สุดยอดมหาโจร ที่แฝงตัวอยู่ในนามนักบวชทางศาสนา... ๕ จำพวก ....

หมายเหตุ : เนื่องจากเรื่องนี้ผมสรุปและถอดเอาใจความมาจากพระไตรปิฎกสยามรัฐ ฉบับภาษาบาลี แบบให้อ่านเข้าใจง่าย ๆ ไม่ใช่เป็นการแปลบาลีแบบคำต่อคำ หรือประโยคต่อประโยค ดังนั้น ใครที่ต้องการทราบเนื้อความทั้งหมด สามารถหาเปิดดูได้ ตามที่ผมบอกแหล่งที่มาเอาไว้ ในตอนท้าย ๆ นะครับ (เล่ม/ข้อ/หน้า)...

**********

๑. มีคนพวกหนึ่งที่รวบรวมพรรคพวกจำนวนมากแล้วเที่ยวปล้นสะดมภ์เอาทรัพย์สินและเข่นฆ่า ข่มเหง รังแก เจ้าของทรัพย์ สร้างความเดือดร้อนไปทั่วทุกหย่อมหญ้า...ในโลกนี้ก็มีพระชั่ว (ปาปภิกฺขุ) บางคน ที่ซ่องสุมพรรคพวกเที่ยวแห่แหนกันไปตามบ้านใหญ่ เมืองน้อย ได้รับลาภสักการะ และการเคารพนอบน้อม การยกย่องนับถือจากนักบวชและชาวบ้าน มากมาย...นี่คือมหาโจรพวกที่หนึ่ง

๒. มีพระชั่ว (ปาปภิกฺขุ) บางคนในโลกนี้ที่ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย (คำแนะนำสั่งสอน ความคิดความเห็น หรือหลักการต่าง ๆ) ที่พระพุทธเจ้าประกาศ (เผยแผ่) แล้วอวดอ้างว่าเป็นของตนเอง (ในปัจจุบันเทียบได้กับการละเมิดลิขสิทธิ์ทรัพย์สิน ความคิดความเห็นหรือวิชาความรู้ของกู เอ้ย ! ทรัพย์สินทางปัญญา...(อิอิ) ...นี่จัดเป็นมหาโจรพวกที่สอง

๓. มีพระชั่ว (ปาปภิกฺขุ) บางคนในโลกนี้ โจทก์ (ฟ้องร้องหรือใส่ร้าย) เพื่อนพระผู้บริสุทธิ์ซึ่งประพฤติพรหมจรรย์หมดจด ด้วยข้อหาปาราชิก (ทำลายเพศพรหมจรรย์ด้วยการปรับอาบัติหนักอันตัดขาดรากเหง้าการเป็นนักบวช)...นี่คือมหาโจรพวกที่สาม

๔. มีพระชั่ว (ปาปภิกฺขุ) บางคนในโลกนี้ เอาสมบัติต่าง ๆ ของสงฆ์ (ของสงฆ์นะครับ ไม่ใช่ของส่วนตัว) ไปประจบสอพลอ (ปรนเปรอ) ชาวบ้าน (ผู้เป็นนักปราชญ์จริง ๆ ต้องแยกแยะและทำความเข้าใจให้ดีนะครับ ระหว่างการประจบสอพลอกับการอนุเคราะห์หรือสงเคราะห์ด้วยจิตเมตตาสงสาร)...นี่คือมหาโจรพวกที่สี่

๕. มีพระชั่ว (ปาปภิกฺขุ) บางคนในโลกนี้อวดอุตริมนุสสธรรม (คุณวิเศษเหนือความสามารถของมนุษย์ธรรมดา เช่น ฌานสมาบัติ การบรรลุธรรม การเหาะเหินเดินอากาศ การแสดงฤทธิ์ต่าง ๆ เป็นต้น) ที่ตนเองไม่มีอยู่จริง นี่จัดเป็นสุดยอดมหาโจรในไตรโลก ของทุกชน ทุกหมู่เหล่า เพราะบริโภคของชาวบ้านด้วยลักษณะแห่งนักขโมย...

สรุปความจากพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย...สฺยามฺรฏฺฐสฺส เตปิฏกํ...วิ.มหา.๑/๒๓๐/๑๖๙-๑๗๑

 

เห็นด้วยตามที่กล่าวมาค่ะ แล้วจะทำสิ่งใดดีกับที่กล่าวมาทั้ง 5 ข้อกันดีหนอ