เปรตเลี้ยงควาย..มาขอส่วนบุญจากหลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ

เปรตเลี้ยงควาย
มาขอส่วนบุญกับ
หลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ
​

คนเราเมื่อตายไปแล้วจะไปเกิดทันที ส่วนจะไปเกิดที่ไหนนั้น แล้วแต่กรรมที่เขาสร้างทำ
กรรมชั่วจะนำให้ไปเกิดในทุคติ คือที่ที่ปราศจากความเจริญงอกงาม ได้แก่เกิดเป็นสัตว์นรก,
เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน, เกิดเป็นเปรต, เกิดเป็นอสุรกาย

กรรมดีจะนำไปเกิดในสุคติ คือที่ที่มีแต่ความเจริญรุ่งเรื่องได้แก่ เกิดเป็นมนุษย์, เกิดเป็นเทวดา,
เกิดเป็นพรหม

กรรมพ้นจากดีจากชั่ว คือทำกรรมดีถึงขนาดสิ้นกิเลสตัณหา สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้ว ก็ไม่ต้องกลับมาอีก

ชีวิตมีทางดีให้เลือกเสมอ แต่คนไม่ค่อยเลือกไปเลือกทางชั่ว จึงมีแต่ทุกข์ตลอดกาลนาน เหมือนอย่าง
นายจันทร์ คนสกลนคร ที่ไม่เคยสนใจบุญทาน วัดไม่เข้า พระเจ้าไม่ไหว้ ครั้นตายไปจึงไปเกิดในอบายภูมิ
หรือทุคติโดยเกิดเป็นเปรต อดอยากปากแห้ง ไม่มีอาหารจะกิน

พระอาจารย์บุญพินที่บ้านดงเชียงเครือ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร ได้ไปนั่งภาวนาอยู่ในป่าช้า
ราวห้าทุ่ม จิตสงบ มีฝูงเทพบุตรเทพธิดาจำนวนมากมาขอรับพระไตรสรณคมน์และศีล 5 และฟังธรรม
เมื่อเสร็จแล้วเหล่าเทพยดาทั้งหลายก็กลับไปหมดแล้ว ยังเหลือเปรตตกค้างอยู่ตนหนึ่ง ยืนสะพายถุงย่าม
ใบหนึ่ง มีผ้าแพรผืนหนึ่งเคียนเอว มีมีดเล่มหนึ่งกับเชอกเก่าคร่ำคร่า ท่าทางเหมือนคนเลี้ยงควาย
พระอาจารย์จึงถามว่า​

 

อ่านแล้วเศร้ามากเลย ขอให้คนที่เรารัก ญาติมิตร พ่อแม่พี่น้องของเรา มีดวงตาเห็นธรรมแม้เพียงนิดเดียวก็ยังดี เวลาตายจากเราไปแล้ว อย่างน้อยเราก็สามารถอุทิศส่วนกุศลไปให้

 

หลวงปู่จันทา ถาวโร วัดป่าเขาน้อย วังทรายพูน พิจิตร เคยร่วมธุดงค์กับพระอาจารย์บุญพิน ก็เล่าเรื่องนี้ไว้เช่นกัน หลวงปู่จันทาเล่าต่ออีกว่าหลังจากแยกกันธุดงค์แล้ว หลายปีไปเจอกันอีก ถามเรื่องเปรตเลี้ยงควายว่าเป็นยังไง คำตอบคือก็ยังเป็นเปรตเลี้ยงควายอยู่เช่นเดิม อกุศลกรรมและอุปทานผูกมัดได้ถึงเพียงนี้ น่ากลัวจริง ๆ

 

น่าสงสารจัง แล้วเปรตนี่เขามีระยะเวลาไหมนะ หรือต้องเป็นชั่วนิรันดร์เลยง่ะ