เรื่องเล่าของอ.ยาย เขียนโดย สมาชิกพลังจิต Lovelyhappy

ธรรมไม่มี อกาลิโก(ธรรมไม่เลือกกาลเวลา)
ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2555 –มีนาคม 2556 เป็นเวลา 5เดือนกว่า ที่ได้มาสัมผัสกับอาจารย์ยาย เริ่มต้นจากเฟสบุ๊ค แล้วก็ได้มีโอกาสได้เป็นลูกหลานอาจารย์ยาย ได้เห็นการปฏิบัติ ความรัก ความเมตตา ของอาจารย์ พี่ๆ น้องๆ ลูกๆ ของอาจารย์ยายทุกคน และพี่น้องชาวภวัตุเต เสมือนเป็นหนึ่งคนในครอบครัว ที่ไม่มีอะไรเป็นเครื่องชี้วัดความแตกต่าง เพราะเราเป็นคนนอกที่พึ่งเข้ามา อาจารย์ยายสอนผมว่าจะรู้จักใคร จะรู้จักใจนิสัยอันแท้จริง ต้องเข้าไปให้ถึงก้นครัวของคนที่เรารู้จัก ภวันตุเตของอาจารย์ยายไม่ต้องใช้เวลาถึงห้าเดือนด้วยซ้ำ ความรัก ความเมตตา สัมผัสได้ง่าย ในเวลาอันรวดเร็ว อาจารย์ยายเคยสอนให้มีสติ มีปัญญาในการพิจารณาในทุกๆเรื่อง แม้ว่าไม่ได้นั่งสมาธิ อะไรเข้ามากระทบจิต ดี หรือไม่ดี ก็ให้พิจารณาทุกเรื่อง และอาจารย์ยายคอยบอกเสมอว่า ลูกที่ดีต้องเอาพ่อกับแม่นั่งไว้บนหัว อย่าก้าวร้าว เพราะจะเป็นบาป ติดตัวพาไปอบายภูมิ น้ำตามีค่าดั่งเพชร จะหลั่งไหลออกมาก็ต่อเมื่อ ให้พ่อแม่ อาจารย์ที่ผมได้สัมผัสเห็นเป็นผู้หญิง แต่ว่ามีจิตใจที่แข็งแกร่ง ในท่าทีเปลี่ยมล้นด้วยความรัก และความเมตตาให้ทุกคนที่เข้ามาในภวันตุเตสัมผัสได้ ซึ่งผมได้มีโอกาสเห็นด้วยตนเอง ผมคิดว่า ผมโชคดี ได้เห็นน้ำตาดั่งเพชรของผู้ปฏิบัติธรรมที่หลั่งไหลออกมาเมื่อวานนี้ ผมได้มีโอกาสเห็นด้วยตาตนเอง ซึ่งน้ำตาที่เห็นไม่ใช่น้ำตาที่เกิดจากความรันทด หดหู่เสียใจ แต่เป็นน้ำตาแห่งความปิติในธรรมซึ่งเป็น อกาลิโก ธรรมไม่มีกาลเวลา ผมรู้แล้วว่าเป็นอย่างไร
ผมได้มีโอกาสไป ร้านขายกระเบื้องบุญถาวร สาขา พระราม 2 เพื่อเลือกซื้อกระเบื้อง มาปูพื้นศาลาสัมมนาธรรม ปกติผมจะชอบอ่านหนังสือพระไตรปิฏกของพระพุทธเจ้า และหนังสือธรรมะของพระอรหันต์ทั้งหลาย หนังสือพระอรหันต์นาคเสนกับพระเจ้ามิลินท์ตอบปัญหา เมื่อพบข้อข้องใจผมรู้คำตอบแล้วผมจะนำคำถาม มาถามอาจารย์ยายอีกที อยากรู้ว่าอาจารย์ยายจะเข้าใจปัญหาธรรมที่ผมได้กล่าวมานี้บ้างไหม ทั้งที่ผมรู้คำตอบเหล่านี้แล้วแต่อยากฟังคำตอบจากอาจารย์ยาย ซึ่งผมก็ได้รับคำตอบซึ่งตรงกับคำตอบที่ผมได้อ่านเจอมาแล้วทุกครั้ง อาจารย์ยายทำให้ผมทึ่งในอัศจรรย์ใจ ความอัศจรรย์ของจิตผู้ปฏิบัติธรรม ผมได้ยิน ได้เห็น ด้วยหู ด้วยตา ของตนเอง ณ บุญถาวร ขณะเลือกสีกระเบื้องอยู่นั้นอาจารย์ยายปวดหลังมากเนื่องจากทำงานหนัก มาสิบกว่าปีแล้ว ทุกวันนี้ท่านก็ยังไม่เคยหยุดทำงานเลย อาจารย์ยายเลยบอกกับพี่เปิ้ลว่า ให้พี่เปิ้ลเป็นคนจัดการเรื่องกระเบื้องแทน ผมเลยพาอาจารย์ยายมานั่งในร้านกาแฟซึ่งเป็นมุมหนึ่งในบุญถาวร ที่เป็นมุมสงบ คนไม่พลุกพล่าน และผมได้นำเรื่องที่อ่านในหนังสือประวัติหลวงปู่มั่นก่อนมาหาอาจารย์ยาย เรื่องมีอยู่ว่า
