"เราดีหรือชั่ว ต้องรับรองเอง" (สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ)

.
"เราดีหรือชั่ว ต้องรับรองเอง"

" .. "คนโดยมากนั้นไม่กลัวความชั่ว เพราะนึกว่าจะสามารถปกปิดความชั่วไม่ให้ผู้อื่นรู้ได้และบางทีก็ สามารถที่จะพูดจาหรือกระทำกลับความชั่วให้เป็นความดี หรือกลับความดีให้เป็นความชั่ว" อันหมายถึงว่าทำให้คนอื่น ๆ ต้องรับรองว่าเป็นความดีหรือเป็นความชั่วตามที่ต้องการได้

เมื่อเข้าใจว่า "ตนสามารถพลิกได้ดังนี้" จึงยิ่งทำให้เป็นผู้ไม่มี "หิริ" ความละอายใจ "โอตัปปะ" ความเกรงกลัวต่อความชั่วยิ่งขึ้น "แต่อันที่จริงนั้นย่อมหนีความจริงไม่พ้น" กรรมอันใดที่บุคคลกระทำเมื่อเป็นกรรมดี "ผู้กระทำก็เป็นเจ้ากรรมดีที่กระทำนั้นและก็จะต้องได้รับผลดี" กรรมอันใดที่เป็นกรรมชั่วที่บุคคลกระทำ "ผู้กระทำก็เป็นเจ้าของกรรมชั่วนั้น และก็ต้องได้รับผลของกรรมชั่วนั้น"

แต่ว่ากาลเวลา "ที่จะรับผลอันเป็นที่ปรากฏก็จะเป็นในปัจจุบันนี้บ้าง ในภายหน้าบ้างหรือในเวลาที่ถัด ๆ ไปจากภายหน้านั้นบ้าง" จึงอาจจะเป็นระยะเวลาที่นานอันทำให้คนทั้งปวงในปัจจุบันมองไม่เห็น

เมื่อเป็นดั่งนี้ "จึงได้พากันเหยียบย่ำคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งอันที่จริงเป็นการเหยียบย่ำตนเอง เพราะว่าทุก ๆ คนนั้นคนอื่นไม่สำคัญ" ใครจะรับรองว่าเราดีหรือชั่วหาสำคัญไม่ ความสำคัญนั้นอยู่ที่ตัวเราเอง

"เมื่อทำชั่วต้องรับชั่วเอง เมื่อทำดีก็ต้องรับดีเองและทุก ๆ คนจะพบตนเองเฉพาะในวันนี้ ในชาตินี้เท่านั้นหาได้ไม่" แต่ว่าจะต้องพบตัวเองของตนเอง ในชาติหน้าและในชาติสืบ ๆ ไป .. "

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร