สวรรค์ นรก

การเคลื่อนย้ายก็ไปตามวิบากกรรมของมันเหมือนกัน พอเคลื่อนย้ายไปแล้วกำลังที่จะไปต่อภพต่อชาตินั่นละคือสมบัติกับวิบัติ สมบัติก็คือพอเคลื่อนปั๊บขึ้นเลย ขึ้นไปเลย ไปเป็นมนุษย์เหมือนเก่าก็ตาม หรือเทวบุตรเทวดา-อินทร์-พรหมก็ออกจากนี้ไป เวลาจะตายจริงๆ หมดนะทุกขเวทนาในตัวของเราทั้งหมดนี้เงียบเลย ดับหมดเลย มันจะไปตอนนั้นละ คือเตรียมพร้อม ๙๙% สติเราไม่เผลอ หือ จะไปเดี๋ยวนี้เชียวเหรอ เอาๆ ไปก็ไป สติจับปุ๊บเข้าอีก คลี่คลายออกมาเลยไม่ไป

วิถีเรื่องความตายนี้ผู้ภาวนาละรู้ชัดเจน ผู้ภาวนางูๆ ปลาๆ ก็ไม่ได้ ต้องภาวนามีหลักมีเกณฑ์ไป มันจะตามกันเรื่องความตายกับจิตมันจะเคลื่อนจากกันรู้เวลา สติไม่เผลอเลย อันไหนที่พูดนี่แสดงว่าเป็นออกจากเรา ที่ว่าจะไปเดี๋ยวนี้เชียวเหรอ เอาไปก็ไป นั่นละตรงนั้น ๙๙ ต่อร้อยเปอร์เซ็นต์ พอหยุดปั๊บ ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยไป เรื่องความเป็นความตายมันไม่มีนะ ท่านผู้สิ้นกิเลสแล้วไม่มี ท่านไม่กลัวความเป็นกับความตาย เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นธรรม การพิจารณาก็เป็นธรรม ธรรมต่อธรรมรับทราบกันเท่านั้น

ฝึกให้มันได้อย่างว่านะ จิตนี้เป็นของฝึกได้ ฝึกไม่ได้ท่านไม่สอน อย่างว่าถึงถ้าอำนาจความดีไม่มีเวลาตายแล้วอำนาจแห่งความชั่วกดลง ท่านว่าตกนรกไปสวรรค์เป็นอย่างนั้น เคลื่อนอย่างนี้

ให้พากันพิจารณานะ เรื่องความตายเป็นเรื่องประมวลเหตุการณ์เข้ามาหาเจ้าของ จะคิดดีคิดชั่ว ถ้าหากว่าใจดีอยู่แล้วมีแต่ทางดี ถ้าใจไม่ดียิ่งไปคิดทางชั่วนะแล้วอันนั้นก็หมุนเข้ามาๆ ทางชั่ว พออันนี้หลุดปั๊บก็ลงเลย ลงทางต่ำๆ ทางความชั่ว นรกมีหลายหลุม ท่านบอกไว้ว่า ๒๕ หลุม อันดับหนึ่งอันดับสองมาเรื่อย จิตไม่ตาย เห็นชัดๆเลยละไม่ตาย คนหนึ่งเป็นนี่แล้วมาเล่าให้คนไม่เป็นฟังมันได้เรื่องอะไร สมมุติว่าธรรมเข้าขั้นละเอียดสุดจิตมันก็รู้ของมันว่าควรพูดขนาดไหน

 

ข้อคิดที่ดีครับ

 

วิธีการพูดคล้ายหลวงตาฯ ครับ