*** หลักสัจจะธรรม กับ การหลุดพ้นทุกข์ ****

*** หลักสัจจะธรรม.... กับ... การหลุดพ้นทุกข์ ****

หลักสัจจะธรรม คือ หลักธรรมเที่ยง ... ที่ปักไว้อย่างมั่นคง
มีแก่นสาร คือ...."ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน"

หาก เราพิจารณา...จะพบว่า
ผลตอบแทนของตัวกระทำ ก็คือ.... กรรม ที่เป็นของใครของมัน
ไม่ว่าจะเจตนา หรือไม่เจตนา....ก็เกิดเป็นตัวกระทำ ขึ้นมา
อุบัติเหตุ โรคภัย...เป็นตัวอย่างของ กรรมที่ไม่เจตนาให้เกิด
แต่ มันเป็นผลจาก....การกระทำที่ไปเบียดเบียนผู้อื่น โดยไม่เจตนา

เมื่อ พระพุทธเจ้า ... ค้นพบ หลักสัจจะธรรม ที่มีอยู่ในธรรมชาติแล้ว
จึงได้ค้นคว้าหา....หนทางหลุดพ้นทุกข์
พบว่า... “การกระทำโดยเจตนา” จะส่งผลย้อนกลับมาโดยตรง เป็นผลเที่ยง
ต่างจาก.... “การกระทำที่ไม่เจตนา” จะส่งผลย้อนกลับมาที่ไม่แน่นอน เป็นผลไม่เที่ยง

ถ้ามนุษย์ “สัญญา” ว่าจะทำสิ่งหนึ่ง แล้วทำได้จริง....ผลตอบแทนก็จะย้อนกลับมาโดยตรง
เหมือนเป็นทางตรง...ผลที่ต้องการก็จะเกิดขึ้นจริง ตามเจตนา

การกระทำของมนุษย์มี ๓ ประการ คือ....กายกระทำ วาจากระทำ ใจกระทำ
การทำความดี ให้ได้ผลดีจริง... จึงต้องเกิดจาก การกระทำทั้ง ๓ ประการตรงกันทั้งหมด
จึงจะเกิดเป็น... “การกระทำเที่ยง” ที่มีผลตอบแทนเที่ยง
พระพุทธเจ้า .... พบว่า มนุษย์ยังคงสร้าง “การกระทำไม่เที่ยง” กันอยู่ตลอดเวลา
เพราะ มนุษย์ยังไม่รู้จัก ... การกระทำเที่ยง
ยังไม่รู้ว่า....การกระทำเที่ยง เป็นอย่างไร

พระพุทธเจ้า...จึงพบว่า “สัจจะ” เป็นหนทาง เป็นแก่นสารในการกระทำ
เพราะ สัจจะ....เป็น สัญญาที่ทำขึ้นมากับใจตนเอง
เมื่อ สัญญาว่าจะทำสิ่งหนึ่ง...แล้วทำได้จริง ก็จะเกิด การกระทำเที่ยง ขึ้นมา
เกิดเป็น “ตัวกระทำเที่ยง” ขึ้นมา....และจะส่งผลเที่ยงกลับมา

พระพุทธเจ้า...พบว่า สัตว์โลกเป็นทุกข์ ต้องเวียนว่ายตายเกิดบนโลก
มีต้นเหตุจาก.... “นิสัย”
เพราะ นิสัย...ส่งผลให้เกิด “การกระทำไม่เที่ยง”
การกระทำไม่เที่ยง....ก่อให้เกิด “ตัวกระทำไม่เที่ยง”
เมื่อ ตายไป ตัวกระทำไม่เที่ยงที่ทำไว้ ...จึงจัดสรร รูปสังขารในการเกิดใหม่
การเกิดใหม่.... เป็นไปตามผลการกระทำที่ทำเอาไว้
คือมี ตัวกระทำในชาติหลังสุด...เป็นผู้จัดสรร

พระพุทธเจ้า...พบว่า “มนุษย์” ต่างจากสัตว์โลกอื่น ที่สามารถเลือกที่จะทำสิ่งๆต่างๆได้เอง
ส่วน “สัตว์โลกที่ไม่ใช่มนุษย์” ....เป็นสังขารที่ชดใช้ผลที่ได้ทำเอาไว้ เป็นการชดใช้กรรม
สัตว์โลกที่จะสามารถหลุดพ้นทุกข์ได้ ... จึงมีเพียง มนุษย์
หนทางที่จะหลุดพ้นทุกข์ พ้นจากโลกได้....จึงเป็น “การขจัดนิสัย” ให้หมดสิ้นไป

