เรื่องเล่าผี(ผีล้วงคออดีตพระครูฯ)

เรื่องเล่าผี(ผีล้วงคออดีตพระครูฯ)

​

คัดจากหนังสือของคุณทองทิว สุวรรณทัต

ผู้เขียนได้เคยเขียนเรื่องของท่านอาจารย์สำนวน วงศ์สมบัติ ที่ท่านมีประสบการณ์เกี่ยวกับวิญญาณอยู่หลายเรื่อง และได้นำมาลงพอเป็นสังเขปแล้ว แต่ได้มีผู้อ่านหลายท่านที่ติดตาม "เดลินิวส์" ฉบับวันอาทิตย์ โทรศัพท์ไปขอให้ผู้เขียนนำเรื่องของท่านมาลงให้อ่านกันอีกสักตอนหนึ่ง เพราะมีความสนใจในเรื่องของท่านเป้นอย่างมาก
เพือสนองความต้องการดังกล่าว ผู้เขียนจึงขอนำเรื่องของท่านอาจารย์สำนวน วงศ์สมบัติ ตอน "ผีล้วงคออดีตพระครู" มาเล่าสูกันฟังในวันนี้
นายนพ ผู้นี้ เดิมบวชเป็นพระอยู่ที่วัดเทพธิดา ได้รับสมณศักดิ์เป็นที่พระครู เมื่อสึกออกมาเป็นฆราวาสแล้ว คนส่วนมากก็ยังเรียก ท่านพระครูนพ อย่างเดิม เพราะยังให้ความนับถืออยู่
นายนพสึกจากสมณเพศได้ภรรยา ตั้งบ้านเรือนอยู่หลังวัดปทุมวนาราม ไม่ห่างไกลจากวัดเท่าไรนัก ต่อมานายนพถูกล๊อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ร่ำรวยอย่างไม่คาดฝัน ลูกศิษย์ของหลวงพ่อมหาวาศน์ ซึ่งรู้จักชอบพอกับนายนพได้นำมาเล่าให้ท่านอาจารย์สำนวนฟังว่า นานนพได้ใช้เงินก้อนนี้ซื้อรถแท๊กซี่ให้คนเช่าบ้าง ซี้อล๊อตเตอรี่ประจำงวดบ้าง แทงเลขท้ายสามตัวของรางวัลที่ 1 บ้าง ล็อตตเตอรี่ออกงวดๆหนึ่ง นายนพซื้อและแทงเลขท้ายสามตัวเป็นเงินไม่น้อย ซื้อล็อตเตอรี่งวดละมากๆ เพราะเชื่อหมอดูซื้อเท่ารไหร่แทงเท่าไหร่ก็ไม่ถูก เงินที่มีอยู่ก็ร่อยหรอหมดไป ค่าเช่ารถแท็กซี่ก็เก็บไม่ได้ ในที่สุดคนเช่าก็เชิดรถหายไป จะทำอะไรกับคนเช่าก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ด้วยในสมัยนั้นยังไม่มีการทำบัตรประชาชน นายนพจึงเผชิญกับชะตากรรมอย่างน่าใจหาย
เมื่อกอบกู้ฐานะให้ฟื้นคืนตัวขึ้นมาใหม่ นายนพจึงไปขอนิสัยกัมมัฏฐานจาก ท่านเจ้าคุณโฮม โดยเจตนาจะไปนั่งหาเลขท้ายสามตัวของล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1
ท่านเจ้าคุณโฮมคิดว่านานนพคงมีศรัทธาในพระศาสนาเพราะเห้นว่าเคยบวชเรียนจนเป็นถึงพระครูมาแล้ว ก็ให้นิสัย แล้วสั่งให้นายนพไปทำสมาธิที่ศาลาทำบุญใกล้กุฏิเจ้าอาวาส ด้วยสถานที่แห่งนี้มีผู้คนมานั่งพักผ่อนและเดินผ่านไปมาเสมอ ไม่น่ากลัวไม่น่าหวาดเสียวสำหรับผู้ปฏิบัติใหม่ๆ ท่านอาจารย์สำนวนไปหาหลวงพ่อมหาวาศน์ และพระสงวนก็เคยพบ นายนพนั่งทำสมาธิอยู่ที่ศาลาบุญแต่ไม่ได้สนใจ เพียงมองๆดูแล้วก็เดินผ่านไป
อยู่มาคืนหนึ่ง ท่านอาจารย์สำนวนเล่าว่าท่านไปถึงป่าช้าเป็นเวลาประมาณ 1 ทุ่มเศษ พอไปถึงก็ได้ยินเสียงพระภิกษุสามเณรและเด็กวัดพูดกันว่า
"ทุกๆ วันเห็นพระครูนพนั่งทำสมาธิอยู่ที่ศาลาทำบุญ แต่มาวันนี้ทำไมจึงเข้าไปนั่งในป่าช้า และนั่งแทนที่ของทนายสำนวนเสียด้วย ผีจึงเล่นงานเอา ไม่ตายก็นับว่าดีโขแล้ว"
