แกรนด์แคนยอน

​

<!-- 27 10 685 13 248 10 --><!-- This table builds the structure with a 685px content area. most of the templates use the 685 divided into a table called mainContentFrame table MCF has two cells: leftCol (192px) and mainCol (493px) --> <table id="mainFrame" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr><td valign="top" width="27">
</td> <td class="gutterBlue" valign="top" width="10">
</td> <td id="featureMainCol" background="/ngm/images/bg_content.gif" valign="top" width="685"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td background="/ngm/images/bg_content.gif"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="left" valign="top" width="192"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="5" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> </tbody></table></td> </tr> <tr> <td> <table id="featureLeftColNav" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="192"> <tbody> <tr> <td valign="top">
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td valign="top"></td> </tr> </tbody> </table> </td> </tr> </tbody></table>





</td> <td align="left" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="493"> <tbody><tr> <td></td> </tr> <tr> <td align="left" valign="top"><table bgcolor="#e6e2ca" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="left" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="100%"> <tbody><tr> <td width="50%">เรื่องโดย เวอร์จิเนีย มอเรลล์</td> <td width="50%">

ภาพถ่ายโดย ไมเคิล นิโคลส์​

</td> </tr> </tbody></table></td> </tr> <tr> <td class="style17" align="left" valign="bottom"><table border="0" cellpadding="5" cellspacing="5" width="100%"> <tbody><tr> <td>แม้จะมีภูมิประเทศอันสลับซับซ้อนจนดูเหมือนจะไม่เอื้อต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ แต่แกรนด์แคนยอน หนึ่งในหุบผาชันอันยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลก กลับมีเรื่องราวของชนเผ่ามากมายซึ่งรักและผูกพันกับที่นี่มานานกว่า 10,000 ปีซ่อนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันเร้นลับ </td> </tr> </tbody></table></td> </tr> <tr> <td align="left" valign="top"></td> </tr> </tbody></table></td> </tr> <tr> <td> <table border="0" cellpadding="5" cellspacing="5" width="100%"> <tbody><tr> <td class="style18" align="left" valign="top"> เพราะเป็นกลางเดือนพฤษภาคม หิมะที่ตกกระหน่ำในคืนก่อนที่ฉันจะออกเดินทางเข้าสู่แกรนด์แคนยอนทางตอนใต้จึงเฉอะแฉะแทนที่จะแห้ง แต่ความชื้นทำให้ดินอ่อนๆบริเวณต้นเส้นทางเดินป่าเป็นสีน้ำตาลอมเทา และทำให้สนพอนเดโรซาส่งกลิ่นฟุ้งกระจาย เส้นทางเดินป่านิวแฮนซ์ที่ฉันเลือกเป็นเส้นทางที่มุ่งสู่จุดหมายที่ไม่อ้อมไปมา คือตัดตรงไปยังขอบของหุบผาชัน ผ่านโค้งหักศอก และดิ่งลงสู่ก้นหุบและตลิ่งของแม่น้ำโคโลราโดซึ่งอยู่ต่ำลงไป 1,350 เมตรทันที