“การขจัดนิสัย” ที่ฝังลึกจนเป็นสันดาน ได้จริง... จะต้องใช้เวลา
จะต้องค่อยๆตัด ค่อยๆลด...เสมือน การหยิบใบไม้ออกจากใต้ต้นไม้ เพื่อให้เป็นลานโล่งสะอาดตา
ถ้าไม่หยิบ...ใบไม้ก็สะสม พอกพูนหนาขึ้น
ถ้านานๆหยิบที....ก็ไม่มีวันหมด
แต่ถ้า ตั้งใจหยิบออกเป็นประจำ ...สักวันใบไม้ใต้ต้นไม้นี้ ก็จะหมดไปได้

เพื่อให้มนุษย์... เกิดการกระทำในการตัดลดนิสัย ได้จริง
พระพุทธเจ้า จึงนำ “สัจจะ”....มาใช้ในการฝึก ในการปฏิบัติให้เป็นประจำทุกวัน
คนชอบโกรธขี้โมโห...ถือสัจจะ ไม่โกรธไม่โมโห วันละหนึ่งชั่วโมง เป็นประจำไปเรื่อยๆ
สักวัน นิสัยโกรธโมโห ...ก็หมดไปได้จริง

เมื่อ พระพุทธเจ้า...ค้นคว้าหาคำสั่งสอนได้แล้วว่า คือ “สัจจะ”
พระพุทธเจ้า ก็เริ่มปฏิบัติขจัดนิสัยของพระองค์เอง.... ได้ทีละอย่าง จนหมดสิ้น
หลังจากนั้น...พระพุทธเจ้า จึงเริ่มสอนผู้ที่สนใจหาทางหลุดพ้นทุกข์
สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน....ก็คือ “สัจจะที่พระพุทธเจ้าทำ” คือ ทำแล้วสามารถตัดนิสัยได้จริง
เป็นการปฏิบัติตนที่เรียกว่า... “สัจจะทำ”
สิ่งที่พระพุทธเจ้าทำได้....ก็กลายเป็น “ธรรม” เป็นธรรมะที่สอนให้สัตว์โลกหลุดพ้นทุกข์
“สัจจะธรรม” ...ก็คือ “สัจจะทำ”
“ทำได้จริง” ....ก็กลายเป็น “ธรรม”

เมื่อ ผู้ปฏิบัติสัจจะ...สามารถขจัดนิสัยได้หมดสิ้น
เมื่อตายไป... “ตัวกระทำเที่ยง ที่เกิดจากสัจจะทำ” จะจัดสรรให้กับตนเอง
คือ “การหลุดพ้นไปจากโลก” ...ไม่ต้องมาเกิดใหม่บนโลก
แล้วก็เข้าถึง “นิพพาน”....คือ เข้าถึงที่สุด ไปถึงที่สุด

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “
วันที่ ๑๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๒

 

*** แก่นสารในศาสนาพุทธ ****​

<CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><!-- google_ad_section_end -->

สัจจะ ... เป็นแก่นสาร
นอกนั้นไม่เป็นแก่นสาร​

- " หนุมาน ผู้นำสาร "​

 

แก่นสารพระพุทธศาสนา

คือการปฏิบัติ "กาย วาจา ใจ ของตนให้บริสุทธิ์" ตามคำสอนของพระพุทธองค์

 

"สัจจะ"ที่ท่านเห็นว่าเป็นจริง ถูกจริง แต่จริงแล้วมันไม่ได้เป็นอยู่อย่างแท้จริง



ด้วยความเมตตาและปรารถนาดี สารที่ท่านนำมานั้นหาใช่แก่นสาร ก่อนกลับไปดูสารที่ท่านถือ ดูตัวท่านก่อนเถิดว่าจะหลงอีกนานไหม

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม​

 

อนุโมทนา ต่อคุณkong_sorakrit



คุณหนุมานนั้นมีศรัทธา เหลือเพียงปัญญาเท่านั้นที่ยังไม่มี

 

คำสอนของพระพุทธเจ้า....คือ สัจจะ
สัจจะ...คือ คำสอนพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้าสอนให้ตัดลดนิสัย....ด้วย สัจจะ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "