โลภพาจน ศรัทธาพารวย

<TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center bgColor=#e2e2e2 border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ecfae0>โลภพาจน ศรัทธาพารวย </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR bgColor=#ffffcc><TD vAlign=center> </TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>ในอดีตมีชายคนหนึ่ง

เมื่อเขาเกิดมาซินแสก็ได้ ทำนายดวงชะตาของเขาไว้ว่า เด็กน้อยผู้นี้ดวงชะตาถูกลิขิต ให้มาเกิดเป็นคนอาภัพและตกสภาพอับจนไปจนชั่วชีวิต

กาลเวลาล่วงไป

ชีวิตของหนูน้อยก็เริ่มผันไปตามคำ ทำนายของซินแส เขาต้องกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุ ๕ ขวบ และใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง เที่ยวเตร็ดเตร่ร่อนเร่เพนจรหากิน จนเติบโตเป็นชายหนุ่มวัย ๑๕ ปี

กระทั่งวันหนึ่ง

เขาได้ยินว่าบ้านท่านเศรษฐีต้องการหาคนงาน เฝ้าไร่ เขาจึงอาสาเป็นผู้ดูแล โดยได้ตกลงกับเศรษฐีว่า จะช่วยดูแลไร่ เป็นเวลา ๓ ปี และขอค่าจ้างเป็น วัวหนึ่งตัว*1 แต่เศรษฐีกลับฟังผิดเป็น น้ำมันหนึ่งขวด*2 ซึ่งต่างฝ่ายก็ตกปากรับคำเป็นที่เรียบร้อย

วัวหนึ่งตัว*1 ภาษาจีนเรียก "อิ เถียว หนิว"
น้ำมันหนึ่งขวด*2 ภาษาจีนเรียก "อิ ก้วน อิ๋ว"

สามปีผ่านไป

ชายหนุ่มก็เข้าไปพบท่านเศรษฐีเพื่อรับ ค่าจ้างตามที่ตกลงกันไว้ แต่ท่านเศรษฐีกลับให้น้ำมันเพียง แค่ ๑ ขวดเป็นค่าตอบแทน หลังจากที่ออกจากบ้านเศรษฐีแล้ว เขาก็ร่อนเร่ต่อไป โดยไม่มีจุดหมายพลางคิดไปว่า "ที่ข้าทุ่มเททำงานถึง ๓ ปี ก็หวังที่จะได้วัวเพื่อตั้งเนื้อตั้งตัว แต่ข้ากลับได้เพียงน้ำมัน แค่ขวดเดียว ข้าควรจะเอาไปทำอะไรดี" เมื่อเขาได้คิดตรึก ตรองอย่างรอบคอบจึงตัดสินใจนำน้ำมันขวดนี้ไปบริจาคที่วัด

ในขณะนั้นเอง

ท่านเจ้าอาวาสก็รับรู้ด้วยญาณทัศนะว่า อีกไม่ช้าจะมีผู้มาเยือนที่วัด เขาผู้นั้นจะเป็นผู้มีบุญญาธิการ ในภายภาคหน้า จึงได้สั่งให้พระลูกวัดจัดปรำพิธีตั้งแท่นบูชา จุดไม้หอมกำยานและเปิดประตูใหญ่ตั้งแถวคอยต้อนรับ

เวลาผ่านไป ชายหนุ่มก็ได้เดินทางมาถึง

เจ้าอาวาสถึง สั่งให้เคาะระฆัง ๓ ครั้งเป็นสัญญาณ แล้วเจ้าอาวาสก็เดิน ออกไปต้อนรับ การปรากฏตัวของชายผู้นั้นทำให้พระลูกวัด ต่างแปลกใจ จึงเรียนถามเจ้าอาวาสด้วยความสงสัยว่า เมื่อ สักครู่ท่านอาจารย์ให้พวกเราเตรียมต้อนรับผู้มีบุญที่จะมา เยือน แม้แต่ท่านเองต้องออกมาต้อนรับขับสู้ แต่เหตุไฉน ถึงกลายเป็นชายหนุ่มยากจนผู้นี้ไปได้ "พวกเจ้านั้นยังไม่รู้อะไร ชายผู้นี้แหละคือผู้ที่ข้ากำลัง รอคอย" ท่านเจ้าอาวาสกล่าว

เมื่อได้เชิญชายหนุ่มเข้ามาภายในวัดแล้ว

ท่านเจ้าอาวาสก็ได้เป็นองค์ประธานในการทำพิธีสวดมนต์ จากนั้นได้ เชิญชายหนุ่มไปที่กระจกปากั้ว ภาพที่ปรากฏอยู่บนกระจก ศักดิ์สิทธิ์บานนั้นกลับกลายเป็นเสนาบดีผู้มั่งคั่ง สร้างความ ประหลาดใจให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก

นั่นคือชีวิตในชาติต่อไปของเจ้า!

