เมื่อเราภาวนามากขึ้นก็จะเป็นคนบ้า.....

หลังจากค่ำคืนนั้นมา ใจอาตมา ก็เริ่มสงบลงจากการหาพระอรหันต์ ตั้งแต่วันนั้นมาก็กลับมาพึ่งตำรา

เหมือนเดิม คราวนี้กลับมาด้วยใจที่ต้องการศึกษาตัวเราเองเพิ่มขึ้น การงานก็พอดำรงอยู่ได้ ถึงแม้จะไม่รวยแต่ก็

พออยู่รอด ในขณะเดียวกัน บรรดาญาติ พี่น้อง ตลอดถึงแม่ เริ่มมอง ว่าอาตมาเป็นคนที่คิดไม่เป็น ใช้ชีวิตไปกับ

เรื่องไร้สาระ เช่นการทำบุญจะทำไปทำไม ตั้งมากมาย มีอยู่วันหนึ่ง อาตมาได้รับปากที่วัดแห่งหนึ่งจะทำบุญสร้าง

เสนาสนะ ตนเองก็ได้เริ่มรวบรวมเงินเท่าที่จะหาได้ในขณะนั้น ก็ร่วมแสน ได้จัดเป็นผ้าป่าไป นัดญาติ พี่น้อง แม่

ไปทำบุญกัน โดยไม่บอกจำนวนเงินที่จะทำกับญาติ แต่พอคณะกรรมการได้นับยอดเสร็จปรากฏว่าไ้ด้ยอด ราว ๆ

สามแสนกว่าบาท

แม่อาตมา ก็มาถามว่า เอาเงินจากไหนตั้งมากมายไปถวาย ไม่เห็นแจกซอง หรือ รับเงิน จากญาติพี่น้อง เลย

อาตมาก็เลยตอบไปว่า เป็นเงินก้อนที่ลาออกจาก บริษัทมาประมาณ 6 แสนเหลืออยู่ไม่มาก ใจอยากสร้างเสนสนะ

โดยเฉพาะกุฏิ ที่เป็นทั้งศาลา และที่ภาวนาของญาติธรรม หลายท่าน


แม่อาตมา ก็แค่นเสียงว่า ไม่เก็บไว้ตอนแก่เลยนะ รู้หรือป่าว พี่น้องมอง เอ็งยังไง ตอนนี้


บ้า ไปกันใหญ่แล้ว ทำไมต้องไปทุ่มทำอะไรกับศาสนา ขนาดนี้ ทำบุญใส่บาตร เล็ก ๆ น้อย ๆ ใส่ซอง กฐิน ผ้าป่า

อย่างแม่ นี่น่าจะดีกว่า นะ

อาตมาก็สงบปากลง หยุดนิ่งฟัง แม่บ่น แต่สุดท้าย ก็พูดขึ้นว่า

หนูอยากให้แม่ ได้บุญในการทำครั้งนี้ด้วย แม่อนุโมทนาบุญก่อนนะ


แม่อาตมา มีอาการสงบนิ่ง แล้วมองหน้า สักครู่จึงพูดขึ้นว่า

บุญมันก็ของแก นี่ ตังค์มันก็ของแกนี่ ขอให้ได้บุญมาก ๆ นะ แม่ เอ็งเกิดมายังไม่เคยได้รับเงินขนาดนี้เลย

คราวหลังมาทำกับแม่บ้างนะ

จากวันนั้นมา บรรดาญาติ พี่น้อง พอเจอหน้า อาตมา ก็จะพากันเดินหนี ไม่มีใครคุยด้วย

มี อาเจ่ก ซึ่งเป็นน้องพ่อ อยู่คนหนึ่ง พูดขึ้นว่า

ไอ้นี่ มันบ้ามาก ๆ แล้ว อนาคตดี ๆ มันไม่เอา มันทำอะไร หาสาระแก่นสารไม่ได้ ใครอยู่กับมัน มีแต่อดตาย

อยู่กับ ไอ้นี่ ไร้อนาคต ดู ๆๆ พี่น้องของมัน ได้ดีกันหมด คนนั้นก็เป็นผู้จัดการ คนนั้นก็ทำงานมีเกรีิยติ มีแต่มันที่

ทำงานเปิดร้านซ่อมไฟฟ้า ที่อด ๆ อยาก ๆ ตัวเองก็แย่อยู่แล้ว มันยังทำเป็นอวดทำบุญมากมาย

สันดานนี่มันแก้ยาก ไอ้นี่ อนาคต กู บอก ได้เลยว่า อดตาย ใครคบกับมัน ก็มีแต่ตกต่ำ

ตอนนั้น อาตมาก็ได้แต่ นั่งทำงานฟัง เสียง ที่ดังมาจากร้านกาแฟ ข้างร้าน ที่จงใจพูดให้ได้ยิน

ที่จริง ก็เข้าใจ ว่าเป็นห่วง จึงยอมออกมาพูด กระทบกระเทียบ อย่างนี้ทุกวัน

อาเจ่กคนนี้ มาที่ร้านกาแฟ ก็มาพูดอย่างนี้ ทุกวันเกือบเดือน ก็ฟังทุกวัน .... จนใจเริ่มชาชิน แล้วว่า บรรดา