หลังจากที่หลวงปู่หมั่นบรรลุธรรม เป็นพระอรหันต์ พระพุทธเจ้าและอรหันตสาวก ได้ลงมาแสดงความยินดีกับหลวงปู่มั่น แล้วในขณะนั้นหลวงปู่มั่นเลยเอ่ยวาจา ขออนุญาติพระพุทธเจ้า กล่าวคำถามเรื่องการสมมติ ว่าเพราะเหตุใดพระพุทธเจ้า และอรหันตสาวกที่ไม่มีสมมติ จึงต้องแสดงกายสมมติ ดังเช่นที่ท่านได้เห็นพระพุทธเจ้า และอรหันตสาวกอยู่ในขณะนี้ และคำตอบอยู่ในใจผมแล้วว่าพระพุทธเจ้าตอบคำถามนี้แก่หลวงปู่มั่นอย่างไร ซึ่งผมได้นำคำถามหลวงปู่หมั่นนี้มาถามอาจารย์ยาย พออาจารย์ยายได้ฟังคำถาม ท่านก็ได้ตอบคำถามผมทันทีโดยไม่ได้หยุดนึกคิดเลย ท่านตอบว่า”
“พระพุทธเจ้าและอรหันตสาวกทั้งหลายกายสังขารสมมติดับจากจิตสิ้นภพชาติเกิดหมดแล้ว ที่พระพุทธองค์ และอรหันตสาวกยังแสดงกายสมมติปรากฏให้หลวงปู่มั่นเห็นเช่นในขณะนี้ก็เพราะว่ากายสมมติอยู่ของหลวงปู่มั่นยังไม่ถึงวาระแตกดับหลวงปู่มั่นยังต้องอาศัยกายสมมตินี้อยู่ ดังนั้นพระพุทธองค์ และอรหันต์สาวกจึงยังต้องแสดงสมมติให้เห็นอยู่เช่นเดียวกัน”
เมื่อผมได้ฟังที่อาจารย์ยายเฉลยคำถาม น้ำตาอาจารย์ยายทะลักออกมา ผมตกใจ จึงถามว่าเพราะเหตุใดอาจารย์ยายจึงร้องไห้ ซึ่งผมไม่เคยเห็น ที่สำคัญสถานที่ตรงนี้เป็นที่ สาธรณชน ทำไมจึงไม่เก็บน้ำตาเหมอืนที่สอนผม ว่าน้ำตามีค่าดั่งเพชรอย่าหลั่งออกมาให้ใครเห็น นอกจากให้พ่อกับแม่ อาจารย์ยายตอบผมว่า “คนอย่างหยาบอย่างหนา อย่างอาจารย์ยายไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสพบและเข้าใจในพระสัจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ดังเช่นเรื่องที่กล่าวมา ซึ่งอาจารย์ยายเพียรภาวนาและพยายามค้นหาธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้ามาตั้ง 40 กว่าปีแล้ว วันนี้สามารถฟังธรรมของพระพุทธเจ้าโปรดหลวงปู่มั่นแล้วเข้าใจ โดยไม่เคยอ่านหรือสัมผัสเห็นมาก่อน นอกจากธรรมรมณ์ที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติ จะมีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกหรือลูก ธรรมทั้งหลายเป็น
อกาลิโก ไม่เลือกกาลเวลาสถานที่ สำหรับอาจารย์ยายไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว แม้ว่าชาตินี้จะข้ามฝั่งวัฏสงสารไม่พ้น ได้รู้เรื่องแค่นี้ก็ประเสริฐสุดพอใจแล้วลูก สาธุ”
ผมจึงขออนุญาตอาจารย์ยาย นำเรื่องนี้มาเล่าให้ญาติธรรมได้ฟังกันเพื่อเป็น ธรรมทาน อาจารย์ยายบอกว่า อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ อาจารย์ไม่ยึดติดในภาพลักษณ์ใดๆทั้งสิ้น แต่อย่าให้มันบิดเบี้ยว ทุเลศ ทุลัง พอแล้ว .... สาธุ(แฮปปี้เขียนครับ) เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น
วันพุธ ที่ 20 มีนาคม 2556 ณ ร้านขายกระเบื้องบุญถาวร

จากเพจhttp://www.facebook.com/varunee.sawasdeepak

 

เข้ามาเขียนอีกนะครับ...จะติดตาม...มีประโยชน์มาก

 

อนุโมทนาครับ เป็นกำลังใจให้กับทุกๆความดีครับ....สาธุ...สาธุ