ฮือฮา “ผึ้ง”ทำรังใต้คางรูปเหมือน”หลวงปู่มั่น”คล้ายเครา ชาวบ้าน แห่ไหว้

เมื่อวันที่ 16 มี.ค. ผู้สื่อข่าวรายงานถึงบรรยากาศวันหวยออกว่า ที่บริเวณวัดป่าประชานิยม บ้านหนองหลวง ต.หนองหลวง อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร ปรากฏมีชาวบ้านพากันเดินทางมาสักการะและกราบไหว้รูปหล่อเหมือนหลวงปู่มั่น ภูริฑัตโต สูงกว่า 19 เมตร โดยฐานกว้าง 9 เมตร สูง 10 เมตร และฐานล่างเป็นศาลา สูง 9 เมตร รวมความสูงทั้งหมด 19 เมตร เป็นรูปหล่อใหญ่ที่สุดในประเทศ พบว่า.ต้คางรูปหล่อดังกล่าวมีผึ้งหลวงมาทำรังขนาดใหญ่กว่า 1 เมตร มองดูคล้ายมีเครา โดยชาวบ้านอ้างว่า รูป“หลวงปู่มั่น ฯ”ให้โชคลาภกับผู้มากราบไหว้หลายคนแล้ว



นายประมวล ศรีมา อดีตยากเทศบาลตำบลหนองหลวง กล่าวว่า รูปหล่อเหมือนหลวงปู่มั่น สูงขนาด 19เมตร รวมฐาน สร้างเมื่อ พ.ศ.2553 งบประมาณ 9 ล้านบาท เสร็จสิ้นเมือวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2557 มีพิธีพุทธาภิเษก และบวชชีพราหมณ์ไปแล้วโดยก่อสร้างเสร็จแล้วได้มีชาวบ้านพบว่ามีผึ้งหลวง มาทำรังบริเวณใต้คาง และแขนจำนวนหนึ่ง



โดยเฉพาะที่คางมีรังผึ้งยาวกว่า 1 เมตร ทำให้ชาวบ้านฮือฮา และเชื่อว่าเป็นสิริมงคล แก่บ้านเมือง มีชาวบ้านนำเลข พ.ศ.ที่สร้างรูปหลวงปู่มั่น คือ 2553 และวัดสร้างเมื่อพ.ศ.2472 ไปซื้อลอตเตอรี่ ปรากฏว่าเคยออกเลขท้ายสองตัวล่าง 35 ส่วนตนซื้อลอตเตอรี่ไว้ถูกไปหนึ่งใบ นำเงินทั้งหมดไปทำบุญแล้ว ครั้งนี้ชาวบ้านเชื่อกันว่า ผึ้งที่มาทำรังน่าจะให้โชคลาภอีก จึงนำอายุของเจ้าอาวาส และพ.ศ.สร้างวัดไปซื้อลอตเตอรี่



ด้านพระราชญาณมุนี (หลวงปู่บุญมี) อายุ 86 ปี เจ้าอาวาสวัดป่าประชานิยมกล่าวว่า เรื่องหวยนั้นทางวัดไม่ได้ส่งเสริมให้ไปชื้อ ต้องบอกว่าการพนันทุกชนิดเป็นสิ่งไม่ดี เป็นทางไปสู่ความฉิบหาย อยากให้หันมาทำสิ่งดีงามกันดีกว่า อย่าไปหลงกับสิ่งเหล่านั้น



ที่นี่ไม่เคยบอกใบ้ให้หวย หากมาวัดเพื่อหวังอย่างนั้นไม่ดี มาวัดขอให้ทำแต่สิ่งดีงาม ชีวิตก็จะเจริญรุ่งเรือง เรื่องใครจะชื้อจะเล่นทางวัดไม่ขอยุ่ง ทุกอย่างอยู่ที่บุญ และกรรมเท่านั้น ไม่ส่งเสริมให้เล่นการพนัน การจะเชื่อหรือไม่ก็เป็นเรื่องของแต่ละคน มาวัดขอให้มาทำบุญอย่าหลงงมงายกับเรื่องการพนัน



“วัดเปิดให้ประชาชนเข้ามากราบไหว้ ได้ทุกวัน ทุกเวลา ไม่เคยปิด ขนาดไม่มีประตู ไม่มีรั้วและไม่ได้ปิดประตู คนทุกวันนี้ยังไม่อยากเข้าวัด “หลวงปู่บุญมีกล่าว



ข่าวจาก www.khaosod.co.th

 

