช่องว่าง ในช่องว่างนั้นจะมีจิตแทรกซึมอยู่ทุกอณู
เสมือนอากาศที่แทรกอยู่ทุกๆที่ที่เป็นที่ว่าง
ดังนั้นไม่ว่าส่วนใดของร่างกายเปลี่ยนแปลงไปตามผัสสะจิตจะรู้ทันที
ถ้าจิตใดยังมีอุปทานในขันธ์๕อยู่ก็จะยึดว่าสิ่งที่เกิดนั้นว่าเป็นตัวของตน เป็นของของตน
ถ้าหากจิตใดหมดอุปาทานในขันธ์๕แล้วก็จะรู้อยู่แต่ไม่ยึดติด

จากรูปภาพข้างล่างนี้ จะเปรียบให้เห็นภาพได้ดังนี้

เปรียบ ต้นไม้ ป่าเขาลำเนาไพร พื้นดินพื้นน้ำเป็นขันธ์๕
เปรียบ อากาศ เมฆหมอกเป็นจิต

 

ขันธ์5 หากยัง จำกัดขอบเขต สกลกายของกู หนาคืบ กว้างศอก ก็แปลว่า

รู้ไม่จริง !!!


ขันธ์5 พวกก๊อปปี้ ธรรมะ [ สัญญายังวิปลาส อยู่มาก ]

 

จิตละเอียดคม ดี

เมื่อความนิ่งบังเกิด ตาในจึงเปิด ความคมชัดจึงแจ่มใส ปล่อยทุกสิ่งล่องลอยไป

 

เป็นการเปรียบเทียบ ให้มองเห็นภาพ

ตาดีก็จะเห็นได้ ตาบอดมิอาจเห็นได้

 

ก็เนี่ยะ เป็น สิ่งปรกติ เวลาที่ คนป่วย ขี้โรค หรือ พวก พิจารณาอสุภะ จะมีจิตแล่นไป

คือ เพ่งมาที่กายที่เป็นเรือนแห่งโรค ก็ปล่อย ....เป็นการปล่อยด้วยการ ด้นเด้าเดาเอา
จิตก็จะไม่ ยึดถือกาย แล้วไป นิ่งๆว่างๆ เกาะอากาสรอบตัว บรรยากาศรอบตัว

เป็นการภาวนาของคน ภาวนาผิด ตามปรกติ ....คือ พอชักชวนให้ปล่อยกาย
ก็จะ ร้อยละร้อยไปเห็น ข้างนอกเที่ยงอยู่ จิตไม่ยอมย้อนกลับเขามาในกาย

ถ้าปล่อยไปแบบนี้ หากทรงอารมณ์เป็น ฌาณ จะกลายเป็น พระพรหมที่อายุมาก
เต็มไปด้วยมิจฉาทิฏฐิ ล่องลอยไปแบบอนัตตกาล

ถ้าทรงอารมณ์ไม่ได้ ได้แต่เกลียดกายเข้าใส้ ขอจับอารมณ์ข้างนอก ก็จะเกิดเป็น
สัตว์ชั้นต่ำ เป็นเดรัจฉานที่เต็มไปด้วย ความหวาดกลัว ต้องวิ่งวุ่นหาโลกข้างนอก
ไปเรื่อยเปื่อย [ สัตว์สัญญาเสีย ]


ขันธ์5นั้น ต้องพิจารณาทั้งข้างใน และ ข้างนอก ให้เสมอกัน ไม่ใช่ ไม่เอาข้างใน
แล้วไปเห็นว่า ข้างนอกไม่ใช่ขันธ์5

นอก ใน ต้องเสมอกัน เป็น ขันธ์5 เหมือนกันหมด รูปกาย รูปดิน รูปต้นไม้ รูปอากาศ
(ก็มีฝุ่นดิน) มีกลุ่มก้อน เกาะกัน(มีแรงดึงดูด-ธาตุน้ำ) มีไฟเผาทำลายได้ มีการไหลไป
เอื่อยๆได้ มีร้อนมีเย็น



ถ้าจะเอาจิตไปวางไว้ข้างนอก สำคัญว่า จิตเที่ยงแล้ว ....สู้ หันกลับมาพิจารณากาย จะปล่อย
ได้ชัดกว่า เพราะ การรู้ทุกข์ย่อมทำให้สละ

