เจองูจงอางขนาดใหญ่กลางป่า..และเสียงลึกลับ(เสียงทิพย์)

เรื่องนี้ เป็นเรื่องนานมาแล้วนะครับ แต่ข้าพเจ้ายังจำได้ดี

คือเป็นเรื่องที่เกิดขึ้น ในสมัยที่ข้าพเจ้าไช่ชีวิตอยู่ในสมณะเพศ ครั้งหนึ่งกลางป่า กลางหุบเขา แต่ผู้เดียว แต่ก็พอมีเพื่อนที่เป็นสัตว์อยู่บ้าง ก็คือนกนาๆชนิด ที่มีสีสันแปลกตา

กระรอก กระแต ลิงก็พอเจอบ้างแต่น้อย แล้วตัว ชะมด ที่เกล็ดมันแข็งๆนี่ก็เจอนะ แต่ที่เจอทุกวันก็คืองูพิษ มีหลายพันธ์ หลายชนิดมาก อันนี้เจอประจำเลยนะ เจอจนชิน ถ้า

โดนกัด ก็เตรียมตัวเตรียมใจได้เลย เพราะอยู่ห่างจากหมู่บ้านมาก ท่องคาถาคำเดียวไว้ได้เลยนะ ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ ไม่รอดแน่ๆ เป็นผีแน่ๆ

การอยู่กลางป่า กับสัตว์ร้ายนาๆชนิด และการอยู่รูปเดียวหรือคนเดียว สติต้องดีๆนะ และสติกล้าแข็ง (ฝึกไห้มีเกิดขึ้นได้)

ใจต้องอยู่กับปัจจุบันขณะ(พยายามไห้ใจอยู่กับลมหายใจเข้าออกตลอด 24ชม. ไห้ใจอยู่กับปัจจุบัน เป็นคนตื่นตัว เป็นการฝึกสตินะ)

หรือแม้แต่ถ้าปล่อยใจฟุ้งซ่าน คิดอยู่คนเดียว ปรุงแต่งอยู่คนเดียว

หรือที่เรียกกันว่าสมองไหลอาจจะบ้าเอาได้นะครับ เพราะไม่มีใครคอยตัก คอยเตือนเรา

เช้าถึงเย็น เย็นถึงเช้า ถ้าข้าพเจ้าไม่ทักทายพูดคุยกับโยมที่มาใส่บาต เวลาลงจากเขา เข้าไปในหมู่บ้าน

วันนั้นทั้งวันไม่ต้องพูดกับ

ใคร เพราะไม่รู้จะไปคุยกับใคร เพราะอยู่คนเดียว มีแต่ป่าเขานะ

และถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็น การเห็น ได้ยิน หรือรู้สึกสัมผัส...

อย่างแรกเลยก็คือต้องมีสตินะ ตั้งสติไห้ได้ ความกลัว อาการตื่นเต้น ต้องขจัดออกไปก่อน อย่าไห้ใจเสีย

อย่าตื่นเต้นจนคุมสติไม่อยู่ ใจต้องเย็น ทำใจเป็นปกติ

แล้วดูไห้รู้ชัดนะ ว่าอะไร คืออะไรกันแน่ แล้วเราจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เราเห็น

หรือเกิดขึ้น ในขณะนั้น (เพราะพบห็น สิ่งแปลกๆอยู่เรื่อย)

ข้าพเจ้าไช้ชีวิตอยู่ในป่า ไม่มีไฟฟ้า ตอนกลางคืนก็อาศัยแสงเทียน แท่งเล็กๆ ช่วยสองแสงยามค่ำคืน

ที่ผมมีติดตัวอีกอย่างก็คือไฟฉายเก่าๆกระบอก

เล็กๆ และเครื่องมือสุดไฮเท็คก็แค่

นาฬิกาดิจิตอลเก่าๆ ที่ไม่มีสายเรือนหนึ่งเท่านั้นเอง ไช้ชีวิตแบบพระที่ไม่ยึดติดจริงๆ อายุผมยี่สิบกว่าๆนะตอนนั้น แต่ใจชอบมาทางนี้ ใจรักทางนี้

แบบว่าเคยอ่านหนังสือประวัติพระธุดงธงมา ก็อยากลอง ประมาณนี้อะครับ (โดยเฉพาะหลวงปู่คำคะนิงเดินธุดงแถวแม่น้ำโขง เที่ยวเมืองพญานาค นี่ผมชอบมาก) แล้วก็