เดิมทีเจ้านั้นต้อง รับเคราะห์กรรมตามชะตาลิขิต กระทั่งชาตินี้ไปจนถึงชาติหน้า แต่เมื่อไม่นานมานี้เจ้าต้องอดทนทำงานอย่างทุ่มเทเป็นเวลาถึง ๓ ปีนับว่าไม่สูญเปล่า แม้วันนี้เจ้าจะมีน้ำมันเพียงขวดเดียว มาบริจาค แต่นั่นเป็นเครื่องแสดงถึงจิตศรัทธาอันบริสุทธิ์ใจ ของเจ้า อานิสงส์แห่งบุญในครั้งนี้จึงเป็นพลวปัจจัยส่งผลให้ เจ้านั้นเป็นถึงเสนาบดีผู้มีบุญวาสนาอันยิ่งใหญ่ในชาติหน้า

นับแต่บัดนั้น ข่าวของชายหนุ่มได้แพร่กระจายออกไป

ชาวบ้านต่างพากันร่ำลือ ทำบุญน้ำมันขวดเดียวเปลี่ยนชะตา เป็นเสนาบดี

เมื่อเรื่องทั้งหมดรู้ไปถึงท่านเศรษฐี

จิตแห่งความละโมบ ก็เกิดขึ้น จึงคิดคำนวณเอาว่า "บริจาคน้ำมันแค่เพียงขวด เดียวก็ได้เป็นถึงเสนาบดี ถ้าหากข้าบริจาคน้ำมันสักหนึ่งคันรถ ชาตหน้าข้าคงจะได้เป็นจักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่สินะ!" ว่าแล้ว เศรษฐีจึงจัดแจงบรรทุกน้ำมันเต็มคันรถไปบริจาคที่วัด

เมื่อเศรษฐีได้เดินทางมาถึง

แทนที่เจ้าอาวาสจะ เชิญท่านเศรษฐีเข้าไปทางประตูใหญ่ แต่กลับชี้ให้เศรษฐีเข้าไป ทางอุโมงค์ที่สุนัขใช้เข้าออก ครั้นเมื่อเข้าไปในวัด เพื่อทำพิธีสวดประทานพร เจ้าอาวาส ก็เปลี่ยนให้พระลูกวัดทำพิธีให้แทนจากนั้น ได้พาเศรษฐีไปที่กระจกปากั้วเพื่อส่องดูชาติ กำเนิดในภพต่อไป ทันใดนั้น เศรษฐีถึงกับตลึงงันเมื่อเห็น ภาพที่ปรากฏบนกระจกศักดิ์สิทธิ์เป็นวัวพิการตัวหนึ่งซึ่งมีหาง งอกออกมาแค่ครึ่งเดียว

เป็นไปไม่ได้!! ในเมื่อข้าทำบุญไปตั้งมากมายขนาดนั้น ทำไมกลับกลายเป็นอย่างนี้

เลอะเลือนไปกันใหญ่ สวรรค์ ลำเอียงไม่มีตาหรือไง!! แทนที่ข้าน่าจะได้เป็นผู้มีบุญวาสนา ยิ่งใหญ่กว่าชายยากจน เขาทำนิดหน่อยก็ได้เป็นถึงเสนาบดี ผู้ยิ่งใหญ่ ท่านก็เห็นแล้วว่าข้าลงทุนมากกว่า น้ำมัน ๑ ขวด จะมาเทียบน้ำมันที่ข้าบริจาค ๑ คันรถได้ยังไง ต้อนรับข้าไม่ดี ข้าไม่ว่า แต่ให้ข้าเข้าทางหมาลอดนี่สิ มันน่าเจ็บใจ!! หนำซ้ำ ชะตาชีวิตของข้าต้องไปเกิดเป็นวัวพิการอีก ท่านจะมาเล่น ตลกอะไรกับข้า!