การปล่อยทุกข์ ไม่เอาการกำหนดรู้ เพราะไป มุ่งเอาความสบาย เอาการขี้เกียจรู้ทุกข์ เห็น
ว่าไม่มีประโยชน์ สู้อยู่กับสุขไม่ได้ ไม่ต้องทำอะไร สบายๆ ระวังเถอะ ส่วนใหญ่ไปเกิดเป็น
" เดรัจฉาน " ร้อยละร้อย

พระพุทธองค์ ตรัสว่า กลับมาพิจารณากายที่ทุกข์ ยังดีเสียกว่า ยังมีโอกาสฝลุ็ค ได้นิพพาน

 

เพราะคุณไม่เข้าใจในสิ่งที่เราสื่อ

เราเปรียบให้เห็นการซึมอยู่ของจิตที่มันซึมอยู่ทุกๆช่องว่างในทุกๆอณูของขันธ์๕
เราเปรียบให้เห็นภาพการอยู่ของจิตในขันธ์๕ ว่ามันอยู่อย่างไร มันเป็นเพียงกระแสพลังงาน

 

กัมมัสสกตาญานต้องบังเกิด

 

vbvb

 

เมา ตาม นพกาม เหรอครับ

" จิตคือพลังงาน ".....................คำ สาวก

จิต ไม่มีสี ไม่มีรส ไม่มีกลิ่น ไม่มีการไป ไม่มีการมา ไม่มีการเคลื่อน ...............พระพุทธองค์ บัญญัติ อนุเคราะห์

หา จิต ไม่เจอ ไป ตะครุบเอา เงาของจิต สำคัญว่า รู้ หรือ ระลึก
หรือ สัมผัสจิตได้ ตายเลย

ไม่ภาวนา ไปไล่จับเทียบ บัญญัติ แทนการปฏิบัติ แทนอรรถสาระที่ได้
รับระหว่างการปฏิบัติ

เป็นได้แค่ นักคิด สร้าง ทิฏฐิ มาหลอกตัวเองไปวันๆ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ MindSoul1
มายเห็นว่า (เห็นจากวิปัสสนาญาณ นำมาถ่ายทอดเพียงให้เห็นภาพ)

ขันธ์๕เปรียบเหมือนโรงงานขนาดใหญ่มีเครื่องจักรทำงานครบวงจร
เมื่อป้อนวัตถุดิบเข้าโรงงาน วัตถุดิบนั้นจะถูกเครื่องจักรเปลี่ยนแปลง(ย่อย)
แล้วส่งต่อไปเป็นทอดๆให้ทุกส่วน ทำงานเป็นกระบวนการอย่างสลับซับซ้อน เป็นระเบียบ แบบแผน
มีความวิจิตรพิสดารยิ่งนัก ทุกเครื่องจักรจะมีความรู้สึกได้
วัตถุดิบที่ถูกเปลี่ยนแปลงนี้จะถูกกระจายส่งต่อเป็นทอดๆไปยังทุกอณูของร่างกาย
ทุกส่วนของร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาจากธาตุหนึ่งกลายเป็นธาตุหนึ่ง
ไม่มีหยุดนิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปตลอดเวลา

ในอณูหนึ่งๆ จะมีช่องว่าง ในช่องว่างนั้นจะมีจิตแทรกซึมอยู่ทุกอณู
เสมือนอากาศที่แทรกอยู่ทุกๆที่ที่เป็นที่ว่าง
ดังนั้นไม่ว่าส่วนใดของร่างกายเปลี่ยนแปลงไปตามผัสสะจิตจะรู้ทันที
ถ้าจิตใดยังมีอุปทานในขันธ์๕อยู่ก็จะยึดว่าสิ่งที่เกิดนั้นว่าเป็นตัวของตน เป็นของของตน
ถ้าหากจิตใดหมดอุปาทานในขันธ์๕แล้วก็จะรู้อยู่แต่ไม่ยึดติด

