เมื่อข้าพเจ้าหหลงเข้าไปในดินแดนพิศวง

เมื่อปี 2545..ขณะที่บวช...5 วัน(บวชแก้บน ครับ)
วันนี้ข้าพเจ้า พร้อมกับเณรอีก 2 รูป ชวนกันออกเดินเที่ยวป่า ในแถบใกล้บริเวณ สำนำสงฆ์ จะเรียกสำนักสงฆ์ก็ไม่ถูกเพราะ เป็นแค่กุฏิ ที่ปลูกอยู่ตามป่า ห่างไกลหมู่บ้านประมาณ 8 กิโล พวกเราเดินเที่ยวป่าไปตามหลุบเเขาซึ่งเป้นลำห้วยเล็กมีน้ำไหลลงมาจากหลังเขา ซึงมีตลอดปี เดินไปยิ่งไกลเข้าไป ดุป่ายิ่งเริ่มแปลกๆเข้าไป มีต้นไม้มีน้ำตกสวยงามมาก ซึ่งเมื่อก่อนเคยเดินมาทางนี้ทำไมมันไม่มี แต่ประหลาดมากก้คือไปเจอป่ากล้วยแคระ มีลักษณะเหมือนต้นกล้วยเราทั่วไป แต่ต้นเล็กสูงประมารเข่า และที่น่าทึ่งกว่านั้น เจอสัตว์ป่า หลากหลายที่ไม่มน่าจะมี เช่น เก้ง กวาง นกหลาหลายสายพันธ์ และมีผลไม้ป่าออกผล สุกเหลืองเต็มต้น...แต่ไม่มีบ้านคนเลยแถบนั้น มีสวนดอกไม้นา นาพันธ์เหมือนมีคนมาปลูกเอาไว้ สวยงามมาก พวกเราได้แต่แปลกใจ มันมีได่ยังไง ทั้งเมื่อ2 วัน ก็เดินมาแถวนี้ และที่แปลกไปกว่านั้น เราหาทางกลับออกจากบริเวณนั้นไม่ได้ ดวงตะวันก็จะลับขอบเขา อากาศหนาวเย้นเข้าทุกขณะเดินไปทางไหนก็วนมาเเจอที่เกก่าอยู่เรื่อยไปเป้นงัยเป้นกันเราลองพยายามหาทางกลับอีกครั้งว่าแล้วก็พากันถอนต้นกล้วยแคระ ติดมือมา 1 ต้นและแล้วเรื่องประหลาดก็เกิดกับพวกเราอีกครั้ง เพราะภาพดินแดนสวยงามที่เราหลงออยู่นั้นได้ อัตรธานหายไป แ่กลับเจอลำห้วยอันเดิมที่พวกเราเดินตามมา จึงเดินตามลำห้วยนั้นกลับมาถึงที่ อยู่
พอมาถึงที่พักสงฆ์ ได้นำต้นกล้วยวางไว้ทีก้อนหินใกล้กุฏิ และได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พระเพื่อนๆฟัง และบอกว่าจะไปเอาต้นกล้วยมาให้ดูเป็นหลักฐานแต่พอจะไปเอามา กลับไม่มีต้นกล้วยแคระที่วางไว้เลย ทั้งที่เดินออกมาจากที่วางไว้ไม่ถึง 15 นาที
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ก็เกิดเรื่องร้ายๆกับข้าพเจ้าตลอดมา เช่น อยู่ดีๆๆกิ่งไม้ก็เกิดหักมาโดนหัวบ้าง หกล้นเหมือนมีคนมาผลักบ้าง ทั้งๆๆที่ไม่น่าจะเกิด ไเ้แต่แปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น
และแล้วก็ได้รู้ว่าทำไม..
เมื่อ ออยู่มวันหนึ่งเกิดมีผีปอบเข้าคนในหมู่บ้าน..ทำยังไงก็ไม่ออกชาวบ้านจึงได้นำมาให้อาจารย์ที่วัดไล่ออก..พอปอบมาถึงเจอหหน้าข้าพเจ้าได้ชี้หน้าบอกว่า เป็นไง ไอ้มือบอนชอบไปดึง ไปเด็ดของเมืองลับแลมาดีนะเขาไม่เอาเเรื่องเพราะเป็นพระ ได้แค่สั่งสอนเท่านั้น รู้มั้ยว่าต้นกล้วยนั้นเป็นขอองศักดิ์ในเมืองลับแล ถ้าใครเด็ดเอาปลีมาทาที่เปลือกตาจะสามารถมองเห็นวิ__าณ เทวดา และเมืองลับแลได้ เมื่ออาจารย์ข้าพเจ้ามาปอบจึงได้ออกไปโดนไม่ได้ทำอะไร เลย มันบอกว่ากลัว..พระที่ทำดี ทำอะไร จริงจังรักษาศีลครบไม่ขาดเลยยอมออกไป
ที่ทำไปไม่ได้เจตนา นะครับ...แต่เป้นบทเรียนสำหรับพระบวชใหม่แบบข้าพเจ้า นะขอรับ

 

http://www.palungjit.org/board/show...d=92&highlight=%E0%C1%D7%CD%A7%C5%D1%BA%E1%C5

คุณมารค์ เรื่องของคุณน่าสนใจมากค่ะ ไงช่วยไปแสดงความคิดเห็นที่กระทู้นี้ด้วยนะคะ

 

ไปออกความเห็นแล้วนะขอรับ น้องกระเจียว

เรื่องเมืองลับแล...คิดว่ามีจริงนะครับ..