หลวงปู่ หลวงพ่อ อีกหลายองค์ด้วยกัน

มีอยู่วันหนึ่ง ข้าพเจ้า กลับจากบิณทบาต เดินลัดทุ่งไร่ เดินกำหนดสมาธิจิต บางช่วงจิตเข้าสมาธิลึก ต้องถอยกำลังจิตออกมา ขณะกำลังขึ้นเขา ที่พำนักสงฆ์ ข้าพเจ้าได้ยิน



เสียงลมหายใจใกล้ๆ เหมือนกับอยู่ข้างหู ของใครสักคนบริเวณโขดหินใกล้ๆ แต่ทำไม?มันดังจัง ดังเหมือนขู่ ผมก็เงยหน้าขึ้นไปดู โห! ท่าน ผมจะเอ๋ กับ งูจงอางป่า ขนาด

ใหญ่ เกล็ดมันดำระยับเมื่อต้องกับแสงพระอาทิตย์ ตัวมันเกือบเท่าเสาบ้านเห็นจะได้ มันแลบลิ้น แพลบๆ เห็นในระยะประชั้นชิดติดตัว ได้กลิ่นแม้กระทั่งสาปสางของตัวงู

(สงสัยเกิดจากการที่กินงูเป็นๆเข้าไป) โห!!หน้าตามันทำไม (ผมรู้สึกนะ) ช่างน่ากลัว ดุร้าย แววตาก็ดุร้ายอะไรเช่นนี้ หาความเป็นมิตรสักนิดไม่มีเลย

สมาธิ สติ ที่ฝึกมาดี ฝึกมาเป็นประจำ จะเห็นกันได้ รู้กันได้ก็ยามนี้แหละ มันไห้ผลจริงๆ มันรวมตัวโดยอัตโนมัติ แว๊บเดียวที่ใจหาย ใจลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม ใจหายแว๊บบเลย

ท่านเอ๋ย..

เท้าสองข้างทำท่าจะโกยแนบ!! แต่แว๊บเดียวจริงๆนะ สติผมฟื้นกลับมาแจ่มใสจิตใจปกติมั่นคงดังเดิม

เหมือนสปริงที่ดีดตัวขึ้น ในทันทีทันใดในบัดดล ข้าพเจ้าสงบนิ่ง นิ่งจนสงสัยในตัวเอง

ว่าทำไมเราสงบนิ่ง ได้ดีขนาดนี้ พร้อมกันนั้น สติก็เข้าควบคุม รู้กาล อะไรควร ไม่ควร

นี่หรือคืออำนาจของสมาธิจิต ที่เราอุตส่าห์ฝึกฝนมา ได้มาแสดงผลระหว่างความเป็นกับความตาย

ที่ขีดขั้นด้วยเส้นผมบางๆ เส้นเดียวจริงๆ .....

ผมนึกในใจนะว่า ศีล สมาธิ วิปัสสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แสดงผลถึงปานนี้เชียวหรือนี่ ผู้ปฏิบัติเองย่อมรู้ย่อมเห็นเอง ธรรมะของพระพุทธเจ้า ต้องลงมือทำ

เท่านั้นจึงจะเห็นผลได้

ไม่ไช่ภาษาพูด ต้องน้อมนำมาปฏิบัติด้วย

ผมก็นิ่ง ต่างคน ต่างเผชิญหน้ากัน (ตอนนั้นเป็นพระอยู่นะ)
งูจงอาง เริ่มก่อนขยับตัว ร่างกายที่ยาวใหญ่ ขดไปมาอยู่บนพื้นกินเนื้อที่เป็นบริเวณกว้าง
สมาธิที่มีกำลังสูงมันคุมใจอยู่ ใจมั่นคงมาก ใจมันเลยกล้า การที่เราบวชพระ แล้วใจเราก็บวชด้วย
การคิดที่จะทำร้ายเขาเพื่อป้องกันชีวิตของเรามันไม่มีเลยนะท่าน

ผมนิ่ง ผมเฉย ผมดูอาการมัน มันดูอาการผม แบบดูเชิงกันอยู่ ถ้ามันคิดจะฉก
ไม่ต้องตั้งท่า แค่อ้าปากก็กัดได้แล้ว ถ้าโดนมันกัดผมคิดในใจ
ท่านยมทูตรอยึ้มรับได้เลย