จากรูปภาพข้างล่างนี้ จะเปรียบให้เห็นภาพได้ดังนี้

เปรียบ ต้นไม้ ป่าเขาลำเนาไพร พื้นดินพื้นน้ำเป็นขันธ์๕
เปรียบ อากาศ เมฆหมอกเป็นจิต

สำหรับคุณตั้งฉากที่เน้นสีแดง ขอขยายความเพิ่มให้ค่ะ

ทุกเครื่องจักรจะมีความรู้สึกได้ ตรงนี้ = วิญญาณขันธ์
จะมีจิตแทรกซึมอยู่ทุกอณู จิตตัวนี้ไม่ใช่วิญญาณขันธ์ (คนที่เคยผ่านฌาน4จะรู้จักดี)

เอาแค่นี้ก็พอเน้อ

 

ผมว่าแค่ไม่เดินช็อปปิ้งมา14ปีนี่ก็น่าจะรู้เห็นอะไรบ้างนะครับจริงมั้ยคุณมาย

 

จริงๆมันซึมอยู่ทุกอณูของจักรวาล

 

คือ ในสองความคิดที่เรากำลังประมวลผลอยู่
ประมวลผลโดยการทดลองให้อันใดอันหนึ่งแซง
หรืออันใดอันหนึ่ง ช้ากว่า เร่งความเร็วอันใดอันหนึ่ง
หรือให้กระทบเป้าหมายพร้อมๆกัน เพื่อเก็บความน่าจะเป็น แซมเปิ้ลสะแปรช
ให้ได้กว่างที่สุด เลือกที่มีผัสสะมากสุด
ย้ายสมาชิกที่มีความน้ำหนักตรงกะความถี่สูงสุด เอาไว้กลางแบบกราฟระฆังคว่ำ

แต่ในโลกของความคิด แรงที่เราออกแรงให้ความคิดสองความคิดมีน้ำหนักเท่ากันเรียกว่าอุปปาทาน
ไปเอาอันที่มาทีหลังมาไว้หน้า เอาอันที่กระทบแล้วไปไว้หลังคืออุปปาทาน

ถ้ารู้ว่าอุปปาทานให้อุทิศกุศลแทน
อุทิศกุศลที่รู้ว่าอุปปาทานให้นายนพพร ทรงสว้สดิ์

 

พออุทิศกุศล มันจะกลับเข้าสู่สภาพที่รับได้
เป้ฯอุปปาทานที่สบายตัวสุด เท่าที่จะหาให้กันได้

 

พระพุทธองค์ บัญญัติขันธ์5 มาเป็นที่ สุดขอบโลก ไม่มีธาตุอย่างอื่นอีก

แต่ นักภาวนาที่ใช้ ตรรกศาตร์ ใช้การคิด แสวงหา บัญญัติ มันก็จะ
ทนไม่ได้ที่จะต้อง บัญญัติ สิ่งอื่นขึ้นมาเพิ่ม นอกเหนือจาก ขันธ์5


เนี่ยะ เขาเรียกว่า เป็นนักภาวนาที่เอาแต่เก่งคิด ต่อให้เล่นฌาณได้ก็ออกมาเก่งคิด
มุ่งการบัญญัติ เพื่อเข้าไปส่วนสุด มีการแล่นเข้าไปหา

เพราะอะไร

เพราะไม่รู้ว่า จิต ที่เขาภาวนาเข้าไปกำหนดรู้ หน้าตาเป็นยังไง

ไม่รู้ไม่ว่า กลับขี้เกียจภาวนา แล้ว สุกเอาเผากิน ด้วยการ ทำวาทะ หลอกตน หลอกคน

 

ซึม เป็น อาการของ ขี้ ในถัง ส้วม !!!

 

ในโลกของความคิดอันที่เราถ่วงน้ำหนัก อาจจะลอยขึ้นฟ้าไปด้วยความเร็วแสง
อันที่เราทำให้มวลมันน้อย
อาจจะตกพื้นก่อน กระทบเป้าหมายก่อน

อาจจะ เมบี

เอนติตี้คืออัตราส่วนระหว่าง สองความน่าจะเป็น

ถ้าตัวหารคือสูญ ก็คือไม่สามารถประมวลผลได้
ไม่ใช่ถือว่าไม่มีตัวหาร