ขณะที่ค่อยๆก้าวอย่างระมัดระวังไปตามทางชันๆโดยใช้ไม้เท้าช่วยค้ำ ฉันอดคิดไม่ได้ว่า คนที่ทำเส้นทางสายนี้คงเป็นคนใจร้อนที่อยากข้ามกำแพงขั้นบันไดสีอิฐซึ่งผงาดเหนือลำน้ำลงสู่หาดทรายริมตลิ่งเบื้องล่างเต็มแก่ คงเป็นใครสักคนที่รีบกลับบ้าน
บ้านในแกรนด์แคนยอนอาจฟังดูเป็นไปไม่ได้สำหรับนักท่องเที่ยวกว่า 4 ล้านคนที่เข้ามาชมทัศนียภาพอันงดงามในแต่ละปี แต่ภูมิประเทศที่ยิ่งใหญ่และดูเหมือนจะไม่เอื้อต่อการดำรงชีวิตของอุทยานแห่งชาติที่จัดตั้งขึ้นเมื่อปี 1919 แห่งนี้ เคยมีผู้คนดำรงชีวิตอยู่ในหุบผาชันอันลึกเร้นเป็นเวลาอย่างน้อย 10,000 ปี พวกเขาสลักเสลาชื่อไว้ตามที่ต่างๆ นำเรื่องราวเกี่ยวกับยอดเขาที่แหลมเสียดฟ้าและผาชันริมน้ำมาผสมผสานเข้ากับตำนานของชนเผ่า และแต่งเติมชีวิตให้กับก้อนหินทุกก้อน ทว่าเมื่อราว 100 ปีก่อน กลุ่มคนขาวที่ชื่นชมความอัศจรรย์แห่งธรรมชาตินี้กลับไม่ยอมให้ใครอาศัยอยู่ในอุทยาน (ยกเว้นอาคารของคนขาว) ชื่อเดิมของภูมิประเทศต่างๆที่แสดงถึงจิตวิญญาณแห่งอดีต ถูกเรียกขานด้วยชื่อใหม่
"เส้นทางเดินป่านิวแฮนซ์ หรือเกือบทุกเส้นทางในแกรนด์แคนยอนเป็นฝีมือบรรพบุรุษชาวฮิซัตซิโนมครับ" ลี กูวานิวิซิวมา ชนพื้นเมืองอเมริกันเผ่าโฮปี เล่าให้ฉันฟังก่อนไต่ลงหุบผา "นักโบราณคดีเรียกบรรพบุรุษของเราว่าอนาซาซี แต่นั่นเป็นภาษานาวาโฮ แปลว่า 'ศัตรูเก่า' "
ลี กูวานิวิซิวมา เป็นเกษตรกรและผู้อำนวยการสำนักงานอนุรักษ์วัฒนธรรมโฮปี อาศัยอยู่ในเขตสงวนโฮปีเนชั่นบนเนินเมซาที่สาม (Third<st1:city><st1 ="">laceMesa</st1>lace</st1:city>) ในรัฐแอริโซนา ห่างไปทางตะวันออกราว 80 กิโลเมตร แต่แกรนด์แคนยอนเปรียบเสมือนบ้านที่สองของเขา
"แผ่นดินนี้มีแต่รอยเท้าของเรา ที่นี่คือจุดกำเนิดซึ่งชนเผ่าเราเพาะปลูกและใช้ชีวิตอยู่ก่อนจะย้ายไปยังเนินเมซา และเป็นจุดที่วิญญาณของเราจะมาสิงสถิตเมื่อตาย เป็นที่ที่เราศึกษาวิถีชีวิตของเผ่าโฮปี ตลอดจนบทเรียนในการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะบทที่ว่าด้วยการถ่อมตัว"
คำพูดของกูวานิวิซิวมาทำให้ฉันเดินลุยฝุ่นลงไปตามทางที่สูงชันได้อย่างหน้าชื่น ยิ่งเดินลึกลงไป ร่องรอยของพายุหิมะก็ค่อยเลือนหายไปสิ้น ผงหินทรายฟุ้งขึ้นมาเกาะรองเท้าบู๊ต ขณะที่กรวดเล็กๆกลิ้งไปมาใต้รองเท้า "เราเข้าสู่ทะเลทรายแล้วครับ" เดวิด โฮแกน มัคคุเทศก์ผู้ขึ้นลงหุบผาชันแห่งนี้มา 9 ปี บอก "จากนี้ไปถึงแม่น้ำซึ่งอยู่ไกลออกไป 13 กิโลเมตรไม่มีแหล่งน้ำถาวรอยู่เลย ถึงขั้นมีคนเสียชีวิตเพราะความกระหายมาแล้วครับ"
</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody> </table>

 

นึกไปประมาณว่าเป็น จอห์น เวยน์ ^_^