สักพักเจ้าจงอาง เจ้าแห่งป่าเขาลำเนาไพร ก็ขยับตัวอันยาวใหญ่เลื้อยเฉียด
ใบหูข้าพเจ้า จากไป ได้ยินเสียงใบไม้ ใบหญ้าแตกเป็นระยะ ระยะ เงียบหายเข้าไปในป่าลึก
นี่หรือคือชีวิตที่อยู่ในเงื้อมือพยามัจจุราช เป็นเช่นนี้เองหนอ

.....พระป่าการภาวนา เจริญสมาธิ เจริญสติ วิปัสสนาเป็นของคู่กันทิ้งไม่ได้ และอีกอย่างสำหรับผมแล้วนะ มันไม่มีอะไรจะทำด้วย
อากาศบนเขาสูง ระหว่างฤดูฝนย่างสู่ฤดูหนาวนี่
มันดีจริงๆ มันโปร่ง ลมพัดเย็นสดชื่นสบาย ป่าเขียวขจี สดชื่นจริงๆ มองทางไหนก็มีแต่ความสุข

ทุกวันที่ข้าเจ้าทำเป็นประจำ หรือกิจวัตร ก็คือตี4 ต้องตื่น มาสวดมนต์กราบพระ และเจริญสมณะธรรม

มีอยู่วันหนึ่งนะ อย่างที่ว่าอากาศดีมากๆ
ทำไห้ข้าพเจ้านอนหลับแบบไม่อยากลุก ไม่อยากตื่นจากที่นอน เพลิดเพลินกับการนอนเป็นอย่างมาก ขณะที่นอนหลับสบายอุราอยู่ ก็มีเสียงคนเรียกจากด้านนอกอย่างดัง ลอยลมเข้ามาทางหน้าต่างไม้ที่พัก เรียกชื่อเล่นข้าพเจ้าว่า "หนึ่ง" แบบตระโกนเรียก

เสียงดังมาก เล่นเอาผมตกใจลุกขึ้นนั่งเลย นึกในใจว่าใคร ใครนะ รู้จักชื่อเล่นเราด้วย ผมมองออกไปด้านนอก ก็ไม่เห็นมีอะไรมีแต่ความมืด ความว่างเปล่า แม้แต่เงา ก็ไม่เห็นมีใครเลย

แล้วผมก็หานาฬิกา เพื่อจะดูเวลา พอหยิบขึ้นมาดูเวลา ปรากฏว่าตี4 พอดิบ พอดีเลย เปะ! ไม่ขาดไม่เกิน ข้าพเจ้านึกในใจ

ว่า จะนอนสักหน่อย เลยไม่ได้นอนเลย ก็เลยต้องสวดมนต์ ไหว้พระ เจริญสมาธิภาวนาต่อเลย จนถึงยามเช้าอรุณรุ่ง

กิจวัตร ที่ไม่เคยว่างเว้น ก็เลยทำไห้ข้าพเจ้าทำได้ทุกวัน ไม่ขาดเลย แม้สักวัน

นี้ก็เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่ง ที่ข้าพเจ้าได้ประสบพบเจอ...

อ่านเพลินๆนะครับ

อนุโมทนาธรรมกับทุกๆท่าน<!-- google_ad_section_end -->

 

นพเก้า ของดีเมืองพิษณุโลก

ประวัติย่อแผ่นนพเก้า
ปี พ.ศ. ๒๔๔๔ พระปรากรมมุณี ( เปลี่ยน ) เจ้าอาวาสวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร จังหวัดพิษณุโลก ในขณะนั้น ได้รวบรวมเงินจากผู้มีจิศรัทธาสั่งซื้อกระเบื้องสีทองจากประเทศอิตาลี เรียกว่าแผ่นนพเก้า สาเหตุที่เรียกว่าแผ่นนพเก้า เนื่องจากมี ๙ ช่อง แต่ละช่องมีจุด ๓ จุด ๓x๙ = ๒๗ และ ๒+๗ =๙ บางแผ่นแต่ละช่องมี ๔ จุด ๔x๙ = ๓๖ และ ๓+๖ = ๙ แผ่นนพเก้าปิดทองนี้ติดบนองค์พระปรางค์เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๔๔
และ ในปี พ.ศ. ๒๕๕๐ รัฐบาลได้มอบให้กรมศิลปากรทำการซ่อมแซมองค์พระปรางค์ใหม่ จึงได้นำแผ่นนพเก้าที่สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๔๔ ออก และมอบให้ทางวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร เพื่อมอบให้แก่ผู้มีจิตศรัทธาทำบุญสร้างนพศูลทองคำติดบนยอดพระปรางค์ แผ่นนพเก้านี้ มีอายุ ๑๐๖ ปี ใครบูชาหรือมีไว้นับว่าเป็นสิริมงคลอย่างยิ่ง ทหาร และตำรวจ จะนิยม พกติดตัวไว้

