สุนัขแสนรู้

ถาม : ขอเล่าเรื่องหมาเรื่องหนึ่งนะครับ ที่บ้านเพื่อนผมนี่เขาปฏิบัติกรรมฐาน ทีนี้ละแวกนั้นน่ะมีคนเขาจะมาขโมยของ จะเข้าบ้านใครนี่มันจะเห่ายาวๆ ยังไงไม่รู้ เขาเลยวางยาเบื่อมันเป็นแถวเลย ตายทั้งซอยเลยครับ

แล้วยาเบื่อนี่ก็ไปโดนหมาที่บ้านที่ปฏิบัตินี่ด้วย มันก็มีหมาที่ไม่ได้เจตนาเลี้ยง ๒ ตัวแล้วก็หมาที่อยู่ประจำอีก ๒ ตัว ตายเรียบเลย พอกลับมาบ้านหมาตายเขาก็เศร้าใจนิดๆ เขาปฏิบัติกรรมฐานนี่เขายังวางอารมณ์ไม่ได้ เขาก็ทำอะไรของเขาไปเรื่อย พอใจมันวางจริงๆ นี่เขาบอกว่าตัวมันนั่งอยู่ชั้น ๒ นะ แต่เอาใจลงไปเดินหน้าบ้าน พอเอาใจเดินไปหน้าบ้านนี่กลางคืนมันสว่างเหมือนกลางวัน เขาก็ขอบอกว่าขอบารมีพระพุทธเจ้าว่า ขอให้หมาของข้าพเจ้าที่ตายไปเมื่อวานนี้นี่มาพบ เขาบอกว่ามีหมาวิ่งมา ๔ ตัว ตัวที่รักมากนี่อยู่ใกล้ ตัวที่เฉยๆ นี่อยู่ห่างออกไป เห็นเป็นหมาแป๊บหนึ่งแล้วก็เป็นคน เขาก็ชวนคุยต่อว่าตอนที่เธอโดนเบื่อนี่เธอรู้สึกยังไง ? คุยกันอย่างคนคุยกันเลย เขาก็บอกว่ารู้สึกร้อนจะตายแล้วๆ รู้สึกว่าต้องวิ่ง ๆๆๆ จนกระทั่งมันหมดแรงล้มลง แล้วก็รู้สึกว่าความร้อนนั้นหายแล้วก็รู้สึกสบาย แล้วเขาก็บอกว่าเขาจะให้ข้าวเธอกินมีเนื้อดีๆ แล้วก็ข่าวอร่อยๆ หมูชิ้นใหญ่ๆ เขาบอกว่าอยากกินมั้ยล่ะ ? เขาบอกว่าอยากกิน พออยากกินปั๊บ เขาบอกว่าเขาเอื้อมมือเข้าไปในบ้านนะหยิบพระพุทธรูปติดมือมา แล้วเขาก็ส่งให้ แล้วบอกว่าเธอว่าตามนะ พุทธัง ธรรมมัง สังฆัง พอว่าตามเสร็จพระพุทธรูปที่อยู่ในมือเขา ลอยเข้าไปครอบที่ตัวเขา แล้วเขาก็บอกว่าผลบุญที่เขาทำมาเขาอุทิศส่วนกุศลให้ก็ไปเป็นเทวดาอยู่ชั้นหนึ่ง ประการที่สำคัญก็คือว่าเทวดาทั้ง ๔ องค์ท่านบอกว่า ๒ ตัวหลังนั่นบอกว่า ตอนที่เราเป็นหมาเรารู้ว่าท่านไม่ชอบ แต่ที่ท่านให้เรากินก็เพราะพรหมวิหาร ๔ ของท่านเราขอขอบคุณก็เลยตรงกับที่บอกว่าหมามันรู้ ?

ตอบ : หมามันรู้จริงๆ ไม่มีอะไรเกินหมาแล้ว เจ้าพระคุณเถอะ ของเราดุนี่พระเณรหัวหดหมด หมามันกระดิกหางเฉยเลย มันรู้ว่าไปแต่เสียง มันรู้จริงๆ สัตว์เดรัจฉานที่อยู่ใกล้มนุษย์นี่กรรมของเดรัจฉานใกล้จะหมดอยู่แล้ว ถ้าใจเกาะคนมันจะเกิดเป็นคน ถ้าใจเกาะพระมันจะเกิดเป็นเทวดา โอกาสที่จะกลับไปเกิดเป็นเดรัจฉานหรือว่าตกลงไปอบายภูมิที่ต่ำกว่านี่ประเภทร้อยละไม่ถึง ๑ หลวงพ่อท่านถึงได้สอนให้เลี้ยงหมาประจำ ให้ใจมันผูกไว้กับเราถึงเวลาก็เอาขนมไป

ตอนอยู่ที่เกาะก็อาศัยเสียงหลวงพ่อ ปรากฏว่าเสียง ๔ โมงเย็นมันรู้ว่าจะได้กินมันก็วิ่งกรูกันมา จะให้มันเกาะเสียงหลวงพ่อเป็นหลัก พอถึงเวลา...โยโส ภะคะวา มันก็วิ่งพรืดมาแล้วให้ช้าหน่อยก็บ่น (หัวเราะ) โวยวายกันให้ขรมเลย โดยเฉพาะนางแว่น สัตว์เดรัจฉานพอถึงเวลาเขาตายปุ๊บกายในเขาก็เป็นคนเราดีๆ นี่เอง

ตอนนั้นท่านใหม่ตายที่วัดท่าซุงเป็นเทวดามาสวยเช้งเลย พระโพธิสัตว์นี่ไม่สวยได้ยังไงใช่มั้ย ? มาหน้าหมามาเลยกลัวเราจำไม่ได้ เราเห็นก็หัวเราะบอกทำไมต้องมาอย่างนี้ ? บอกเดี๋ยวท่านจำไม่ได้ ก็คุยกันก็เหมือนกับคนธรรมดานี่แหละ




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนเมษายน ๒๕๔๕
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



.