เง็กเซียนฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน

[FONT=&quot]เง็กเซียนฮ่องเต้ (เทพเจ้ากวนอู) [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]​

[FONT=&quot].เง็กเซียนฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน<!--[endif]-->
.ก่อนหน้านั้นท่านมีตำแหน่งเป็น <!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_2" o:spid="_x0000_i1030" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_2.jpg" style='width:79.5pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image002.jpg" o:title="pic_2"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->ในสถานธรรมท่านคือ เทพเจ้ากวาน หรืออีกพระนามหนึ่ง <!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_3" o:spid="_x0000_i1029" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_4.jpg" style='width:66.75pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.jpg" o:title="pic_4"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->ชาว โลกเรียกว่า เทพเจ้ากวนอูฝ่ายบู๊ พ่อค้ามักนับถือเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภทางบู๊ สาวกของพระศาสดาขงจื๊อยกย่องท่านเป็นหนึ่งในห้าเทพเจ้าหวุนเซียง
.ทางคนทรงขนานพระนามท่านเป็น<!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_4" o:spid="_x0000_i1028" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_7.jpg" style='width:56.25pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image004.jpg" o:title="pic_7"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->เป็นประธานของเหล่าทวยเทพทั้งหลายในการทรง
.หลังจากท่านอนิจกรรม ท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นเทพเจ้านั้น เทพเจ้านี้ <!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_5" o:spid="_x0000_i1027" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_5.jpg" style='width:129.75pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image005.jpg" o:title="pic_5"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]-->[/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot]<!--[endif]--><!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_6" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_6.jpg" style='width:120pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image006.jpg" o:title="pic_6"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->และ ได้รับการเซ่นไหว้จากชาวโลกในวันเซ็งเหม็ง และวันสารท ในปี พ.ศ. 2457 ท่านกับจอมพลงักฮุย ได้รับการยกย่องเป็นนักปราชญ์ทางบู๊ ท่านกับศาสดาขงจื๊อได้รับการยกย่องพอๆ กัน<!--[if gte vml 1]><v:shape id="Picture_x0020_7" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt="http://thai.mindcyber.com/images/sections/coverbook/pic_8.jpg" style='width:42pt;height:12pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image007.jpg" o:title="pic_8"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->
.ในหนังสือของสำนักทรงได้บันทึกไว้ว่า ห้าศาสดาแห่ง พุทธ เต๋า ขงจื๊อ คริสต์ และอิสลาม ได้ประชุมหารือกัน ต่างเห็นพร้อมได้เสนอท่านเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้ องค์ที่ 18 และในที่สุดท่านก็ได้ขึ้นครองเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้ องค์ที่ 18 ในวันที่ 1 เดือน 1 ของจีนในปีกะจื้อ (พ.ศ. 2407 หรือ ค.ศ. 1864) เพื่อปกครองเหล่าเทพทั้งหลาย จนบัดนี้ก็หนึ่งร้อยกว่าปีแล้ว[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
กวนอูเดิมเป็นชาวอำเภอไก่เหลียงมีชื่อเต็มว่า(อำเภอฮอตั๋งไกเหลียง) ดินแดนฮอตั๋ง ชื่อเดิมคือเผิงเสียน ชื่อรองโซ่วฉาง<sup id="cite_ref-.E0.B8.95.E0.B8.B1.E0.B8.A7.E0.B8.A5.E0.B8.B0.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B8.AA.E0.B8.B3.E0.B8.84.E0.B8.B1.E0.B8.8D.E0.B9.83.E0.B8.99.E0.B8.AA.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B9.8A.E0.B8.81_3-1" class="reference">[4]</sup> รูปร่างสูงใหญ่ สง่างามน่าเกรงขามแก่ผู้พบเห็น มีกำเนิดในครอบครัวนักปราชญ์ เชี่ยวชาญด้านคัมภีร์พิชัยสงครามและคัมภีร์หลี่ซื่อชุนชิว<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_.E0.B9.80.E0.B8.97.E0.B8.9E.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.81.E0.B8.AB.E0.B9.88.E0.B8.87.E0.B8.84.E0.B8.A7.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.95.E0.B8.A2.E0.B9.8C.E0.B8.8B.E0.B8.B7.E0.B9.88.E0.B8.AD_4-0" class="reference">[5]</sup> เป็นนักโทษต้องคดีอาญาแผ่นดิน หลบหนีการจับกุมเร่รอนไปทั่วเป็นเวลา 6 ปี<sup id="cite_ref-5" class="reference">[6]</sup>จน ถึงด่านถงกวน นายด่านพบพิรุธจึงสอบถามชื่อแซ่ กวนอูตกใจจึงชี้ไปที่ชื่อด่านคือ "ถงกวน" ทำให้นายด่านเข้าใจว่ากวนอูนั้นแซ่กวน หลังจากนั้นเป็นต้นมากวนอูจึงเปลี่ยนจากชื่อเดิมคือเผิงเสียนเป็นกวนอู<sup id="cite_ref-.E0.B8.95.E0.B8.B1.E0.B8.A7.E0.B8.A5.E0.B8.B0.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B8.AA.E0.B8.B3.E0.B8.84.E0.B8.B1.E0.B8.8D.E0.B9.83.E0.B8.99.E0.B8.AA.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B9.8A.E0.B8.81_3-2" class="reference">[4]</sup>
ต่อมาได้พบเล่าปี่และเตียวหุยที่ตุ้นก้วนและร่วมสาบานเป็นพี่น้องกัน กวนอูได้ร่วมรบกับเล่าปี่ปราบโจรโพกผ้าเหลืองจนราบคาบในสมัยพระเจ้าเลนเต้ แต่เล่าปี่กลับได้เพียงตำแหน่งนายอำเภออันห้อก้วน ภายหลังต๊กอิ้วซึ่ง เป็นเจ้าเมืองออกตรวจราชการที่อำเภออันห้อก้วน เล่าปี่ไม่มีสินบนมอบให้จึงถูกใส่ความด้วยการเขียนฎีกาถวายพระเจ้าเลนเต้ใน ข้อหากบฏ เตียวหุยโกรธจัดถึงกับพลั้งมือเฆี่ยนตีต๊กอิ้วจนเกือบเสียชีวิต ทำให้เล่าปี่ต้องหลบหนีจากการจับกุมของทางการพร้อมกับกวนอูและเตียวหุย
วีรกรรมของกวนอูนั้นมีมากมาย เริ่มจากการร่วมปราบปรามโจรโพกผ้าเหลืองร่วมกับทหารหลวงของพระเจ้าเลนเต้ สังหารฮัวหยงแม่ทัพของตั๋งโต๊ะโดยที่สุราคาราวะจากโจโฉยังอุ่น ๆ ปราบงันเหลียงและบุนทิวสองทหารเอกของอ้วนเสี้ยว บุกเดี่ยวพันลี้หนีจากโจโฉเพื่อ หวนกลับคืนสู่เล่าปี่ด้วยคำสัตย์สาบานในสวนท้อ ทั้งที่โจโฉพยายามทุกวิถีทางเพื่อมัดใจกวนอูแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ฝ่า 5 ด่าน สังหาร 6 ขุนพลของโจโฉ และในคราวศึกเซ็กเพ็กโจโฉแตกทัพหนีไปตามเส้นทางฮัวหยง กวนอูได้รับมอบหมายจากขงเบ้งให้นำกำลังทหารมาดักรอจับกุม โจโฉว่ากล่าวตักเตือนให้กวนอูระลึกถึงบุญคุณครั้งก่อนจนกวนอูใจอ่อนยอมปล่อยโจโฉหลุดรอดไป โดยยอมรับโทษประหารตามที่ได้ทำทัณฑ์บนไว้กับขงเบ้ง
เมื่อเล่าปี่สถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิครองเสฉวน ได้ให้กวนอูไปกินตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋วและแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในห้าทหารเสือของเล่าปี่ ภายหลังซุนกวนมอบหมายให้โลซกเจรจา ขอเกงจิ๋วคืน กวนอูบุกเดี่ยวข้ามฟากไปกังตั๋งเพื่อกินโต๊ะตามคำเชิญโดยที่โลซกและทหารที่ แอบซุ่มรอบ ๆ บริเวณไม่สามารถทำอันตรายได้ ภายหลังซุนกวนเป็นพันธมิตรกับโจโฉนำทัพโจมตีเกงจิ๋ว กวนอูพลาดท่าเสียทีแก่ลิบองและลกซุนสองแม่ทัพแห่งกังตั๋งจน เสียเกงจิ๋ว พยายามตีฝ่ากำลังทหารที่ล้อมเมืองเป๊กเสียเพื่อชิงเกงจิ๋วกลับคืนแต่โดนกล อุบายจับตัวไปได้ ซุนกวนพยายามเกลี้ยกล่อมให้กวนอูยอมจำนนและสวามิภักดิ์แต่ไม่สำเร็จ จึงถูกประหารพร้อมกับกวนเป๋งบุตรบุญธรรมในเดือนสิบสองของปี พ.ศ. 762
ศีรษะของกวนอูถูกซุนกวนส่งไปมอบให้แก่โจโฉที่ฮูโต๋ ซึ่งเป็นกลอุบายที่หมายจะหลอกให้เล่าปี่หลงเชื่อว่าโจโฉเป็นผู้สั่งประหาร กวนอู และนำกำลังทหารไปทำศึกสงครามกับโจโฉแทน แต่โจโฉเท่าทันกลอุบายของซุนกวนจึงจัดงานศพให้แก่กวนอูอย่างสมเกียรติ นำไม้หอมมาต่อเป็น******บใส่ศีรษะกวนอู แต่งเครื่องเซ่นไหว้ตามบรรดาศักดิ์ขุนนางผู้ใหญ่รวมทั้งสั่งการให้ทหารทั้ง หมดแต่งกายขาวไว้ทุกข์ให้แก่กวนอู ยกย่องให้เป็นอ๋องแห่งเกงจิ๋วและจารึกอักษรที่หลุมฝังศพว่า "ที่ฝังศพเจ้าเมืองเกงจิ๋ว"<sup id="cite_ref-.E0.B8.8B.E0.B8.B8.E0.B8.99.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.80.E0.B8.AD.E0.B8.B2.E0.B8.A8.E0.B8.B5.E0.B8.A3.E0.B8.A9.E0.B8.B0.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B9.84.E0.B8.9B.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89_6-0" class="reference">[7]</sup> ศีรษะของกวนอูถูกฝังไว้ ณ ประตูเมืองลกเอี๋ยงหรือลัวหยางทางด้านทิศใต้
[แก้] ลักษณะนิสัย

จากวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ได้บรรยายลักษณะนิสัยของกวนอูว่าเป็นผู้ที่มีนิสัยห้าวหาญ กิริยาท่าทางองอาจน่าเกรงขามแก่ผู้พบเห็น กตัญญูรู้คุณคนและซื่อสัตย์เป็นเลิศ นิสัยรักความยุติธรรม มีคุณธรรมไม่รังแกผู้อ่อนแอกว่าและผู้ไร้ทางสู้ ถือสัตย์ไม่ชอบการกดขี่ข่มเหง หยิ่งทรนงในศักดิ์ศรีและเชื่อมั่นในตนเอง ฝีมือเชิงยุทธ์เก่งกาจเนื่องจากชำนาญตำราพิชัยสงครามและคัมภีร์ชุนชิวแต่ เด็ก<sup id="cite_ref-7" class="reference">[8]</sup> ความองอาจกล้าหาญไม่กลัวตายบวกกับฝีมือในเชิงยุทธ์ของกวนอู ความซื่อสัตย์จงรักภักดีสละแล้วซึ่งชีวิตต่อเล่าปี่รวมทั้งลักษณะที่สมเป็น ชายชาติทหาร ทำให้โจโฉและซุนกวนต้องการตัวกวนอูเป็นอย่างมาก
[แก้] ความสัตย์ซื่อ

เมื่อคราวที่เล่าปี่ทำศึกแพ้โจโฉที่เมืองชีจิ๋วแตกแยกพลัดพรากจากกวนอู และเตียวหุย เล่าปี่หนีไปอยู่กับอ้วนเสี้ยว เตียวหุยแตกไปแย่งชิงเมืองเล็ก ๆ และตั้งซุ่มเป็นกองโจร กวนอูถูกโจโฉวางกลอุบายล้อมจับตัวได้ที่เมืองแห้ฝือ และมอบหมายให้เตียวเลี้ยวมาเจรจาเกลี้ยกล่อม กวนอูขอสัญญาสามข้อจากโจโฉคือ " เราจะขอเป็นข้าพระเจ้าเ******้ยนเต้ประการหนึ่ง เราจะขอปฏิบัติพี่สะใภ้ทั้งสอง แลอย่าให้ผู้ใดเข้าออกกล้ำกรายเข้าถึงประตูที่อยู่ได้ จะขอเอาเบี้ยหวัดของเล่าปี่ซึ่งเคยได้รับพระราชทานนั้น มาให้แก่พี่สะใภ้เราทั้งสองประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งถ้าเรารู้ว่าเล่าปี่อยู่แห่งใดตำบลใด ถึงมาตรว่าเรามิได้ลามหาอุปราชเราก็จะไปหาเล่าปี่ แม้มหาอุปราชจะห้ามเราก็ไม่ฟัง"<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.82.E0.B8.AD.E0.B8.84.E0.B8.B3.E0.B8.A1.E0.B8.B1.E0.B9.88.E0.B8.99.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.8D.E0.B8.8D.E0.B8.B2.E0.B8.AA.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.82.E0.B9.89.E0.B8.AD.E0.B8.88.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89_8-0" class="reference">[9]</sup> โจโฉตกลงตามสัญญาสามข้อจึงได้กวนอูไว้ตามต้องการ
โจโฉนำกวนอูไปถวายตัวต่อพระเจ้าเ******้ยนเต้ พยายามเลี้ยงดูกวนอูอย่างดีเพื่อให้ลืมคุณของเล่าปี่แต่หนหลัง ให้เครื่องเงินเครื่องทองแลแพรอย่างดีแก่แก่กวนอูเพื่อหวังเอาชนะใจ สามวันแต่งโต๊ะไปให้ครั้งหนึ่ง ห้าวันครั้งหนึ่ง จัดหญิงสาวรูปงามสิบคนให้ไปปฏิบัติหวังผูกน้ำใจกวนอูให้หลง แต่กวนอูกลับไม่สนใจต่อทรัพย์สินและหญิงงามที่โจโฉมอบให้ ใจมุ่งหวังแต่เพียงคิดหาทางกลับคืนไปหาเล่าปี่ โจโฉเห็นเสื้อผ้ากวนอูเก่าและขาดจึงมอบเสื้อใหม่ให้ กวนอูจึงนำเสื้อเก่าสวมทับเสื้อใหม่ด้วยเหตุผลที่ว่า "เสื้อเก่านี้ของ เล่าปี่ให้ บัดนี้เล่าปี่จะไปอยู่ที่ใดมิได้แจ้ง ข้าพเจ้าจึงเอาเสื้อผืนนี้ใส่ชั้นนอก หวังจะดูต่างหน้าเล่าปี่ ครั้นจะเอาเสื้อใหม่นั้นใส่ชั้นนอก คนทั้งปวงจะครหานินทาว่าได้ใหม่แล้วลืมเก่า"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.A1.E0.B8.AD.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.AA.E0.B8.B7.E0.B9.89.E0.B8.AD.E0.B8.9C.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B8.A1.E0.B9.88.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.81.E0.B8.81.E0.B9.88.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_9-0" class="reference">[10]</sup>
โจโฉเห็นม้าที่กวนอูขี่ผ่ายผอมเพราะทานน้ำหนักกวนอูไม่ไหวจึงมอบม้าเซ็กเธาว์ของลิโป้ให้ สร้างความดีใจให้กวนอูเป็นอย่างยิ่งจนถึงกับคุกเข่าคำนับโจโฉหลายครั้งจนโจโฉสงสัยถามว่า "เราให้ทองสิ่ง ของแก่ท่านมาเป็นอันมากก็ไม่ยินดี ท่านไม่ว่าชอบใจและมีความยินดีเหมือนเราให้ม้าตัวนี้ เหตุไฉนท่านจึงรักม้าอันเป็นสัตว์เดียรัจฉานมากกว่าทรัพย์สินอีกเล่า"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.A1.E0.B8.AD.E0.B8.9A.E0.B8.A1.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.80.E0.B8.8B.E0.B9.87.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.98.E0.B8.B2.E0.B8.A7.E0.B9.8C.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_10-0" class="reference">[11]</sup> <sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_.E0.B9.80.E0.B8.97.E0.B8.9E.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.81.E0.B8.AB.E0.B9.88.E0.B8.87.E0.B8.84.E0.B8.A7.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.95.E0.B8.A7.E0.B9.8C.E0.B8.8B.E0.B8.B7.E0.B9.88.E0.B8.AD_11-0" class="reference">[12]</sup> กวนอูจึงตอบด้วยเหตุผลว่า " ข้าพเจ้าแจ้งว่าม้าเซ็กเธาว์ตัวนี้มีกำลังมาก เดินทางได้วันละหมื่นเส้น แม้ข้าพเจ้ารู้ข่าวว่าเล่าปี่อยู่ที่ใด ถึงมาตรว่าไกลก็จะไปหาได้โดยเร็ว เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจึงมีความยินดี ขอบคุณมหาอุปราชมากกว่าให้สิ่งของทั้งปวง"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.A1.E0.B8.AD.E0.B8.9A.E0.B8.A1.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.80.E0.B8.8B.E0.B9.87.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.98.E0.B8.B2.E0.B8.A7.E0.B9.8C.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_10-1" class="reference">[11]</sup> <sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_.E0.B9.80.E0.B8.97.E0.B8.9E.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.81.E0.B8.AB.E0.B9.88.E0.B8.87.E0.B8.84.E0.B8.A7.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.95.E0.B8.A7.E0.B9.8C.E0.B8.8B.E0.B8.B7.E0.B9.88.E0.B8.AD_11-1" class="reference">[12]</sup>
[แก้] ความถือคุณธรรม

ภายหลังจากเตียวเลี้ยวเจรจาเกลี้ยกล่อมกวนอูได้สำเร็จ โจโฉสั่งทหารเปิดทางให้กวนอูเข้าเมืองและจัดให้อยู่ร่วมเรือนเดียวกับพี่ สะใภ้ทั้งสองคือนางกำฮูหยินและนางบิฮูหยิน หวังให้กวนอูคิดทำร้ายจะได้แตกน้ำใจจากเล่าปี่ โจโฉจะได้ครอบครองกวนอูไว้เป็นสิทธ์แก่ตัว แต่กวนอูให้พี่สะใภ้ทั้งสองนอนห้องด้านในและนั่งจุดเทียนดูหนังสือรักษาพี่สะใภ้อยู่นอกประตู เป็นการทรมานตนเองจนรุ่งเช้าในระหว่างเดินทางกลับฮูโต๋ เมื่อโจโฉรู้ดังนั้นก็เกรงใจกวนอูด้วยว่า "มีความสัตย์และกตัญญูต่อเล่าปี่"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.AB.E0.B8.A7.E0.B8.B1.E0.B8.87.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B9.81.E0.B8.95.E0.B8.81.E0.B8.99.E0.B9.89.E0.B8.B3.E0.B9.83.E0.B8.88.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_12-0" class="reference">[13]</sup>
[แก้] ความกตัญญูรู้คุณ