ท่านอาจารย์สำนวนฟังแล้วก็ไม่ได้เอาใจใส่ ทำกัมมัฏฐานต่อไป และในคืนนั้นท่านเกิดมีความคิดอยากจะมอบตัวเป็นศิษย์ของ หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ท่านจึงอธิษฐานจิตมอบตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อปาน โดยทำสมาธิพุ่งจิตไปที่วัดบางนมโค ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของหลวง่พอปานและไม่เคยรู้จักวัดบางนมโคเลย แต่ก็หาจนพบ ได้เห็นรูปหลวงพ่อปานติดตั้งอยู่ที่ศาลาการเปรียญและเห็นได้พื้นโบสถ์สร้างภาพนครสวรรค์ฯ ดูเหมือนของจริงทุกอย่าง ทั้งเห็นสถานที่ที่ หลวงพ่อปานทำกัมมัฏฐานด้วย เมื่อได้สำรวจตรวจดูเป็นที่พอใจแล้ว ท่านก็ถอดจิตออกจากสมาธิ
ครั้นท่านอาจารย์สำนวนกลับบ้านในคืนวันนั้นแล้วเปิดไฟจุดธูปเทียนบูชา ปรากฏว่ามีพระเครื่องรูปไก่หนึ่งองค์ตั้งอยู่บนโต๊ะพระ เป็นพระเครื่องหลวงพ่อปานโดยแท้ !
ส่วนเรื่องของอดีตพระครูนพนั้นมาได้ความภายหลังว่า เมื่อไปนั่งทำสมาธิอยู่ที่ศาลาทำบุญนานพอสมควรใจก็ยังไม่เป็นสมาธิ เลขท้ายสามตัวก็ไม่มาปรากฏให้เห็น จึงคิดว่าถ้าไปนั่งในป่าช้าคงได้ผลแน่ จึงตกลงเข้าไปนั่งหลับตาหาเลขท้ายสามตัวในป่าช้าต่อไป และได้ทำสมาธิตั้งแต่เวลาประมาณบ่าย 4 โมงเย็นไปถึงประมาณหนึ่งทุ่มก็ได้ผล
กล่าวคือในขณะที่นายนพนั่งร้อนรนกระวนกระวายใจ อยากเห็นเลขท้ายสามตัวอยู่นั้น ก็พลันได้ยินเสียงคนเดินมาจากทางสระล้างศพ แต่เสียงฝีเท้าหนักพิกล อยู่เหมือนไม่ใช่เสียงฝีเท้าคน! นายนพก็เกิดความกลัว แต่แข็งใจทนนั่งต่อไป พอเสียงฝีเท้าเดินมาถึงตัวนายนพ เจ้าขอเสียงก็ก้มลงเอามือล้วงคอด้านหลังของนายนพ ล้วงจากต้นคอลงไปข้างหลัง ฝ่ามือใหญ่เต็มแผ่นหลังเย็นยะเยือกแทบจะขาดใจ ! แล้วผู้นั้นก็ดึงมืออกมาล้วงหน้าหน้า ล้วงแต่ใต้คอหอยลงไปถึงหน้าอกเลยไปถึงสะดือ ฝ่ามือใหญ่เต็มหน้าอกและหน้าท้อง เย็นเหมือนก้อนน้ำแข็ง หายใจไม่ออก ใจจะขาด ! นายนพร้อง "โอ้ย!" เพียงคำเดียวก็เงียบเสียงไป
พระภิกษุสามเณรและเด็กวัดได้ยินก็พากันมาดู เห็นนายนพนอนหงายตาตั้งอยู่จึงช่วยกันหามไปหาท่านเจ้าคุณโฮม ท่านเจ้าคุณโฮมสอบถามได้ความว่าที่อุตส่าห์ไปนั่งทำสมาธินั้นก็เพื่อต้องการเห็นเลขท้ายสามตัว ท่านเจ้าคุณโฮมทราบความจริงเช่นนั้นก็บอกให้นายนพเลิกนั่งหาเลขท้ายได้
ผู้เขียน ฟังท่านอาจารย์สำนวน วงศ์สมบัติ เล่าแล้วก็ให้รู้สึกเวทนาอดีตพระครูนพ เพราะเสียแรงที่ได้บวชเรียนมา แต่มิได้ทราบว่าการทำกัมมัฏฐานนั้นพระท่านทำเพื่ออะไรเป็นสำคัญ ผู้เขียนอยากจะเรียนให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า การทำวิปัสสนากัมมัฏฐานก็ดี การทำกัมมัฏฐานก็ดี จุดประสงค์ที่ผู้ปฏิบัติปรารถนาก็คือต้องการความสงบ พ้นจากความทุกข์อันจะเกิดจากความโลภ ความโกรธ และความหลง
ถ้าท่านผู้ใดยังมีกิเลสสามตัวนี้อยู่ ท่านว่าให้เร่งปฏิบัติเถิด ความุกข์จะดับได้ก็ต้องดับกิเลสสามตัวนี้ก่อน จิตจึงจะสงบ ความเยือกเย็นจะมาแทนที่ความรุ่มร้อนทั้งปวง
ถ้าใครปฏิบัติเพื่อเพิ่มความโลภ ความโกรธ ความหลง ให้แก่ตัวเองแล้วอย่าไปปฏิบัติเลยครับ ให้ทำสมาธิแทบล้มประดาตายก็ไม่เป็นผล
​

 

ครับ ขอบคุณครับ

อนุโมทนาครับ

สวัสดีครับ

 

สาธุ ขอรับ

 

อนุโมทนาค่ะ อุตส่าบวชมา ไม่รู้เลยหรอ เค้านั่งสมาธิ ทำไมกันอ่ะ

 

อืม...ผีทำถูกแล้วละ

ไม่ใช่เรื่องเล้ย...ไปทำแบบนั้นด้วยจุดประสงค์ยังงั้น

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ
धन्यवाद