อาจจะแสดงถึงความโง่ของตัวเอง แต่อยากจะเข้าใจจริงๆ

เพิ่งจะเริ่มปฏิบัติคะ เรียกได้ว่ายังไม่เข้าใจอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ปฏิบัติแล้วเราเย็นขึ้น รู้สึกมีความสุขขึ้น ก็เริ่มศึกษาอะไรมากขึ้น แต่ก็ งง ด้วยความยังเขลาในหลักธรรม อยากรบกวนถามว่า การปรารถนา พุทธภูมิ สาวกภูมิ และปัจเจกภูมิ ต่างกันยังไงคะ เมื่อปฏิบัติแล้วจำเป็นต้องตั้งเป้าปรารถนาไหม ประกอบกับอยากรู้ว่าการปฏิบัติให้เข้าใจถึงธรรมและเกิดความเลือมใสโดยไม่มีข้อกังขา ต้องเริ่มต้นจากตรงไหน ตอนนี้เหมือนบัวไม่ใต้ตทก็ใต้น้ำ อยากโผล่พ้นน้ำแล้วบานอย่างสวยงามกับเข้าบ้าง ช่วยแนะนำเพื่อเป็นทานบารมีหน่อยนะคะ

 

ขอแนะนำคราวหน้าให้เจ้าของกระทู้ไปตั้งกระทู้ที่สงสัยในหลักทั่วๆไปทางพระพุทธศาสนา ในหมวดพุทธศาสนา - ธรรมะ หรือหมวดพุทธศาสนา สำหรับผู้เริ่มต้น เพราะจะมีคนมาตอบมาก และเป็นประโยชน์สำหรับผู้เริ่มศึกษาด้วยนะครับ

สำหรับคำถามของเจ้าของกระทู้ ก็ขอตอบเป็นประเด็นดังต่อไปนี้
1 การปราถนาพุทธภูมิ สาวกภูมิ และปัจเจกภูมิ ต่างกันยังไง ?

พุทธภูมิ ก็คือ ผู้ที่บำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต เรียกว่า พระโพธิสัตว์ การบำเพ็ญบารมีก็ยาวนานกว่าคนทั่วไป
สาวกภูมิ ก็คือ ผู้ที่บำเพ็ญบารมีเพื่อตนเองเข้าสู่พระนิพพาน แต่ไม่ได้บำเพ็ญบารมีเพื่อรื้อขนเวไนยสัตว์ทั้งหลาย
ปัจเจกภูมิก็คือ ผู้ที่บำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า คือตรัสรู้ได้ด้วยตนเอง แต่ไม่ได้มีหน้าที่รื้อขนสัตว์โลกเหมือนพระพุทธเจ้า การสงเคราะห์คนจะจำกัดอยู่ในวงที่แคบ

2 เมื่อปฏิบัติแล้วจำเป็นต้องตั้งเป้าปรารถนาหรือไม่ ?
จำเป็น เพราะการปรารถนาในสิ่งที่เป็นกุศลนั้น จัดว่าเป็นบารมี เพียงแต่บางกรณี ตั้งเป้าก่อน แล้วค่อยปฏิบัติ หรือสั่งสมบารมี บางกรณี ก็ทำไปด้วย ตั้งเป้าไปด้วย ทุกครั้งที่ทำ

3 เริ่มต้นตรงไหน ?

ให้เริ่มต้นที่ "ใจ"
ถามตัวเองว่า ใจเราเป็นอย่างไร ปฏิบัติไปแล้ว ใจสงบมั้ย ใจเป็นสุขมั้ย กิเลสยังเต็มอยู่ในหัวใจหรือเปล่า

ทำไมบอกว่า ต้องเริ่มต้นที่ใจ
เพราะทาน ศีล ภาวนา ทุกอย่างเริ่มต้นและไปลงที่ "ใจ" หมด

ก่อนจะให้ทาน ต้องมีใจที่คิดจะให้ และการให้นั้น เพื่อทำให้ใจลดละความโลภ
ศีล การจะรักษาศีลได้ ต้องมีใจที่คิดจะรักษา และรักษาศีลได้ดี ต้องใช้ "ใจ" รักษาศีล ให้กลายเป็นปกติไป
ภาวนา เมื่อทำทั้งทาน และศีลแล้ว ใจก็คิดจะสร้างกุศลให้ยิ่งๆขึ้นไป ก็คือ การภาวนา และการภาวนานั้น ก็เพื่อให้ใจสงบ ใจสงบก็เกิดปัญญา

ถึงบอกว่า ให้เริ่มที่ "ใจ" ....