ไปสกลฯ ครั้งหน้า จะเข้าไปกราบและทำบุญค่ะ

 

ข้อมูลจาก Youtube

<iframe width="500" height="375" src="//www.youtube.com/embed/YfH-fQw_onY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

แหม..พระสงฆ์ในรูปนี่ไม่สำรวมเลย จะชี้รูปท่านก็ใช้มือก็พอ นี่ชี้ด้วยไม้กวาด ยังไงท่านก็เป็นพระอริยเจ้า เป็นที่เคารพของมวลชน ต่อไปช่วยระวังด้วย

 

บ่องตง ไม่อยากเห็นชาวพุทธ หลงทาง เดินทางผิด เมื่อเกิดมา ไดัอัตภาพเป็นมนุษย์ ศาสนาคำสอนของพระพุทธเจ้าก็มีอยู่ แต่ไปปฏิบัติผิด ก็เท่ากับเกิดมาสูญเปล่า

 

หลักพุทธศาสนาสอนไม่ให้เชื่อในเรื่องงมงาย เรื่องงมงายก็คือเรื่องที่ขาดเหตุผล และขาดความจริงมารองรับ อย่างเช่นเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือผู้วิเศษ เป็นต้น ซึ่งอย่างดีก็เพียงทำให้สบายใจขึ้นมาหน่อยเท่านั้น แต่พอจะเอาจริงก็พึ่งพาอะไรไม่ได้ มีแต่จะทำให้โง่ยิ่งขึ้นและเสียทรัพย์มากขึ้นเท่านั้น ซึ่งเรื่องเหล่านี้พุทธศาสนาไม่สอนให้เชื่อ ไม่ว่ามันจะมีจริงหรือไม่ก็ตาม การเชื่อตนเองและพึ่งตนเองจึงเป็นสิ่งดีที่สุด

 

มัวแต่ตำหนิกรรมผู้อื่นไม่ดูใจตัวเอง

คนเค้าได้ไปทำบุญ ได้ไปเข้าวัด กราบไหว้บูชา

ได้บุญ กุศลกรรม


ก็ยังดีกว่า พวกที่อยู่เฉยๆ ดูหนังเกาหลี เที่ยวเล่น ต่างๆนาๆ แล้วคอยแต่จับผิดผู้อื่น

 

