สวัสดีครับ ผมนอนหลับแล้วผม .......

ผมอยากรู้น่ะครับ ที่ผมเป็นคืออะไร
อย่างแรกเลยผมก็นั่งสมาธิบ้างบางครั้งนะครับ คือ เห็นแม่ทำก็เลยทำตามบ้าง แต่ผมนั่งทีไรก็ไม่เห็นจะกะเตื้องเลย แถมปวดขาปวดโน่นปวดนี่ ตัวจะล้มบ้างอะไรบ้าง แล้ววันนี้ ผมก็สวดมนต์ อาราธนาศีล 5 อโหสิกรรม แผ่ส่วนบุญเสร็จ ผมก็นั่งสมาธิ พอนั่งได้ได้ประมาณ 5 นาที ภาวนา ยุบหนอ พองหนอ อยู่ที่ท้องตัวเองไป 5 นาที เกิดง่วง ลงไปหลับ แต่ก็หลับแบบภาวนาอยู่นะครับ แต่หลับคราวนี้ไม่เหมือนกัน ณ ตอนนี้คำภาวนาไม่มีแล้ว ไม่มีอะไรในหัวว่างเลย แต่ก็รู้สึกตัวนะครับ แล้วก็คิดไปเรื่อย ๆ มันก็จะเป็นภาพตามที่เราคิดไปเรื่อย ๆ นะครับ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกๆเกิดกับตัวเรา สักพักเอ๊ะ ทำไมตัวมันเบาๆนะ เท่านั้นแหละครับ ขนลุกฟู่ทั้งตัวเหมือนมีอะไรปะทุในร่างกายแล้วก็ พุ่งอย่างกับอยู่บนจรวด เหมือนนั่งรถตอนเร่งเครื่องอ่ะครับครับ ผมก็นึกได้ มีสติก็โอเคมีสติ ๆ สักพัก ตาเรา เหมือนละลายๆครับ ค่อยๆฟ้าๆมาไกลๆก่อน แล้วค่อยขยายๆๆเป็นห้องที่ผมนอนนะครับผมก็มอง ๆ เอ๊ะแต่ทำไมตาปิด แต่มองเห็น แล้วหลังจากนั้นผมก็ออกมาครับ ออกมาหาแม่ถามแม่ แม่บอกจิตรวมเป็นสมาธิ แต่ผมยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ผมอยากรบกวนถามผู้รู้ทุกๆคนในที่นี้นะครับ ขอความกรุณาด้วย
ปล. ผมสมัครไว้ แต่เพิ่งมาโพสน่ะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วย

 

นั่งบ่อยนะคะ เเต่ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น คงเพราะไม่นิ่งพอ เเละไม่มีสมาธิ

ที่พี่เป็นแบบนั้นหนูคิดว่า คงเป็นอย่างที่เเม่พี่พูดนะคะ

ดีจัง ^o^ เข้าถึงสมาธิด้วย

 

ขอบคุณทีแนะนำครับทั้งคุณ Phimdee และ ผู้เตือน warn ตอนนี้แน่ใจแล้วต่อไปคงต้องหมั่นปฎิบัติมากกว่านี้

 

ปฏิบัติดีแล้วขอรับ ทำต่อ เป็นนิมิต ถ้าจิตสงบ ก็จะเจอกันแบบนี้

แต่อาจจะแตกต่างกันไป ผ่านแล้ว ก็ผ่านไป ไม่มีอะไร

 

คุณอยู่สายอภิญญา ทำตามที่ขนัดแบบที่เคยทำไปเรื่อยๆ จิตจะพัฒนาไปเอง จะรู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไรตอนบารมีเต็มที่นั่นแหละ! ไม่ต้องกลัวให้เอาจิตไว้ที่พระพุทธเจ้ากับครูบาอาจารย์ตัวคุณมีแต่สายหลวงพ่อฤาษีลิงดำเท่านั้นที่ช่วยคุณได้ ศึกษาคำสอนของหลวงให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ก็จะเป็นประโยชน์ต่อไปในภายหลัง เพราะคุณจะต้องสอนลูกศิษย์ของคุณต่อไปเมื่อถึงเวลา