กวนอูแทนคุณโจโฉด้วยการเปิดทางให้หลบหนี ในฉบับสามก๊กฉบับละครโทรทัศน์ของจีนแผ่นดินใหญ่ ปี พ.ศ. 2538


ในคราวศึกที่ตำบลแปะแบ๊ อ้วนเสี้ยวนำทัพหมายบุกโจมตียึดครองฮูโต๋ โจโฉจัดทหารสิบห้าหมื่นแยกออกเป็นสามกองเข้ารับมือกับอ้วนเสี้ยว ในการทำศึกโจโฉสูญเสียซงเ******ยน งุยซกและไพร่พลจำนวนมาก ซิหลงเสนอให้เรียกกวนอูออกรบ โจโฉกลัวกวนอูออกรบแล้วจะเป็นการแทนคุณตนเองและจากไปแต่ซิหลงแย้งว่า " ข้าพเจ้าเห็นว่าเล่าปี่ไปอาศัยอ้วนเสี้ยวอยู่ แม้กวนอูฆ่าทหารอ้วนเสี้ยวคนนี้เสียได้ อ้วนเสี้ยวรู้ก็จะฆ่าเล่าปี่ เมื่อเล่าปี่ตายแล้วกวนอูก็จะเป็นสิทธิ์อยู่แก่ท่าน"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.AD.E0.B8.B8.E0.B8.9A.E0.B8.B2.E0.B8.A2.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.86.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.87.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.AB.E0.B8.A5.E0.B8.B5.E0.B8.A2.E0.B8.87.E0.B8.97.E0.B8.AB.E0.B8.B2.E0.B8.A3.E0.B9.80.E0.B8.AD.E0.B8.81.E0.B8.AD.E0.B9.89.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.AA.E0.B8.B5.E0.B9.89.E0.B8.A2.E0.B8.A7_13-0" class="reference">[14]</sup> โจโฉเห็นชอบด้วยความคิดซิหลงกวนอูจึงถูกเรียกตัวออกศึก โจโฉพากวนอูขึ้นไปบนเนินเขาและชี้ให้ดูตัวงันเหลียง กวนอูจึงว่า "งันเหลียงคนนี้หรือ ข้าพเจ้าพอจะสู้ได้ ท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะตัดศีรษะงันเหลียงมาให้ท่านจงได้"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.AD.E0.B8.B8.E0.B8.9A.E0.B8.B2.E0.B8.A2.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.86.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.87.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.AB.E0.B8.A5.E0.B8.B5.E0.B8.A2.E0.B8.87.E0.B8.97.E0.B8.AB.E0.B8.B2.E0.B8.A3.E0.B9.80.E0.B8.AD.E0.B8.81.E0.B8.AD.E0.B9.89.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.AA.E0.B8.B5.E0.B9.89.E0.B8.A2.E0.B8.A7_13-1" class="reference">[14]</sup> และได้ตัดคอบุนทิวและงันเหลียง สองทหารเอกของอ้วนเสี้ยวดั่งคำสัตย์ที่ได้ลั่นวาจาไว้ แม้จะไม่ยอมเป็นข้ารับใช้โจโฉแต่ก็ยอมพลีกายถวายชีวิตในการทำศึกสงครามให้ แก่โจโฉ เป็นชายชาติทหารเต็มตัว ช่วยทำศึกให้แก่โจโฉด้วยความสัตย์ซื่อ กตัญญูรู้คุณเพื่อเป็นการทดแทนคุณโจโฉที่ได้เลี้ยงดูและปูนบำเหน็จรางวัล ต่าง ๆ ให้มากมาย
นับจากนั้นเป็นต้นมา ชื่อเสียงและกิตติศัพท์ฝีมือง้าวในการทำศึกของกวนอูก็เป็นที่เลื่องลือกล่าว ขานและรู้จักกันทั่วทั้งแผ่นดิน ในคราวที่โจโฉนำกำลังบุกลงใต้หวังยึดครองกังตั๋ง จิวยี่แม่ ทัพของซุนกวนวางแผนการลอบฆ่าเล่าปี่โดยเชิญมากินโต๊ะ เล่าปี่หลงเชื่อถ้อยคำจิวยี่พาซื่อพาทหารไปกังตั๋งเพียงแค่ 20 คน นั่งดื่มเหล้ากับจิวยี่จนเมาในค่าย จิวยี่นัดแนะกับทหารไว้เมื่อเห็นตนเองทิ้งจอกเหล้าให้สัญญาณก็ให้ทหารที่ เตรียมซุ่มไว้ออกมาฆ่าเล่าปี่ ระหว่างกินโต๊ะจิวยี่เห็นกวนอูยืนถือกระบี่อยู่ด้านหลังของเล่าปี่จึงถามว่า เป็นใคร เมื่อเล่าปี่ตอบว่า "กวนอูเป็นน้องข้าพเจ้าเอง"<sup id="cite_ref-.E0.B8.88.E0.B8.B4.E0.B8.A7.E0.B8.A2.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.80.E0.B8.8A.E0.B8.B4.E0.B8.8D.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B8.A1.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B8.B4.E0.B8.99.E0.B9.82.E0.B8.95.E0.B9.8A.E0.B8.B0_14-0" class="reference">[15]</sup> จิวยี่ก็ตกใจจนเหงื่อกาฬไหลโทรมกาย เกรงกลัวฝีมือของกวนอูจนล้มเลิกแผนการฆ่าเล่าปี่
ในคราวศึกเซ็กเพ็ก ภายหลังจากขงเบ้งทำพิธีเรียกลมอาคเนย์ให้แก่จิวยี่และลอบหลบหนีด้วยแผนกลยุทธ์หลบหนีจากการถูกปองร้ายของจิวยี่ เดินทางกลับยังแฮเค้าพร้อมกับจูล่ง ขงเบ้งมอบหมายให้จูล่งคุมทหารสามพันไปซุ่มรอที่ตำบลฮัวหลิม ให้เตียวหุยคุมทหารสามพันไปซุ่มรอที่เนินเขาปากทางตำบลโฮโลก๊ก ให้บิต๊กและบิฮองคุมทหารไปดักรออยู่ตามชายทะเลคอยดักจับทหารโจโฉที่หลบหนีมา ให้เล่ากี๋คุมเรือรบไปตั้งอยู่ที่ตำบลฮูเชียงและให้เล่าปี่คุมทหารไปคอยดูแผนการเผาทัพเรือโจโฉของจิวยี่อยู่บนเนินเขา ขงเบ้งจงใจไม่เลือกใช้กวนอูทำให้กวนอูน้อยใจจึงกล่าวแก่ขงเบ้งว่า " ตัวข้าพเจ้านี้มาอยู่กับเล่าปี่ช้านานแล้ว แลเล่าปี่จะทำการสิ่งใดก็ย่อมใช้สอยข้าพเจ้าให้อาสาไปทำการก่อนทุกแห่ง ครั้งนี้ท่านแคลงข้าพเจ้าสิ่งใดหรือ จึงไม่ใช้ไปทำการเหมือนคนทั้งปวง"<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B8.88.E0.B8.B1.E0.B8.94.E0.B8.97.E0.B8.B1.E0.B8.9E.E0.B8.94.E0.B8.B1.E0.B8.81.E0.B8.88.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89_15-0" class="reference">[16]</sup> ขงเบ้งจึงมอบหมายให้กวนอูคุมทหารห้าร้อยไปตั้งสกัดอยู่ทางฮัวหยง แต่ก็เกิดความคลางแคลงกวนอู ด้วยความเป็นคนสัตย์รู้จักคุณคน เกรงกวนอูจะนึกถึงคุณโจโฉที่เคยเอ็นดูทำนุบำรุงมาแต่ก่อนจึงไม่ฆ่าเสียและ ปล่อยให้หลุดรอดไป กวนอูจึงยอมทำทัณฑ์บนแก่ขงเบ้งด้วยศีรษะของตนเองถ้าไปดักรอโจโฉที่เส้นทาง ฮัวหยงแล้วปล่อยให้หลบหนีไปได้
โจโฉแตกทัพไปตามเส้นทางที่ขงเบ้งคาดการณ์ไว้จนถึงฮัวหยง พบกวนอูขี่ม้าถือง้าวคุมทหารออกมายืนสกัดขวางทางไว้ โจโฉเกิดมานะฮึกเฮิมจะต่อสู้แต่เรี่ยวแรงและกำลังของทหารที่ติดตามมานั้น อ่อนแรง เทียหยกจึงกล่าวแก่โจโฉว่า " จะหนีจะสู้นั้นก็ไม่ได้ อันน้ำใจกวนอูเป็นทหารนั้นก็จริง ถ้าเห็นผู้ใดไม่สู้รบแล้วก็มิได้ทำอันตราย ประการหนึ่งเป็นผู้มีความสัตย์ ทั้งรู้จักคุณคนนักด้วย แล้วท่านก็ได้เลี้ยงดูมีคุณไว้ต่อกวนอูเป็นอันมาก แม้ท่านเข้าไปว่ากล่าวโดยดี เห็นกวนอูจะไม่ทำอันตรายท่าน""<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.9B.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.AD.E0.B8.A2.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89_16-0" class="reference">[17]</sup> โจโฉเห็นชอบด้วยจึงว่ากล่าวตักเตือนกวนอูให้ระลึกถึงบุญคุณแต่ครั้งเก่าคราว ที่กวนอูหักด่านถึง 5 ตำบล ฆ่า 6 ขุนพลและทหารเป็นจำนวนมาก ขอให้กวนอูเปิดทางให้หลบหนีไป กวนอูนั้นเป็นคนกตัญญูรู้คุณคน ได้ฟังโจโฉว่ากล่าวก็สงสารนึกถึงคุณโจโฉซึ่งมีมาแต่หนหลัง จึงยอมเปิดทางให้โจโฉหลบหนีไปโดยตนเองเลือกยอมรับโทษประหารตามที่ได้ลั่น วาจาสัตย์และทำทัณฑ์บนไว้แก่ขงเบ้ง
[แก้] ความกล้าหาญ


กวนอูในฉบับสามก๊กฉบับละครโทรทัศน์ของจีนแผ่นดินใหญ่ ปี พ.ศ. 2538


เมื่อคราวเล่าปี่ตั้งตนเป็นใหญ่ในเสฉวนและสถาปนาตนเองเป็นพระเจ้าฮันต๋ง ได้ให้กวนอูไปกินตำแหน่งเจ้าเมืองเกงจิ๋วซึ่งเป็นหัวเมืองเอกของเสฉวน แต่เดิมเกงจิ๋วเป็นของซุนกวน โลซกรับเป็นนายประกันให้เล่าปี่ยืมเกงจิ๋วโดยสัญญาว่าเมื่อได้เสฉวนจะคืนเก งจิ๋วให้ แต่เมื่อเล่าปี่ได้เสฉวนกลับไม่ยอมคืนเกงจิ๋วให้ตามสัญญา ซุนกวนให้จูกัดกิ๋นพี่ ชายขงเบ้งเป็นทูตไปเจรจาขอคืน แต่เล่าปี่ก็แสร้งบิดพลิ้วไม่ยอมคืนแต่จะยกเมืองเตียงสา เมืองเลงเหลงและเมืองฮุยเอี๋ยวให้แทน โดยให้ไปเจรจาขอเกงจิ๋วคืนแก่กวนอูผู้เป็นเจ้าเมือง โลซกจึงวางแผนการชิงเกงจิ๋วคืนด้วยการเชิญกวนอูมากินโต๊ะ ณ ปากน้ำลกเค้า ถ้าเจรจาขอเกงจิ๋วคืนจากกวนอูไม่สำเร็จจะใช้กำลังเข้าแย่งชิงโดยให้กำเหลงและลิบองคุมทหารซุ่มรออยู่รอบด้าน
กวนอูรับคำเชิญของโลซก แต่กวนเป๋งเกรงกวนอูจะได้รับอันตรายหากไปกินโต๊ะตามคำเชิญ กวนอูจึงให้เหตุผลว่า " เหตุทั้งนี้เพราะจูกัดกิ๋นไปบอกซุนกวน โลซกจึงคิดกลอุบายให้เราไปกินโต๊ะแล้วจะได้ทวงเอาเมืองเกงจิ๋วคืนไปไว้เป็น กรรมสิทธิ์ซุนกวน ครั้นเราจะไม่ไปชาวเมืองกังตั๋งจะดูหมิ่นเราว่ากลัว พรุ่งนี้เราจะพาทหารแต่ยี่สิบคนลงเรือเร็วไปกินโต๊ะ จะดูท่วงทีโลซกจะเกรงง้าวที่เราถือหรือไม่"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.A5.E0.B8.8B.E0.B8.81.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.80.E0.B8.8A.E0.B8.B4.E0.B8.8D.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.A1.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B8.B4.E0.B8.99.E0.B9.82.E0.B8.95.E0.B9.8A.E0.B8.B0_17-0" class="reference">[18]</sup> แต่กวนเป๋งเกรงเล่าปี่จะตำหนิถ้าหากปล่อยให้กวนอูไปกังตั๋ง มิใยกวนเป๋งและม้าเลี้ยงจะห้ามปราม กวนอูก็ยืนยันคำเดิมตามที่ได้ลั่นวาจาไว้พร้อมกับกล่าวว่า "เจ้าอย่าวิตกเลย อันบิดานี้ก็มีฝีมือเลื่องลืออยู่ แต่ทหารโจโฉเป็นอันมากนับตั้งแสน บิดากับม้าตัวเดียวก็ยังไม่ต้องเกาฑัณฑ์แลอาวุธทั้ง ปวง ขับม้ารบพุ่งรวดเร็วเป็นหลายกลับ อุปมาเหมือนเข้าดงไม้อ้อแลออกจากพงแขม จะกลัวอะไรแก่ทหารเมืองกังตั๋งเพียงนี้ดังหนูอันหาสง่าไม่ ได้ออกปากว่าจะไปแล้วจะให้เสียวาจาไย"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.A5.E0.B8.8B.E0.B8.81.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.80.E0.B8.8A.E0.B8.B4.E0.B8.8D.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.A1.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B8.B4.E0.B8.99.E0.B9.82.E0.B8.95.E0.B9.8A.E0.B8.B0_17-1" class="reference">[18]</sup>
กวนอูข้ามฟากไปกินโต๊ะตามคำเชิญของโลซกโดยลงเรือเร็ว มีนายท้ายกะลาสีประมาณยี่สิบคนพร้อมธงแดงสำหรับกวนอู แต่งกายโอ่โถงใส่เสื้อแพรสีม่วง โพกแพรสีเขียวปราศจากเกราะป้องกัน มีจิวฉองแบกง้าวนั่งเคียงข้าง มีทหารฝีมือเยี่ยมติดตามมาด้วยประมาณเจ็ดแปดคน บุกเดี่ยวไปยังดินแดนกังตั๋งด้วยความองอาจกล้าหาญมิเกรงกลัวต่อความตายที่ อาจเกิดขึ้นได้ในต่างแดน โลซกเห็นกวนอูแต่งกายมีสง่าน่าเกรงขามก็เกิดความหวาดกลัว เกรงจะเจรจาขอเกงจิ๋วคืนไม่สำเร็จ ครั่นคร้ามกวนอูขนาดเสพย์สุราก็มิอาจเงยหน้าขึ้นดูกวนอู<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.A5.E0.B8.8B.E0.B8.81.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B8.B1.E0.B9.88.E0.B8.99.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.88.E0.B8.99.E0.B9.84.E0.B8.A1.E0.B9.88.E0.B8.81.E0.B8.A5.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.80.E0.B8.87.E0.B8.A2.E0.B8.AB.E0.B8.99.E0.B9.89.E0.B8.B2_18-0" class="reference">[19]</sup> ไม่กล้าเอ่ยปากเจรจาขอเกงจิ๋วคืน รอจนกวนอูใกล้เมาจึงเอ่ยปากขอเกงจิ๋วคืนจากกวนอู
แต่แผนการของโลซกไม่ประสบความสำเร็จ กวนอูบอกปัดไม่ยอมคืนเกงจิ๋วโดยให้ไปเจรจาต่อเล่าปี่ แสร้งทำเป็นเมามายไม่ได้สติและฉวยง้าวจากจิวฉองที่ถือยืนคอยอยู่มาแกว่งไว้ ในมือ อีกมือหนึ่งยึดเอามือโลซกไว้แล้วจูงมือเดินออกมานอกค่ายแล้วกล่าวว่า "ท่านหามากินโต๊ะนี้ก็ขอบใจแล้ว แต่เหตุใดจึงเอาการเมืองเกงจิ๋วมาว่าด้วยเล่า บัดนี้เราก็เมาสุราอยู่ แม้ไม่คิดถึงว่าได้รักกันมาแต่ก่อนก็จะขัดเคืองกันเสีย เราจึงอุตส่าห์ระงับโทสะไว้ เราจะลาท่านไปก่อนต่อวันอื่นเราจะเชิญท่านไปกินโต๊ะที่เมืองเกงจิ๋วบ้าง"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.A5.E0.B8.8B.E0.B8.81.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B8.B1.E0.B9.88.E0.B8.99.E0.B8.84.E0.B8.A3.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.88.E0.B8.99.E0.B9.84.E0.B8.A1.E0.B9.88.E0.B8.81.E0.B8.A5.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.80.E0.B8.87.E0.B8.A2.E0.B8.AB.E0.B8.99.E0.B9.89.E0.B8.B2_18-1" class="reference">[19]</sup> แล้วก็ลงเรือชักใบกลับเกงจิ๋วโดยอาศัยความกล้าหาญที่มีอยู่เต็มเปี่ยมในตัว เอง ทำลายแผนการของโลซกที่จะทวงเอาเกงจิ๋วคืนได้สำเร็จจนกลายเป็นเรื่องเล่าขาน สืบต่อกันมาเป็นเวลาช้านาน
เมื่อคราวกวนอูนำกำลังทหารบุกโจมตียึดเมืองซงหยงและจับตัวอิกิ๋มกลับ ไปเกงจิ๋ว จึงแบ่งกำลังทหารจำนวนหนึ่งไปอยู่ที่ตำบลเกียบแฮซึ่งเป็นทางเข้าของเมือง อ้วยเซียเพื่อยึดครองตามคำสั่งขงเบ้ง แต่กวนอูเสียทีถูกทหารโจหยินยิง ด้วยเกาฑัณฑ์อาบยาพิษที่ไหล่จนตกจากหลังม้า กวนเป๋งเป็นผู้ช่วยเหลือนำกวนอูกลับยังค่าย ลูกเกาฑัณฑ์ที่ไหล่กวนอูนั้นอาบด้วยยาพิษซึมซาบเข้าไปในกระดูกสร้างความเจ็บ ปวดเป็นอย่างมากจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้ กวนเป๋งได้เชิญฮัวโต๋ซึ่งเป็นหมอเอกชาวเมืองเกาจุ๋นมาช่วยรักษาบาดแผลจากพิษเกาฑัณฑ์ให้แก่กวนอู
กวนอูได้รับความเจ็บปวดจากพิษเกาฑัณฑ์ แต่เกรงทหารทั้งหมดจะเสียน้ำใจจึงสู้อุตส่าห์ระงับความเจ็บปวดและแสร้งทำ เป็นปกติไม่มีอาการเจ็บปวดแม้แต่น้อย เรียกม้าเลี้ยงให้มาเล่นหมากรุกเพื่อหวังให้ทหารทั้งหมดมีน้ำใจ ฮัวโต๋มาทำการรักษาอาการบาดเจ็บให้แก่กวนอูและว่า "แผลเกาฑัณฑ์อาบด้วยยาพิษซาบเข้าไปในกระดูก ถ้ามิเร่งรักษานานไปไหล่จะเสีย"<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.96.E0.B8.B9.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.91.E0.B8.B1.E0.B8.93.E0.B8.91.E0.B9.8C_19-0" class="reference">[20]</sup> และให้ทำปลอกรัดกวนอูไหวกับเสาเพื่อป้องกันไม่ให้ไหวตัว แต่กวนอูปฏิเสธและบอกว่า "อย่าพักเอาปลอกรัดเลย ท่านจะทำประการใดก็ตามแต่จะทำเถิด เราจะนิ่งให้ทำ"<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.96.E0.B8.B9.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.91.E0.B8.B1.E0.B8.93.E0.B8.91.E0.B9.8C_19-1" class="reference">[20]</sup> และเอียงไหล่ให้ฮัวโต๋เอามีดเชือดเนื้อร้ายออก ใส่ยาและเอาเข็มเย็บบาดแผลไว้ เมื่อรักษาเสร็จกวนอูจึงว่า "เราหาเจ็บไม่ หายแล้ว"<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.96.E0.B8.B9.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.91.E0.B8.B1.E0.B8.93.E0.B8.91.E0.B9.8C_19-2" class="reference">[20]</sup> และกล่าวสรรเสริญฮัวโต๋ประหนึ่งเป็นเทพดา ฮัวโต๋จึงว่า "แต่ข้าพเจ้ารักษาคนป่วยมานี้ก็มากอยู่แล้ว หาเหมือนท่านไม่ อันท่านนี้มีน้ำใจทนทานต่อความเจ็บไม่สะดุ้งสะเทือนเลยดีนัก"<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.96.E0.B8.B9.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.91.E0.B8.B1.E0.B8.93.E0.B8.91.E0.B9.8C_19-3" class="reference">[20]</sup>
[แก้] ความหยิ่งทรนง