 

ในเบื้องต้นให้ยึดหลักว่า ทำทาน ศีล ภาวนา เพื่อให้จิตมีเมตตามากขึ้น
--> ทำทานการให้ ให้ด้วยความเมตตา เพื่อเพิ่มความสุขให้ผู้รับ ไม่หวังผลตอบแทน
--> ให้รักษาศีล 5 ด้วยความสงสาร ไม่อยากให้คนหรือสัตว์เป็นทุกข์เพราะการผิดศีลของเรา หมั่นพิจารณาให้ซึ้งว่า ถ้าทุกคนถือศีล 5 หมดทั้งโลก โลกนี้จะมีสุขขึ้นขนาดไหน สุขอย่างไร
--> ให้ฝึกภาวนารู้ลมหายใจเข้าออกในทุกๆ อิริยาบถ เพื่อคุมสติให้ทรงตัวในการเต็มใจให้ทานและรักษาศีล

 

ขอคุณนะคะ อาจจะยังไม่เข้าใจเสียทีเดียวแต่ก็เริ่มมองเห็นแนวทางปฏิบัติ ถึงจะเริ่มต้นช้าไปนิด แต่ก็สุขใจคะที่ยังได้เริ่มต้นที่จะบำเพ็ญเพียรในวันนี้ยังมีลมหายใจและโอกาส ขอบคุณจริงๆคะสำหรับคำแนะนำ

 

ลำดับจากง่ายไปหายาก คือ

สาวกยาน ยานที่บรรลุแบบสาวก ง่ายและสั้นที่สุดมุ่งหลุดเฉพาะตน ด้วยการฟังธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ปัจเจกยาน ยานที่บรรลุยากขึ้นเพราะต้องรู้ด้วยตนเอง แต่ไม่ต้องสังสอนใคร

โพธิยาน การบรรลุด้วยการตรัสรู้ด้วยตนเองและสั่งสอนคนอื่นให้หลุดพ้นด้วย ยากและใช้เวลายาวนานมาก หลายอสงไขยหลายมหากัปป์

โดยทั่วไปหากปราถนาแค่สาวกยานจะสะดวกและง่าย
ค่อยๆ ศึกษาไปในเวบนี้ จะพัฒนาขึ้นเอง

 

สาวกยาน และ ปัจเจกยาน มีวิธีปฏิบัติต่างกันอย่างไรคะ ?

 

ครูอาจารย์ของคุณครูหลวงปู่ชา สุภัทโธอาจเริ่มจาการหาข้อธรรมที่หลวงปู่ท่านสอนไว้มาอ่าน หาจากในเว๊ปต่างๆ

 

อยากจะเข้าใจจริงๆ.....+ จำเป็นต้องตั้งความปรารถนาไหม + เลื่อมใสโดยไม่มีข้อกังขา

ปฏิบัติธรรมนั้นง่ายกว่าที่คิดนะคะ แค่วางความอยากลง วางความปรารถนาลง ศรัทธาในพระรัตนตรัย มีสติระลึกรู้มาที่ตัวเราปัจจุบัน
แค่นี้ก็เข้าถึงได้ในระดับนึงแล้วแหละ

ดูจากข้อความที่โพสต์แล้ว หนูน้องไม่ได้โง่เลย แค่ขี้สงสัยเท่านั้นเอง

ปัญญาที่ยังพร่องศรัทธา ทำให้เราก้าวหน้าได้ช้าค่ะ....อิอิ (ขออนุญาตเลียนแบบ) งิงิ