หลวงปู่เนย สมจิตโต พระป่าสายพระอาจารย์ดี

หลวงปู่เนย สมจิตโต พระป่าสายพระอาจารย์ดี

คอลัมน์ อริยะโลกที่ 6

สุพจน์ สอนสมนึก



<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>

</TD></TR></TBODY></TABLE>"พระครูวิมลสีลาภรณ์ หรือ "หลวงปู่เนย สมจิตโต" วัดป่าโนนแสนคำ บ้านทุ่งคำ ต.เจริญศิลป์ อ.เจริญศิลป์ จ.สกลนคร ถือเป็นพระป่านักปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานที่มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัยเป็นอย่างยิ่ง

ทำให้มีพุทธศาสนิกชนให้ความเครพศรัทธามาเนิ่นนาน

อัตโนประวัติ ชื่อ เนย มูลสธูป เกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 17 กันยายน 2480 ที่บ้านกุดแห่ ต.กุดเชียงหมี อ.เลิงนกทา จ.อุบลราชธานี (ปัจจุบัน จ.ยโสธร)

เมื่อวัยเด็กอายุ 7 ขวบ ได้เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนบ้านกุดแห่ แต่เกิดป่วยเป็นโรคท้องเรื้อรัง ขาดการเรียนอยู่ 3 เดือน อายุ 11 ขวบ เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 แล้วออกมาช่วยพ่อแม่ทำนา

ด้วยในสมัยนั้น การที่จะเรียนต่อให้สูงขึ้น ต้องเดินทางไปเรียนยังต่างถิ่น กลายเป็นเรื่องลำบาก จำต้องออกมาช่วยครอบครัวหาเลี้ยงชีพ

พออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ บิดามารดาได้นำผ้าป่าถวายให้พระอาจารย์ดี ฉันโน ซึ่งเป็นศิษย์รุ่นใหญ่ของพระอาจารย์เสาร์ กันตสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ได้ขอฝากบุตรชายให้บวชตามประเพณี

นายเนย ได้ฝึกขานนาคอยู่เป็นเวลา 3 เดือนเต็ม จึงได้รับการบรรพชาอุปสมบทในเขตวิสุงคามสีมา วัดป่าสุนทราราม อ.เลิงนกทา เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2500 โดยมีพระครูภัทรคุณาธาร วัดพรหมวิหาร เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์สิงห์ทอง ปภากโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระสมุห์อุ้ย เป็นพระอนุสาวนาจารย์

เมื่ออุปสมบทแล้ว ท่านได้เข้ารับฟังธรรมกับพระอาจารย์ดี ฉันโน เจ้าอาวาสวัดป่าสุนทรารามอยู่บ่อยๆ

พ.ศ.2500 ได้จำพรรษาที่วัดป่าสุนทราราม โดยมีพระอาจารย์สิงห์ทอง เป็นผู้ให้นิสัยรับโอวาทการปฏิบัติธรรม และในพรรษา ได้ถือธุดงค์ห้ามภัตตาหารที่นำมาถวาย ภายหลังตลอด 3 เดือน

ในช่วง พ.ศ.2504-2508 ท่านได้จำพรรษาที่ภูถ้ำพระ ประกอบความเพียรด้วยความวิริยอุตสาหะแรงกล้า ไม่จำวัดตลอดกลางวัน

พ.ศ.2510 ได้จำพรรษาที่วัดกลาง บ้านหนองสูง อ.คำชะอี จ.นครพนม (ปัจจุบันเป็นจังหวัดมุกดาหาร) ท่านพระอาจารย์กงแก้ว ขันติโก เจ้าอาวาสวัดกลาง ให้ช่วยเร่งทำความเพียรอย่างแรงกล้า จนเป็นลม 2 ครั้ง เนื่องจากฉันอาหารน้อย บางวันถึงกับอดอาหาร ทำให้การประกอบความเพียรเป็นไปได้ด้วยดี ต่อสู้กับกิเลสขันธมารตลอดเวลาอย่างไม่ย่อท้อ