แม้กวนอูจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีความสัตย์ซื่อถือคุณธรรม กตัญญูรู้คุณและมีความกล้าหาญ แต่ถ้าพิจารณาจากวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เรื่องราวชีวิตของกวนอูตั้งแต่เริ่มพบกับเล่าปี่และเตียวหุย จนถึงการจบชีวิตพร้อมกับกวนเป๋งเมื่อคราวเสียเกงจิ๋ว ก็อาจกล่าวได้ว่ากวนอูนั้นเป็นผู้ที่เหมาะสมและคู่ควรแก่การเป็นยอดวีรบุรุษ เป็นผู้กล้าที่กอปรไปด้วยสติปัญญาอันหลักแหลม เป็นยอดขุนพลผู้มีฝีมือล้ำเลิศจนเป็นที่กล่าวขานไปทั่ว สามารถกุมชัยชนะในการต่อสู้ทำศึกสงครามมานับครั้งไม่ถ้วน แต่สุดท้ายกวนอูก็พลาดท่าเสียทีให้แก่ขุนพลผู้เยาว์วัยเช่นลกซุน และต้องแลกเกงจิ๋วกับความผิดพลาดของตนเองด้วยชีวิต
ข้อเสียอันร้ายแรงของกวนอูคือความเย่อหยิ่งทรนงในศักดิ์ศรีและเชื่อมั่น ในตนเองมากจนเกินไป ไม่เชื่อถือผู้ใดนอกจากตนเอง เมื่อคราวที่เล่าปี่ไปเชิญขงเบ้งจากเขาโงลังกั๋งถึงสามครั้งเพื่อให้เป็นที่ ปรึกษาในการทำราชการแผ่นดิน กวนอูไม่ยอมรับฟังคำสั่งของขงเบ้งด้วยเห็นว่าอายุน้อยกว่าตนเอง เตียวหุยและเล่าปี่ รวมทั้งเมื่อเล่าปี่ให้ความเคารพนับถือขงเบ้งประดุจอาจารย์ กวนอูยิ่งเกิดความน้อยใจในตนเองเป็นอย่างยิ่งจึงกล่าวว่า "ขงเบ้งนั้นอายุยี่สิบเจ็ดปีอ่อนกว่าท่านอีก แล้วก็ยังมิได้ปรากฏปัญญาแลความคิดมาก่อน เหตุใดท่านจึงมาคำนับขงเบ้งดังอาจารย์ฉะนี้"<sup id="cite_ref-.E0.B9.81.E0.B8.AE.E0.B8.AB.E0.B8.B1.E0.B8.A7.E0.B8.95.E0.B8.B8.E0.B9.89.E0.B8.99.E0.B8.A3.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B8.AD.E0.B8.B2.E0.B8.AA.E0.B8.B2.E0.B9.84.E0.B8.9B.E0.B8.A3.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_20-0" class="reference">[21]</sup> และด้วยนิสัยที่ไม่ยอมอ่อนต่อผู้อื่น กวนอูจึงถูกขงเบ้งดัดนิสัยในคราวศึกทุ่งพกบ๋องด้วยการขอกระบี่และอาญาสิทธิ์ของเล่าปี่ไว้ในครอบครองเพื่อสั่งการแก่กวนอู
ขงเบ้งมอบหมายให้กวนอูคุมทหารพันนายไปซุ่มรอคอย ณ เขาอีสัน ให้เตียวหุยคุมทหารพันนายไปซุ่มรอคอย ณ ป่าอันหลิม ให้จูล่งคุมทหารยกไปเป็นกองหน้าและให้เล่าปี่คุมกำลังทหารไปเป็นกองหนุนจู ล่ง กวนอูจึงกล่าวแก่ขงเบ้งว่า "ท่านจัดแจงเราทั้งปวงให้ยกไปทำการ ทั้งนี้ก็เห็นชอบอยู่แล้ว แลตัวท่านนั้นจะทำเป็นประการใดเล่า"<sup id="cite_ref-.E0.B9.81.E0.B8.AE.E0.B8.AB.E0.B8.B1.E0.B8.A7.E0.B8.95.E0.B8.B8.E0.B9.89.E0.B8.99.E0.B8.A3.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B8.AD.E0.B8.B2.E0.B8.AA.E0.B8.B2.E0.B9.84.E0.B8.9B.E0.B8.A3.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_20-1" class="reference">[21]</sup> แต่เมื่อแผนการเผาทัพแฮหัวตุ้นของ ขงเบ้งประสบความสำเร็จ กองทัพของแฮหัวตุ้นสูญเสียไพร่พลเป็นจำนวนมากที่ทุ่งพกบ๋อง ทำให้กวนอูยอมรับในสติปัญญาของขงเบ้งและยอมเชื่อฟังคำสั่งของขงเบ้งมาโดย ตลอด
ภายหลังเล่าปี่ตั้งตนเองเป็นใหญ่ในเสฉวน สถาปนาตนเองเป็นพระเจ้าฮันต๋ง ได้มอบหมายให้บิสีถือตรามาแต่งตั้งให้กวนอูเป็นทหารเสือที่เอกของเล่าปี่ โดยเหล่าทหารเสือประกอบไปด้วย กวนอู เตียวหุย จูล่ง ม้าเฉียวและฮองตง เมื่อกวนอูได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่า " เตียวหุยก็เป็นน้องของเรา จูล่งเล่าก็ได้ติดตามพี่เรามาช้านานแล้ว ก็เหมือนหนึ่งเป็นน้องของเรา ฝ่ายม้าเฉียวเล่าก็เป็นชาติเชื้อตระกูลอยู่ แต่ฮองตงคนนี้เป็นแต่เชื้อพลทหารชาติต่ำ เป็นคนแก่ชราหาควรจะตั้งให้เสมอเราด้วยไม่ ซึ่งมีตรามาดังนี้หายังหายอมไม่ก่อน"<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B9.84.E0.B8.9B.E0.B8.95.E0.B8.B5.E0.B9.80.E0.B8.A1.E0.B8.B7.E0.B8.AD.E0.B8.87.E0.B8.AD.E0.B9.89.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.8B.E0.B8.B5.E0.B8.A2_21-0" class="reference">[22]</sup>
ก่อนที่กวนอูจะเสียเกงจิ๋วและพ่ายแพ้จนถูกประหารชีวิต ซุนกวนได้ส่งจูกัดกิ๋นเป็นเถ้าแก่มาเจรจาสู่ขอบุตรสาวของกวนอูเพื่อแต่งงาน กับบุตรชายของซุนกวน แต่กวนอูปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่าบุคคลผู้สืบทอดแซ่ซุนมาสามชั่วอายุคนนั้น ถึงแม้จะยิ่งใหญ่ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่ด้วยตนเองจึงไม่นิยมและนับถือซุนกวน ถือคติตีราคาค่าของตนเองยิ่งใหญ่กว่าซุนกวนด้วยถ้อยคำปฏิเสธการสู่ขอว่า " บุตรของเรานี้ชาติเชื้อเหล่าเสือ ไม่สมควรจะให้แก่สุนัข ท่านว่ามาดังนี้ ถ้าเรามิคิดเห็นแก่หน้าขงเบ้งน้องของท่าน เราก็จะฆ่าท่านเสีย อย่าว่าไปเลย"<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B8.8B.E0.B8.B8.E0.B8.99.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.84.E0.B8.B4.E0.B8.94.E0.B8.88.E0.B8.B0.E0.B8.A3.E0.B8.A7.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B8.A3.E0.B8.9A.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_22-0" class="reference">[23]</sup> <sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_.E0.B9.80.E0.B8.97.E0.B8.9E.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B9.81.E0.B8.AB.E0.B9.88.E0.B8.87.E0.B8.84.E0.B8.A7.E0.B8.B2.E0.B8.A1.E0.B8.AA.E0.B8.B1.E0.B8.95.E0.B8.A2.E0.B9.8C.E0.B8.8B.E0.B8.B7.E0.B9.88.E0.B8.AD_4-1" class="reference">[5]</sup> โดยที่กวนอูไม่ทันยั้งคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเล่าปี่และซุนกวน ซึ่งเล่าปี่มีฐานะเป็นราชบุตรเขยของแซ่ซุน อีกทั้งการปฏิเสธซุนกวนแบบไม่มีเยื่อใยของกวนอู กลายเป็นการสร้างชนวนให้ซุนกวนเป็นพันธมิตรกับโจโฉ ทำลายยุทธศาสตร์สามก๊กของขงเบ้งจนเป็นเหตุให้กวนอูพ่ายแพ้และเสียชีวิต
และเมื่อกวนอูได้รับคำสั่งจากเล่าปี่ให้คอยรักษาเมืองเกงจิ๋ว ซึ่งเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญในการทำศึกสงคราม แต่ด้วยความหยิ่งทรนงและเชื่อมั่นในฝีมือตนเอง กวนอูก็มิได้ใส่ใจปฏิบัติตามคำสั่งของขงเบ้งที่กล่าวว่า "ท่านจะอยู่ภาย หลังนั้น จงจัดแจงระมัดระวังตัวข้างฝ่ายเหนือคอยสู้โจโฉให้ได้ ฝ่ายใต้นั้นท่านจงทำใจดีประนอมด้วยซุนกวนโดยปรกติ เมืองเกงจิ๋วจึงจะมีความสุข"<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B9.83.E0.B8.AB.E0.B9.89.E0.B9.84.E0.B8.9B.E0.B9.80.E0.B8.8A.E0.B8.B4.E0.B8.8D.E0.B8.82.E0.B8.87.E0.B9.80.E0.B8.9A.E0.B9.89.E0.B8.87.E0.B8.A1.E0.B8.B2.E0.B8.88.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B9.80.E0.B8.A1.E0.B8.B7.E0.B8.AD.E0.B8.87.E0.B9.80.E0.B8.81.E0.B8.87.E0.B8.88.E0.B8.B4.E0.B9.8B.E0.B8.A7_23-0" class="reference">[24]</sup> จึงเป็นเหตุเสียเกงจิ๋วให้แก่ซุนกวนและทำให้ตนเองต้องเสียชีวิต
[แก้] ครอบครัว

จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์จีนระบุว่า กวนอูมีบุตรจำนวน 4 คนได้แก่กวนเป๋ง กวนหิน กวนสกและ บุตรสาว โดยสันนิษฐานว่ากวนหิน กวนสกและบุตรสาวนั้น เป็นบุตรของกวนอูซึ่งเกิดจากภรรยาที่เล่าปี่เป็นผู้สู่ขอให้เมื่อคราวกวนอู ครองเมืองเกงจิ๋ว โดยหลักฐานทางประวัติศาสตร์จีนไม่ปรากฏชื่อของบุตรสาวและภรรยาของกวนอู<sup id="cite_ref-.E0.B9.82.E0.B8.88.E0.B9.82.E0.B8.89.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B8.8B.E0.B8.B8.E0.B8.99.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.84.E0.B8.B4.E0.B8.94.E0.B8.88.E0.B8.B0.E0.B8.A3.E0.B8.A7.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B8.A3.E0.B8.9A.E0.B8.81.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_22-1" class="reference">[23]</sup> กวนหินเป็นบุตรชายคนโต ปรากฏตัวในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กภายหลังจากกวนอูและเตียว หุยเสียชีวิต แต่เดิมอยู่เมืองเกงจิ๋วร่วมกับกวนอู หลังจากกวนอูเสียชีวิตได้ติดตามเล่าปี่ออกทำศึกกับซุนกวนมาโดยตลอด กวนสกซึ่งเป็นบุตรชายคนรอง ปรากฏตัวครั้งแรกเมื่อคราวช่วยขงเบ้งรบกับเบ้งเฮ็ก และบุตรสาวของกวนอู ปรากฏตัวครั้งแรกเมื่อคราวซุนกวนส่งจูกัดกิ๋นไปเป็นเถ้าแก่สู่ขอให้แก่บุตร ชายของตน สำหรับกวนเป๋งเป็นบุตรบุญธรรม แต่เดิมเป็นบุตรชายของกวนเต๋ง ได้พบกับกวนอูเมื่อคราวที่กวนอูและซุนเขียนนำกำลังทหารยี่สิบคนไปทางทิศเหนือใกล้กับเมืองกิจิ๋วเพื่อพบเล่าปี่
กวนอูได้ไปขอพักอาศัยในบ้านป่าแห่งหนึ่ง กวนเต๋งผู้เป็นเจ้าของบ้านได้ยินกิตติศัพท์และชื่อเสียงของกวนอูมานานจึงว่า " ท่านกับเราเป็นแซ่เดียวกัน แต่ก่อนนั้นเราก็ได้ยินลืออยู่ว่าท่านมีฝีมือกล้าหาญ ประกอบทั้งความสัตย์ซื่อ ซึ่งได้พบท่านนี้เป็นบุญของเรา"<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B8.9E.E0.B8.9A.E0.B8.88.E0.B8.B9.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.87_24-0" class="reference">[25]</sup> และนำกวนเป๋งและกวนเหล็งมา คำนับกวนอู โดยมอบกวนเป๋งบุตรชายคนเล็กให้เป็นบุตรบุญธรรมของกวนอูเมื่ออายุได้ 15 ปี โดยเล่าปี่เห็นเหมาะสมด้วยว่าขณะนั้นกวนอูยังไม่มีบุตรสืบสกุล<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88.E0.B8.9E.E0.B8.9A.E0.B8.88.E0.B8.B9.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.87_24-1" class="reference">[25]</sup> หลังจากกวนเป๋งเป็นบุตรบุญธรรมของกวนอู ได้ติดตามเคียงข้างกวนอู ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ช่วยทำศึกตลอดเวลา เมื่อคราวที่กวนอูถูกจับได้ที่เขาเจาสัน กวนเป๋งวิ่งเข้าไปหาหมายจะช่วยเหลือกวนอู แต่ถูกจูเ******ยนคุมทหารเข้าล้อมจับตัวได้ก่อนถูกประหารชีวิตพร้อมกับกวนอู
[แก้] อาวุธ


ง้าวมังกรเขียวในฉบับสามก๊กฉบับละครโทรทัศน์


กวนอูมีอาวุธประจำกายคือง้าวรูปจันทร์เสี้ยว สร้างขึ้นเมื่อคราวเล่าปี่ กวนอูและเตียวหุยออกเกลี้ยกล่อมราษฎร รวบรวมกำลังไพร่พลจัดตั้งกองทัพออกต่อสู้กับโจรโพกผ้าเหลือง ได้มีพ่อค้าม้าชื่อเตียวสิเผงและเล่าสงได้ร่วมบริจาคม้าจำนวนห้าสิบ เงินห้าร้อยตำลึงและเหล็กร้อยหาบสำหรับสร้างเป็นอาวุธจำนวนมาก<sup id="cite_ref-.E0.B9.80.E0.B8.A3.E0.B8.B4.E0.B9.88.E0.B8.A1.E0.B8.81.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.A7.E0.B8.96.E0.B8.B6.E0.B8.87.E0.B9.80.E0.B8.A5.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9B.E0.B8.B5.E0.B9.88_.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_.E0.B9.80.E0.B8.95.E0.B8.B5.E0.B8.A2.E0.B8.A7.E0.B8.AB.E0.B8.B8.E0.B8.A2_25-0" class="reference">[26]</sup> เล่าปี่ให้ช่างตีเหล็กเป็นกระบี่คู่แบบโบราณ เตียวหุยให้ช่างตีเหล็กเป็นทวนรูปร่างลักษณะคล้ายงู
สำหรับกวนอูให้ช่างตีเหล็กเป็นง้าวขนาดใหญ่รูปจันทร์เสี้ยว ประดับลวดลายมังกรขนาดความยาว 11 ศอกหรือประมาณ 3.63 เมตร หนัก 82 ชั่งหรือประมาณ 65.6 กิโลกรัม มีชื่อเรียกเฉพาะว่า ชิงหลงเหยี่ยนเยฺว่เตา (จีนตัวเต็ม: 青龍偃月刀; พินอิน: qīnglóng yǎnyuèdāo) หรือง้าวมังกรเขียว (บ้างเรียกง้าวมังกรจันทร์ฉงาย) <sup id="cite_ref-26" class="reference">[27]</sup> ตลอดระยะเวลาในการตรากตรำทำศึกสงครามร่วมกับเล่าปี่และเตียวหุย กวนอูใช้ง้าวมังกรเขียวเป็นอาวุธประจำกายตลอดเวลาจนกระทั่งเสียชีวิต
เมื่อคราวโจโฉทำศึกกับตั๋งโต๊ะ กวนอูใช้ง้าวมังกรเขียวตัดคอฮัวหยงมา ให้โจโฉที่หน้าค่ายด้วยความรวดเร็ว โดยที่ยังไม่จบเพลงรบและเหล้าที่โจโฉอุ่นมอบให้แก่กวนอูยังคงอุ่น ๆ สังหารงันเหลียงและบุนทิว สองทหารเอกของอ้วนเสี้ยวในคราวศึกตำบลแปะแบ๊ด้วยง้าวมังกรเขียวในเพลงเดียวเช่นกัน<sup id="cite_ref-27" class="reference">[28]</sup> ตลอดระยะเวลาการทำศึกกวนอูไม่เคยห่างจากง้าวมังกรเขียว เมื่อเล่าปี่ให้กวนอูไปกินตำแหน่งเจ้าเมืองเกงจิ๋วร่วมกับกวนเป๋งและจิวฉอง โดยจิวฉองรับหน้าที่ดูแลรักษาง้าวมังกรเขียวและถือแทนกวนอู เมื่อซุนกวนให้โลซกทางเกงจิ๋วคืนจากเล่าปี่ โลซกได้เชิญกวนอูไปกินโต๊ะที่ค่าย ณ ปากน้ำลกเค้า จิวฉองก็คอยติดตามถือง้าวมังกรเขียวเคียงข้างกวนอูตลอด
เมื่อคราวที่กวนอูพลาดท่าเสียทีลิบองและลกซุนจนถูกล้อมอยู่ที่เมืองเป๊ก เสีย ก่อนจะนำกำลังทหารจำนวนร้อยคนหักตีฝ่าออกมาจนถูกจับตัวได้พร้อมกับกวนเป๋ง และถูกประหารชีวิตในภายหลัง ง้าวของกวนอูถูกพัวเจี้ยงยึดเอาไปใช้ แต่กวนหินบุตรชายของกวนอูเป็นผู้สังหารพัวเจี้ยงและนำง้าวของกวนอูกลับคืนมา<sup id="cite_ref-.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AB.E0.B8.B4.E0.B8.99.E0.B8.86.E0.B9.88.E0.B8.B2.E0.B8.9E.E0.B8.B1.E0.B8.A7.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B8.B5.E0.B9.89.E0.B8.A2.E0.B8.87.E0.B8.8A.E0.B8.B4.E0.B8.87.E0.B8.87.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B8.A7.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9.E0.B8.81.E0.B8.A5.E0.B8.B1.E0.B8.9A.E0.B8.84.E0.B8.B7.E0.B8.99_28-0" class="reference">[29]</sup>
[แก้] ความเคารพนับถือ