<center> [FONT=&quot][FONT=&quot]อย่าตำหนิกรรมของผู้อื่น[/FONT][/FONT]
[FONT=&quot][FONT=&quot](โ ด ย ส ม เ ด็ จ อ ง ค์ ป ฐ ม) [/FONT] [/FONT]
</center> <center></center>
[FONT=&quot] ทรงเมตตาสอนไว้เมื่อ ๒๗ กันยายน ๒๕๓๕ พิจารณาแล้วเห็นว่ามีประโยชน์มากสำหรับผู้ที่อ่าน แล้วนำไปปฏิบัติให้เกิดผล มีความสำคัญโดยย่อดังนี้[/FONT][FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot] ในวันนี้ข้าพเจ้าและเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรม มองเห็นชายคนหนึ่งที่แพเลี้ยงปลาของวัด จับปลาสวายตัวใหญ่ (ปลาของวัดเชื่องมาก) ขึ้นมาจากน้ำ ปลาก็ดิ้นจนหลุดจากมือตกน้ำไป เขาก็จับปลาขึ้นมาใหม่ด้วยความสนุกสนาน ในครั้งนี้ปลาดิ้นแล้วตกลงที่พื้นกระดานของแพปลา แล้วจึงตกลงไปในน้ำเมื่อพวกเราเห็นการกระทำ (กรรม) ของเขา ก็เกิดอารมณ์ปฏิฆะ (ไม่พอใจ) พูดขึ้นว่า [/FONT][FONT=&quot]”บ้า” อีกท่านหนึ่งพูดว่า “ทะลึ่ง” ซึ่งเป็นการคิดชั่ว พูดชั่ว (สอบตกในมโนกรรมและวจีกรรมทั้งคู่)[/FONT]
[FONT=&quot] สมเด็จองค์ปฐมทรงเมตตาตรัสสอนว่า (เพื่อสะดวกในการจดจำ แล้วนำไปปฏิบัติต่อ ขอเขียนเป็นข้อๆ) ดังนี้[/FONT]
[FONT=&quot] ๑. "เหตุที่จิตมีอุปาทาน ยึดเอากรรมของผู้อื่นมาใส่จิตของเรา จึงกล่าวเป็นวจีกรรมหลุดออกไป เพราะเหตุไม่รู้เท่าทันอารมณ์ของจิต ที่ยึดเอาอุปาทานนั้นๆ(บุรุษผู้สร้างกรรมกับปลา) ถ้าไม่ใช่อดีตกรรมส่งผลให้เขาทำกับปลา กล่าวคือ ถ้าไม่ใช่ปลาเคยเป็นคนมาแล้ว จับคนที่เป็นปลาอยู่อย่างนี้แล้ว กรรมนี้ก็เป็นกรรมปัจจุบัน คือ มีอารมณ์ฟุ้งซ่านเหลวไหล เห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ มีอารมณ์สนุกไปกับการเบียดเบียนปลา จึงสร้างกรรมนี้ให้เกิดขึ้น ซึ่งกรรมนี้เมื่อลุล่วงไปแล้ว ก็เป็นกายกรรมอันส่งผลให้เกิดกรรมในอนาคตได้ กล่าวคือจะต้องมีชาติหนึ่งในต่อไปข้างหน้า บุรุษนี้ก็จะเกิดมาเป็นปลาสวาย และปลานั้นกลับชาติมาเกิดเป็นคนจับเงี่ยงปลาชูให้ดิ้นรน จนกระทั่งตกลงกระแทกแพอีก นี่คือกรรมภายนอก แต่เจ้าทั้งสองเอามาเป็นกรรมภายใน สร้างวจีกรรมให้เกิด เท่ากับเห็นคนผิด เห็นปลาถูก จึงไปตำหนิกรรมอยู่อย่างนั้น วจีกรรมคือนินทากับสรรเสริญนั่นเอง[/FONT]”
[FONT=&quot] ๒. "[/FONT][FONT=&quot]ถ้าจิตยังละการตำหนิกรรมไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นมโนกรรมหรือวจีกรรม ก็เท่ากับสร้างผลกรรมให้ต่อเนื่องกันไป ในการตำหนิกรรมไม่รู้จักสิ้นสุด ในเมื่อโลกนี้มันเป็นวัฏจักรอยู่อย่างนี้ ผิดถูกในโลกนี้ไม่มี มันมีแต่กรรมล้วนๆ” [/FONT]
[FONT=&quot] ๓. [/FONT][FONT=&quot]"ในเมื่อเจ้าทั้งสองตำหนิกรรมอย่างนี้แล้ว พอไปชาติหน้าก็ประสบมาเป็นคน จากคนที่เป็นปลาก็ต้องมาตำหนิกรรมอีก เมื่อมัวแต่ตำหนิธรรมหรือกรรมของผู้อื่น อันสืบเนื่องเป็นสันตติประดุจกงกำกงเกวียน หมุนเวียนต่อเนื่องกันไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วพวกเจ้าจะเอาชาติไหนมาตัดสินว่าใครผิด-ใครถูก โลกทั้งโลกมันเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะกิเลส-ตัณหา-อุปาทาน-อกุศลกรรมเป็นเหตุ ทำให้จิตของคนกระทำกรรมให้เกิดแก่มโน-วจีและกายได้อยู่เป็นอาจิณ” [/FONT]
[FONT=&quot] ๔. "[/FONT][FONT=&quot]เจ้าต้องการพ้นกรรม ก็จงหมั่นปล่อยวาง มองเห็นเหตุแห่งกรรม อะไรจักเกิดก็ต้องคิดว่า กรรมใครกรรมมัน รู้สันตติของกฎแห่งกรรมว่ามันเป็นอย่างนี้ ถ้าเขาไม่ทำกรรมกันมาก่อน กรรมนี้ก็จักไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นมาได้ ตถาคตจึงได้ตรัสยืนยันว่า กรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ เมื่อเรารู้เหตุก็จงดับที่เหตุแห่งกรรมนั้น จงอย่ามองว่าใครผิดใครถูก กรรมถ้าไม่ใช่เขาก่อขึ้นเอง มันก็เกิดขึ้นไม่ได้เองหรอก” [/FONT]