ได้ตั้งสัจจะอธิษฐานว่า ถ้าจะตายขอให้ตายไปเลย อย่าได้เดือดร้อนญาติโยม ปรารถนาจะไม่ให้ใครเดือดร้อนลำบากด้วยเรื่องของสังขาร แม้ในปัจจุบัน รักษาร่างกายด้วยตัวเอง

ท่านเคยบอกว่าผู้คนมักมัวเมาลุ่มหลงด้วยถูกทรมานมาแสนสาหัสจากภพภูมินรก ภูมิสัตว์เดรัจฉาน ทำให้หลงลืมที่จะรักษาความเป็นมนุษย์ไว้ ด้วยภพภูมินี้เป็นภพภูมิที่จะสามารถนำไปสู่นรก สวรรค์ หรหมโลก นิพพานได้ ภพภูมิต่างๆ ล้วนต้องอาศัยความเป็นมนุษย์เท่านั้นที่จะบำเพ็ญไปสู่ภพนั้นๆ เทวดาจะไปนิพพานต้องจุติมาเกิดในโลกมนุษย์ก่อน อย่างนี้เป็นต้น จึงได้ปฏิบัติแบบค่อยเป็นค่อยไปตลอดพรรษา แต่ก็ยังเป็นแบบเคร่งครัด ปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลาย

ทุกช่วงออกพรรษา หลวงปู่เนย มักเดินทางออกไปธุดงค์ แต่มาระยะหลังสุขภาพไม่แข็งแรง จึงเลือกที่จะปฏิบัติอยู่กับวัดป่าโนนแสน

หลวงปู่เนย เป็นพระที่มีศีลาจาริยวัตรอันงดงาม เป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยเป็นอย่างยิ่ง สงบเสงี่ยมเรียบร้อยงดงามด้วยข้อวัตรปฏิบัติ

ท่านมักสอนเสมอๆ ว่าการรักษาศีลข้อวัตรปฏิบัติเป็นหัวใจของพระศาสนาและต้องปฏิบัติทุกลมหายใจเข้าออก ถือเป็นหน้าที่ จะหาข้อหลบหลีกปลีกหนีที่จะไม่ปฏิบัติไม่ได้โดยเด็ดขาด แม้ข้อสิกขาบทเพียงเล็กน้อยก็ไม่มีการยกเว้นได้เลย ศีลสิกขาบทเป็นความงดงามของพระเรา ใครปฏิบัติได้มากยิ่งงดงามมาก ไม่มีอะไรจะงดงามเท่าการรักษาศีลได้เลย การสอนที่ดีที่สุด คือ การปฏิบัติเป็นแบบอย่างให้ดู

แม้ยามเจ็บป่วยหรือไม่แข็งแรง หลวงปู่เนย ไม่เคยบอกกล่าวให้ญาติโยมทราบ น้อยคนนักที่จะรับรู้ปัญหาสุขภาพ บางคณะถึงกับนิมนต์ท่านให้เดินทางไปในที่ไกลๆ ท่านต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมาก

บางครั้ง ท่านได้ปรารภกับพระในวัด ห้ามบอกว่าไม่สบาย

ด้วยหลวงปู่ ต้องการทำคุณประโยชน์ให้กับโลกมากที่สุด

[FONT=Tahoma,]หน้า 31[/FONT]

http://matichon.co.th/khaosod/view_...ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBd055MHhNaTB5T1E9PQ==

 

สาธุๆ

ผมก็มีหนังสือสวดมนต์ของท่านครับ

ในนั้นเล่าถึงประวัติและจริยวัตรอันดีงามของตัวท่าน ที่บรรดาศิษยานุศิษย์ได้จัดพิมพ์ลงไป

ขออนุโมทนาสาธุ พระดี พระอริยเจ้าด้วยขอรับ..ท่านมีเมตตาเหลือเกินจริงๆ

 

ขอกราบนมัสการหลวงปู่เนย ด้วยความเคารพ ธรรมอันใดท่านได้เห็นแล้วขอข้าพเจ้าได้เห็นซึ่งธรรมนั้นด้วยเทอญ
ขออนุโมทนา