เทพเจ้ากวนอู เทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ


แต่เดิมจีนโบราณให้ความเคารพนับถืองักฮุยเป็น เทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ สืบต่อกันมาเป็นเวลานานในฐานะเป็นผู้มีความจงรักภักดีต่อชาติ ด้วยคุณธรรมความดีของงักฮุยส่งผลให้ได้รับการยกย่องเป็นเทพเจ้าแห่งความรัก ชาติและความจงรักภักดีเป็นที่กล่าวขานกันมาเป็นเวลานาน<sup id="cite_ref-29" class="reference">[30]</sup> แต่ปัจจุบันเทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อได้เปลี่ยนมาเป็นกวนอูแทนในหลังยุคสาม ก๊กมานับพันปี กวนอูเป็นเทพเจ้าที่ชาวจีนและคนไทยเชื้อสายจีนให้ความเคารพบูชาและศรัทธา เลื่อมใสเป็นอย่างมาก กวนอูเปรียบเสมือนเทพเจ้าที่ชาวจีนให้ความเคารพกราบไหว้บูชาในฐานะที่เป็น เทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ
ไม่เพียงแต่ยกย่องให้กวนอูเป็นเทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่ออย่างเดียวเท่านั้น หากแต่กวนอูได้รับสมญานามให้เป็นถึง จงอี้เสินอู่กวนเสิ้งต้าตี้ (จีนตัวเต็ม: 忠義神武關聖大帝; พินอิน: Zhōngyì Shénwǔ Guān Shèngdàdì) <sup id="cite_ref-30" class="reference">[31]</sup> ซึ่งมีความหมายคือมหาเทพกวนผู้ยิ่งใหญ่แห่งความจงรักภักดี คุณธรรมและความกล้าหาญ<sup id="cite_ref-31" class="reference">[32]</sup> โดยพระเจ้าเฉียนหลงแห่งราชวงศ์ชิงเป็น ผู้แต่งตั้งเมื่อ พ.ศ. 2187 เพื่อเป็นการสร้างจิตสำนึกเรื่องความสัตย์ซื่อและจงรักภักดีเพื่อเป็นต้นแบบ ให้แก่ราษฎรซึ่งคนจีนถือความสัตย์เป็นใหญ่ร่วมกับความกตัญญูรู้คุณคน ทำให้กวนอูกลายเป็นที่รู้จักไปทั่วและได้รับการยกย่องให้เป็นเทพเจ้าแห่ง ความซื่อสัตย์สืบต่อมาเป็นเวลานาน<sup id="cite_ref-32" class="reference">[33]</sup> และได้รับการเคารพในฐานะเทพอุปถัมภ์และเทพผู้ปกป้องคุ้มครองของตำรวจ นักการเมืองและผู้นำทางด้านเศรษฐกิจ<sup id="cite_ref-33" class="reference">[34]</sup>
จากบันทึกทางประวัติศาสตร์ของจีนโบราณ กวนอูอาจมีชีวิตก่อนงักฮุยเป็นเวลาเกือบพันปี กล่าวคือกวนอูเป็นบุคคลสำคัญในสมัยยุคสามก๊ก (พ.ศ. 763 - พ.ศ. 823) แต่งักฮุยมีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์ซ่ง (พ.ศ. 1503 - พ.ศ. 1822) <sup id="cite_ref-34" class="reference">[35]</sup> กวนอูและงักฮุยเป็นวีรบุรุษที่เป็นที่กล่าวขานกันสืบต่อกันมาเป็นเวลานานในเรื่องของความสัตย์ซื่อและจงรักภักดี ในประเทศไทยชื่อ เสียงและกิตติศัพท์ความสัตย์ซื่อ กตัญญูรู้คุณคนของกวนอูอาจจะเป็นที่กล่าวขานและรู้จักกันมากกว่างักฮุย เนื่องจากกวนอูเป็นตัวละครสำคัญในสามก๊กซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นเทพบู๊ (จีน: 武圣) และมีสถานะเทียบกับเทพบุ๋น (จีน: 文圣) คือขงจื๊อ
ในอดีตบรรพบุรุษของชนเผ่าแมนจู (จีน: 满族) คือพวกเผ่าหนี่ว์เจิน (จีน: 女真族) หรือจิน (พ.ศ. 1658 - พ.ศ. 1777) แมนจูเป็นชนเผ่าที่เรืองอำนาจขึ้นมาในยุคสมัยเดียวกับราชวงศ์ซ่งใต้ ภายหลังจากราชวงศ์ซ่งล่มสลายลงจนถึงราชวงศ์หยวนและราชวงศ์หมิง จนกระทั่งราชวงศ์ชิงที่ก่อตั้งขึ้นโดยชาวแมนจู แม้กาลเวลาจะล่วงเลยผ่านมานานหลายร้อยปี แต่การที่ชาวจีนให้ความเคารพนับถืองักฮุยในฐานะวีรบุรุษต่อต้านเผ่าแมนจู หรือเผ่าจินก็ยังคงอยู่ไม่เสื่อมคลาย ซึ่งการให้การยกย่องและเคารพนับถืองักฮุยนั้น ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับราษฎรทั่วไป แต่ในสายตาของขุนนางบู๊และบุ๋นภายในราชสำนักชิง การให้ความเคารพนับถือบูชางักฮุยในฐานะวีรบุรุษต้านชนเผ่าจินเป็นการเปรียบ ได้กับการให้ความเคารพนับถือบูชาผู้ที่ต่อต้านราชวงศ์ชิงนั่นเอง ดังนั้นราชสำนักชิงจึงวางกลอุบายยกย่องกวนอูให้เป็นอีกหนึ่งวีรบุรุษใน ประวัติศาสตร์จีน เพื่อให้กวนอูกลายเป็นที่ศรัทธาเคารพบูชาของสามัญชนทั่วไปในฐานะเทพเจ้าผู้ มีความสัตย์ซื่อ เพื่อเป็นการลดกระแสการเคารพนับถือและเชิดชูงักฮุยให้เบาบางลง<sup id="cite_ref-35" class="reference">[36]</sup>
[แก้] เทพเจ้ากวนอู

กวนอูเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติของการเป็นผู้นำที่มีจริยธรรมในด้านความสัตย์ ซื่อและความกล้าหาญ ได้รับการยกย่องสรรเสริญเป็นอย่างมากจากผู้ปกครองในหลายดินแดนว่าเป็นบุคคล ดีเด่นในประวัติศาสตร์และกลายมาเป็นเทพเจ้าที่ได้รับการเคารพบูชากราบไหว้ กวนอูได้รับเกียรติอย่างสูงสุดคือได้รับการยกย่องให้เทียบเท่ากับขงจื๊อ คือได้รับการขนานนามว่า "เป็นนักบุญพฤติธรรม" และ "เทพเจ้าแห่งสงคราม"<sup id="cite_ref-36" class="reference">[37]</sup> ภายหลังจากกวนอูเสียชีวิต มีข่าวลือว่าศีรษะของกวนอูถูกฝังอยู่ทางตอนใต้ของเมืองลกเอี๋ยง ผู้คนที่ทราบข่าวและศรัทธาในตัวกวนอูจึงไปสร้างวัดเทพเจ้ากวนอูและวัดกวน หลินในเมืองลกเอี๋ยง เพื่อเป็นการสักการบูชากราบไหว้ในคุณความดีทั้งสี่ของกวนอูคือ "สัตย์ซื่อถือคุณธรรม กตัญญูรู้คุณและความกล้าหาญ"
ในการแสดงอุปรากรจีน หน้ากากกวนอูที่ใช้แสดงจะเป็นสีแดงล้วน มีความหมายถึงความสัตย์ซื่อและความกล้าหาญ รูปนัยน์ตาเรียวเล็กและวาดรูปคิ้วเหมือนหนอนไหม 2 ตัววางพาดลงมา และเนื่องจากเป็นที่รู้จักกันว่ากวนอูมีหนวดเครายาวมากจึงเรียกขานนามกวนอู ว่า "ขุนนางเคราเขียว" และเพื่อเป็นการแสดงความเคารพนับถือกวนอู ในการแสดงอุปรากรจีนจึงไม่เลียนแบบลักษณะของกวนอูให้เหมือนทุกอย่าง หากแต่หน้ากากกวนอูจะเติมเพียงจุดดำลงบนหน้ากากด้วยหนึ่งจุด ซึ่งเป็นการแต้มจุดดำด้วยความตั้งใจของผู้แสดง<sup id="cite_ref-.E0.B8.95.E0.B8.B3.E0.B8.99.E0.B8.B2.E0.B8.99.E0.B9.80.E0.B8.97.E0.B8.9E.E0.B9.80.E0.B8.88.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_37-0" class="reference">[38]</sup>
[แก้] ศาลเจ้ากวนอู


ศาลเจ้ากวนอูในเมืองลัวหยาง ประเทศจีน


ปัจจุบันมีวัดและศาลเจ้าของกวนอูจำนวนมากทั้งในประเทศจีน ประเทศไทยและต่างประเทศ ทำให้กวนอูกลายเป็นหนึ่งในเทพเจ้าที่มีวัดและศาลเจ้ามากที่สุด ในเมืองปักกิ่งสมัยราชวงศ์ชิง ในประเทศจีนเคยมีศาลเจ้ากวนอูถึง 116 แห่ง และมีศาลเจ้ากวนอูที่ประเทศไต้หวันถึง 500 แห่ง<sup id="cite_ref-38" class="reference">[39]</sup> นอกจากนี้กวนอูยังเป็นเทพพิทักษ์ในด้านการค้าขายเช่น การจำนอง, ช่างทอง, ผ้าไหมและผ้าต่วน
ในประเทศจีนศาลเจ้ากวนอูตั้งอยู่ที่ลัวหยาง ปัจจุบันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของจีน ภายในศาลเจ้าประกอบไปด้วยตำหนักสามตำหนัก ตำหนักหลักของศาลเจ้ากวนอูตั้งอยู่ภายใน ระยะทางผ่านจากประตูใหญ่เข้าไปประมาณ 50 เมตร มีสิงโตหินจำนวน 104 ตัวเรียงรายสองข้างทาง ที่บริเวณตำหนักใหญ่ (จีน: 大殿) มีรูปปั้นกวนอูขนาดใหญ่เพื่อให้ผู้คนที่เคารพนับถือสักการบูชา ตำหนักที่สอง (จีน: 二殿) หันหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของลัวหยาง
ซึ่งตามแผนที่ประเทศ จีนในปัจจุบัน ตำแหน่งของเมืองกังตั๋งนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ภายในตำหนักมีรูปปั้นกวนอูในชุดเกราะพร้อมทำการศึกสงคราม รูปปั้นกวนอูภายในตำหนักที่สองหันใบหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ด้วยลักษณะ ใบหน้าถ*********ทึง ดุดัน ดวงตาเบิกกว้างอย่างโกรธแค้น ซึ่งการจ้องมองไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของกวนอู เป็นการแสดงออกถึงความโกรธแค้นของกวนอูที่มีต่อซุนกวนในการถูกสั่งประหาร ชีวิต<sup id="cite_ref-39" class="reference">[40]</sup> ภายในตำหนักที่สามมีรูปปั้นกวนอูจำนวนสององค์ โดยรูปปั้นทางด้านซ้ายมือเป็นรูปปั้นกวนอูในลักษณะของการอ่านคัมภีร์หลี่ ซื่อชุนชิว ทางด้านขวามือเป็นรูปปั้นกวนอูในอิริยาบถพักผ่อน และทางด้านหลังของตำหนักที่สาม เป็นหลุมฝังศพขนาดใหญ่ที่เชื่อกันว่าเป็นสถานที่ที่โจโฉฝังศีรษะของกวนอู อย่างสมเกียรติในฐานะเจ้าเมืองเกงจิ๋ว
ในประเทศไทยศาลเจ้ากวนอูที่เป็นที่รู้จักของชาวจีนและคนไทยเชื้อสายจีนมากที่สุดตั้งอยู่ที่บริเวณตลาดเก่าเยาวราช สร้างขึ้นโดยพระยาอาชาชาติ (เจ้าพระยาคลัง) หรือเฉินอี้ซาน เพื่อสำหรับให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวจีนและคนไทยเชื้อสายจีนในสมัย นั้น ภายในศาลเจ้ากวนอูทางด้านขวามือมีระฆังทองเหลืองใบใหญ่ตั้งอยู่ ที่ผิวระฆังมีอักษรจารึกระบุสร้างขึ้นในสมัยฮ่องเต้เต๋อจงในยุคสมัยราชวงศ์ชิง ซึ่งตรงกับปี พ.ศ. 2435 จึงสันนิษฐานได้ว่าศาลเจ้ากวนอูสร้างขึ้นในระหว่างปีดังกล่าว<sup id="cite_ref-40" class="reference">[41]</sup>
[แก้] กวนอูในลัทธิเต๋า

กวนอูได้รับการยกย่องให้เป็น จักรพรรดิเทพกวน (จีนตัวเต็ม: 關聖帝君) และเป็นเทพพิทักษ์ตามความเชื่อของลัทธิเต๋า การบูชากวนอูเริ่มต้นในราชวงศ์ซ่ง ตามตำนานเล่าว่าในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1220 ทะเลสาบน้ำเค็มซึ่งในปัจจุบันคือเซี่ยโจว (จีน: 解州鎮) เริ่มที่จะผลิตเกลือไม่ได้ จักรพรรดิฮุยจงจึงทรงมีรับสั่งให้นักพรตจางจี้เซียน (จีน: 張繼先) ตรวจหาสาเหตุ ซึ่งได้ทรงรับรายงานว่าเป็นฝีมือของชือโหยว (จีน: 蚩尤) เทพแห่งสงคราม นักพรตจึงอัญเชิญกวนอูเข้ามาต่อสู้จนเอาชนะชือโหยวและสามารถผลิตเกลือได้ดัง เดิม พระจักรพรรดิจึงทรงพระราชทานนามให้กวนอูว่า ผู้เป็นอมตะแห่งฉงหนิง (จีน: 崇寧真君) และยกกวนอูให้เป็นเทพในเวลาต่อมา
ช่วงต้นราชวงศ์หมิง นักพรตจางเจิ้งฉาง (จีน: 張正常) บันทึกในหนังสือของตนเองในชื่อ ฮั่นเทียนซือซื่อเจีย (จีน: 漢天師世家) เพื่อเป็นการยืนยันตำนานนี้ ทุกวันนี้กวนอูได้รับการนับถือมากในลัทธิเต๋า หลายวัดเต๋าอุทิศเพื่อกวนอูโดยเฉพาะวัดจักรพรรดิกวนในเซี่ยโจวที่ได้รับ อิทธิพลเต๋าอย่างมาก ทุกวันที่ 24 เดือน 6 ตามหลักจันทรคติ ซึ่งตรงกับวันเกิดของกวนอู จะมีขบวนแห่เฉลิมฉลองแด่กวนอูอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติ
[แก้] กวนอูในพุทธศาสนา

ตามแนวคิดของชาวพุทธในจีน กวนอูได้รับการยกย่องให้เป็น พระสังฆารามโพธิสัตว์ (จีนตัวเต็ม: 伽藍菩薩: แคนำผู่สัก) หมายถึงผู้พิทักษ์ธรรมของชาวพุทธ โดยคำว่า สังฆาราม ในภาษาสันสกฤตหมายถึงสวนชุมชนและหมายถึงวัด ดังนั้น พระสังฆาราม จึงหมายถึงผู้พิทักษ์พระรัตนตรัยนั่น เอง ดังนั้นกวนอูจึงเป็นตัวแทนของเทพผู้พิทักษ์ โดยวัดและสวนที่ตั้งรูปปั้นกวนอูนั้น รูปปั้นของกวนอูมักจะถูกวางไว้ ณ ส่วนไกลด้านซ้ายของพระอุโบสถ คู่กับ พระสกันทโพธิสัตว์ (จีนตัวเต็ม: 韋馱菩薩: อุ่ยท้อผู่สัก)
ตามตำนานชาวพุทธ ในปี พ.ศ. 1135 กวนอูได้ประกาศตนเป็นพุทธมามกะต่อหน้าจื้ออี่ (จีน: 智顗) ผู้ก่อตั้งนิกายสัทธรรมปุณฑริก ว่ากันว่าขณะนั้นจื้ออี่นั่งสมาธิอยู่ที่เขายฺวี่เฉฺวียน (จีน: 玉泉山) และตื่นจากสมาธิเพราะการปรากฏตัวของกวนอู กวนอูขอให้จื้ออี่สอนหลักธรรมให้ตนแล้วปวารณาตนขอรับศีลห้า จึงกลายเป็นที่กล่าวขานกันว่ากวนอูปวารณาตนเป็นผู้พิทักษ์พุทธศาสนาและเป็นผู้ช่วยเหลือจื้ออี่ก่อตั้งวัดยฺวี่เฉฺวียน (จีน: 玉泉寺) จนปรากฏตราบจนทุกวันนี้
ในวรรณกรรมสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ได้บรรยายไว้ว่าภายหลังจากที่กวนอูเสียชีวิตได้กลายเป็นอสุรกายที่เต็มไป ด้วยความพยาบาทลิบองอยู่ในภูเขา และได้ไปปรากฏร่างต่อหลวงจีนเภาเจ๋ง (จีน: 普淨) บนยอดเขายฺวี่เฉฺวียน เพื่อเรียกร้องให้นำศีรษะตนเองกลับคืนมา จากการเทศนาของหลวงจีนเภาเจ๋งที่กล่าวว่า " กงเกวียนกำเกวียน ตัวฆ่าเขาเขาฆ่าตัว เมื่อท่านฆ่างันเหลียง บุนทิวแลนายด่านห้าตำบลเสีย ใครมาทวงศีรษะแก่ท่านบ้าง ครั้งนี้ท่านเสียทีแก่ข้าศึกถึงแก่ความตายแล้ว ท่านมาร้องทวงศีรษะแก่ใครเล่า"<sup id="cite_ref-.E0.B8.AD.E0.B8.AA.E0.B8.B8.E0.B8.A3.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.A2.E0.B8.81.E0.B8.A7.E0.B8.99.E0.B8.AD.E0.B8.B9_41-0" class="reference">[42]</sup> ทำให้กวนอูได้ซาบซึ้งในรสพระธรรมและปวารณาตนเป็นผู้พิทักษ์ศาสนาพุทธ

