อยากเป็นโสดาบัน กรุณาอ่านครับ

สำหรับกระทู้นี้ พอดีว่างๆเลยจะมาพูดถึงเรื่องของการเป็นโสดาบันหรือการบรรลุธรรมขั้นต้นนั่นหละครับ โดยอย่างเเรกที่จะบอกก่อนเลยคือ ธรรมะมันไม่ใช่เรื่องของ คน สัตว์ สิ่งของ เเละทั้งหมดที่คุณจะอ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องของการสมมุติคำขึ้นมา เพื่อให้คุณทำความเข้าใจกับมันไปอย่างงั้น ไม่ต้องจำ ไม่ต้องเชื่อ ไม่ต้องเเปลความหมาย ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น เเค่อ่านให้รู้ๆไปอย่างนั้นพอ เเละช่วยเปิดใจรับฟัง ลดมานะอัตตา วางความเชื่อ ความเข้าใจเดิมๆลงก่อนที่จะอ่านด้วยครับ
**********************************************************************
อย่างเเรกเลยอยากให้ปรับมายเซ็ทก่อนว่า เรื่องของการบรรลุธรรมเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องไกลตัวอย่างที่คุณเข้าใจ หรืออย่างที่ใครเค้าว่ากัน มันคือเส้นผมบังภูเขา เป็นเรื่องเดิมๆที่อยู่กับคุณมาตลอด ให้คุณเลิกคิดเรื่องบารมี เรื่องศีล เรื่องทานอะไรเหลวไหลออกไปก่อน ซึ่งการปฏิบัติที่คุณจะต้องทำจริงๆ ก็คือการไม่ได้มีการปฏิบัติอะไรเลยทั้งนั้น เพราะตามจริงเเล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรสิ่งนึงไปทำกับอะไรกับสิ่งนึงตั้งเเต่เเรกเเล้ว เเละที่จะได้อ่านต่อจากนี้ ก็ไม่ได้มีอะไรจริง เเต่เพื่อสื่อสารให้เข้าใจ ก็ขอให้คุณเชื่อในตามที่อ่านไปก่อนครับ
***********************************************************************
โดยตำราก็ว่าไว้ว่าโสดาบันจะละสังโยชน์เบื้องต่ำ 3 ประการ ซึ่งก็ว่าไปตำรา ผมคงไม่เอามาเเปะให้อ่าน เพราะก็คงอ่านกันมาจนเบื่อเเล้ว
เเต่เราจะมาดูที่เรื่องของ สักกายทิฏฐิ ซึ่งก็คือ ความเห็นผิดว่ามีตนนั่นเอง เห็นผิดว่ามีเราเขา มีกู มีมึง ซึ่งไอความเห็นผิดนี้เอง มีอยู่ในปุถุชนที่ไม่ได้สดับฟัง ที่ยังไม่เเจ้งในไตรลักษณ์

ซึ่งวิธีของการปฏิบัติ ว่ากันตามตำราก็คือสติปัฏฐาน หรือสัมมาสติในมรรค 8 คือ การมีสติรู้อารมณ์ ความรู้สึก รู้นามธรรม เพื่อเป้าหมายในการเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของสภาพธรรมนั้นนั่นเอง ว่ามีความตั้งอยู่ไม่ได้ มีความเปลี่ยนผัน เปลี่ยนเเปลงไม่คงอยู่ มีความเป็นอนัตตาไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เรา บังคับไม่ได้ ซึ่งเป้าหมายของการปฏิบัติทั้งหมด ก็เพื่อจะไปเข้าใจตรงนี้ให้ได้นั่นเอง

มาว่ากันที่การ "รู้" รู้อย่างไร ถ้าว่าตามที่เค้าบอกๆกันมา ก็จะบอกว่า รู้อย่างเป็นกลาง รู้ด้วยความตั้งมั่นเป็นสัมมาสมาธิ โอเคว่ามันใช่ เเต่ถ้าให้บอกง่ายๆกว่านั้น ก็คือ รู้อย่างโง่ๆนั่นเองครับ เพราะธรรมชาติของจิต มันก็ทำหน้าที่รู้อยู่เเล้ว เพราะฉะนั้นการ"รู้"เนี่ย มันก็สักเเต่รู้จริงๆ รู้อย่างโง่ๆ ซื่อๆ รู้ตามความรู้สึกตามธรรมชาติของจิต ไม่ต้องไปใส่ความหมาย ไม่ต้องไปให้ค่าอะไรกับมัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ยึด ไม่ยึด ปล่อยวาง หรือไม่ปล่อยวาง มันไม่ใช่อะไรทั้งนั้นครับ มันมีเเค่เรื่องของ"รู้" ซึ่งในความเป็นจริง มันก็เเค่รู้อย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้มีอะไรให้ทำ หรือให้ไปตามไปยึด ตามปล่อยวางอะไรทั้งนั้น

