หาคนพูดจริง

มีเรื่องเล่าอีกเรื่อง สมัยท่านเป็นสมเด็จพระพุฒาจารย์ รัชกาลที่ ๕ ได้ให้นำอาหารจากวังมาถวายท่านเจ้าประคุณสมเด็จ (โต) ท่านก็เอาอาหารนั้นไปเทลงกระทะแล้วก็ไปเก็บผักอะไรต่ออะไรที่มีขึ้นอยู่ตามหน้าวัดไปรวมต้มด้วยกัน ใส่เกลือ ๓ ถุง ใส่น้ำเต็มกระทะ คงมีอาหารที่เทลงไปเพียงนิดหนึ่ง ท่านเจ้าประคุณสั่งตีกลองบอกกล่าวพระเณรทั้งหลายว่า วันนี้สมเด็จโตจะเลี้ยงพระ ให้ทุกคนมารับอาหาร ซึ่งพูดตามความจริงแล้วอาหารที่ท่านทำขึ้นนั้นกินไม่ได้หรอก เมื่อทุกคนมารับอาหารจากท่านไปแล้ว ตกเย็นพอจะเข้าไปโบสถ์สวดมนต์เย็น ท่านเจ้าประคุณสมเด็จรีบไปถึงโบสถ์ก่อนคนอื่น และได้ยืนดักถามพระทุกรูปในวัดทั้งหมดซึ่งมีอยู่ ๒๙ รูป ถามว่าอาหารที่ท่านปรุงวันนี้อร่อยไหม พระทุกรูปตอบว่า "อร่อย" บ้าง "พอกินได้" บ้าง ในจำนวนพระทั้งหมดซึ่งมีอยู่ ๒๙ รูป มีอยู่องค์หนึ่งชื่อ ขรัวตาจ้อน ขรัวตาจ้อนผู้นี้รักษาศีลข้อ "มุสาวาท" ไว้ได้เป็นอย่างดี บอก "ขอโทษท่านเจ้าประคุณสมเด็จขอให้กระผมพูดอย่างจริงใจเถิด อาหารที่ท่านเลี้ยงวันนี้ หมามันยังไม่กินเลย" ท่านยกมือพนมกล่าวว่า "สาธุ บัดนี้ลูกของตถาคตยังมีอยู่ในวัดระฆังฯ หนึ่งองค์" พอเข้าไปในโบสถ์ ท่านก็เทศน์คำว่า "มุสาวาทาเวระมะณี"