นพเก้า นี้จากการบอกเล่าจากคนเฒ่า คนแก่บอกว่าเมื่อสมัยก่อนจนถึงปัจจุบันนี้เมื่อมีงานพุทธาภิเษกพระหรืองาน มงคลต่างๆทางวัดใหญ่ก็จะนำสายสิญจ์ขึ้นไปโอบพันรอบพระปรางค์เก่านี้ไว้โดย ตลอด เท่ากับว่านพเก้านี้ผ่านการปลุกเสกมานับไม่ถ้วยเลยทีเดียวครับ แต่ก่อนนั้นนพเก้ากว่าจะได้มาสักหนึ่งองค์นั้นยากแสนยาก เพราะต้องรอนพเก้าหลุดล่วงหล่นลงมาถึงจะมีการเอานพเก้านี้ออกมาให้บูชากัน ครับ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ทางวัดได้นำนพเก้าออกมาให้บูชาอย่างเป็นทางการครับ ถ้าท่านใดสนใจนพเก้านี้ก็เชิญบูชาไว้เป็นศิริมงคลได้เลยครับ ขอบพระคุณมากครับ
นพเก้า สภาพสวยแชมป์ "เก้าจุดยอดนิยม"เปี่ยมไปด้วยพุทธคุณ นพเก้านี้ไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ เพราะอีกนานมากครับกว่าจะได้บูรณะอีก และผ่านพิธีพุทธาภิเษกมานานเเสนนานครับ แบ่งให้บูชาองค์ละ 2,500 ครับ (พร้อมจัดส่งครับ) ผมมีเพียง2องค์เท่านั้น

 

ผมผู้มาใหม่ ผู้แสวงหาความรู้ เขาว่ากัน งูจงอาง มันจะเลื้อยได้เร็วมาก

แล้วผมเคยดู รายกาย ชีวิตสัตว์ งูจงอางมันจะกินงูด้วยกันนะ มันเป็นพญางูด้วยล่ะ

King cobra เป็นงูพิษที่ใหญ่ที่สุดในโลก ยินดี ที่ได้รับฟังประสบการณ์

ผมอยากจะฝึกสมาธิมั่ง จะต้องทำไงมั่ง มีใครแนะนำได้บ้าง

ผมผู้มาไหม่ ไม่เคยอิ่มกับความรู้ ประสบการณ์ ที่ได้รับ

อนุโมทนามิ
................................................................

 