 

ริว หรือ ปาณรวัฐ ลิ่มรัตนอาภรณ์ หนุ่มวัย 31 ปี เกิด ที่อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส ในครอบครัวคนจีนธรรมดาๆ ครอบครัวหนึ่ง เติบโตมาแบบเด็กหนุ่มทั่วไปๆ คือเรียนหนังสือและจบมาทำงาน ซึ่งมองดูเผินๆ เขาก็เป็นเหมือนชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง แต่ในอีกด้านหนึ่งของเขากลับมีเรื่องราวเหลือเชื่อ เดินควบคู่กันไปกับวิถีชีวิตปกติสุขของเขา

โดย ริว เปิดใจว่า ริวเกิดที่สุไหงโก-ลก ในครอบครัวคนจีนครับ มีอากงเป็นคนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งอากงมักบอกเสมอว่า ตอนเด็กๆ ริวชอบมีอาการแปลกๆ ทุกครั้งเวลาไปงานศาลเจ้า คือทุกครั้งที่ริวได้ยินเสียงตีกลอง ริวจะตัวสั่น แต่พอออกจากงานก็หาย เป็นแบบนี้อยู่เสมอๆ และพออายุประมาณ 10 ขวบ ริวก็กินเนื้อสัตว์ไม่ได้เลย 3 วัน เพราะริวเห็นทุกอย่างเป็นเลือดหมดเลย ต้องกินผลไม้กับข้าวอยู่ 1 เดือน ทำให้ริวหันมากินมังสวิรัติ กินมาตลอดจนกระทั่งถึงตอนนี้ก็กินมา21 ปีแล้ว ส่วนเรื่องลางสังหรณ์ คือริวรับรู้เรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว และวันที่รู้มากจริงๆ 19 มีนาคม แต่ริวจำปี พ.ศ.ไม่ได้ ซึ่งเป็นวันที่คุณพ่อประสบอุบัติเหตุต้องเข้าโรงพยาบาล เพราะมีรถตัดหน้ารถคุณพ่อ พี่น้องทุกคนจะเอาเรื่องรถคันดังกล่าว แต่พอริวมองหน้าเขาก็เห็นว่าบนใบหน้ามีอักษรคำว่าตายเป็นภาษาจีนติดอยู่ ริวเลยบอกพี่ๆ ว่าอย่าไปเอาเรื่องเขาเลย เดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว

"ทุกคนได้ยินริวพูดอย่างนั้นก็หาว่าริวบ้า ริวเลยหันไปถามเขาว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาตัวเป็นโรคเอดส์ พี่ๆ ก็ไม่เชื่อ เขาเลยหยิบบัตรประจำตัวที่บอกว่าเป็นโรคนี้ขึ้นมาให้ดู ริวเลยให้เขาไปบวชให้คุณพ่อ 3 เดือน ตอนอยู่ในงานศพคุณพ่อ ริวก็เอาลายเซ็นของคุณพ่อมาดู ก็เห็นเลยว่าคุณพ่อถึงวันที่เขาสิ้นอายุขัยแล้ว ตั้งแต่นั้นมาริวก็จะมีสัมผัสอะไรแบบนี้ตลอดมา ซึ่งช่วงแรกๆ ริวพยายามหลีกเลี่ยง จะไปขอตามวัด ตามศาลเจ้าให้เอาของพวกนี้ออกไป จากนั้นก็ใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นธรรมดาทั่วๆ ไป คือเรียน ทำงาน แต่พอดีท่านกวนอู ซึ่งริวบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็น แต่รับรู้ได้จากเสียงและความรู้สึก ท่านมาบอกริวว่าไม่ได้แล้วนะ เราต้องช่วยคน ให้ใช้ความสามารถนี้ทำประโยชน์แก่คนรอบข้าง ริวจึงเริ่มออกมาช่วยเหลือคนอื่นๆ ท่านบอกให้ริวช่วยเหลือผู้อื่นที่เดือดร้อน เป็นทุกข์ โดยไม่รับค่าจ้างหรือทรัพย์สินเงินทองใดๆ ทั้งสิ้น แต่ถ้ามีคนจะบริจาคก็แล้วแต่กำลังศรัทธา ซึ่งริวก็จะนำไปทำบุญทำทานต่อไป" ริว กล่าว

ริว จิตสัมผัส กล่าวอีกว่า ที่สำคัญสาเหตุหลักๆ ของการออกมาดูและการมาช่วยคนในครั้งนี้ เพราะท่านกวนอูได้บอกว่า เธอรู้ไหมว่าเมืองไทยของเธอมีพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่มากๆ มีจิตเมตตาเป็นโพธิสัตว์ เพราะฉะนั้นอย่าให้ท่านต้องโดดเดี่ยว อยากให้เราทุกคนรักในหลวงมากๆ สร้างคุณงามความดี ซึ่งทุกๆ ครั้งที่ริวดูดวงหรือทำนายอะไรให้ใคร ริวมักจะบอกจะขอร้องให้เขาทำสิ่งนี้ตอบแทนเสมอ นั่นก็คือการกินเจทุกวันพระให้ในหลวง 1 วัน และทุกคืนหลังจากกินเจด้วยจิตอันบริสุทธิ์แล้ว อยากให้สวดมนต์อุทิศนี้กุศลถวายแด่พระองค์ท่าน เพื่อให้พระองค์ท่านมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน และปกครองดูแลเราให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข

"การดูของริวคือริวไม่ทำนายอนาคต ไม่พูดถึงอดีต แต่จะชี้ให้เห็นถึงปัจจุบันว่าติดอะไร หรือต้องแก้อย่างไร และการดูดวงของริวจะเน้นเรื่องสุขภาพและครอบครัวเป็นหลัก ทั้งนี้ ตั้งแต่ได้ตรวจดูดวงชะตาผู้คนสิ่งหนึ่งที่ได้ตรวจดูและพบมากที่สุดคือเรื่อง ของการทำแท้ง ซึ่งการทำแท้งเป็นวิบากกรรมที่ยิ่งใหญ่มากๆ เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิต โทษของการทำแท้งน่ากลัวมากๆ คือชีวิตในครอบครัวจะไม่มีความสุข จะไม่มีลูกอีกเลย หรือถึงมีลูกได้แต่ลูกจะดื้อมากๆ และไม่มีการแก้กรรมอะไรทดแทนได้ เพราะกรรมก็คือกรรม นี่คือสิ่งที่ริวอยากเตือนทุกๆ คน เพราะเมื่อชีวิตหนึ่งเกิดขึ้นมา ก็ต้องเลี้ยงดูเขา อย่าไปทำร้ายหรือทำลายเขา นี่คือสิ่งที่ริวอยากฝากกับทุกๆ คนไว้" ริว กล่าว

อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากเวลาการทำงานที่เป็นทั้งวีเจ, พิธีกร, ดีเจ, วิทยากรบรรยายรณรงค์ต่อต้านยาเสพติด และอาสาสมัครในหลายโครงการที่เกี่ยวกับเยาวชนแล้ว ริวก็ใช้ชีวิตปกติทั่วไปคือ ไปเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง แต่มักจะทำควบคู่ไปกับแนวทางที่ท่านกวนอูวางไว้ คือ รู้จักหน้าที่ ถึงเวลากินก็กิน เวลานอนก็นอน ไหว้พระสวดมนต์ ทำกิจวัตร แผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลให้คนที่ดูดวงให้ในแต่ละวัน

และนี่คือวิถีชีวิตของ "ริว-ปาณรวัฐ ลิ่มรัตนอาภรณ์" ชายหนุ่มผู้ที่ทำนายชะตาชีวิตผู้คนด้วยการดูลายมือเขียน

 

อนุโมทนาด้วยนะคะ และขอให้องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ช่วยพิทักษ์รักษาพุทธศาสนาตลอดไปค่ะ

 

เง็กเซียนฮ่องเต้

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา
<!-- start content -->
เง็กเซียนฮ่องเต้


เง็กเซียนฮ่องเต้ หรือ เง็กอ๋องไต่เต่ ' (จีน: 玉皇; พินอิน: Yù Huáng หรือ 玉帝 Yù Dì; อังกฤษ: Jade Emperor) หรือ หยกอ๋องฮ่องเต้ หรือ หยกอ๋องส่องเต่ หรือ เหล่าโจ้วกง หรือ สมเด็จพระจักรพรรดิหยก หรือ เหวินเทียนจิ่วไจ้อิ้ว หวงเทียนจุน หรือ อิ้วหวงซังตี้ หรือ อิ้วหวงต้าตี่ หรือที่รู้จักกันดีในนาม ทีกง หรือ เทียนกง 天公 แปลว่า ปู่สวรรค์ หรือปู่ฟ้า เป็นเทพเจ้าสูงสุดของจีน ซึ่งเป็นชื่อที่ชาวฮกเกี้ยนและชาวไต้หวันเรียกขานนามของพระองค์ท่านแบบใกล้ชิดเสมอญาตินั่นเอง
พระรูปปั้นและรูปวาดขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ จะทรงฉลองพระองค์เช่นเดียวกับฮ่องเต้ คือ มีพระมาลา ด้านหน้ามีเส้นร้อยไข่มุกเป็นแถวห้อยลงมาหน้าพระพักตร์ พระหัตถ์ทรงถือพระป้ายซือฮุดหน้าพระอุระ ด้านหลังมีพนักงานสองคนคอยโบกพัด ด้านหน้ามีองครักษ์สององค์ทั้งฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋น พระองค์ทรงได้รับการยกย่องให้เป็นเทพเจ้าสูงสุดตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๔ เป็นต้นมา

 

บทความจาก วิกิพิเดีย นี่เอง


พระเครื่อง | เครื่องรางของขลัง | ข่าวพระเครื่อง | บทความพระเครื่อง | ฝากรูป | ราคาพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

<table width="450" align="center" border="0" cellpadding="0"><tbody><tr><td colspan="2" width="446">เจ้าสวรรค์และผู้สร้างโลก

</td> </tr> <tr> <td width="5">
</td> <td valign="top" width="439"> แนว คิดของการเกิดสวรรค์ของจีนเป็นนิทานที่คนจีนสร้างเอง นั้นมีการตั้งชื่อว่า พ่วงโก้วคายทีเพ็กตี่ แปลว่า พ่วงโกว่ผู้ขยายฟ้าแยกดิน ภาษาจีนกลางเรียกว่า ปันกู กล่าวเล่าว่าในสมัยนั้นมีการเรียกพระเจ้าว่า เง็กอ๊วง เรียกเต็มยศว่า เง็กเซียนฮ่องเต้ มีนิทานเล่าว่าหลังจากที่เง็กเซียนฮ่องเต้แยกฟ้าแยกดินแล้ว วันหนึ่งเขาได้พบกับไท้ง้วงบ้อ หรือไท้ง้วงเลียบ้อ เรียกสั้นๆว่า เจ้าแม่หยกหรือเจ้าแม่ทิพย์ แล้วมีอะไรกัน (อย่า! คิดมาก) แล้วก็เกิดซัมอ๊วงหรือเจ้าทั้งสามและโหงวตี่หรือกษัตริย์ทั้งห้าต่อมา ษัตริย์ทั้งห้าในภายหลัง คือ กษัตริย์ยุคโบราณทั้งห้าพระองค์ บางตำราได้กล่าวว่าเง็กเซียนฮ่องเต้นั้นถือกำเนิดเอง บางตำรากล่าวว่ากษัตริย์ อึ๊งตี่ เมื่อตายไปได้เป็นเง็กเซียนฮ่องเต้ มีความคิดหลากหลายจินตนาการเกี่ยวกับเรื่องนี้
เรื่องนี้เกิดจากที่ คุณ พ่วงโก้ว ได้สร้างโลกแล้ว มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ นึ่งออ หรือ หนี่วา ได้หยิบดินมาปั้นเป็นตุ๊กตาคนเล่น เมื่อเห็นว่าน่ารักดีจึงปั้นเยอะขึ้น ตัวนั้นก็สวย ตัวนี้ก็สวย เธอปั้นจนเหงื่อเธอหยด บังเอิญจริงเหงื่อเจ้ากรรมดั้นหยดบนตุ๊กตาที่เธอปั้น ทำให้ตุ๊กตานั้นมีชีวิตและมีการขอบคุณเจ้าแม่หนี่วาว่าเป็นผู้สร้างตน จึงได้ชื่อว่าเจ้าแม่หนี่ว่าผู้สร้างมนุษย

​

​

</td></tr></tbody></table>

 

เทพเจ้า แห่ง ลัทธิเต๋า <link href="http://www.siamchina.com/template/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%8B%E0%B8%B2.files/filelist.xml" rel="File-List"> <link href="http://www.siamchina.com/template/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%8B%E0%B8%B2.files/editdata.mso" rel="Edit-Time-Data"><style type="text/css"> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);}</style><style type="text/css"> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:SimSun; panose-1:2 1 6 0 3 1 1 1 1 1; mso-font-alt:\5B8B\4F53; mso-font-charset:134; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:3 135135232 16 0 262145 0;} @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"Cordia New"; panose-1:2 11 3 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"-JS Sadayu"; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:2; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;} @font-face {font-family:"\@SimSun"; panose-1:2 1 6 0 3 1 1 1 1 1; mso-font-charset:134; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:3 135135232 16 0 262145 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:SimSun; mso-bidi-font-family:"Angsana New"; mso-bidi-language:TH;} p.1, li.1, div.1 {mso-style-name:\0E25\0E31\0E01\0E29\0E13\0E301; mso-style-update:auto; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:16.0pt; font-family:"-JS Sadayu"; mso-fareast-font-family:SimSun; mso-bidi-font-family:"Angsana New"; mso-bidi-language:TH; font-style:italic;} span.SpellE {mso-style-name:""; mso-spl-e:yes;} span.GramE {mso-style-name:""; mso-gram-e:yes;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --></style>

<o> </o>
ลัทธิเต๋า มี เทพเจ้า มากมายที่ผู้นับถือกราบไหว้บูชา ในบรรดา เทพเจ้า ทั้งหลาย มี เทพเจ้า อยู่สามพระองค์ เรียกรวมกันว่า “ซันชิง” ( 三清 ) หรือ สามวิสุทธิเทพ ถือเป็นเทพผู้มีภาวะสูงสุดในบรรดาเหล่าทวยเทพทั้งหลาย อันได้แก่ เทพ อวี้ชิงหยวนสื่อเทียนจวิน（玉清元始天尊） เทพ ซั่งชิงหลิงเป่าเทียนจวิน （ 上清灵宝天尊）และ เทพ ไท่ชิงต้าวเต๋อเทียนจวิน （太清道德天尊） <o></o>

<table class="MsoTableGrid" style="" border="1" cellpadding="0" cellspacing="3"> <tbody> <tr style="height: 40.65pt;"> <td style="padding: 0cm 5.4pt; background: rgb(230, 230, 230) none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial; width: 221.05pt; height: 40.65pt;" width="295">

เทพอวี้ชิงหยวนสื่อเทียนจวิน<o></o>​

（玉清元始天尊）<o></o>​

<o> </o>
</td> <td style="padding: 0cm 5.4pt; width: 123.1pt; height: 40.65pt;" valign="top" width="164"> <v:shapetype id="_x0000_t75"><v:stroke></v:stroke><v:formulas><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f><v:f></v:f></v:formulas><vath></vath><o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"></o:lock></v:shapetype>
</td> </tr> <tr style="height: 35.3pt;"> <td style="padding: 0cm 5.4pt; background: rgb(230, 230, 230) none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial; width: 221.05pt; height: 35.3pt;" width="295">

เทพซั่งชิงหลิงเป่าเทียนจวิน<o></o>​

（ 上清灵宝天尊）<o></o>​

</td> <td style="padding: 0cm 5.4pt; width: 123.1pt; height: 35.3pt;" valign="top" width="164">
</td> </tr> <tr style="height: 43.95pt;"> <td style="padding: 0cm 5.4pt; background: rgb(230, 230, 230) none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial; width: 221.05pt; height: 43.95pt;" width="295">

เทพไท่ชิงต้าวเต๋อเทียนจวิน<o></o>​

（太清道德天尊）<o></o>​

</td> <td style="padding: 0cm 5.4pt; width: 123.1pt; height: 43.95pt;" valign="top" width="164">
</td> </tr> </tbody> </table> ​

