สิ่งที่ทำให้ "มนุษย์" กับ "สัตว์" แตกต่างกัน

จริงหรือไม่ที่คุณธรรมความดีนั้น ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์โลกชนิดอื่น จุดเสี่ยงของการเป็นมนุษย์คือ ขึ้นได้สูงสุด และถ้าจะลง..ก็ลงได้ต่ำสุดเช่นกัน

 

มนุษย์ต่างจากสัตว์ตรงที่ มนุษย์มี"ปัญญา" ที่สามารถพัฒนาได้จนถึงขั้นสูงสุดคือหลุดพ้นจากสังสารทุกข์ได้ ....ส่วนสัตว์ ไม่อาจมีพัฒนาการทางปัญญาเช่นนี้ได้ได้ เพราะเกิดมาด้วยอกุศลวิบาก ในขณะที่มนุษย์ทุกคนเกิดได้ด้วยมหากุศลวิบากจิตเท่านั้น..


อีกประการหนึ่ง.. สัตว์ดิรัจฉาน มีกามสัญญา รู้จักเสวยกามคุณ โคจรสัญญา รู้จักดิ้นรนหากิน พักผ่อน มรณสัญญา รู้จักกลัวตาย เท่านั้นส่วนธรรมสัญญา คือ รู้จักผิดชอบ ชั่วดี กุศลอกุศลนั้นไม่มี นอกจากสัตว์ที่เป็นพระโพธิสัตว์..

 

ในความเห็นส่วนตัวเป็นเช่นนั้นจริง

เพราะดิฉันคิดว่ามนุษย์ เป็นสัตว์โลกที่ประหลาดที่สุดในจักรวาล
ร่างกายเป็นเหมือนกันก็จริง แต่จิตใจของแต่ละคนอาจต่างกันราว
"ฟ้า" กับ "เหว" สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นในสัตว์ชนิดอื่น

เราจักไม่มีทางเห็น "แมว" ที่มีจิตใจเหมือน "เป็ด"
เห็น "ผีเสื้อ" จิตใจเหมือน "ปลา"
หรือเห็น "นก" จิตใจเป็นเหมือน "ช้าง"
เป็นสัตว์ประเภทไหน ก็มีจิตใจแบบนั้น
แต่ตรรกะนี้ ไม่สามารถใช้กับมนุษย์ได้
เราอาจเห็น "มนุษย์ใจเทวดา" และ
"มนุษย์ใจสัตว์" แฝงตัวในหมู่ชน
นี่เองเป็นที่มาของคำว่า "รู้หน้า ไม่รู้ใจ"

เมื่อมนุษย์ทำชั่ว ย่อมสร้างหายนะได้มาก และหนักกว่าสัตว์หลายเท่า
เนื่องด้วยสัตว์โลกชนิดอื่นกระทำสิ่งใดเพียงเพื่อการเอาตัวรอด
แสดงออกตามสัญชาตญาณสัตว์ป่า มิได้มีจิตคิดร้ายอันซับซ้อนดังเช่นมนุษย์
"สิงโต" ล่า "กวาง" เพื่ออาหาร "จระเข้" ฉุดคราด"ควายป่า" เพื่อความอยู่รอด
"อสรพิษ" ฉกกัด "กระต่ายน้อย" เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ในขณะที่ "มนุษย์" นั้น
อาจล่ากันเอง เพื่อสิ่งที่มากกว่าเช่น เพื่ออำนาจ ด้วยความโลภ กิเลสตัณหา และความทะยานอยากมากมาย

ด้วยเหตุนี้ "ศีลธรรม" จึงเป็นดัง "เครื่องกั้นความชั่วร้าย" ทั้งปวง มิให้บังเกิดต่อทั้งตนเองและผู้อื่น
ไม่ต้องรอให้อุกกาบาตดวงใดพุ่งชนโลกหรอก โลกนี้จะถึงกาลอวสานทันที หากมนุษย์ไร้ศีลธรรมประจำใจ
"หลักง่ายๆ ของศีลธรรม มิได้ซับซ้อนอย่างที่หลายคนเข้าใจ นั่นคือ เราไม่ชอบสิ่งใด จงอย่ากระทำสิ่งนั้นต่อผู้อื่น"
เพียงเท่านี้ก็ได้ชื่อว่า เป็นคุณธรรมชั้นยอด ไม่ชอบเห็น "คนไร้สติ" จงอย่าทำ "ตัวไร้สติ" ไม่ชอบ "ถูกแย่งคนรัก" ก็อย่า "พรากคนรักของเขา" ไม่ชอบ "ให้ใครมาละเมิดสิ่งใด" ก็ "จงเคารพในสิ่งนั้นของผู้อื่น" เพียงเท่านี้ทุกคนก็จะอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ

ลึก ๆ แล้วมนุษย์ทุกคนย่อมรู้ผิดชอบชั่วดีด้วยกันทั้งสิ้น ทุกคนต่างมีวิจารณญาณเป็นของตัวเอง ทำผิด ทำเลว ทำดี ทำกุศล
มีหรือไม่รู้ เมื่อรู้ว่าผิด จงอย่าทำ และเพื่อพลาดทำไปแล้ว ต้องสำนึกแล้วแก้ไข ไม่ทำผิดพลาดซ้ำสอง นรกหรือสวรรค์คือที่ไป
ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราเอง^^

 

จริงครับ ถ้ามีคุณธรรมความดีนะครับ


องค์ประกอบชีวิตของมนุษย์มีสามส่วน ๑) จิตญาณแห่งความรู้และเหตุผล (วิจารณญาณ); ๒) จิตญาณแห่งการต่อสู้ดิ้นรนหนีภัย (สัญชาติญาณ); ๓) พลังแห่งการเจริญเติบโต (พลังชีวิต)
องค์ประกอบชีวิตของสัตว์ทั่วไปมีสองส่วน คือ ๑) จิตญาณแห่งการต่อสู้ดิ้นรนหนีภัย (สัญชาติญาณ); ๒) พลังแห่งการเจริญเติบโต (พลังชีวิต)

 

ขอบคุณที่ได้อ่านข้อความของคุณดีมาก.....นับถือ

 

เก็บเกี่ยวธรรมะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นเป็นธรรมทาน

ธรรมะสวัสดี ^-^

ขออนุโมทนา สาธุจร้า

สาธุ สาธุ สาธุ