เมื่อเพื่อนร่วมงาน แลไม่มีไมตรี

เมื่อเพื่อนร่วมงาน แลไม่มีไมตรี มีเพื่อนร่วมงานอายุมากกว่าผม ไม่กี่เดือนเธอเป็นผู้หญิง เธอสนิทกับอดีตคนรักเก่าของผม ก่อนนั้นก็คุยกันดีแต่พอมีปัญหา(จากคำพูด) ตอนนั้นวันที่ไปทานข้าวด้วยกัน 3-4 คน พี่เธอเป็นคนขับ ที่นี้รถจอดต่ำกว่าถนน รถautoครับ คงเหยียบคันเร่งจมไปหน่อย ก็ลงไปคุยกันกับผู้เสียหาย วันต่อมาผมจำได้ว่าผมบอกกับพี่ไปว่าพี่รถมันเกียร์ auto นะต้องค่อยๆ เร่ง ประมาณนี้ แกไม่พอใจประมาณว่าแฟนแกยังไม่สอนแกเลย ต่อมาไม่นานคนที่ผมรักด้วยเปลี่ยนไป ผมก็บอกพี่ทำไมไม่บอกน้องบ้าง ค่อยๆพูดกันไม่ใช่ไปก็ไป แกว่า เรื่องส่วนตัว กรรมเราอีก เพราะเราไปยึดติดแท้ นั่นเอง ผมสติหายอยู่นาน ลาไปตั้งสติอยู่หลายที่ จนมาพบธรรมะและปฏิบัติตามแนวครูบาอาจารย์ ที่พบจากเว็บแห่งนี้ จึงดีขึ้น ในเรื่องรักนะครับ ที่นี้ก็เรื่องพี่คนนี้กับคนบางคน เวลางานก็คุยกับเรา ถ้าเรื่องงาน แต่เวลาเดินผ่าน หางตาเธอไม่มองเรา เราสวัสดีทักทายก็ไม่แล ผมก็วางใจปกติว่าดีแล้วเค้าให้เราได้ภาวนา เค้าไม่คุยก็ดี ไม่ทักก็ไม่เป็นไร พูดด้วยก้มิพูดกับเรา เราไหว้องค์พระท่านด้วยใจ ท่านก็ไม่ยังอยู่ของท่านท่าเดิม ผมวางใจแบบนี้ถูกไหมครับ วันนี้เหมือนกันไปร่วมงานถวายอาหารเพล ก็เจอพี่ พี่แกก็นั่งข้างๆ เพื่อนๆ ผมก็เข้าไปไหว้ แกก็มิสนใจหันกลับ นี่นะขนาดอยู่กับหมู่ในวัดแท้ๆ .......แนะนำกันหน่อยนะ จะให้ผมไม่แลเธอใช่ไหม มองเธอดังอากาศธาตุ แต่ใจผมแผ่เมตตาให้หมู่คณะที่ทำงานทุกคืนอยู่แล้ว

 

ผมชอบ ที่ คุณบอกว่า
แผ่เมตตา ไปแล้ว ครับ
ทำไปเถอะครับ
ดีกว่า รังเกียจ

 

ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้เรารักษาจิตเราให้ดี แผ่เมตตาไปค่ะ ไม่ว่าเค้าจะคิดอะไรก็ช่างเค้า จิตเราดี กระทำดีทั้งทางกายวาจาใจ ไม่ต้องคิดมากเรื่องอื่นๆนะคะ

^__^