<o> </o>

<o> </o>
<o> </o>
การใช้ ภาษาไทย เพื่ออธิบายที่มา หรือ ความหมาย ของ เทพเจ้า ทั้งสามพระองค์ ย่อมไม่สามารถสื่อให้เข้าใจได้อย่างชัดเจนตาม ความหมายใน ภาษาจีน แต่ถึงอย่างไรก็พอจะนำเสนอโดยสังเขปได้ ดังนี้<o></o>
<o> </o>
<v:shape id="_x0000_i1026" style="width: 306pt; height: 19.5pt;"><v:shadow></v:shadow><v:textpath style="font-size: 16pt; font-family: 'Impact';"></v:textpath></v:shape>
<o> </o>
นามของวิสุทธิเทพ หยวนสื่อเทียนจวิน แปลตามตัวอักษร หมายถึง เทพ ผู้เป็นจุดเริ่มต้น ผู้เป็นบ่อเกิดแห่งสรรพสิ่ง ท่านเป็นวิสุทธิเทพผู้สูงสุดแห่งวิสุทธิเทพ กล่าวกันว่า เมื่อแรกเริ่มแห่ง จักรวาล ไม่มี ฟ้า ไม่มี แผ่นดิน ไม่มี ดวงอาทิตย์ ไม่มี ดวงจันทร์ ไม่มี ดวงดาว ในความว่างเปล่า จักรวาล เปรียบเสมือนกับไข่แดงในไข่ไก่ ในแกนของ จักรวาล องค์หยวนสื่อเทียนจวินได้จุติขึ้น และได้บำเพ็ญเพียรอยู่เป็นเวลานานถึง สี่กัป ( ตามความเชื่อของ ลัทธิเต๋า หนึ่งกัป เท่ากับ สี่หมื่นหนึ่งพันล้านล้านปี เขียนเป็นตัวเลข น่าจะเขียนได้ว่า 41,000,000,000,000,000 ปี ) เมื่อเวลาผ่านไปถึง สี่กัป ฟ้า และ ดิน ก็แยกออกจากกัน องค์หยวนสื่อเทียนจวินก็บำเพ็ญเพียรต่อที่ยอดเขา อวี้จิงซัน ( 玉京山 ) ซึ่งเป็นจุดแกนกลางของ สวรรค์ บำเพ็ญเพียรต่อมาอีก สามกัป บนแผ่นดินโลกก็บังเกิด สาว หยก ( อวี้หนวี่ 太元玉女 ) นามว่า พระแม่ผู้แรกเริ่ม ( ไท่หยวนเซิ่งหมู่ 太元圣母 ) พระแม่ผู้แรกเริ่ม มีสิริโฉมงดงาม ครั้งหนึ่ง องค์หยวนสื่อเทียนจวิน ลงมาบนโลก และได้พบกับพระแม่ผู้แรกเริ่ม องค์หยวนสื่อเทียนจวินจึงรับพระแม่ผู้แรกเริ่ม เป็นมเหสี จากนั้นก็ให้กำเนิดทายาท นามว่า เทพ ฝูซังจ้าวแห่งตะวันออก ( ฝูซังต้าตี้ตงหวังกง 扶桑大帝东王公 ) ไม่นานก็ให้กำเนิดทายาทอีก นามว่า พระแม่เจ้าแห่งตะวันตก ( ไท่เจิน ซีหวังหมู่ 太镇西王母 ) ชาวบ้านทั่วไปเรียกนามท่านว่า เจ้าแม่ ซีหวังหมู่ จากนั้นต่อมา องค์หยวนสื่อเทียนจวิน ก็ให้กำเนิดทายาทต่อมาอีกมากมาย เป็นหลายชาติพันธุ์ ล้วนเป็นชาติพันธุ์ของทวยเทพ บนสวรรค์<o></o> องค์หลิงเป่าเทียนจวิน เป็นวิสุทธิเทพอันดับที่สองแห่งวิสุทธิเทพ นามของท่านหมายถึง ลมปราณอันบริสุทธิ์ เป็นผู้ประทานลมปราณแห่งความเป็น มนุษย์ ตำนานกล่าวว่า องค์หลิงเป่าเทียนจวินอยู่ในครรภ์มารดาเป็นเวลา 3,700 ปี จึงถือกำเนิดขึ้นที่แดน สุขาวดี <o></o>
<o> </o>
<v:shape id="_x0000_i1027" style="width: 319.5pt; height: 19.5pt;"><v:shadow></v:shadow><v:textpath style="font-size: 16pt; font-family: 'Impact';"></v:textpath></v:shape><o></o>


<o> </o><o> </o><o></o>
<o></o>
องค์ต้าวเต๋อเทียนจวิน มีอีกนามหนึ่งว่า ไท่ซั่งเหล่าจวิน ( 太上老君 ) ซึ่งก็คือผู้ให้กำเนิด ลัทธิเต๋า นั้นเอง ในช่วงปลายสมัยราชวงศ์โจว เป็นยุคที่มีความวุ่นวายในแผ่นดิน ประวัติศาสตร์ จีน เรียกว่ายุคสงครามระหว่างรัฐ นักปราชญ์นาม เล่าจื่อ ได้เขียนบันทึกเรียกว่า คัมภีร์แห่ง เต๋า หรือ เต๋าเต๋อจิง ( 道德经 ) คนไทยรู้จักในนาม คัมภีร์ เต๋าเต็กเก็ง ซึ่งออกเสียงแบบสำเนียงภาษาจีนฮกเกี้ยน กล่าวกันว่า เดิมวิสุทธิเทพของลัทธิเต๋ามีสององค์ ภายหลัง ศาสนาพุทธ ได้เข้ามาใน ประเทศจีน มี พระพุทธเจ้า สามพระองค์ ได้แก่ พระอมิตาภะ พุทธเจ้า พระศากยะมุนี พุทธเจ้า พระศรีอารียะเมตรตรัย พุทธเจ้า นักบวช ลัทธิเต๋า จึงอัญเชิญ เล่าจื่อ หรือ ไท่ซั่งเหล่าจวิน เป็นหนึ่งในสามของวิสุทธิเทพ นาม ต้าวเต๋อเทียนจวิน นามของท่านหมายถึง วิสุทธิเทพผู้เข้าถึง ธรรมะ อัน บริสุทธิ์ <o></o>
<o> </o>
นอกเหนือจากวิสุทธิเทพทั้งสามองค์แล้ว ลัทธิเต๋า มีเทพผู้เป็นใหญ่สูงสุดต่อทวยเทพทั้งมวล นามว่า “ อวี้หวงต้าตี้ ” ( 玉皇大帝 ) คนไทยเรียกนามท่านว่า “ เง็กเซียนฮ่องเต้ ” <o></o>
<o></o>

<table class="MsoTableGrid" style="border: medium none ; border-collapse: collapse;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr style=""> <td style="border: 1pt solid silver; padding: 0cm 5.4pt; width: 173.7pt;" width="232">

“ อวี้หวงต้าตี้ ” ( 玉皇大帝 )<o></o>​

“ เง็กเซียนฮ่องเต้ ”<o></o>​

<o> </o>
</td> <td style="border-style: solid solid solid none; border-color: windowtext windowtext windowtext -moz-use-text-color; border-width: 1pt 1pt 1pt medium; padding: 0cm 5.4pt; width: 180pt;" valign="top" width="240"> <o></o>
</td> </tr> </tbody> </table> ​

<o> </o>
องค์ เง็กเซียนฮ่องเต้ เป็น เทพ สูงสุดของทวยเทพทั้งสามภพ สถิตอยู่ ณ พระราชวังบน สวรรค์ เหล่าทวยเทพทั้งหลาย ต่างอยู่ภายใต้ การปกครอง ของ เง็กเซียนฮ่องเต้ กล่าวกันว่า ในอดีตกาล มี กษัตริย์ เมืองเหยี๋ยนเมี่ยวเล่อ ทรงไม่มีทายาท คืนหนึ่งพระเมสีทรงสุบิน ว่า องค์วิสุทธิเทพหลิงเป่าเทียนจวิน พร้อมกับศาสดาหลายพระองค์ ได้ขี่มังกรห้าสีผ่านมาใกล้ ในมือขององค์หลิงเป่าเทียนจวิน ได้อุ้มทารกน้อยมาด้วย และประทานให้มเหสี ไม่นานมเหสีก็ทรงตั้งครรภ์ ให้กำเนิดพระโอรสที่มีสิริโฉมงดงาม เมื่อพระโอรสเติบใหญ่ทรงมีสติปัญญาชาญฉลาด และมีพระทัยเมตตาโอบอ้อม แม้เมื่อได้ครองราชย์แทนพระบิดา ก็ไม่ยินดีในความเป็น กษัตริย์ ทรงนำทรัพย์สินบริจาคเป็น ทาน เสมอ ในที่สุดก็สละบัลลังก์ แล้วบำเพ็ญเพียรในถ้ำ จนสามารถบรรลุเป็น เซียน ( เทวดา ) ภายหลังเป็น เซียน แล้ว ก็บำเพ็ญเพียรต่อจนได้ถึงขั้น เซียนรูปทอง ( บริสุทธิ์ดั่งทอง ) นามว่า “ ผู้ตรัสรู้แห่งธรรมะอันสุขสงบ ” จากนั้นก็บำเพ็ญเพียรต่ออีก หนึ่งพันล้านกัป จึงบรรลุเป็นเทพสูงสุดเหนือทวยเทพ นาม “ เง็กเซียนฮ่องเต้ ” <o></o>
<o> </o>
<o> </o>
แปลและเรียบเรียงโดย ชะภิพร เกียรติคชาธาร 2007/02/28

 

Untitled Document

 

ขอองค์เง็กเซียนฮ่องเต้ จงคุ้มครองทุกท่าน

 

ศาลเจ้ากวนอู

<!-- <tr><td> [ แก้ไข ][ เก็บไว้เป็นเรื่องที่ติดตาม ]
สร้างเมือ 16-01-2008 </td><td align="right"></td> </tr> --> ศาลเจ้ากวนอู สร้างโดย พระยาอาชาชาติ (เจ้าพระยาคลัง) หรือ เฉินอี้ซาน ซึ่งเดินทางไปราชการที่เมืองจีน เมื่อกลับมาเมืองไทยก็ได้นำวัสดุก่อสร้างกลับมาสร้างศาลแห่งนี้ เพื่อให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวจีนในสมัยนั้น ภายในมีระฆังทองเหลืองใบใหญ่ตั้งอยู่ด้านขวาของห้องโถง มีอักษรจารึกระบุ สร้างขึ้นในสมัย ฮ่องเต้เต๋อจง ราชวงศ์ชิง ปีกวงซี่ว์ ซึ่งตรงกับปี พ.ศ.2435 จึงสันนิษฐานว่า ศาลเจ้าคงสร้างขึ้นระหว่างปีดังกล่าว
ต่อมาในปี พ.ศ.2522 ทางการได้ขยายซอยอิสรานุภาพให้กว้างขึ้นอีก และบูรณะซ่อมแซมศาลเจ้ากวนอูให้ดีขึ้น ปัจจุบันศาลเจ้ากวนอูได้ผ่านการบูรณะมาแล้วทั้งหมด 3 ครั้ง
“คนที่มาไหว้ที่นี่มีอยู่ 3 แบบคือ
1.พวกวัยรุ่นจะมาขอเรื่องความรัก นักศึกษาก็จะมาขอเรื่องการเรียน สติปัญญา
2.คนวัยกลางคนก็จะมาในเรื่องค้าขาย และ
3.คนสูงวัยก็จะมาขอเรื่องสุขภาพแข็งแรง” ผู้ดูแลศาลกวนอูกล่าว
นอกจากเจ้าพ่อกวนอูแล้ว ที่ศาลแห่งนี้ยังมี “เจ้าพ่อม้า” ที่เชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มาก “คนนิยมนำพวกผักหญ้ามาไหว้เจ้าพ่อม้า พร้อมเขย่าติ้ว กล่าวว่า เฮงเฮงบ่วงเชี่ยวเฮง ถ้าไม่ได้เอามา ที่นี่ก็มีจัดไว้ให้ชุดละ 20 บาท ส่วนเจ้าพ่อกวนอู จะชอบขนมเปี๊ยะเป็นพิเศษ”
โดยมากคนที่มาไหว้เจ้าพ่อม้า จะขอกำลังใจขอพรในสิ่งที่ปรารถนา โดยเฉพาะพ่อแม่ส่วนใหญ่มาขอให้เทพเจ้าปราบพยศลูกหลานที่ซุกซน ให้ “ว่านอนสอนง่าย” และ “อยู่ในโอวาส”
ม้าเส็กเทาของกวนอู หรือ เจ้าพ่อม้า สร้างขึ้นโดย พล.ต.ต.พระยาคทาธรบดีสีหราชบาลเมือง (เทียบ อัศวรักษ์) ซึ่งถือกำเนิดในตระกูลเบ๊ หรือ หม่า ตามภาษาจีนกลาง ซึ่งมีความหมายว่า “ม้า” นั่นเอง
สำหรับกิจกรรมช่วงตรุษจีนนั้น ก็จัดอย่างยิ่งใหญ่ทุกปี ที่สำคัญจะย้ายกระถางธูปเจ้าพ่อกวนอูออกไปนอกศาลเพื่อให้คนมาไหว้บูชา เพราะคนจากทั่วสารทิศจะแห่แหนกันมาเป็นจำนวนมาก ทำให้สถานที่คับแคบไปถนัดตา ส่วนมากจะมาไหว้ขอพรให้เป็นสิริมงคลแก่ชีวิตตนและครอบครัว

 

<table width="500" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td>กวนอู

</td> <td valign="top" width="155"></td> </tr> </tbody></table> <table width="500" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td> รายงานโดย :เรื่อง : มิสไอรีน:
</td> <td> วันพฤหัสบดีที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2551
</td> </tr> </tbody></table> กวนอูคือหนึ่งใน เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งซึ่งเป็นที่นิยมมากที่สุดในหมู่นักธุรกิจ การมีองค์กวนอูเอาไว้ไม่เพียงแต่จะช่วยปกป้องคุ้มครองเท่านั้น
แต่ ยังช่วยเอาชนะการแข่งขันได้อีกด้วย หากธุรกิจของคุณมีคู่แข่งมาก คุณจำเป็นต้องมีองค์กวนอูในภาคที่ถมึงทึง คือ กวนอูเก้ามังกร วางไว้ภายในบ้านหรือสถานที่ประกอบกิจการและให้หันหน้าไปยังประตูโดยตรง องค์กวนอูจะให้การปกป้องคุ้มครองและดึงดูดความมั่งคั่งเข้ามาให้ เชื่อกันว่าในยามออกศึก กวนอูเป็นแม่ทัพผู้กล้าที่ทรงคุณธรรมและซื่อสัตย์ที่สุด ด้วยเหตุนี้ องค์กวนอูจึงเป็นที่ชื่นชอบและได้รับการเคารพในฐานะเทพอุปถัมภ์และเทพผู้ปก ป้องคุ้มครองของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ตำรวจ นักการเมือง และผู้นำทางธุรกิจ
รูปเคารพขององค์กวนอูมีมากมายหลากหลายภาคที่โดดเด่น แต่เชื่อกันว่าองค์กวนอูในท่ายืน และองค์กวนอูขี่ม้าจะเหมาะสำหรับผู้ที่ประกอบธุรกิจที่สุด ท่ายืนสื่อถึงความห้าวหาญเด็ดเดี่ยวของท่านในท่ามกลางการชิงไหวชิงพริบ ด้วยเหตุนี้จึงเหมาะสำหรับนักธุรกิจผู้กำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก องค์กวนอูขี่ม้านำการตอบสนองที่รวดเร็วและว่องไวในสถานการณ์คับขัน ม้าคือสัตว์สูงศักดิ์ ซึ่งมีพลังที่จะช่วยให้คุณฟันฝ่าการแข่งขันได้ ใบหน้าของกวนอูควรจะถมึงทึงและหน้านิ่วคิ้วขมวดเพื่อแสดงให้เห็นถึงความดุ ร้าย
วิธีเลือกลักษณะขององค์กวนอูที่เหมาะสมจะต้องดูที่การแสดงออกบนใบ หน้า ยิ่งดูโกรธและดุเท่าไหร่ก็ยิ่งมีอานุภาพในการช่วยเหลือให้ปรับเปลี่ยน สถานการณ์ธุรกิจของคุณได้ สำหรับขนาด ยิ่งมีขนาดใหญ่และมีน้ำหนักเท่าไหร่ พลังของกวนอูก็จะยิ่งมีมากขึ้น อัญเชิญองค์กวนอูเข้ามาสู่บ้านของคุณในวันมงคลที่ไม่ปะทะกับนักษัตรประจำตัว คุณ อย่าวางองค์กวนอูไว้บนพื้น องค์กวนอูควรจะนำไปวางไว้ในที่ยกระดับโดยให้หันหน้าไปยังประตู ไม่ว่าจะจากผนังด้านไหนก็ตาม แต่ให้องค์กวนอูได้หันไปยังทางเข้า
กวนอูเป็นเทพผู้ได้รับการเคารพในหลายบทบาท ดังนั้นการอัญเชิญองค์กวนอูมาไว้ในบ้าน สำนักงาน และสถานที่ประกอบการจึงนำผลประโยชน์หลายทางมาให้
1.วางองค์กวนอูไว้ในบ้านโดยหันหน้าไปยังประตูหน้าบ้านเพื่อสร้างพลัง แห่งการปกป้องคุ้มครองอันแข็งแกร่ง และต้านทานปราณพิฆาต พลังที่ไม่ดี หรือภูติผีปีศาจไม่ให้เข้ามาในบ้าน
2.องค์กวนอูที่ทำจากทองเหลืองสามารถนำมาวางไว้ในทิศตะวันตกเฉียง เหนือของบ้าน เพราะทิศตะวันตกเฉียงเหนือสื่อถึงโชคของผู้ชายซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัว วิธีนี้จะช่วยกระตุ้นโชคด้านที่ปรึกษา การเกื้อหนุนจากผู้ที่มีอำนาจและผู้ที่คอยให้ความช่วยเหลือ
3.ในที่ทำงานให้วางองค์กวนอูไว้ข้างหลังที่ที่คุณนั่ง เพื่อเป็นการรักษาอำนาจและสถานะ ตำแหน่งนี้เหมาะสำหรับผู้จัดการ ผู้นำ ผู้บริหาร และนักการเมือง สำหรับพนักงานในบริษัทใหญ่ การได้รับการปกป้องจากองค์กวนอูบนโต๊ะทำงาน หรือด้านหลังคุณจะช่วยขจัดปัญหาการถูกหักหลัง และการหลอกลวงในที่ทำงานได้
4.สำหรับนักธุรกิจ การวางองค์กวนอูให้หันหน้าไปยังทางเข้าร้านที่บริเวณส่วนต้อนรับ จะนำความสำเร็จในการแข่งขันทางธุรกิจมาให้ และปกป้องคุ้มครองให้พ้นจากผู้ที่สร้างความเดือดร้อน องค์กวนอูช่วยป้องกันการหลอกลวงและการฉ้อฉล ส่งเสริมความซื่อสัตย์ และทำให้สิ่งต่างๆ ราบ รื่น

 

วันที่ 24 เดือน 6 จีน เป็นวันสารทฉลอง ฮิ่ง เล้ง เกา เจี่ย ตี่ ปัจจุบันดำรงค์ตำแหน่ง เง็กอ๊วงไต่เทียงจุง
หรือพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ เดิมทีมีตำแหน่งและพระยศว่า น่ำ เทียง บุ่ง เฮ้วง เสีย ตี่ สามัญชนทั่ว ๆ ไปเรียกว่า กวงเสียตี่กุง

กวงเสีย ก็คือเทพเจ้าแซ่กวง ส่วนคำว่า ตี่กุง นั้น เป็นตำแหน่งยศของเทพเจ้าสูงส่งทางศาสนาเต๋า
นอกจากนี้ ยังมีที่เรียกกันอีกว่า เหียบ เทียง ไต่ ตี่ บู่ เสีย (เทพเจ้าฝ่ายบู๊) และกวงกง บรรดาพ่อค้าชาวจีนนับถือกันว่าเป็นบู๊ไฉ่ซิ้ง (เทพโชคลาภฝ่ายบู๊) บรรดาสานุศิษย์ของลัทธิหยู (ขงจื้อ) นับถือกันว่าเป็นหนึ่งในห้าเทพเจ้าแห่งดาวบุ่งเชียง (ดาวมหาบัณฑิตสติปัญญา) ลูกศิษย์ของสำนักประทับทรงนับถือเป็น กวง อิง จู้ มีหน้าที่ควบคุมและปฏิบัติการเผยแผ่พระศาสนา
กวนอูเมื่อสำเร็จเป็นเทพแล้ว มักมีการบูชาถวายพระยศแก่ท่านอย่างสม่ำเสมอ ครั้งหลังสุด พระยศของท่านคือ ตง หงี ซิ่ง บู้ เล่ง อิ๋ว ยิ่ง ย้ง อุย เหี่ยง หู กก ป๋อ มิ้ง เจง เซ้ง ซุ่ย เจ๋ง เอก จั่ง ซวง เต็ก กวง เสีย ไต่ ตี่ รวมเป็นหนังสือ 26 ตัว

