เหตุการณ์ประหลาดเกี่ยวกับเรือเดินทะเล ตอนที่ 1

ในห้อง 'วิทยาศาสตร์ทางจิต - ลึกลับ' ตั้งกระทู้โดย pongsiri, 20 มีนาคม 2005.

  1. pongsiri

    pongsiri เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 มกราคม 2005
    โพสต์:
    1,069
    ค่าพลัง:
    +638
    เหตุการณ์ประหลาดเกี่ยวกับเรือเดินทะเล ตอนที่ 1

    ในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ ปี 1855 ขณะที่เรือบรรทุกสินค้ามาราธอนกำลังแล่นอยู่ห่างจากหมู่เกาะอะซอเรส ประมาณ 600 ไมล์ ในตำแหน่งละติจูด 30 องศาเหนือและลองติจูด 40 องศาตะวันตก บริเวณตอนเหนือของมหาสมุทรแอตแลนติก กัปตันและลูกเรือมาราธอนได้เห็นเรือลำหนึ่งแล่นไปโดยไม่มีกัปตัน ลูกเรือ และผู้โดยสารอยู่บนเรือเลย มันแล่นไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง แต่หากมองอยู่ในระยะไกล มันแล่นไปตามปกติราวกับมีคนควบคุม

    เมื่อเรือมาราธอนแล่นเข้าไปใกล้และได้เทียบลำเรือแล้ว กัปตันและลูกเรื่อได้ขึ้นไปบนเรือ และพบว่าเรือประหลาดลำนี้มีลักษณะเป็นเรือคณะทัศนาจร ป้ายชื่อที่ติดอยู่ทางด้านกาบเรือด้านขวาชื่อเรือเจมส์ บี.เชสเตอร์ มันเป็นเรือร้างว่างเปล่า สิ่งที่ปรากฏอยู่บนดาดฟ้าเรือ มีหลายอย่างที่แสดงว่าเพิ่งเผชิญกับเหตุการณ์มาอย่างกระทันหัน เช่น เก้าอี้ โต๊ะล้มระเนระนาด สิ่งของต่างๆกระจักกระจายอยู่ตามพื้น แต่ไม่มีรอยเลือดหรือพบอาวุธที่บ่งบอกถึงการต่อสู้ใดๆทั้งสิ้น เข็มทิศ แผนที่ และเอกสารต่างๆหายไป แสดงให้เห็นว่ากัปตันและลูกเรือรวมทั้งผู้โดยสารสละเรือ หรือเคลื่อนย้ายไปยังเรือลำอื่น แต่ที่น่าประหลาดก็คือ เครื่องจักรทุกเครื่องยังทำงานเป็นปกติ สภาพของเรืออยู่ในลักษณะดี ที่พร้อมจะเดินทางไปได้อีกไกล นอกจากนี้ เรือชูชีพสำรองสำหรับช่วยพาหนีขณะเรือเกิดอัปปางก็ยังแขวนอยู่ตามเสาข้างเรือตามปกติ ..... พวกเขาหายไปไหน ? หายไปได้อย่างไร ? มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ?

    ครั้นเรือมาราธอนเดินทางกลับไปถึงท่าเรืออัลเบิร์ตด๊อก เมืองลิเวอร์พูลในอังกฤษแล้ว ว่าวประหลาดเกี่ยวกับเรือเจมส์ บี.เชสเตอร์ก็แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครบอกได้ว่าทำไมกัปตันและลูกเรือเจมส์ บี.เชสเตอร์จึงพากันสละเรือ และสิ่งของต่างๆภายในเรือส่วนใหญ่ยังอยู่ครบ ? เพราะเหตุใดเครื่องยนต์จึงทำงานตามปกติ ? มีผู้ให้ข้อคิดว่าพวกเขาคงเปลี่ยนไปขึ้นเรือลำอื่น แต่เพื่ออะไรล่ะ ? หรือว่าพวกลูกเรือพากันเสียสติและกระโดดน้ำตายหมด แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้...เขาจะทำเพื่ออะไร ? คงต้องเกิดเหตุการณ์ประหลาดอย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นเป็นแน่ ....แต่ไม่มีใครให้คำตอบได้อย่างแท้จริง



    เรือโดยสารไอรอน เมาเทน หายไปอย่างลึกลับ ?