[FONT=&quot] ๕. [/FONT][FONT=&quot]"เมื่อพวกเจ้าเข้าใจดีแล้ว [/FONT][FONT=&quot]ก็จงหมั่นทำจิตให้พ้นจากการตำหนิธรรมเถิด ค่อยๆวางค่อยๆทำ กายกรรม-วจีกรรม-มโนกรรม ก็จะละเอียดขึ้นตามลำดับ กำหนดจิตให้ตั้งมั่นอยู่ในวิมุติธรรม ทำอารมณ์สังขารุเบกขาญาณ ยอมรับนับถือกฎของกรรมให้เกิดขึ้นในจิต ทำบ่อยๆเข้ามรรคผลก็จะปรากฏขึ้นเอง อย่าละความเพียรเสีย กระทบเท่าไหร่-เมื่อไหร่-ที่ไหนก็ต้องรู้ อย่าตำหนิธรรมให้เกิดขึ้นกับจิต เห็นกรรมที่เป็นสภาวะอย่างนี้อยู่ให้ชัดเจนอยู่ตลอดเวลาอยู่กับจิต ผู้ไม่รู้ย่อมกอปรกรรมให้เกิดด้วยจิตอุปาทานในกรรมนั้น ๆ กรรมใครกรรมมัน พวกเจ้าอย่าไปเกาะยึดเอากรรมนั้นๆมาตำหนิดีเลว เพราะเท่ากับว่ามีอุปาทานเห็นกรรมนั้น ๆ ว่าดี-เลว เมื่อจิตมีอุปาทานตำหนิดี-เลวจนเป็นมโนกรรม แล้วยับยั้งไม่อยู่ ก็ออกปากตำหนิดี-เลว จนเป็นวจีกรรมอีก[/FONT][FONT=&quot][FONT=&quot]”[/FONT] [/FONT]
[FONT=&quot] ๖. [/FONT][FONT=&quot]"ถ้าบุคคลไม่รู้อุปาทานนี้ ทำกรรมโดยลงแพไปต่อว่าต่อขานคนที่จับปลาเข้า ถ้ายังอารมณ์ปฏิฆะให้เกิด ก็จะทะเลาะกัน ดีไม่ดีก็จักทำร้ายร่างกายกัน จนเป็นกายกรรมสืบเนื่องต่อกันไปได้ ดังมีตัวอย่างมามากมาย คนอื่นเขาทะเลาะกัน สร้างกรรมกัน คนนอกเข้าไปสอดแทรก เป็นกรรมการห้ามปราม คู่กรณีไม่ยอมฟังเกิดอารมณ์โทสะขึ้นหน้า ลงมือทำร้ายกรรมการเสียจนตายไปด้วยความหมั่นไส้ เพราะฉะนั้น เมื่อพวกเจ้าปรารถนามรรคผลนิพพาน ก็ไม่ควรต่อกรรมกันไปอีก ยุติการตำหนิกรรมลงเสียให้ได้ ไม่ว่าจักเป็นกายกรรม-วจีกรรม-มโนกรรม ก็ต้องยุติลง ใช้ศีล-สมาธิ-ปัญญาอันเกิดแก่จิต พิจารณาให้รู้แจ้งเห็นจริงในสันตติวงล้อวัฏจักรกรรมว่ามันเป็นอยู่อย่างนี้เอง พยายามทำจิตให้ยอมรับกฎของกรรมโทษของกรรมไม่ว่าดีหรือเลวนั้นไม่มี เห็นแต่กงกำกงเกวียนหมุนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด จงยอมรับกฎของกรรมซึ่งยุติธรรมที่สุด ใครทำใครได้ อย่าไปมีหุ้นส่วนกรรมกับใครๆเขาโดยการตำหนิกรรมเป็นอันขาด จำไว้นะ ” [/FONT]
[FONT=&quot] ขอยกตัวอย่างอารมณ์ที่สอบตกสัก ๒ เรื่อง[/FONT][FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot] เรื่องแรก...มีความโดยย่อว่า มีคนมาเล่าให้ฟังว่า หญิงแก่คนหนึ่งว่าจ้างรถจากในเมืองให้มาส่งที่วัดท่าซุงในราคา ๕๐ บาท พอรถมาส่งที่วัด หญิงแก่กลับให้ค่ารถเพียง ๑๐ บาท บอกว่าฉันมีแค่นี้จะเอาหรือไม่เอา คนรถก็ตำหนิหญิงคนนั้นว่า อะไรกัน คนมาปฏิบัติธรรมที่วัดใหญ่โต แต่ไม่มีสัจจะ พอได้ยินเขาเล่าเพียงแค่นี้ จิตก็ปรุงแต่งตำหนิหญิงแก่นั้นเสียยืดยาว คือ ร่วมวงนินทาปสังสากับผู้เล่าเสียเพลิน กว่าจะรู้ตัวว่าสอบตก ผิดทั้งมโนกรรมและวจีกรรม ก็ว่าไปครบสูตรแล้ว จึงต้องขอขมาพระรัตนตรัย[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot] เรื่องที่ ๒ คือ ตัวของข้าพเจ้าเอง พอขอขมาพระรัตนตรัยเรื่องการตำหนิกรรมของบุรุษผู้สร้างกรรมกับปลาแล้ว ตาก็เห็นหนังสือพิมพ์พาดหัวโต ๆ ว่า เมืองไทยมีคดีฆ่าคนตายมากเป็นอันดับ ๒ ของโลก จิตก็ตำหนิกรรมทันทีว่าไม่จริง เป็นอุปาทานของนักข่าวเอง เพราะประเทศอื่นๆอีกหลายประเทศที่มีคดีฆ่าคนมากกว่าเรา แต่หนังสือพิมพ์เขาไม่ประโคมข่าวในหนังสือพิมพ์หน้าแรกเหมือนเมืองไทย เมืองไทยชอบประโคมข่าวชั่วร้ายข่าวไม่ดีในหน้าแรกตัวโตๆ ชอบขายข่าวบนความทุกข์ของชาวบ้าน ว่าเสียยาวกว่าจะรู้ตัวว่าสอบตก ผลก็คือต้องขอขมาพระรัตนตรัยอีกครั้ง[/FONT]
[FONT=&quot] : หมายเหตุ[/FONT]
[FONT=&quot] นี่คือตัวอย่างเมื่อ ๑๕ ปีที่แล้ว ผู้อ่านพระธรรมบทนี้แล้วหากหวังก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม เมื่อรู้ตัวเองว่าผิดก็ควรจะละอายแก่ใจ (มีเทวธรรมหรือหิริ - โอตตัปปะ) ให้ขอขมาพระรัตนตรัยทุกครั้งจนเป็นนิสัย [/FONT]
[FONT=&quot] ผมขออาราธนาบารมีคุณพระศรีรัตนตรัยเป็นที่ตั้ง ขอให้ผู้อ่านด้วยความศรัทธาทุกท่าน จงโชคดีในธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ ในชาติปัจจุบันนี้[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]<center>รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน</center>[/FONT]
[FONT=&quot]กลับหน้าหลัก[/FONT]

