อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา ขาดสะบั้นลงไปจากใจไป

อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา ขาดสะบั้นลงไปจากใจไปแล้วทีนี้ว่างหมดเลย ไม่มีอะไรเหลือละ เรียกว่าหมดงานแล้ว ไม่มีแล้ว เดี๋ยวนี้อยู่ไปอย่างนั้นละวันหนึ่งๆ อยู่ไปด้วยความหมดงาน หมดจริงๆ ไม่มีงานอะไรจะทำอีก ถ้าว่ากิเลสก็มีกิเลสตัวไหนที่จะมาเป็นข้าศึกอีก มันก็ขาดสะบั้นไปด้วยกัน มันก็ว่างไปหมดเลย เรียกว่าอาโลโก อุทปาทิ สว่างจ้าอยู่ตลอดเวลาเลย

นั่นละการปฏิบัติธรรมเมื่อถึงสุดขีดแล้วก็ไม่ถามใคร ธรรมกับใจเป็นอันเดียวกันเป็นธรรมธาตุ ธรรมกับใจมาเป็นอันเดียวกันเป็นธรรมธาตุแล้วยุติหมด นั่นละให้ปฏิบัติอย่างนั้นนะจะไม่ถามใคร มันจะรู้ด้วยกันหมด พระพุทธเจ้า-พระอรหันต์กี่พระองค์อย่างนี้จะเป็นแบบเดียวกันหมดเลย ไม่มีแบบสองแบบสามเข้ามาแทรกล่ะ จิตเป็นอันเดียวกันหมด ท่านจึงไม่ได้ถามกัน ท่านไม่ถาม เมื่อสิ้นแล้วลงไปในจิตแล้วเจ้าของรู้ตัวเอง

อายุอานามก็ไม่กำหนดกับมันล่ะ อายุจะได้สักกี่ปีกี่เดือนจะเป็นความดีใจเสียใจกับอายุได้เท่านั้นปีเท่านี้ไม่มี หมด กิเลสนั่นละตัวมันจับจองอายุอานาม พอกิเลสขาดลงไปแล้วอายุอานามที่จับจองไม่มี หมด เรียกว่าหมด เป็นอย่างนั้นละ นี่ละธรรมพระพุทธเจ้าท่านว่าสวากขาตธรรมตรัสไว้ชอบแล้ว ขอให้ปฏิบัติตามนั้นเป็นสวากขาตธรรมไปตลอด หลุดพ้นตลอดเลย นี่พูดจริงๆ อยู่อย่างนั้นละอยู่กับโลกก็อยู่ไปอย่างนั้น แต่มันไม่มีความหมายกับอะไรไม่มี

บำเพ็ญตนให้มันถึงที่สุดของมันแล้วไม่ว่าผู้ใดเป็นเหมือนกันหมด ไม่ถามกัน เรียกว่า สนฺทิฏฺฐิโก รู้ด้วยตัวเองพอ ให้มันรู้ด้วยตัวเองละเหมาะ พระพุทธเจ้า-พระอรหันต์ทั้งหลายรู้ด้วยตัวเองหมดเลย เป็นอันเดียวกัน ไม่มีสอง ไม่มีอะไรมาแทรก รู้ด้วยตัวเอง