เคยมีประสบการณ์ตอนบวชเหมือนกัน เมื่อหลายปีก่อน อยากบวชให้กับพ่อแม่ และครอบครัว แต่ไม่อยากบวชในกรุงเทพ พอดีรู้จักพระองค์หนึ่งแบบผิวเผิน เลยไปบวชจำวัด อยู่บนภูเขากับพระองค์นั้น ไม่มีน้ำประปา แต่มีไฟฟ้าใช้ (รวมผมด้วย อยู่กัน 2 คน ) ที่ อ.ท่าสองยาง จ. ตาก ตรงข้ามพม่าพอดี ได้ยินเสียงปืนแทบทุกวัน แต่มีเรื่องแปลกตั้งแต่ยังไม่โกนผม คือ คืนก่อนวันปลงผม ผมกลับฝันว่า มีลุงคนนึงรูปร่างท้วม ผมหงอกประปราย หน้าตาใจดี ใส่เสื้อลายดอก มาปลุกผม(ในฝัน) จนตื่น เลยถามว่า
" ลุงเป็นใคร เข้ามาได้อย่างไร"
ลุงแกตอบว่า "มีเรื่องจะบอก" ผมเลยถามว่า"มีเรื่องอะไร " ลุงแกบอกว่า "พระที่เราอยู่ด้วย เขาไม่ใช่พระ" เราเลย งง งง แต่ด้วยความที่อยากบวช เลยตอบแกไปว่า "ผมมาบวชด้วยจิตบริสุทธิ์ ไม่สนใจใคร ไม่ว่าเขาจะเป็นพระหรือไม่ " ลุงแกก้อยิ้ม แล้วบอกว่า" อืม...ถ้าคิดอย่างนี้ก้อแล้วไป" พอเช้าตื่นขึ้นมา แปลกใจเลยชักไม่แน่ใจ โทรกลับกรุงเทพปรึกษาแฟนว่า อย่างนี้จะบวชดีไหม แฟนบอกว่า ไปถึงแล้ว ก้อบวชเถอะ เราเลยปลงผมบวชวันนั้น ตั้งใจว่าจะบวช 21 วัน แต่ความตั้งใจล้มเหลว บวชได้แค่ 9 วันก้อสึก เพราะ ระหว่างที่บวชก้อเจอเรื่องแปลกๆ เช่นมีเสียงฝีเท้าเดินรอบกุฎิไม้ไผ่ที่นอนอยู่ และใน 3-4 วันแรก มีแต่ความฝันแบบ นางเอก นางแบบ ดังๆทั้งหลายมายั่วยวนเราตลอด แต่พอเช้าเราก้อจุดธูปบอกกับพระธาตุในบริเวณนั้น ขอให้ช่วยอย่าให้มีมารมาผจญ และในระหว่างวันที่ 5 ตอนบิณฑบาตรกับหลวงน้า ปรากฎว่ามี รถปิคอัพขับตามตลอดเวลา ผมสงสัยอยู่ แต่ช่วงบ่ายวันเดียวกัน มีหลวงน้ามีโทรศัพท์เข้า โทรมาด่าแบบสาดเสียเทเสีย (หลวงน้าฟังพักนึง ส่งมาให้เราฟัง) พอวางสาย ผมเลยถามหลวงน้าว่ามีเรื่องอะไร หลวงน้าบอกไม่แน่ใจ เพราะก่อนหน้านี้หลวงน้าจำวัดอยู่กับพระอีกองค์ แล้วมีสีกา 2 คน เข้ามาหาเพื่อต้องการเอาตัวเข้าแลกให้หลวงน้ากับพระอีกองค์ สึก แต่พระอีกองค์สึกไปอยู่กินกับสีกา แต่หลวงน้าไม่สึก แต่ลึกๆผมไม่รู้ว่า เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่มีคนมาขู่หรือเปล่า เพราะ ระหว่างที่บวช เราเองอยากบำเพ็ญเพียรทุกเรื่อง แต่ปรากฎว่า หลวงน้าไม่เคยทำวัด เช้า หรือเย็นเลย ตอนเช้า บิณฑบาตรเสร็จ ฉัน แล้วก้อ จำวัด ไม่เคยเห็นแกสวดอะไรเลย เลยถามแก แกบอกว่า "อยากสวดเหรอ " เย็นนั้นเลยได้สวดมนต์ แต่ แค่คืนเดียวหรือสองคืนเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นแกให้ทำเอง นี่เลยเป็นข้อสงสัยที่ฝันว่า ทำไมมีลุงมาบอกว่าแกไม่ใช่พระ
แล้วช่วงระหว่างที่มีคนโทรมาขู่ แกก้อเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข(รวมถึงเราด้วย เพราะแถวนั้นติดพม่า) เวลานอนต้องวางมีดไว้ข้างตัว ผมเองต้องเอาขวานวางข้างหัว เลยชักใจไม่ค่อยดี เพราะที่กรุงเทพ ยังมีลูกเล็กอีกสองคนที่ต้องดูแล แต่ได้บอกแกไปว่าลงไปจำวัดที่วัดข้างล่าง แต่แกไม่ยอมไป ผมบวชอยู่ 9 วัน เลยตัดสินใจสึก เพราะกลัวว่าจะโดนลูกหลง เพราะระหว่างนั้นตำรวจตะเวนชายแดนมาช่วยสืบให้ ถึงรู้ว่าเป็นฝีมือทหารคนหนึ่ง เราห่วงครอบครัว เลยต้องสึก....