 

มัวแต่ไปยึดติด ตำหนิ เพ่งโทษผู้อื่นแบบนี้ หึๆ ^^

กฏแห่งกรรม ทำกรรมอะไรไว้ ย่อมได้รับผลกรรมนั้น

.

 

นี่ไม่ใช่เพ่งโทษนะเจ้าคะคุณ Saber เจ้าขา แต่ไม่บอกกล่าวหรือพูดในสิ่งที่ควรพูด อีกหน่อยคงมีคนยกรองเท้าแล้วชี้ไปที่สิ่งศักดื์ ที่เป็นที่เคารพของมวลชน มันจะไม่ดีนะเจ้าคะ นี่บางทีอาจจะมีน้องๆเด็กเล็กเข้ามาอ่านก็ได้ แล้วเอาเป็นแบบอย่างมันก็ไม่ดีแน่ จริงๆแล้วท่านเป็นพระก็น่าจะรู้อะไรควรไม่ควร เมื่อตอนไปกราบพระบาทสี่รอย เห็นพระท่านดูหนุ่มๆหน่อยมากันหลายองค์ มาจากวัดอื่น เหมือนมากราบพระบาทเหมือนประชาชนทั่วไป แต่ที่ไม่เหมือนคือ ดันปืนเข้าไปในพระบาทดูแล้วกำลังตักน้ำมนต์ซึ่งก็ไม่น่าจะมี เห็นแล้วแทบลมใส่ ต้องเบือนหน้าหนี ท่านมีสิทธ์ไรถึงได้ขึ้นไป เหยียบพระบาทสี่รอยนั้น ชาวบ้านเค้าเคารพศรัทธา นี่ไม่พูดอีกหน่อยคงมีพระหรือชาวบ้านปืนขึ้นไปเก็บเหรียญตักน้ำมนต์กันให้วุ่นแน่ พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า เราไม่คัดค้านหรอก แต่เราก็ต้องทำเพื่อปกป้องพระพุทธศาสนาบ้าง ใช่ว่าทุกคนจะมีธรรม และรู้ไรควรมิควรกันทุกคนซะเมื่อไหร่ ขาดสติก็มีถมไป