เพราะฉะนั้นอย่างที่บอกไป คือ การรู้อารมณ์ หรือความเคลื่อน ความเปลี่ยนผันภายใน ในชีวิตประจำวัน คือเหตุของการทำให้ไปเข้าใจความไม่เที่ยง ความเปลี่ยนผันไป ความไม่ใช่ตัวตนอะไรทั้งหลาย ซึ่งเป็นธรรมชาติที่เป็นอยู่อยู่เเล้ว เเล้วก็เป็นอย่างอยู่อย่างนี้ เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหม่ เเต่เป็นการเรียนรู้ในสิ่งที่ปรากฏให้เราเห็นทั้งชึวิตนั้นหละครับ นี่เเหละคือกุญเเจของการบรรลุธรรมเป็นโสดาบันครับ
***********************************************************
สุดท้ายอยากจะบอกว่า การเป็นโสดาบันไม่ได้ทำให้ฉลาดขึ้น ไม่ได้ทำให้หมดโกรธ หมดโลภ หมดหลงลงเเต่อย่างใดหรืออะไรทั้งนั้นครับ เเต่จะทำให้คุณก้าวสู่เส้นทางที่ถูกต้อง ของการบรรลุนิพพาน หรือเพื่อหมดสิ้นสงสัยไปให้ได้ ส่วนเรื่องของสภาวะต่างๆนาๆ ว่าบรรลุเป็นอย่างไร อาการเเบบไหน รู้สึกอย่างไร บลาๆๆ ไม่ต้องมาถามครับ เพราะผมก็ไม่มีปัญญาจะอธิบายให้ใครเข้าใจได้เหมือนกัน เอาเป็นว่า ไม่ต้องไปนุ่งขาว ห่มขาว เข้าวัด เข้าสำนักอะไรเลย เเค่รู้อารมณ์ รู้ความคิดความรู้สึกไปอย่างนี้ เเล้วถึงจุดนึง ซึ่งจุดไหนก็ไม่ทราบ คุณจะเเจ้งด้วยตนเอง เเละเมื่อเเจ้งเเล้ว คุณก็จะรู้ด้วยตนเองเช่นกัน โดยไม่ต้องไปถามใครอีก ใครจะว่าอย่างไร ไม่ต้องสนใจครับ ตัดสินใจให้ได้ เเละทำให้สุด ใครเค้าว่ายาก เค้าว่าห่างไกล ก็ปล่อยๆเค้าไปครับ ไม่ได้เกี่ยวไรกับเรา

ขอเสริมเรื่องนึง สำหรับคนที่หวังเทวดา นางฟ้า หวังทำบุญ ทำทานไปเกิดที่ดีๆ เเล้วเข้ามาอ่าน อยากให้คุณคิดไว้เสมอเลยนะครับ ว่าสถานที่ต่อไป คือนรกเเน่ๆ เพราะบอกเลยว่าโอกาสที่ไปนรกมันมีมากซะเหลือเกิน จนไม่ควรจะไปคาดหวังลมๆเเล้งๆกับสุขคติภูมิเลยครับ เเละต่อให้ไปสุขคติภูมิ สุดท้ายคุณก็พ้นไปจากวัฏสงสารไปไม่ได้อยู่ดี เพราะฉะนั้นตอนนี้มีโอกาส ได้พบธรรมะที่เอามาวางให้ถึงตรงหน้าเเล้ว ก็อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปนะครับ

ส่วนสำหรับคนที่จะถามเรื่องสภาวะ โดยจะยกตำรามาเเย้งหรืออะไร เพราะคงจะมีหลายคนที่ยอมไม่ได้กับกระทู้เเบบนี้ ก็สิทธิของคุณ เรื่องของคุณครับ 555 เเต่ผมขออนุญาติไม่ตอบ เพราะไร้สาระ เเละผมไม่รู้จะเอาปัญญาที่ไหนมาอธิบายครับ

คนโง่มันเยอะ เเต่คนฉลาดก็มีไม่น้อย เพราะฉะนั้นกระทู้นี้เหมาะสำหรับคนมีปัญญาเท่านั้นจริงๆครับ ใครเข้าใจได้ ใครทำตามจนได้ผลลัพธ์ไป ก็ยินดีด้วยครับ

ขอบคุณที่อ่านครับ ขอให้โชคดี.

 

จริงๆเรื่องที่นำมาพูด มันก็เรื่องซ้ำๆเดิมๆ ที่หลายๆท่านเค้าก็บอกกันทั้งนั้น เเต่ปัญหาคือ เพราะมันเกิน"รู้"ไปนี่หละครับ เราไปสร้าง ไปให้ความหมาย ไปเติมเเต่งมันเป็นร้อยเป็นพันสิ่ง ว่าเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ว่ามีอย่างนั้น มีอย่างนี้ จนจากที่มันเเค่ "รู้" มันกลายเป็นเรื่องของการมี ไม่มี ไปซะทั้งหมด มันเลยไม่ไปไหนไงครับ

 

ผิดอะไรน้อ...กระทู้น้องชมพูถึงถูกย้าย

 

เค้าว่ากระทู้มีการพาดพิงอย่างอคติครับ 555

 

ก็คงเรื่องที่ว่าพูดดักคนจะยกตำรามาเเย้ง หรือมาถามอะไรว่าไม่ขอถกเถียงอะไรด้วยนั่นเเหละครับ 555
กับอีกเรื่องที่ว่า..คนโง่มันเยอะ
เเต่ผมก็ไม่ได้พาดพิงใครนะ ก็พูดไปตามความเป็นจริง 555

หยาบคายซักคำก็ไม่มี เสียดายโอกาสของคนยังไม่ได้อ่าน

 

สาธุ 99 ครับ