    เรือโดยสารไอรอน เมาเทน เป็นเรือโดยสารลำใหญ่ที่สุดในบรรดาเรือโดยสารทุกชนิดที่แล่นอยู่แถบแม่น้ำมิสชิสซิปปี้ตอนกลาง มีความยาว 180 ฟุต กว้าง 25 ฟุต
    เหตุการณ์ประหลาดได้เกิดขึ้นในเดือนมิถุนายน ปี 1872 หลังจากที่เรือลำนี้แล่นออกจากท่าเมืองวิกสเบิร์กในเวลาบ่าย 5 โมง พร้อมผู้โดยสาร 52 คน และบรรทุกสินค้าจำพวกผ้าฝ้าย เสื้อผ้า น้ำตาล และเครื่องเหล็ก ตลอดจนเครื่องอุปโภคและบริโภคต่างๆอีกมาก เรือที่ลากโยงเรือไอรอน เมาเทนออกจากท่าสำหรับการเดินทางครั้งนี้คือ เรืออีร๊อกคว๊อสซีฟ
    ขณะที่เรือแล่นออกจากท่าไปได้ไม่ถึง 80 ไมล์ เหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ลวดสลิงยักษ์ที่ลากโยงเรือทั้งสองขาดออกจากกันโดยไม่มีใครเห็น และไม่มีใครรู้ตัว แต่เป็นที่น่าแปลกว่าเรือทั้งสองลำยังแล่นตามกันไปปกติ ครั้นเรืออีร๊อกคว๊อสซีฟแล่นไปเกือบถึงเมืองท่าอีกแห่งหนึ่งลูกเรือก็พากันส่งเสียงเอะอะขึ้น และต่างก็ทราบว่าพวกเขาไม่ได้ลากเรือไอรอนมาเป็นระยะทางไกลหลายไมล์แล้ว ดังนั้น จึงได้ตีโค้งหันหัวเรือกลับแล่นทวนน้ำกลับไปใหม่เพื่อติดตามค้นหาเรือไอรอนเมาเทน ครั้นแล่นไปถึงคุ้งน้ำแห่งหนึ่งก็พบเห็นถุงสินค้า ผ้าฝ้ายหลายกล่องลอยอยู่เต็มกลางน้ำ แต่ไม่พบซากเศษหักพังของเรือแต่อย่างใด พวกเขาจึงเข้าใจว่าเรือไอรอน เมาเทนคงอัปปางอยู่กลางคุ้งน้ำนั้นเอง หลังจากนั้นมีเจ้าหน้าที่เกี่ยวข้องหลายฝ่าย ได้ช่วยกันค้นหาตลอดแนวแม่น้ำ นับตั้งแต่เมืองท่าวิกสเบิร์กเป็นต้นมา แต่ไม่พบร่องรอยของเรือโดยสารไอรอน เมาเทนพร้อมทั้งชีวิตผู้โดยสารเลย....พวกเขาหายไปไหน ? เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ?
    ต่อมาอีกหลายปี ปรากฏว่ามีเรือประมง และเรือทัศนาจรหลายลำได้เกิดอัปปางจมลงตรงบริเวณคุ้งน้ำแห่งนี้เสมอ จนได้ชื่อว่าเป็น "คุ้งน้ำปีศาจ"
    ในระยะหลังผู้รอดชีวิตหลายรายกล่าวว่าก่อนที่เรือจะอัปปางดูเหมือนว่าทุกคนจะได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือว่า "แกสตัน แกสตัน ในนามของพระผู้เป็นเจ้า ขอได้โปรดช่วยข้าด้วยเถอะ บุคคลเหล่านี้กำลังทำร้ายข้า"
    ด้วยเหตุนี้จึงมีบางคนกล่าวว่า เสียงที่ได้ยินนั้นอาจเป็นเสียงจากผู้โดยสารเรือไอรอน เมาเทนที่เสียชีวิตไปแล้วก็ได้ ก็เป็นอันว่าเรือไอรอน เมาเทนหายไปอย่างลึกลับโดยไม่มีใครทราบเหตุผลเช่นเคย

    .....................................

    ที่มา หนังสือโลกเร้นลับ ศาสตร์พิศวง โดย บรรยง บุญฤทธิ์
     

แชร์หน้านี้

Loading...