สิ่งใดไม่เที่ยง พึงละความพอใจในสิ่งนั้น

[๒๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรเล่าไม่เที่ยง
ดูกรภิกษุทั้งหลาย จักษุไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในจักษุนั้นเสีย หูไม่เที่ยงเธอทั้งหลายพึงละความพอใจในหูนั้นเสีย จมูกไม่เที่ยงเธอทั้งหลายพึงละความพอใจในจมูกนั้นเสีย ลิ้นไม่เที่ยงเธอทั้งหลายพึงละความพอใจในลิ้นนั้นเสีย
กายไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในกายนั้นเสีย ใจไม่เที่ยงเธอทั้งหลายพึงละความพอใจในใจนั้นเสีย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย

[๒๖๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรเล่าไม่เที่ยง
ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในรูปนั้นเสีย เสียงไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในเสียงนั้นเสีย กลิ่นไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในกลิ่นนั้นเสีย รสไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในรสนั้นเสีย โผฏฐัพพะ(การสัมผัสทางกาย)ไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในโผฏฐัพพะนั้นเสีย ธรรมารมณ์(สิ่งที่รู้ได้ด้วยใจ)ไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในธรรมารมณ์นั้นเสีย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๘
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
หน้าที่ ๑๕๕/๔๐๒หัวข้อที่ ๒๕๗หัวข้อที่ ๒๖๐