ศักราชมิ่งก๊ก ปีที่ 3 ได้มีพิธีสักการะบูชาร่วมกับจอมทัพงักฮุย เป็นเทพเจ้าทางฝ่ายสัปยุทธ หรือ บู่เสีย ที่สูงสุดเคียงคู่กับเทพเจ้าฝ่ายพลเรือนคือ บุ่งเสีย คือ ข่งฉูจื้อ หรือ ขงจื้อ
สำนัก ประทับทรงมีหลักฐานเรียกตัวเองว่า เป็นที่รวมของเจ้าศาสดาของศาสนาทั้งห้า อันได้แก่ ศาสนา หยู ซึ่งมีขงจื้อเป็นพระศาสดา , ศาสนา เต๋า อันมีปรมาจารย์ เหลาจื้อ เป็นพระศาสดา , ศาสนาพุทธ อันมีสมเด็จพระสัมมาสัมพระพุทธเจ้าเป็นพระศาสดา , ศาสนาคริสต์ อันมีพระเยซูเป็นพระศาสดา ,
และศาสนาอิสลาม อันมีพระมะหะหมัดเป็นพระศาสดา ,
เมื่อ ปี กะจื้อ ศักราช ท่งตี้ ปีที่ 3 พ. ศ. 2407 มีเทวะโองการจากการประทับทรง บัญชาให้เทพเจ้า กวงเสียตี่กุง ดำรงตำแหน่งเป็นพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ ลำดับที่ 18 ปกครองสวรรค์ทุกชั้นฟ้า โลกมนุษย์ และโลกวิญญาณ ห่างไกลจากปัจจุบันตามกาลเวลาของมนุษย์โลกนาน 140 ปี
ศิษย์ สำนักประทับทรงให้ความนับถือบูชาเทพเจ้ากวนอู ดังมีพระราชประวัติว่า เทพเจ้า กวนอู แซ่กวง นามอู้ ชื่อรองว่า เฉี่ยงแซ และ ฮุ่งชี้ยง บางทีเรียกว่า กวงซานึ่ง มีผมเคราหนวดงดงาม เป็นขุนนางของราชวงศ์ จ๊กหั่ง ในยุคสามก๊ก พื้นเพเป็นคนชาวเมือง ฮ่อตัง โก่ยเนี้ย ปัจจุบันอยูทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง จิ่งกุ่ย ในมณฑลซัวไซ
ทรงประสูติเมื่อวันที่ 24 เดือนที่ 6 จีน ศักราช เอี่ยงฮี ปีที่ 3 ในรัชสมัยของพระเจ้าฮั้งซวงตี่ พ.ศ. 703
ทรงจุติเป็นเทพเจ้าเมื่อวันที่ 12 เดือนที่ 7 จีน ศักราช เคี่ยงเซ้ง ปีที่ 24 ในรัชสมัยของพระเจ้าฮั้งเหี่ยงตี่ พ.ศ. 762 พร้อมด้วยบุตรคนโต กวงเพ้ง ที่เมืองนิ่มจู ปัจจุบันอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองตึงเอี้ยง ในมณฑล ฮ่อปัก แปลความได้ว่า เมื่อถึงมรณกรรมแล้วก็ได้เป็นเทพเจ้า หรือ เซียน โดยทันที
กวงเพ้ง นั้น ได้รับตำแหน่งเป็นมหาอำมาตย์ของพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ คือ เป็นนายกรัฐมนตรีสวรรค์
มีอายุเป็นมนุษย์ได้ 60 ปี โป๊ยยี่ หรือดวงชะตาของกวนอู เขียนเป็นดังนี้ แกจื้อ , กะซิง , โบ่วโง่ว , แกซิง ,
เป็นดวงชะตาที่ต้องด้วยมาตรฐาน กะโบ่วแก ดวงเทพอุปถัมภ์ทั้งสาม

 

กวนอู วีรบุรุษลือชื่อในประวัติ ศาสตร์จีนสมัยสามก๊ก เกิดที่มณฑลชานตุง(ซัวตัง) อีกตำนานหนึ่งว่าเกิดเมืองไกเนี้ย มณฑลชานสี (ซัวไซ) กวนอูนั้นชื่อเดิมว่า เซียงเซง (เชียงแช) เป็นผู้มีสติปัญญาและใจกล้าหาญมาแต่น้อย ทั้งมีกำลังมาก วัน หนึ่งบิดามารดาลงโทษเพราะความซน ขังไว้ในห้องหลังบ้าน ตกกลางคืนกวนอูเปิดหน้าต่างหนีไปได้ ไปพบหญิงสาวกับชายชราร้องไห้คร่ำครวญอยู่ ก็เข้าไปถามถึงเหตุ ชายชราเล่าว่า หญิงสาวคนนี้เป็นลูกสาวของตน มีชายผู้มีชื่อเสียงมาสู่ขอแล้ว แต่ลุงของนายอำเภอมาเห็นบุตรสาว เกิดชอบใจ ก็ต้องการจะเอาไปเป็นภรรยา ตนได้ไปอ้อนวอนขอความกรุณาต่อนายอำเภอ ก็ด่าว่า จึงไม่ทราบว่าจะทำประการใด นอกจากร้องไห้เพราะแค้นใจ
กวน อูได้ทราบเรื่องก็โกรธ จึงไปฆ่านายอำเภอและลุงตายทั้งสองคน แล้วหนีไปทางด่าน ท่องกวน เจ้าพนักงานออกประกาศคอยจับตัวอยู่ทางด่าน ไม่ทราบว่าจะหนีไปทางไหนพ้น เมื่อหนีไปตามทางก่อนจะถึงด่าน ลงไปล้างหน้าที่ลำธาร มองดูหน้าในน้ำ ก็ประหลาดใจที่เห็นหน้าเปลี่ยนแปลกไป คือมีสีแดงเข้มแปลกจนใครจำไม่ได้
ครั้ง ผ่านด่านเจ้าพนักงานถามชื่อเสียง ก็บอกว่าชื่อกวน (ด่าน) เจ้าพนักงานก็ปล่อยให้ไป เหตุนี้กวนอูจึงได้ใช้ชื่อกวน เป็นมงคลนาม ต่อมาได้พบกับ เล่าปี่ และเตียวหุย เมื่อ พ.ศ. 727 แล้วสาบานเป็นพี่น้องกันที่ในสวนต้นท้อ ว่าจะซื่อสัตย์กันจนตาย และสู้รบศัตรูเพื่อกู้ราชสมบัติของราชวงศ์ฮั่น ซึ่งเล่าปี่เป็นเชื้อพระวงศ์นี้คนหนึ่ง
กวน อูมีฝีมือรบเก่งกล้า และมีความซื่อสัตย์อย่างอุกฤตต่อเล่าปี่ ซึ่งถือว่าเป็นผู้พี่ โจโฉ เคยจับกวนอูไปได้ แต่เกลี้ยกล่อมให้กวนอูอยู่ด้วยเท่าใดก็ไม่สำเร็จ เมื่อได้โอกาสกวนอูก็หนีกลับมาอยู่กับเล่าปี่อีก
เรื่อง แสดงถึงความกล้าหาญและความซื่อสัตย์มีใจเด็ดเดี่ยวของกวนอู มีกล่าวอยู่มากมายในเรื่องสามก๊ก ซึ่งแปลเป็นภาษาไทยแล้ว เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ชาวไทยสมัยก่อน ซึ่งเคยอ่านเคยฟังหรือเคยดูงิ้วเรื่องนี้ ว่ากวนอูหน้าแดง มีหนวดยาวดำ ภายหลังกวนอู ถูกซุนก๋วน จับตัวได้ และถูกสำเร็จโทษเมื่อ พ.ศ. 762
เมื่อ กวนอูตายแล้ว ชื่อเสียงเกียรติคุณของกวนอูว่าเป็นวีรบุรุษอันยิ่งใหญ่ในสงคราม ยังเป็นที่เลื่องลือ และนับถือกันทั่วไปในหมู่ชาวจีนสืบมา เมื่อพุทธศตวรรษที่ 17 ทางราชการ ( สมัยซ้องฮุยจงฮ่องเต้) ยกย่องให้เป็นกง อันเป็นตำแหน่งชั้นสูงสุดของขุนนางจีน และเรียกชื่อกวนกง
ต่อ มาเมื่อ พ.ศ. 1671 เลื่อนขึ้นอ๋องหรือเจ้า แล้วเลื่อนขึ้นเป็นเทพารักษ์ เรียกว่ากวนตี่หรือเจ้ากวนอูเมื่อ พ.ศ. 2137 ( ในสมัยเม่งบ้วนและฮ่องเต้) เจ้ากวนอูบางทีเรียกกันอีกชื่อหนึ่งว่า บูตี่ คือเจ้าแห่งสงคราม เพราะเมื่อ พ.ศ. 2371 พระเจ้าเต้ากวางฮ่องเต้ในราชวงศ์เชง กำลังทรงปราบปรามชาวจีนที่นับถือศาสนาอิสลาม พอดีพวกศัตรูต้องแตกหนีไป เพราะปรากฏตามทางสอบสวนว่า เจ้ากวนอูยกทัพเทวดามาช่วย
พระ เจ้าเตากวางจึงทรงยกย่องเจ้ากวนอูขึ้นเป็นเจ้าแห่งสงคราม อันเป็นเจ้าที่ชาวจีนทำเป็นรูปขึ้นไว้บูชา และมีศาลเจ้าอยู่ทั่วไปในประเทศจีน ที่ในประเทศเกาหลีก็มีผู้นิยมนับถือกันมาก กล่าวกันว่าเมื่อสามร้อยปีเศษที่ล่วงมานี้ เทพเจ้ากวนอูบันดาลให้ญี่ปุ่นที่ยกมาตีเกาหลี ตกใจกลัวต้องกลับไป

(ข้อมูลจากหนังสือ " คนจีนภายใต้พระบรมโพธิสมภาร 200 ปี " ชุดที่ 2 ) ​

 

กวนอู

จาก Wikiquote

ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
<!-- start content -->

วิกิพีเดีย มีบทความเกี่ยวกับ กวนอู

​

กวนอู เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก เป็นน้องร่วมสาบานของเล่าปี่ และเป็นหนึ่งในห้าทหารเสือแห่งจ๊กก๊ก
<table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เอาสุรามาขายเร็ว เรากินแล้วจะรีบไปอาสาแผ่นดิน</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูสั่งสุรา</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ข้าพเจ้าเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ทั้งสามคนนี้อยู่ต่างเมือง วันนี้ได้มาพบกัน จะตั้งสัตย์สบถเป็นพี่น้องร่วมท้องกัน เป็นน้ำใจเดียวซื่อสัตย์ต่อกันสืบไปจนวันตาย จะได้ช่วยทำบุบำรุงแผ่นดินให้อยู่เย็นเป็นสุข ถ้ามีภัยอันตรายสิ่งใดแลรบศึกเสียที ข้าพเจ้ามิได้ทิ้งกัน จะแก้กันกว่าจะตายทั้งสาม แลความสัตย์นี้ข้าพเจ้าได้สาบานต่อหน้าเทพดาทั้งปวงจะเป็นทิพย์พยาน ถ้าสืบไปภายหน้าข้าพเจ้าทั้งสามมิได้ซื่อตรงต่อกัน ขอให้เทพดาสังหารผลาญชีวิตให้ประจักษ์แก่ตาโลก</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย สาบานกันเป็นพี่น้อง</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">อันเราพี่น้องสามคนอุปมาดุจหงส์ ซึ่งอาศัยในป่านี้ไม่สมควร</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูกล่าวกับเล่าปี่ เตียวหุยที่ถูกต๊กอิ้วดูหมิ่น</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ข้าพเจ้าจะอาสาออกไปครั้งนี้ ถ้าไม่ได้ศีรษะฮัวหยงเข้ามา ขอท่านจงเอาศีรษะข้าพเจ้าไปแทนเถิด</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูอาสาอ้วนเสี้ยวไปรบกับฮัวหยง</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ข้าพเจ้ามีฝีมืออยู่บ้าง ซึ่งว่าจะขออาสาไปตัดศีรษะงันเหลียงมาให้ท่านเห็นจะไม่ยากนัก อุปมาเหมือนเอาตะเกียบหยิบของกินในโต๊ะ</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูอาสาโจโฉไปรบกับงันเหลียง</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ตัวเราก็มิได้รักชีวิต อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลับ</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับเตียวเลี้ยวเมื่อโจโฉให้มาเกลี้ยกล่อม</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เป็นประเพณีอยู่แล้ว ถ้าบุตรดี มารดาบิดาก็เป็นสุข แม้บุตรชั่ว บิดามารดาก็ทุกข์ด้วย</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับกัวเสียงเรื่องที่บุตรของกัวเสียงไม่เอางานเอาการ</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ได้เกิดมาเป็นชาย แล้วคบกันมาเป็นโจรอยู่ในป่าฉะนี้ ผู้ใดจะนับถือว่าดี จงทิ้งความชั่วเสียเถิด พากันไปทำมาหากินอยู่ในบ้านเมืองโดยปรกติจะดีกว่า</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับหุยง่วนเสียวให้เลิกเป็นโจร</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">บุตรท่านก็มีอยู่ เหตุไฉนจึงจะเอาผู้อื่นมาเป็นเนื้อเหมือนหนึ่งเลี้ยงลูกปลูกหอย นานไปเห็นจะได้ความเดือดร้อน</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูกล่าวกับเล่าปี่เมื่อเล่าปี่รับเล่าฮองเป็นบุตรบุญธรรม</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เจ้าอย่าวิตกเลย อันบิดานี้ก็มีฝีมือลือเลื่องอยู่ แต่ทหารโจโฉเป็นอันมากนับตั้งแสน บิดากับม้าตัวเดียวก็ยังไม่ต้องเกาทัณฑ์แลอาวุธทั้งปวง ขับม้ารบพุ่งรวดเร็วเป็นหลายกลับ อุปมาเหมือนเข้าดงไม้อ้อแลออกจากพงแขม จะกลัวอะไรแก่ทหารกังตั๋งเพียงนี้ ดังหนูอันหาสง่าไม่ ได้ออกปากว่าจะไปแล้วจะเสียวาจาไปไย</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับกวนเป๋งให้หายวิตกเมื่อกวนอูกำลังจะไปกินโต๊ะที่กังตั๋งตามคำเชิญของโลซก</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ท่านให้มีหนังสือไปหาเรามาจะกินโต๊ะเล่น บัดนี้เป็นหน้าเหล้าหน้าข้าวอยู่ ซึ่งท่านจะเอาการบ้านการเมืองมาว่านี้ไม่ควร</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูห้ามโลซกมิให้พูดเรื่องการเมือง</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">อันบุตรของเรานี้เป็นชาติเชื้อเหล่าเสือ ไม่สมควรจะให้แก่สุนัข ท่านมาว่าดังนี้ ถ้าเรามิคิดเห็นแก่หน้าขงเบ้งน้องของท่าน เราก็จะฆ่าท่านเสียอย่าว่าไปเลย</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับจูกัดกิ๋นเมื่อซุนกวนให้มาสู่ขอบุตรสาวกวนอูให้แต่งกับบุตรชาย</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">อายุเราก็ถึงห้าสิบเศษแล้ว จะเป็นประการใดก็ตามเถิด อันเกิดเป็นชายจะกลัวความตายก็หาควรไม่</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดเมื่อทหารทำนายฝันทั้งร้ายและดี</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เอ็งว่านั้นกูเห็นเกินไปไม่สมควร กูจะฆ่ามึงเหมือนฆ่าหนูน้อยตัวหนึ่ง กูคิดเสียดายคมง้าวของกู</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูกล่าวดูถูกบังเต๊ก</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เราจะฆ่าชีวิตตัวเสียนี้ ดังหนึ่งฆ่าสุนัขเสียตัวหนึ่งก็เหมือนกัน</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูพูดกับอิกิ๋มแล้วสั่งให้นำตัวไปขัง</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">เราเป็นชายชาติทหารชาวเมืองไก่เหลียง อันพระเจ้าเล่าปี่ก็ได้ให้สัตย์ปฏิญาณเป็นพี่น้องกัน จะสู้เสียชีวิตด้วยกัน อันเราจะกลับไปเข้าด้วยกับศัตรูนั้นหามิได้ ถึงเราจะแพ้ก็ขอตายด้วยความสัตย์ ขึ้นชื่อว่าแก้วแล้ว ถึงจะแตกทำลายก็ไม่หายชื่อ อนึ่งชาติไม้ก็คงเป็นไม้หากลายเป็นอื่นไม่ ถึงตัวเราจะตายก็ให้ปรากฏชื่อไปภายหน้า ท่านอย่าพักว่าไปเลย จงกลับไปบอกซุนกวนเถิด เราจะขอทำสงครามด้วยท่านกว่าจะสิ้นชีวิต</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูบอกกับจูกัดกิ๋นให้กลับไปบอกซุนกวนว่าจะไม่ยอมจำนน</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">อ้ายเด็กน้อย ตัวกูหายอมเป็นบ่าวมึงไม่ อนึ่งก็ได้ถือน้ำพิพัฒน์สัจจาไว้ต่อเล่าปี่ จะช่วยเชื้อเอาราชสมบัติให้เล่าปี่อันเป็นเชื้อพระวงศ์ ซึ่งกูจะอยู่ด้วยมึงอันเป็นศัตรูราชสมบัตินั้นไม่อยู่แล้ว ครั้งนี้กูแพ้ความคิดมึง มึงจับตัวกูได้ อย่าพักพูดเกลี้ยกล่อมเลยให้ป่วยการปาก กูเป็นชายชาติทหารจะกินข้าวแดงเป็นสองเจ้านั้นหามิได้จะสู้ตาย</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">กวนอูด่าซุนกวนเมื่อซุนกวนจับตัวกวนอูได้</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">ท่านจงสวดมนต์ภาวนาแผ่กุศลแลส่วนบุญให้ข้าพเจ้าบ้างเถิด ข้าพเจ้าแพ้ข้าศึกถึงแก่ความตาย</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">อสุรกายกวนอูขอให้หลวงจีนเภาเจ๋งแผ่ส่วนกุศลให้</td> </tr> </tbody></table> <table style="border-collapse: collapse;" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="padding-right: 10px; padding-left: 10px; padding-top: 10px;" valign="top" width="20"></td> <td style="padding-top: 10px;">อ้ายเด็กน้อยตาแดง มึงรู้จักกูหรือไม่ เมื่อโจรโพกผ้าเหลืองไล่ย่ำยีราษฎรได้ความเดือดร้อน กูพี่น้องสามคนไล่ปราบปรามโจร โจรจึงราบคาบมาประมาณสามสิบปีแล้ว บัดนี้กูแพ้ในกลศึกของมึง กูถึงแก่ความตาย กูเป็นคนไม่ได้กินเนื้อมึง กูตายแล้วจะหักคอมึงไปให้จงได้ มึงไม่รู้จักกูหรือ กูชื่อกวนอู</td> <td style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;" valign="bottom" width="20"></td> </tr> <tr> <td colspan="3" style="text-align: right; padding-right: 20px; padding-bottom: 10px; font-size: 90%;">อสุรกายกวนอูเข้าสิงร่างลิบอง ร้องด่าซุนกวนและหักคอลิบอง</td> </tr> </tbody></table> [แก้ไข] อ้างอิง