พี่น้อง แม่ และ ญาติ มองเราอย่างไร ถ้าไปพูดเรื่องเงิน จะขอพึ่งพากับ บรรดาญาติ แล้ว ก็จะถูก ยกเรื่อง ผ้าป่า

ครั้งนั้น ขึ้นมาเป็นเหตุว่า

คิด ๆ ไปแล้ว เราทำบุญ ก็อยากให้พี่น้อง ได้ร่วมกุศล และอยากให้ได้อนุโมทนากุศล ร่วมกันเป็นอนุสรณ์

ว่า ตระกูลของเรา เป็นผู้ได้รับใช้ ศาสนา เหมือนกัน เพราะเวลาไปที่วัด ที่อาตมามองไปที่ศาลาหลังนี้ ก็จะสลัก

นามสกุล ของตระกูล ว่าเป็นผู้มาบริจาค ร่วมสร้าง

การทำบุญ ทำให้ใหญ่ ก็มีครั้งนี้ครั้งเดียว ค่าของเงินแสน โยมลองคิดดูสิ สมัยที่ซื้อ หนังสือพิมพ์ฉบับ ละ 1 บาท นะ สามแสนบาท นี่ เยอะไหม บอกได้เลย ว่าเยอะมาก ๆ ขนาดซื้อ บ้าน 100 ตารางวา สองชั้นในเมืองที่ราคา ร่วม สามล้านในปัจจุบันได้เลยนะในสมัยนั้น

พอเวลาผ่านพ้นไป ถึงปัจจุบันนี่ ลูก หลาน ที่มาทำบุญ ก็ได้รับชื่อเสียงกัน เพราะที่ศาลาการเปรียญ หลังนั้นยัง
โชว์นามสกุล ตระกูลของพวกเขาอยู่ ทำให้ตระกูลในครั้งนั้น มีคนเกรงใจ พอสมควร

หลังจาก อาเจ่ก มานั่งค่อนคอด แวะมาว่าอยู่ได้ร่วมเดือน อาเจ่ก ก็ได้จากไปในอาการสงบ แบบที่ไม่มีใครเชื่อ

เลยว่า คนอายุ 41 ปี ที่แข็งแรง ขนาดนั้น จะมาด่วนจากไป ด้วยอาการนอนไม่ตื่น ทำให้่ญาติ พี่น้อง เศร้า ไป

ตาม ๆ กัน อาตมาเองก็นึกเสียดายที่คนอย่างอาเจ่ก ที่อุตส่าห์มาเป็นทัพหน้า เข้ามาคุยกับเรา จากบรรดาญาติทั้ง

หลายที่ไม่มีใครมาคุยด้วย หรือ ด่า หรือว่า ตอนนี้ ก็เหมือน ญาติ พี่น้อง นั้น ถูกตัดขาด กันหมด


หลังจาก งานศพ ผ่านไป ใจอาตมา ก็เริ่มสงบลง อีกมาก เพราะที่จริง การที่เราเห็นคนที่จากเราไปนั้่น ก็เป็นส่วน

หนึ่งที่ทำให้อาตมาเห็น ความเป็นจริง อย่างนี้ว่า ชีวิตเราหาสาระ อะไรกันแน่ การเวียนว่ายตายเกิด ของเรามีมา

เพื่อสิ่งใดกันแน่ อะไรเป็นเป้าหมาย ที่แท้จริง

มองออกไป บรรดา เพื่อน ๆ ที่บอก ว่ามีความสำเร็จ ในครอบครัวในหน้าที่การงาน ทุกวันเขาก็อยู่กันอย่าง

ไม่ใช่ มีความสุขสงบ อำนาจของพระธรรม คุณของพระพุทธเจ้า ช่างเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เสียนี่กระไร

ดังนั้นถึงแม้ บรรดาญาติ พี่น้อง และ แม่ ของอาตมา จะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของอาตมา ที่ออกมาเป็น

พวกแนวธรรมะ ตอนนั้น อาตมาก็ดูเหมือนคนบ้าจริง ๆ เริ่มไว้ผมยาว แต่ไม่ไว้หนวด ใส่เสื้อผ้า อยู่สองสีคือ

สีดำ และ สีขาว ทุกวันจะเปิดร้านซ่อม เวลา 9.00 น ปิด ร้าน 15.00 น. ไม่รับงานซ่อมที่ด่วนจะเอาให้ได้ใน

เวลา ไปวัดคุยสนทนา กับพระ ในช่วงเวลาเย็น ๆ

ช่างมันเถิด ช่างหัวมัน ฉันไม่แคร์ กับบรรดาพี่น้องทั้งหลาย ที่จะขัดขวาง หรือไม่สนับสนุนการภาวนา ของฉัน

นี่ความคิด ตอนนั้น มันอย่างนี้ เพราะมานั่งนึก ลำดับแล้ว

บรรดาพี่น้อง ทั้งหลาย เหล่านี้ ตั้งแต่เกิดมา ก็ไม่เคยได้ช่วยอะไรเราอยู่แล้ว

แต่อย่างไรเสีย ต้องทิ้ง แม่ ไว้คนหนึ่ง ที่จะพยายามชวน ให้ไปทางธรรมให้ได้......

