เรื่องเด่น หลวงพ่อพระราชพรหมยานเล่าให้ฟัง เรื่อง แดนพระนิพพาน

.. " วันหนึ่ง *สมเด็จ* ท่านพามาที่วิมาน นิพพานนี่มันกว้างลิ่ว และ *บ้าน* นี่นะนาน ๆ จะได้ไปสักที ส่วนมากก็ไปนั่งป๋ออยู่ที่วิมานพระพุทธเจ้า

.. ถ้าเราไปอยู่ที่นั่นแล้ว เวลาเราตายมันจะไปไหน อาตมาเป็นคนเกาะ *พุทธานุสสติกรรมฐาน* เป็นอารมณ์ตลอดเวลา

.. ถ้าวันไหนไม่ได้เห็นพระพุทธเจ้า วันนั้นตายดีกว่า มันจะเป็นยังไงก็ตาม ยิ่งป่วยยิ่งไข้ยิ่งหนัก ป่วยนิดเดียวจิตจะไม่ยอมคลาดพระพุทธเจ้า เราถือว่าถ้าเราเกาะพระพุทธเจ้าอยู่ มันจะตายลงนรกก็ยอม

.. ท่านคงไม่ยอมให้ลง ..

.. แล้วท่านก็พาไปดูที่วิมาน ชี้ให้ดูบอกว่า : " คณะของคุณมันมาก เพราะคุณใช้เวลาบำเพ็ญบารมีถึง ๑๖ อสงไขย กับ แสนกัป และ เป็นฝ่าย *วิริยาธิกะ* "

.. เป็นอันว่าคณะของเรา ที่ตามกันมาเป็นระยะ ไอ้ที่เขาหนีไปนิพพานแล้ว นับไม่ถ้วน พวกนั้นขี้ขลาดสู้เราไม่ได้ ไอ้เราต้องมาตกระกำลำบาก ช่วยกันวิ่งโน่นวิ่งนี่ ไอ้ที่จะกินก็ยังไม่มี แต่ยังพยายามหาเลี้ยงคนอื่น ใช่ไหม

.. วันนี้มีเวลาลองสอบดูนิดหนึ่ง ถามว่า : " คณะของข้าพระพุทธเจ้ามีกี่สาย จากหลังบ้านไปนี่ "

.. ท่านบอกว่า : " มี ๓๗ สาย "

.. ถามว่า : " สายหนึ่งมีระยะยาวเท่าไร.? "

.. ท่านบอกว่า : " สองแสนโยชน์ของนิพพาน "

.. แล้วก็ไปดูเห็นหมดทั้ง ๓๗ สาย สองฝั่งของถนน วิมานเต็มหมด มันไม่มีจุดพร่อง สายหนึ่งประมาณ ๒ แสนโยชน์ แต่ละสาย ๓๗ คูณด้วย ๒

.. วิมานมันจะตั้งสายละสองฝั่งถนน.. ๓๗ ถนน ยาวเหยียด ถนนกลายเป็นแก้วแพรวเป็นประกายสวยสดงดงามไปหมดบอกไม่ถูก

.. วิมานแต่ละหลังก็แพรวพราวหาที่ติไม่ได้เลย หัวหน้าทีมตั้งบ้านใหญ่อยู่ด้านหน้า ต่อไปก็มีถนนซอยเข้าไป

.. ทางด้านของนิพพาน นี่ เขาอยู่กันเป็นกลุ่มๆ

.. อย่างกลุ่มของพระกกุสันโธ ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง วิมานของพระพุทธเจ้าก็ตั้งข้างหน้า บริวารก็เป็นสายอยู่ข้างหลัง

.. *พระโกนาคม* ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง.. พระพุทธกัสป ก็ตั้งอยู่จุดหนึ่ง.. ของสมเด็จพระสมณโคดม ท่านก็ตั้งอยู่จุดหนึ่ง

.. ตอนนี้ของอาตมาก็เป็นจุดที่แปลก วิมานตั้งอยู่ในเกณฑ์เรียงของพระพุทธเจ้า ใหญ่คล้ายคลึงกัน แต่สวยสู้ของท่านไม่ได้ เพราะเราไม่ใช่พระพุทธเจ้า

.. แต่ในฐานะที่ปรารถนาพุทธภูมิ มาสิ้นระยะเวลา ๑๖ อสงไขย กับ แสนกัปพอดี แต่ว่าต้องเกิดไปอีก ๗ ที ทนไม่ไหวไม่เอา แค่นี้พอ

.. รอเกิดอีก ๗ ครั้ง ก็ในกัปนี้แหละ และต้องไปรอองค์ที่ ๒๒ หลังจากพระศรีอาริย์ ต้องไปนั่งรออยู่ชั้นดุสิต ไม่ไหวเปิด

.. ฉะนั้นกลุ่มของพวกเรา จึงมีวิมานตั้งอยู่ในระหว่างกลุ่มของ *พระพุทธกัสป* และกลุ่มของ *พระสมณโคดม*

.. เป็นอันว่าหาจุดพร่องไม่ได้ ตามสายของพวกเรา วิมานสวยไม่เต็มที่มีอยู่มากพอสมควร แต่ก็ไม่เต็มสาย

.. ที่วิมานสวยไม่มากก็เพราะว่า *จิตของบุคคลใดถ้ารักพระนิพพาน วิมานจะปรากฎที่นั่น แต่ถ้าจิตใจของท่านผู้นั้นยังไม่ถึง *อรหัตผล* เพียงใด วิมานจะสวยไม่เต็มที่ ไอ้จิตกับวิมานมันสวยเท่ากัน เดินไปจึงรู้

.. เป็นอันว่าวิมานมันนั่งคอยอยู่ *เป็นอันว่าคนที่ติดตามมาไม่พลาดพระนิพพาน*..."

( จากหนังสือ *ตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ* เล่มที่ ๓ ของวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี )