สมาธิ ภาวนา นอนหลับ

ผมชอบนอน แล้วก็ภาวนาไปด้วย ถ้าไม่ภาวนา ผมจะนอนไม่หลับ ติดการภาวนาไปแล้วก็ว่าได้ แต่พอ ภาวนาไปสักระยะ คำภาวนาหายไปและเคลิมๆว่าจะหลับ ลมหายใจก็เบาลง จงสุดท้ายลมหายใจหายไปประมาณ2วิและกลับมาหายใจใหม่ และสักพักผมก็หลับลงไป อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรครับ ขอความกรุณาท่านผู้รู้ชี้แนะด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

ภาวณาจนหลับ เป็นของดีมาก
เพราะว่าถ้าหากจิตไม่เป็นสมาธิระดับสูง จะไม่หลับ
การที่หลับ แปลว่าจิตเป็นสมาธิสูง คือเป็นฌาน
หลับในฌาน ถ้าบังเอิญตายตอนนั้น จะไปเกิดเป็นพรหม
หรือถ้าทำบ่อยๆ ทำจนชิน จะคล่องในสมาธิ จิตเป็นบุญเป็นกุศลสูง

 

ระหว่างที่เคลิ้ม ๆ คำภาวนาหายไป พอรู้ตัวก็กลับมาภาวนาใหม่ใช่ไหมคะ จะเป็นอย่างนี้ วนไปวนมาใช่หรือไม่ค่ะ

ให้ลองสังเกตุใหม่ว่า ขณะที่จะหลับดับลงไปนั้น เป็นตอนหายใจเข้าหรือหายใจออก

 

ไม่กลับไปภาวนาครับดูแต่ลมหายใจเข้าออกครับ

 

มันจะคล้าย ๆ ของแว๊ด แว๊ดจะจับพองยุบ แล้วมันก็จะหายไป แต่จะเคลิ้ม ๆ

พอรู้ตัวก็จะจับคำบริกรรมใหม่ จนตาค้าง อิอิ เลยตอนหลังปล่อย เขาหยุดก็ปล่อยให้เขาหยุด

แล้วดูว่าวูบหลับไปตอนท้องพองหรือท้องยุบ ถ้าทำได้ จะมีสติตลอดทั้งคืนค่ะ ^^

 

ดีครับผมหลับไปก็เห็นแต่นิติตรที่ดีทังคืนครับคุณแว๊ดเห็นนิมิตรไหม

 

จะว่าไปแว๊ดโชคดีที่ไม่ว่านั่ง หรือนอนสมาธิจะไม่มีนิมิตร และแว๊ดก็ไม่ได้ฝันมานานแล้วคะ

ถ้าหลับอย่างมีสติ จะรู้ตัวอยู่ทั้งคืนแต่ว่ากายเขาหลับ พอเช้ามา มาทำสมาธิต่อจะทำได้ดีด้วย

อย่างการนอนหลับมีสติ บางครั้งมันจะเข้าถึงฌาณสี่ แว๊ดถึงบอกว่าให้เจริญสติมาก ๆ ทำได้

ทั้งขณะหลับและตื่นค่ะ

 

นิ่งมากๆเลยนะครับดีนะครับทำต่อไปนะครับ

 

ผมขอถามด้วยนะครับ ไม่อยากเปลืองเนื้อที่ พลังจิตไปสร้างกระทู้ใหม่คือผม ภาวนาไปถึงจุดๆ หนึ่ง แล้วมันจะ หายใจเข้าอย่างเดียว ตอนนั้นจำได้ หายใจเข้าจนเต็มที่แล้วมันก็จะยัดๆ เข้าไปอีก พอหายใจออกมาทีเหนื่อยเลย (ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ) ผมนั่งสมาธิมา ไม่เคยสงบเลย แต่ก็ดีใจที่ได้ปฏิบัติครับ ตอบผมด้วยนะครับ

 

ไปดูเพ่งมากเกินไปคะ บางคนจะรู้สึกได้ว่าหายใจเข้าอย่างเดียว

ก่อนจะปฏิบัติให้หายใจเข้าลึก ๆ แล้วค้างไว้เท่าที่จะทนได้ แล้วผ่อนออก โดยปิดปากให้ลมออกจมูก เป็นการไล่ลมหยาบออกก่อน สักสามครั้ง ห้าครั้ง แล้วค่อยผ่อนลมหายใจ อย่าไปบังคับลมหายใจ แค่ตามดูว่า เขาหายใจแบบไหน ยาวหรือสั้น ช้าหรือเร็ว

จิตเป็นดั่งอาชาวายุ ยิ่งเราบังคับเขายิ่งดิ้น ต้องคล่อย ๆ ปลอบค่ะ

แต่แว๊ดจะแนะนำเจริญสติระหว่างวันด้วย อย่างที่แว๊ดทำ เช่น ยกแก้วน้ำ จะกำหนด ยกหนอ มาหนอ จรดปากหนอ ดื่มหนอ กลืนหนอ พอทำไปมาก ๆ เข้าสติเขาเยอะขึ้นพอมานั่งแล้วจะคล่องแคล่วมาก สติจะทันจิต แล้วสมาธิจะนิ่งแล้วเข้าได้ลึก ๆ ทรงอยู่ได้นานด้วยคะ

 

ผมก็เป็นครับ ภาวนาคาถาเงินล้านของหลวงพ่อฤษีฯตอนนอนไปเรื่อยๆ แบบภาวนาไปจิตมันก็คิดโน้นนี่ไปด้วย พอสักพักรู้สึกตัวเหมือนสติมันโพลงจิตจับอยู่ที่คำภาวนาอย่างเดียวแบบแนบแน่นเลย สักพักมันก็วาบเหมือนมีแสงเกิดขึ้นในใจ คำภาวนามันหายแล้วลมหายใจมันก็หายไปด้วยพักนึงแล้วมันก็กลับมา ผมถอดออกจากสมาธิ ลืมตาแล้วก็ตั้งใจจะหลับไปใหม่โดยปรับเป็นนอนตะแคง พอหลับตาได้สักพักมันก็โพลงอีกแล้วก็หลับไปเลย

 

อนุโมทนา สาธุ

ขอแนะนำว่าให้ทำในท่านั่ง และการเดินจงกลมสลับกันไปด้วย จะดีมาก
การฝึกในลักษณะนอน มักจะรักษาสติได้ยากกว่าอิริยาบทอื่น
ปุถุชนก็มักมีการหลับไร้สติเป็นธรรมดา
แล้วก็ฝัน แล้วก็นิมิตต่างๆนานา...ตามประสานั่นแหละ
หากฝึกสำเร็จ จะไม่ฝันไง แต่มีสติตลอด
สุขภาพสดใสแช่มชื่น ไม่งัวเงีย แบบว่า...นอนไม่หลับ

 

(f)ขอบคุณมากครับ

 

ผม ทำกรรมฐาน ขณะนอน แบบนี้ด้วย

คือ กำหนดลมหายใจเข้าออก ก่อนนอน ไปเรื่อยๆ เกิดปิติก็ปล่อยอย่าไปเพ่งยึด
เกิดแสง โอภาส ความสุข ก็เช่นกัน
รู้ลมหายใจไปเรื่อยๆ สักพัก ลมหายใจหาย พุทโธ หาย ปิติ โอภาส หาย
ก็ไป กำหนดรู้ในความสงบ รู้ว่าสงบ

พอจิตเคลื่อนเราก็จะรู้ทันที เพราะเรากำหนดรู้อยู่ที่ความว่าง
ก็ตามรู้จิตที่ไหลไป

แบบนี้อะครับ ไปเรื่อยๆ จนเช้า ก็ไม่ง่วงนะ

ช่วงแรกๆ มันก็พลาดบ่อย เพราะจิตไหลไปไม่รู้ เพราะขาดสติ
เลยเกิดความฝัน พอฝัน ก็ไม่รู้ว่าเริ่มฝันตอนไหน
แต่ผมเริ่มฝึก จับผิดความฝัน พอเรามีสติในความฝัน ฝันนั้นจะดับไปทันที
ฝึกไปเรื่อยๆ ก็จะตามจิตที่ไหลไปทัน เพราะถ้าไหลไปไม่รู้ตัวก็จะฝัน

สนุกดีลองดูครับ แล้วจะปฎิบัติ ได้ 24 ชม.

 

ผมภาวนา แล้วฝันบ่อยๆ ไม่รู้ทําไม

 

ที่หายใจเหนื่อย ที่ไม่เคยสงบ เพราะไรรู้ไหมคับ
เพราะ จงใจปฎิบัติ

พอเราจงใจปฎิบัติ จิตเราก็ไม่วางเป็นกลาง
เมื่อปฎิบัติไป ด้วยใจไม่เป็นกลาง ก็จะอึดอัดขับข้องใจ
จิต จึงเกิดโทสะ(ละเอียด) แต่ก็ไม่รู้ตัว เพราะว่าไม่มีสติ(ไม่ละเอียดพอ)

พอรู้ไม่ทัน โทสะ จากละเอียด ก็กลายเป็น โทสะ ชั้นกลาง
คือ นิวรณ์ 5 (ความสงสัย ความเกียจคร้าน ความง่วง เป็นต้น)

พระอาจารย์ อุบาลี อตุโล สอนว่า "ปฎิบัติให้จิตไว ขึ้น"

การจงใจปฎิบัติ ด้วยความไม่เป็นกลาง ไม่ใช่ สัมมาสมาธิ

 

ที่ฝัน เพราะเกิดจากอาการของจิตที่ไหลไป
เพราะว่า คุณมีสติ ไม่ละเอียดพอ

เพราะด้วยการภาวนา ต้องถามว่า ขณะภาวนารู้สภาวะที่ภาวนาหรือไม่
หลายคนคิดว่า ภาวนาแล้ว เคลิ้มๆไป นั่นเป็นญาณ

นั่นไม่ใช่ ญาณ นะครับ

มีสติ รู้ลงไปใน กาย เวทนา จิต และ ธรรม ครับ

 

ขอบคุณนะครับ ที่มาช่วยบอก ผมจะปรับปรุงผมรู้ตัวว่าผมไม่เอาไหนสักเรื่องเลย เลยอยากให้มีอะไรดีในตัวบ้าง อย่างน้อยได้ สมาธิและไม่เป็นคนที่ชอบเอียงไปในทางโลก(ทางต่ำ) ก็ยังดี :'(

 

ขอบคุณมากๆๆครับทุกท่านน

 

ขอบคุณครับที่ตอบคำถามผม แต่อยากให้ ขยายความให้ผมหน่อยครับเรื่องจงใจปฏิบัติด้วยความไม่เป็นกลาง และขอข้อเสนอแนะอื่นๆด้วยครับ ขอขอบคุณมากๆครับ :'(