ช้าก่อนท่านเศรษฐี

เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ชาย หนุ่มผู้นั้นมีความบริสุทธิ์ใจบริจาคด้วยจิตศรัทธา จึงบังเกิด อานิสงส์ผลบุญอันยิ่งใหญ่ พอที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตของเขา ได้ แม้เครื่องบริจาคของเขาเป็นน้ำมันแค่ขวดเดียวก็จริงอยู่ แต่ต้องแลกมาด้วยความยากลำบากถึง ๓ ปี

ส่วนเจ้านั้นที่มาบริจาคก็เพื่อหวังผลตอบแทน มิใช่ทำ ด้วยจิตศรัทธา

เดิมทีภพหน้าชาติกำเนิดของเจ้าจะต้องไปเกิด เป็นวัวพิการหางกุด แต่เพราะบุญกุศลที่เจ้าได้บริจาคน้ำมัน ในวันนี้ จึงทำให้มีหางงอกออกมาอีกครึ่งหนึ่ง เมื่อเศรษฐีได้ฟังดังนั้นก็ได้สำนึกผิดจึงคุกเข่าสารภาพ ว่า "ทั้งหมดที่ข้าได้ทำไปนั้นช่างโง่เขลาเบาปัญญา แล้วข้าพอจะมีทางแก้ไขชะตาชีวิตในชาติหน้าได้หรือไม่ ขอ ท่านเจ้าอาวาสได้โปรดเมตตาข้าด้วยเถิด!"

ก็พอจะมีทางแก้ได้ แต่เจ้าจะต้องทำตามที่อาตมาบอก

เมื่อเจ้ากลับไปแล้วให้จับลูกคนโตผ่าออกเป็น ๒ ซีก ลูกคน รองจับมาผ่าแบ่งเป็น ๔ ส่วน และลูกสาวคนเล็กเอาไปให้ผู้คน ได้เชยชม เพียงเท่านี้ก็สามารถแก้กรรมและเปลี่ยนชะตาชีวิตของ เจ้าได้

เมื่อกลับไปถึงบ้าน ท่านเศรษฐีก็ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ

เป็นทุกข์หนักกับเรื่องที่เจ้าอาวาสได้สั่งกำชับ ข้าวปลาอาหาร ก็ไม่ยอมแตะต้องจนเป็นที่ผิดสังเกต ลูกสาวคนเล็กจึงได้เข้ามา สอบถาม เศรษฐีจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง เมื่อได้ฟังเรื่อง ที่ผู้เป็นพ่อเล่ามาทั้งหมดก็พอจะเข้าใจ นางจึงยิ้มแล้วพูดกับพ่อว่า "ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องเป็นกังวล ท่านเจ้าอาวาสได้บอก เช่นนั้นล้วนเป็นความนัยให้ท่านพ่อแก้ไขบางสิ่งบางอย่าง เป็น เพราะท่านเจ้าอาวาสรู้ว่าท่านทำการค้าไม่ซื่อตรง เท่ากับ สร้างกรรมหนักต้องไปชดใช้ในชาติหน้า ท่านจึงหาอุบายแก้ กรรมให้ ความจริงที่ท่านเจ้าอาวาสได้บอกนั้นล้วนเป็นปริศนา"

ข้อแรก

ให้จับลูกคนโตผ่าเป็น ๒ ซีก สิ่งสำคัญในการ ทำการค้าก็คือเครื่องชั่ง อาจเป็นเพราะท่านพ่อได้โกงน้ำหนัก มาก ท่านเจ้าอาวาสจึงบอกให้ตรวจสอบเครื่องชั่ง

ข้อที่สอง

ลูกคนรองให้จับมาผ่าแบ่งเป็น ๔ ส่วน นั่น ก็คือที่ตวงข้าวสารของท่านพ่อนั้นไม่ได้อัตราส่วนที่มาตรฐาน จะต้องแก้ไขเสียใหม่

ส่วนข้อสุดท้าย

ลูกสาวคนเล็กมอบให้ผู้คนได้เชยชม ท่านเจ้าอาวาสเปรียบทรัพย์สินเงินทองที่ได้มาเป็นลูกสาวคน เล็กที่ท่านทั้งรักและหวงแหน ท่านจะต้องนำไปบริจาคให้ กับคนยากไร้ เพื่อเป็นการสร้างบุญให้กับตัวท่านเอง เพียง เท่านี้ท่านพ่อก็สามารถแก้กรรมที่เคยกระทำเอาไว้ได้

หลังจากที่ทำตามคำชี้แนะของท่านเจ้าอาวาสแล้ว ท่าน เศรษฐีก็ได้กลายเป็นผู้มีใจบุญสุนทานตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>

ขอบคุณที่มา

สังคมธรรมะออนไลน์​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
http://variety.teenee.com/foodforbrain/4027.html