 

ผมยอมบ้า...ถ้าบ้าแล้วได้ไปพระนิพพาน
.............................................
หมดกิจ...ก็...หมดเกิด

ลาภ ยศ นินทา สรรเสริญ
มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์และสัตว์โลก

ทำไปเถิดครับถ้าทำแล้วได้ประโยชน์ สบายใจ ไม่เดือดร้อนใคร
อนุโมทนาบุญกับท่านด้วยนะครับ...สาธุ

 

ผมก็ว่าเช่นกันกับสมาชิกและไม่สมาชิกที่คิดเห็นและไม่คิดเห็น ที่ผมได้อ่านแล้วผมก็ว่าคนอื่นเขามีแต่กิเลส ย้อนไปถึงแม่ของผมเลยครับ คิดแต่เรื่องเงินทอง หน้าตา ชื่อเสียง ฟังทีไรปลงทุกที อธิบายแกไปแล้วก็โดนด่าว่ากลับเหมือนในเนื้อหาบนนะครับ พยายามหลายครั้งที่ให้แม่เข้าสู่ํธรรมเหมือนกันแต่ยากนัก ยิ่งตอนนี้ผมมีแฟนแล้วด้วย ยิ่งลำบากไปกว่าเดิมอีก

 

ของอย่างนี้มันต้องมีบุญกุศลเก่า เนืองมาครับ ไม่ใช่ว่าอยู่แดนพุทธแล้วจะได้ธรรมทุกคน บางคนเค้ามาจากภพภูมิต่ำ ไม่เคยได้ยินได้ฟังธรรมมา มาชาตินี้มีบุญได้เกิดมาอยู่แดนพุทธ ก็ดีแล้วครับ

อย่างผมก็ตัดพี่น้อง กับพี่สาวแท้ๆมาแล้วครับ เพราะพูดจาดูหมิ่นพระรัตนตรัย อย่างแรงๆ

 

ของผมตัดไม่ได้ครับ เพราะร่วมสายโลหิตมาจากท้องแม่ ถ้าตัดแล้วพ่อแม่จะเสียใจ ทำให้ผมกลายเป็นลูกอกตัญญูทำพ่อแม่เสียใจ

 

สาธุ โมทนาบุญกับทุกท่านค่ะ ของเรานี่ตัวเราเองเป็นคนดื้อ ถ้าคิดว่าทำถูกก็จะทำถึงแม้มีคนห้าม แต่เมื่อมามองย้อนดูแล้วเป็นการดื้อที่ถูกต้อง เราไม่ได้ว่าไม่ได้ตอบโต้ คือว่าหนีสามีไปปฏิบัติธรรม7 วัน หนีไปประมาณ 3 ครั้ง 3 ปี แม่จะพูดให้เราคิดตลอดว่า หนีไปไม่ได้บุญหรอก เราไม่เถียง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราได้แต่รำพึงกับตนเองว่า หากเราไม่ดื้อรั้นหนีไปปฏิบัติธรรม ตั้งแต่วันที่อยากพ้นทุกข์ เพราะมองเห็นความทุกข์แล้ว พยามยามพาตัวพ้นทุกข์ และอธิษฐานจิตสม่ำเสมอว่า สาธุ ขอให้ทุกคนในครอบครัวหันมาสู่การปฏิบัติธรรม มีดวงตาเห็นธรรมกันทุกคน บัดนี้ แม่ข้าพเจ้าสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน และแข็งแรง อายุ 60 กว่าๆ และเข้าวัดปฏิบัติธรรม บ้าง เช่น วันพ่อ วันแม่ ส่วนสามีก็เช่นกัน นี่คือ ความบ้าในทางธรรม ถ้าไม่มีลูกบ้าคงไม่ได้ดีเช่นนี้

 

"ทีขรัวโตบ้า ก็ว่าขรัวโตดี, ทีขรัวโตดี ก็ว่าขรัวโตบ้า"

 

ทุกวันนี้ผม ก็บ้า แต่เป็น คนบ้า ที่ทำให้ คนดี งง ว่าแกรู้ได้ไง วะแกไม่เคยไปบ้านฉันอ่ะ
ทำไมแกรู้ วะ ว่ามันมี อะไร

 

หนีไปทำดีได้บุญนะค่ะ เคยอ่านของหลวงพ่อจรัญค่ะ
ที่บ้านชอบอ่านหนังสือธรรมะค่ะ และชอบสะสมด้วย แม่ก้บอกบ้าเหมือนกัน แหะแหะ

 

แม่ก็คือพระอรหันต์ในบ้าน ที่สมควรทำให้ก่อน ขอโมทนาบุญ

 

ภาวนาแบบไม่มีสติและปัญญา ก็เป็นบ้าได้แน่นอนครับ ดูได้จากหลายๆคนที่เป็นพระสีหลังอานในเว็บบอร์ดนี้เป็นตัวอย่าง