เรียกของเดิมต้องทำยังไงครับ

30กว่าปีก่อน ผมเคยทำสมาธิจนผ่านเลยความสว่าง และมองเห็นรอบๆกายได้ในสมาธิ และประมาณ1-2นาทีหลังจากการเห็นในสมาธิเป็นครั้งแรก ผมก็ตกใจกับการเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยสีหมองๆ นั่งพับเพียบมองผมอยู่ใกล้ๆ ผมตกใจจนหลุดออกจากสมาธิในฉับพลัน หลังจากวันนั้นผมไม่สามารถเข้าถึงความสงบได้อีกเลย

เนื่องจากการฝึกสมาธิของผมในเวลานั้นไม่มีครูบาอาจารย์ เป็นการฝึกด้วยตัวเองโดยมีหนังสือเรื่องการถอดจิตของ "แสง อรุณกุศล" เป็นแรงบันดาลใจ

ก่อนทำสมาธิก็ไหว้พระ สวดชุมนุมเทวดา ชินบัญชร และกรณียเมตตาสูตร สวดเท่านี้แล้วทำเลย ทำเช่นนี้ทุกครั้งตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งตกใจและทำไม่ได้อีก

ผมกลับมาเริ่มจริงจังอีกครั้งเมื่อสัก1ปีมานี้ แต่จิตสงบได้ไม่นาน-ไม่นิ่ง อาจเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็นมันมีไม่มากเท่าเมื่อ30ปีก่อน หรือเพราะทำๆหยุดๆ ไม่ต่อเนื่องก็เป็นได้ แต่โดยส่วนตัวคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาจิตมันรับเอาสิ่งสกปรกเข้ามามาก จึงต้องใช้เวลาล้างนานสักหน่อย ผมไม่อยากเอาเรื่องเวรกรรมมาคิดเพราะเราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ จึงเลือกมีสติอยู่กับปัจจุบัน อยู่ในกรอบศีล5

คำถามผมคือ : ท่านใดพอมีวิธีเรียกของเดิมกลับมาบ้างไหม? และหากท่านใดมีประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันนี้ ก็ขอรบกวนเล่าสู่กันฟังเพื่อเป็นแนวทางด้วยนะครับ

เรื่องสุดท้ายสั้นๆครับ ช่วงปีก่อนผมใส่บาตรทำบุญบ่อย และสวดมนต์หลายบททั้งเช้าและค่ำ สวดยอดพระกัณฑ์ฯด้วย(ก่อนหน้านั้นไม่ได้สวดบทนี้) ต่อมาเริ่มได้ยินเสียงสวดมนต์แผ่วเบาแว่วเข้ามาในหูบ่อยมากในทุกอิริยาบท ทั้งที่บ้านที่ทำงานและขณะขับรถ ฟังไม่ได้ศัพท์แต่รู้ว่าเป็นเสียงสวดมนต์ และถ้าคิดจะหาที่มาของเสียงก็จะเงียบไปทันที

ผมเริ่มคิดว่าตัวเองใกล้บ้าหรืออาจหมกมุ่นกับการสวดมนต์มากไป เอ๊ะ!..หรือว่าเป็นเสียงทิพย์? ..ผมเชื่ออย่างแรกมากกว่า จึงลดการสวดมนต์เหลือวันละครั้ง และงดสวดยอดพระกัณฑ์ฯ หลังจากนั้นไม่มีเสียงสวดมนต์ดังแว่วในหูอีกเลย คิดอย่างไรกันบ้างครับ?

 

ระงับกิเลสให้เบาบาง

วางอารมณ์สมาธิให้พอดี

ก็จะเห็นของเก่าที่บำเพ็ญมา

เรื่องสวดมนต์จดจ่อมากๆ
มันบันทึกลงที่จิต
แล้วออกมาเป็นเสียงได้ยินที่หู

 

พอสมาทานกรรมฐานแล้ว ก็อธิฐานเพิ่ม ขอให้การปฎิบัติ สมถ กรรมฐานในครั้งนี้ มีความสงบกาย วาจา ใจ จากอกุศลทั้งปวง ขอให้พบเจอ ทุกข์ เวทนา ในการปฎิบัติครั้งนี้

พอออกจากสมาธิแล้ว ให้อธิฐาน ขอให้บุญกุศลที่ข้าพเจ้าทำไว้ดีแล้วในวันนี้ จงสำเร็จแก่ ข้าพเจ้า
จงสำเร็จแก่ เจ้าเวรนายกรรมทั้งหลาย

 

ก็ทำแบบเดิม นั่นละครับ

สวดมนต์ก็ทำแบบเดิม ไม่มีอะไร ที่ผิดปกติหรอกครับ เป็นธรรมดาของการฝึก

เพียงแต่ ฟังวิธีการให้เข้าใจ แล้วก็ฝึกไปแบบนั้น ซ้ำ ๆเรื่อย ต่อเนื่องเนืองๆ

ฟังพระเพื่อ ความเข้าใจเพิ่มเติมครับ

 

ปฏิบัติไปข้างหน้า อดีตคืออดีต หมายถึงคนเคยตามองเห็นแต่มีผ้ามาคลุม พอดึงผ้าออกก็มองเห็นเหมือนเดิม
ซึ่งก็หมายถึงการรักษาศีลให้ดี และทำสมาธิจนจิตผ่องใส ก็จะกลับมาเห็นเหมือนเดิม

 

เรียกของเดิม ต้องละทิ้งของปรุงแต่งเสีย ดับความนึกคิด เข้าสู่กายใจวิเวก นะโม.