 

ขนาดเจองูตัวเท่าจิ้งจกยังใจหายแว๊บ...นี่ถ้าเจองูตัวเกือบเท่าเสาบ้านคงช็อก แต่ตัวเองเป็นคนที่เจองูบ่อยมากเลยเป็นโรคหวาดระแวง พอคิดถึงมันปุ๊บ มันจะมาปั๊บทันทีห้อยอยู่บนหัวก็มี มาแผ่แม่เบี้ยก็มี มาแบบหายไปต่อหน้าต่อตาก็มี(ที่มาแบบหายไปต่อหน้าต่อตานี่เค้ามาเรียกให้ไปดูอะไรบางอย่างอันนี้ไม่ขอเล่าค่ะกลัวคนอื่นหาว่าขี้โม้อิๆๆ)ตอนหลังนี่หนีมาอยู่บนตึกชั้นสี่ โอ้พระเจ้าก็ยังไม่วายจะชะโงกไปเจอมันอีก...ขอโมทนากับเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

คุณพรานฯ เล่าต่อด่วน ตอนจบหายไปไหนค่ะ

 

....ไม่ทันได้ดู แก้ไขแล้ว ขอบคุณมากครับ

 

กรุณาเล่าต่อนะคะ รออ่านค่ะ

 

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองว่าถ้าเจอแบบนี้จะวิ่งหนีหรือจะยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นดีนะ

แต่ถ้าเห็นในฝันล่ะก็วิ่งหนีทันทุ๊กที อิอิ

 

โห . . . หลวงเพ่ งูตัวเท่าเสาบ้าน ไม่ธรรมดาแล้ว คงเป็นต้นตระกูลงูเลยนะนั่น
แล้วหลวงเพ่ ยังมีสติ เจริญสมาธิ นับถือค่ะ นับถือ
เป็นเราเหรอ อิอิอิ ไม่อยากจะคุย หุหุหุ
คงไปเฝ้าท่านยมตั้งแต่นั้น 5555555

จงอางที่คุนเจอ มันใหญ่มากเลยนะ โอ้ย ... แค่คิดก้อขนแขน stan-up แร้ววววว

 

ธรรมรักษาทุกท่านเทอญ คิดดี ทำดี พูดดี

ลุงแก่แย้วว หัวใจจะวาย หุหุ

 

จิตที่ฝึกมาดีแล้ว เป็นอย่างนี้ีนี่เอง
ชอบบบบมากกก ค่ะ
โดยเฉพาะเรื่องของพระธุดงค์ที่ตั้งใจฝึกแบบ ตายเป็นตาย
โมทนาสาธุด้วยใจจริงเลยค่ะ

ขอติดตาม อ่านต่อด้วยคนนะคะ

 

เมื่อ 2-3 เดือนที่ผ่านมีพี่ๆ ที่ทำงานไปไถ่ชีวิตเจ้างูจงอางจากร้านอาหารเปิบพิสดารได้หลายชีวิต เกือบ 20 ชีวิต แล้วก็นำพระอาจารย์ที่มีวิชา พาน้องจงอางไปปล่อยแถวดงพญาไฟ แต่ที่แปลกคือน้องจงอางแต่ละตัว ก่อนที่จะจากเหล่าผู้ไถ่ชีวิตไป พวกน้องจงอางจะหันมามองแล้วผะหงกหัวขึ้นลง เหมือนจะบอกว่าขอบใจมาก อย่างงั้น

 

โอ้โห สตินี่สำคัญจริงๆ เป็นเพชรไมได้กลับมาเล่าแน่ๆ จ๊ากแตก แล้วคงม้วยอยู่ตรงนั้น พี่งูอยู่ใกล้ซะขนาด อนุโมทนาจ้ะ ชอบฟังเรื่องเล่าเบบนี้จัง

 

แหม มีคนแอบแซว ก็นับญาติกันไว้ก่อน ประจบไง เค้าจะได้นึกว่าเป็นญาติกัน ไม่กัดไอตัวนี้ก็ได้ฟะ หรือไม่ก็งงๆ ว่าไปเป็นญาติกันตอนไหน ตอนที่กำลังนึก เราก็เผ่นไง อิอิ

 

ขอบพระคุน คุนลุงพรานนะเจ้าคะ ที่ให้พร นู๋น่ะคนบุญน้อย คิดดี ทำดี แต่ๆๆๆๆ ณ.สถานการณ์นั้น นู๋ว่า นู๋ไม่พูดดีฝ่านะค่ะ 5555+++

 

แสดงว่าเป็นคนมีองค์ มีใครมาเตือนก็โชคดีไป

 

มีความสุข ความสุขกันนะครับ

รออีกสักระยะ แล้วค่อยอ่านตอนต่อไปครับ...........

 

อนุโมทนากับท่าน พรานทะเล ครับ

 

อนุโมทนากับคุณพรานทะเลนะคะ
เห็นได้เลยว่าสติและสมาธินี่มีความสำคัญขนาดไหน
เจริญในธรรมค่ะ