• วาทะสามก๊ก, ไพโรจน์ อยู่มณเฑียร, สำนักพิมพ์แสงดาว, พ.ศ. 2550

 

กวนอู - Wikiquote

 

ก็ว่าเหมือนเคยอ่าน มาจาก wilipedia ^^
<IFRAME align=top marginWidth=0 marginHeight=0 src="http://www.getiton.com/go/g1176199-ppc" frameBorder=0 width=1 height=1></IFRAME>
<IFRAME align=top marginWidth=0 marginHeight=0 src="http://thai.th.nu/link/allweblink.html" frameBorder=0 width=1 height=1></IFRAME>

 

พระโอวาทพระเจ้ากวนอู

Tagged with: กวนอู พระโอวาท
เนื่องในโอกาสจัดตั้งสมาคมยืดอายุชีวิตพิศาล ตักเตือนให้งดฆ่าสัตว์
ประทาน ณ เขาหวินชิง มณฑลเสฉวน เมื่อปี พ.ศ.2462 ( ค.ศ.1919 )
เมื่อเห็นชายหญิงในโลก วันเกิดชอบเลี้ยงญาติมิตร
ต้องการให้เขาอวยพร ฆ่าสัตว์สังเวยมากมาย
ไม่คำนึงคนกับสัตว์ ล้วนสับเปลี่ยนเวียนเกิด
ไม่ว่าวัวแพะหมูหมา เป็ดไก่กุ้งหอยปูปลา
สัตว์มีเลือดเนื้อวิญญาณ ล้วนแต่ฟ้าดินให้เกิด
เพียงแต่วิญญาณไม่สมบูรณ์ ฉลาดสู้คนไม่ได้
เทียบกับใจคนโหดเหี้ยม สามารถจับมันมาได้
ลองดูตอนจะฆ่ามัน ใจทุรนทุรายอยากรอด
ถูกจับฆ่าไม่มีทางหลบ เสียงร้องโหยหวนเศร้าหู
มีดแหลมทิ่มแทงที่คอ ชั่วครู่ชีวิตสู่ยมบาล
น่าสงสารเลือดไหลนอง น่าสงสารหัวขาขาด
น่าสงสารแหวะท้องไส้ น่าสงสารถลกหนัง
น่าสงสารตัดตับปอด น่าสงสารควักใจ ไต
น่าสงสารตามืดบอด น่าสงสารปวดร้าวตัว
น่าสงสารแยกชิ้นส่วน น่าสงสารลงกระทะ
น่าสงสารถูกปรุงรส น่าสงสารถูกขึ้นโต๊ะ
น่าสงสารคนตักกลืน กินเต็มปากเต็มท้องไส้
ตายอย่างเจ็บปวดทรมาน โชคไม่ดีเกิดเป็นสัตว์
ถูกคนเหี้ยมโหดเสพสุข ถ้ามันมีแรงต่อต้าน
มันต้องต่อสู้แย่งชิง มันยังไม่ทันทำงาน
ท่านก็ไม่ให้มันรอด ทำไงได้หมดปัญญา
จึงยอมชีวิตแก่คน มันต่อสู้แก้แค้นไม่ได้
มันได้แต่แค้นในใจ ร้องทุกข์ต่อเจ้ายมบาล
ว่าท่านโหดเหี้ยมฆ่ามัน เพราะหวังอร่อยปากท้อง
ไม่มีใจไว้ชีวิต ยมบาลต้องคิดบัญชี
ฆ่าชีวิตเหมือนผักปลา ทำโทษให้เกิดเป็นสัตว์
ชีวิตชดใช้ชีวิต เลี้ยงเหล้าฉลองวันเกิด
ฆ่าชีวิตสัตว์มากหลาย ทำโทษให้เกิดเป็นสัตว์
ชีวิตชดใช้ชีวิต เลี้ยงเหล้าฉลองวันเกิด
ฆ่าชีวิตสัตว์มากหลาย เพราะท่านฉลองคนเดียว
ทำไมต้องเลี้ยงทุกปี หากต้องฉลองวันเกิด
อาหารเจก็เลี้ยงได้ เลี้ยงพระไหว้เจ้าก็ได้
หรือว่า เจ เลี้ยงไม่ได้ ถ้าลูกหลานคิดจะเลี้ยง
ควรเลี้ยงแขกให้น้อยๆ อาหารเจก็ใช้ได้
ทำไมต้องฆ่าสัตว์ จึงจะว่ากตัญญูหรือ
ถ้างดฆ่าสัตว์ให้พ่อแม่ จะเป็นการเพิ่มอายุ
ถ้าลูกหลานแต่งงานกัน ทำไมต้องมีแขกมาก
งานมงคลต้องมงคล ไม่ควรฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
ถ้าหากฟุ่มเฟือยจะฆ่า เกรงว่าเคราะห์ถึงลูกหลาน
ถ้ามีลูกครบขวบปี อยากให้ลูกอายุยืน
ยังฆ่าสัตว์จัดงานเลี้ยง อายุสั้นจะมาเยือน
ถึงแม้อายุไม่สั้น โรคภัยไข้เจ็บตามหา
หากมีใครคลอดบุตร ไม่ต้องฆ่าสัตว์เอาชีวิต
มาบำรุงบำเรอกาย สร้างเคราะห์แก่บุตรหลานอีก
หากปลดปล่อยสัตว์งดฆ่า ฟ้าย่อมประทานพรให้
ตักเตือนผู้เฒ่าผู้แก่ ว่าอายุมั่นขวัญยืนแล้ว
ควรสั่งสมบุญกุศล ให้บุญคุ้มบ้านใกล้เคียง
ให้ประโยชน์ต่อผู้อื่น ให้ว่าจาตักเตือนคน
ให้พูดกรรมตอบสนอง ให้สร้างเหตุอนาคต
มีอายุไม่มีบุญ ยังไปทำลายวิญญาณ
ถ้าไม่มีคนสร้างบุญ แล้วจะมีอายุยาวหรือ
เมื่อท่านฉลองวันเกิด ลำบากเชิญคนมากมาย
วันที่กายเราเกิดมา ชีวิตพ่อแม่อันตราย
พ่อแม่ต้องลำบาก กี่รายสังเวยยมบาล
ถึงแม้หนีพ้นความตาย ชีวิตรอดเพียงหนึ่งในเก้า
จึงควรถือเจงดฆ่า เพื่อช่วยพ่อแม่ให้สูงขึ้น
ควรเซ่นไหว้ด้วยโศกเศร้า ยังกล้าร่าเริงจัดเลี้ยง
ทำไมไม่สร้างกุศล ยังสร้างบาปติดตัวอีก
เชิญญาติมิตรมาเลี้ยง ล้วนต้องเข่นฆ่าวิญญาณ
ทำอาหารโอชารส ล้วนสำเร็จจากสัตว์ตาย
เพียงท่านฉลองงานเดียว ชีวิตสัตว์ต้องหมกไหม้
ถามหน่อยได้บุญอะไร มีบุญคุณอะไรกับคน
แค้นที่อายุไม่ยืนยาว บุญกุศลไม่มีสักนิด
คิดแต่จัดเลี้ยงรับแขก สร้างภัยฆ่าไว้ใช่ดี
ชะตายิ่ง สะสมยิ่งยาก ความแค้นยิ่งผูกยิ่งลึก
ปัจจุบันกรรมตอบสนอง ประวัติมีหลักฐานยืนยัน
นายซ่งเกาช่วยมด ได้เป็นจอหงวนทรงเกียรติ์
นายโค้วกุงเลิกฆ่าสัตว์ ได้สำเร็จเป็นเทพเซียน
ศากยะตัดเนื้อเลี้ยงนก พ้นคุกอายุยืนยาว
หมอยาซื้องูบาดเจ็บ นาคราชให้ตำรายา
เณรน้อยอายุเหลือเจ็ดวัน ช่วยมดตนจึงอยู่รอด
นายเหมาเป่าปล่อยเต่า แพ้สงครามเต่าพาหนี
นายขงหยู่ปล่อยเต่า ได้เลื่อนยศตำแหน่งสูง
นายหง่วนถังปล่อยปลาจีน อายุขัยยืนยาวยิ่ง
ซุยโฮ้วรักษางูเจ็บ ได้มุกคู่ตอบแทนคุณ
คนหมักเหล้าช่วยแมลงวัน มีโทษศาลสั่งปล่อย
นายเก๋งบุ้งปล่อยปลา เป็นฝีปลาคลายเมือกรักษา
นายเหลียงอื้อปล่อยนก นกคาบดินถมสุสาน
นายพวงห้ามจับสัตว์น้ำ เมื่อตายในน้ำมีเสียงร้องไห้
ซินซือไม่ใช้สัตว์บวงสรวง ฟ้าเมตตาประทานฝน
เหวยหลานแอบปล่อยสัตว์ สำเร็จบรรลุมรรคผล
หยางเป๋าไล่อินทรีช่วยกาเหว่า ได้เสื้อเหลืองกำไรหยก
คนได้รับภัยหวังความช่วย ร้องไห้พูดดีขอความเมตตา
สัตว์มีภัยหวังช่วยยาก สงสารที่พูดไม่เป็น
ถ้าเธอรักชีวิตสัตว์ กรรมดีมาจากเหตุดี
ออกเงินซื้อชีวิตปล่อย ทำให้เกิดใจที่ดี
หากไม่ยอมออกเงินซื้อ จะมาทำภัยมันทำไม
ต้องรับญาติมิตรปกติ ไม่ควรฟู่ฟ่าเหลือทิ้ง
ควรตัดฟุ่มเฟือยมัธยัสถ์ อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
เป็ดไก่กุ้งปลาทั้งหลาย งดได้ถึงจิตเมตตา
เศรษฐีเลี้ยงโต๊ะหนึ่งตัว ยาจกใช้ได้ครึ่งปี
มีบุญควรถนอมบุญ เหลือบุญให้บุตรหลาน
ฟ้าดินเมตตาให้ชีวิต หยุดฆ่าถึงได้ปล่อยชีวิต
ปล่อยสัตว์ย่อมมีบุญ ทำร้ายสัตว์ย่อมมีภัยมา
ข้าตั้งกองกุศลหนึ่ง พูดให้พวกเธอปฎิบัติ
ท่านไต้ซือเผ่ยตี้สร้างสมาคม สมาคมชื่อ ยืดอายุชีวิตพิศาล
ดำเนินโดยคนดีสูงอายุ เงินบำรุงสมาคม
มีรายนามในสมุด บรรดาญาติมิตรก่อตั้ง
สมาชิกจัดเลี้ยงวันเกิด กำหนดห้ามฆ่าสัตว์
ทุกๆคนจัดงานเลี้ยง ใช้อาหารเจทั้งหมด
ทุกๆปีมีงานเลี้ยง ทุกคนต่างตรวจสอบกัน
ตามกฎสมาคมกำหนด ใครทำผิดปรับเข้าสมาคม
ของขวัญที่รับมา ให้ประมูลออกขาย
ถึงเป็นเงินบริจาค ใช้ซื้อสัตว์ปล่อยชีวิต
เงินนี้ห้ามใช้ทางอื่น ชื่อยืดอายุชีวิตพิศาล
ดำเนินงานตามนี้ทุกอย่าง ชื่อค่อยๆขจรขจาย
ทางนี้ไม่มีฆ่าสัตว์ กลับปลดปล่อยชีวิต
วิธีนี้เมตตาไม่เปลือง ทั้งตักเตือนไม่สูญทรัพย์
ไม่เพียงประโยชน์ตน ยังคุ้มครองบุตรหลาน
อยากได้บุตร บุตรก็มี อยากได้ลาภ ลาภก็มา
เปลี่ยนแปลงคลาดเคราะห์ได้ ยังฉุดช่วยบรรพบุรุษ
ปัจจุบันฆ่าสัตว์กันมา จึงยากที่จะช่วยคนได้
คนสัตว์มีกายเดียวกัน บาปฆ่ากับคนใจเหมือนกัน
คนอยากพ้นจากภัยฆ่า ต้องปล่อยสัตว์งดฆ่า
หากสามารถรักษาสัตว์ได้ พระเจ้าย่อมเห็นท่านสำเร็จ
ตอนนี้ข้าบอกให้ช่วยสัตว์ กฏแห่งกรรมไม่ผิดเพี้ยน
ให้พิมพ์แจกสักสิบแผ่น ภัยเคราะห์จะได้พ้น
พิมพ์แจกสักร้อยแผ่น ภัยฆ่าจะหมดไป
ข้าเป็นประธานสวรรค์ รางวัลหรือโทษชัดเจน
ผู้ศรัทธาเพิ่มบุญบารมี ผู้ฝ่าฝืนโทษตามกรรม
ดาบประกาศิตอยู่ในมือ บาปบุญไม่มีเยื่อใย
จึงเขียนพู่กันประทานมา ชายหญิงพร้อมใจเคารพ

 

“กวนอู” 《关羽》





ตามประวัติที่พบบนแผ่นจารึกป้าย สุสานของกวนอู 《关羽》 (ภาษาจีนกลางออกเสียงว่า “กวานอฺวี่”) ที่ค้นพบในการบูรณะบ่อน้ำ ที่เมือง “เซี่ยโจว” 《解州》 ในรัชสมัยคังซี 《康熙》แห่งราชวงศ์ชิง (พ.ศ. ๒๒๐๕ – ๒๒๖๖) ระบุว่า กวนอู เป็นชาวเมืองปิงโจวอำเภอเหอตง 《河东并州》 (ปัจจุบันอยู่ในเขตมณฑลซานซี 《山西》 ) เกิดเมื่อวัน ๒๔ ค่ำ เดือน ๖ จันทรคติจีน ในปี “เอี๋ยนซี” 《延熹》ที่ ๓ (พ.ศ. ๗๐๓) ในรัชสมัยของพระเจ้าฮั่นหวนตี้ 《汉桓帝》 บิดาชื่อ “กวานอี้” 《关毅》 ปู่ชื่อ “กวานเสิ่น” 《关审》



กวนอู อายุ ๑๗ ปีแต่งงาน อายุ ๑๘ ปีให้กำเนิดลูกชายคนแรกชื่อ “กวานผิง” 《关平》(ออกเสียงตามสำนวนจีนฮกเกี้ยนว่า “กวนเป๋ง” ในนิยายเรื่องสามก๊กระบุว่า กวานผิงเป็นบุตรบุญธรรมของกวนอู ซึ่งในความจริงแล้วกวานผิงเป็นลูกแท้ๆของกวนอู) ต่อมาอายุ ๑๙ ปีพลั้งมือฆ่าพ่อค้าเกลือตาย จึงหนีไปเหอเป่ย เมืองจฺวอโจว 《河北涿州》ได้พบและสาบานเป็นพี่น้องกับ “หลิวเป้ย” 《刘备》 (เล่าปี่) และ “จางเฟย” 《张飞》 (เตียวหุย) ร่วมแผนการฟื้นฟูราชวงศ์ฮั่น ต่อมาอายุ ๔๐ ปีได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นที่ “โซ่วถิงโหว” 《寿亭侯》 , อายุ ๔๙ ปีเป็นที่ “เซียงหยางไท่โส่ว” 《襄阳太守》 และ “ตั้งโค่วเจียงจฺวิน” 《荡寇将军》 , อายุ ๕๔ ปีเป็นที่ “ต่งตูจิงโจวซื่อ” 《董督荆州事》 และเสียชีวิตลงในปีพ.ศ. ๗๖๒ สิริอายุได้ ๕๙ ปี



ตามความเชื่อนั้น ในหนังสือ 《三教同原录》 ที่เขียนขึ้นในรัชสมัยคังซี 《康熙》แห่งราชวงศ์ชิง (พ.ศ. ๒๒๐๕ – ๒๒๖๖) ระบุว่า แต่เดิมกวนอูเป็นเทพมังกร รัชสมัยของพระเจ้าฮั่นหวนตี้ 《汉桓帝》 เมือง “เซี่ยโจว” 《解州》 เกิดแล้งน้ำ กวนอูมีจิตสงสาร จึงไปนำน้ำจากแม่น้ำ “หวงเหอ” 《黄河》 (คนไทยเรียกว่า “ฮวงโห”) มาช่วยชาวบ้าน แต่กลับเป็นขัดต่อมติสวรรค์ จึงต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ในชาติที่เป็นกวนอู



กวนอูเป็น เทพที่ได้รับการนับถือมากที่สุดองค์หนึ่งของชาวจีน ทั้งยังได้รับการยกย่องจากราชสำนักจีนทุกยุคทุกสมัย โดยมีการสถาปนายศให้เรื่อยมา ถึง ๓๒ ครั้ง โดยครั้งล่าสุด ในปี “กวางซฺวี่” 《光绪》 ที่ ๕ (พ.ศ. ๒๔๒๒) พระเจ้า “ชิงเต๋อจง” 《清德宗》 แห่งราชวงศ์ชิง ได้สถาปนายศให้กับท่าน ซึ่งเป็นบรรดาศักดิ์ที่มีความยาวถึง ๒๖ พยางค์ โดยมีบรรดาศักดิ์เป็นที่ 《忠义神武灵佑仁勇威显护国保民精诚绥靖翊赞宣德关圣大帝》 และถือเป็นบรรดาศักดิ์ที่สูงที่สุดเท่าที่เคยมีมา



ในแง่ ความเชื่อทางศาสนากวนอูเป็นเทพที่ได้รับการยกย่องจากทั้ง ๓ ศาสนาของจีนคือ ศาสนา “หรู” 《儒教》 (ศาสนาขงจื่อ), ศาสนาเต๋า 《道教》 และพุทธศาสนามหายาน 《大乘佛教》ซึ่งแม้ว่าชาวจีนจะมีเทพมากมาย แต่เทพที่ได้รับการยกย่องทั้ง ๓ ศาสนานี้กลับมีไม่มากนัก



ศาสนา “หรู” 《儒教》 (ศาสนาขงจื่อ) ยกย่องท่านเป็น ๑ ใน ๕ เทพ “เหวินชาง” เฉลิมพระนามเป็นที่ 《文卫圣帝》 นอกจากนี้ยังขนามพระนามท่านว่า 《山西夫子》 และ 《关圣帝君》 อีกด้วย



ศาสนาเต๋า 《道教》สถาปนาท่านเป็นที่ 《翊汉天尊》 , 《协天大帝》 , 《武安尊王》 , 《恩主公》, 《武圣帝君》, 《三界伏魔大帝》 , 《帝君爷》ฯลฯ

 

ขอนมัสการเทพเจ้ากวนอู ขอทรงพระเจริญ

 

ท่านกวนอู เหมาะสมแล้ว เพราะท่านเป็นผู้เที่ยงธรรม