สมมติ และ มาร ปิดบังสิ่งที่ง่าย ที่ตรง

การปฏิบัติธรรม นั้นง่ายมาก คือ มีสติ มีวินัย มีกรอบให้กับชีวิต
มีสมาธิ มีปัญญา

การมีวินัยให้กับชีวิตนี้ ส่วนมากเราก็ทราบกันดีว่า มีอะไรบ้าง เช่น วินัยในการ กิน การนอน วินัยในการใช้ชีวิต วินัยในการคิด วินัยในการพูด วินัยในการทำ
แรกๆ มันก็อาจจะยาก แต่พอทำไปเรื่อยๆ มันง่าย มันจะกลายเป็นนิสัย กลายเป็นความปกติ ของชีวิต เมื่อใดก็ตาม ที่เราฝึกจิตฝึกใจ จนดีแล้วชำนาญแล้ว มันจะเป็น ความปกติ เมื่อมันปกติเมื่อไร คำว่า ยาก หรือ ง่าย ก็ไม่มีอีกต่อไป เพราะมันได้ทำจนมันเป็นปกติ นี่แหละ เรียกว่า ศีล

การมีสมาธิ การมีสมาธิ นี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ก็ฝึกเอาใจจดจ่อกับสิ่งใดๆ ให้ได้ ก็ต้องฝึกให้มีกำลัง จนชำนาญที่จะนำเอาไปใ้ช้งานได้ ต่อเนื่อง เช่น เอาไว้อ่านหนังสือ เอาไว้พิจารณาธรรม เอาไว้ต่อต้านกับ นิวรณ์ธรรม เป็นต้น ข้อนี้ก็ต้องหมั่นฝึกฝนจนเป็นปกติ

และ สุดท้าย คือ การมีปัญญา การมีปัญญา นี้ คือ การมองความจริง ก็ความจริงมีอยู่มากมายในโลก เราก็มองได้ว่า สิ่งนั้นสิ่งนี้ความจริงคืออะไร แต่เราไม่หันมามองว่า จิตใจ เป็นอย่างไร มันมีขึ้นมีลง มีวิ่งไปวิ่งมา มันมีโมโห มันมีรัก มันมีหลง มันมาได้อย่างไร มันหายไปอย่างไร

ซึ่ง หลักคำสอนของพระพุทธองค์ ก็คือ การศึกษา สามอย่างที่กล่าวมา เรียกว่า ไตรสิกขา

ทีนี้ สิ่งที่มันหลอกคืออะไร สิ่งที่กิเลสมันหลอก คือ "ข้อมูลเหล่านี้เรารู้มาแต่เด็ก"
"ข้อมูลเหล่านี้ มันยังง่ายเกินไป" "พระศาสดา ไม่สอนอะไรง่ายๆหรอก" "ท่านสอนในเรื่อง ขันธ์ฺ 5 ซึ่งมองยากจะตาย ต้องฝึกฝนมากกว่าจะมองได้" "มันต้องวิธีประหลาดๆ เช่น แนวเซ็น หรือ ดูจิต หรือ จะต้องเป็น มโนมยิทธิ จึงจะบรรลุธรรมได้ "

ก็เรียกว่า โดนหลอกทั้งนั้น เพราะเปรียบได้ดัง เส้นทางจากกรุงเทพ ไปพิษณุโลก จะต้องผ่านนครสวรรค์ คนก็ไม่รู้ก็บอกว่า จะไปทำไมนครสวรรค์ ไปพิษณุโลก หรือ จะไปทำไมสิงห์บุรี ไปนครสวรรค์เลยสิ ทีนี้ มันก็เลย ไม่ไปสักที หรือ พอไปได้หน่อย ความเพียรไม่มากพอ หรือ ไม่เคยทำมาเลย ก็มีกำลังที่ไปไม่ถึง เช่น ว่า คนไม่เคยไปพิษณุโลก ก็บอกว่า ไปนครสวรรค์เลย เขาก็วิ่งไป ก็มันไกลมาก มันต้องมีรถ มันต้องมีน้ำมัน เพียงพอที่จะขับไป
ถ้าไม่มีกำลัง จะไป มันก็สับสน มันก็สงสัย ทำเท่าไรก็ไม่ได้ผล ปฏิบัติไปสิ วิ่งไปสิ วิ่งไปวิ่งมาวนเวียนอีก เพราะมันไม่มีแรง

ก็อย่าให้ กิเลสหลอก ให้ปฏิบัติธรรมอย่างง่ายๆนี้แหละ แต่ให้ครบ ให้ค่อยๆศึกษา
แล้วมันจะค่อยๆ พัฒนา อย่างมีความสุข และ ต้องระวังว่า เมื่อเราศึกษาไปแล้ว ไปถึงนครสวรรค์แล้ว ก็อย่าไปคิดว่านั่นคือ ปลายทาง มันยังต้องเดินทางต่อ บ้างก็ว่า จะไปต่อทำไม มันถึงแล้ว อย่าไปเพิ่มเติมจากเดิม แบบนี้ ก็เรียกว่าโดนมารหลอก โดนกิเลสหลอกหมด คือ เชื่อในสิ่งที่ตนประสพโดยขาดพินิจ

ขออัญเชิญ พุทธพจน์ มาข้อหนึ่งที่ว่า คนล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร

และ ขันติเป็นบรมธรรม ธรรมสองประการนี้แหละที่คนเราไม่มี ที่ไม่มีคือ ไม่เคยเพียรอะไรจริงจัง และ หากมีคนเพียรจริงจัง แต่พอไม่ประสบดังใจก็ เลิกล้ม ก็ไม่สู้ เปลี่ยนหลักเกณฑ์ ทั้งนี้ เพราะเขาขาดความอดทน ที่จะยืนหยัดต่อสู้กับกิเลสต่อไป ตามทางแห่ง ศีล สมาธิ และ ปัญญา ง่ายๆ นั้นแหละ

ก็กลายไปเป็น อะไรไปเรื่อยเปื่อยร้อยแปด ผิดทิศผิดทาง ไปหมด

 

...... พระศาสดา ไม่สอนอะไรง่ายๆหรอก" "ท่านสอนในเรื่อง ขันธ์ฺ 5 ซึ่งมองยากจะตาย ต้องฝึกฝนมากกว่าจะมองได้" "มันต้องวิธีประหลาดๆ เช่น แนวเซ็น หรือ ดูจิต หรือ จะต้องเป็น มโนมยิทธิ จึงจะบรรลุธรรมได้ "...
กำขออนุญาติคับ พระศาสดาแสดงธรรมดดยง่ายคับฟังด้วยปัญญาก้เข้าใจได้คับแต่เพราะแต่ละบุคคลปัญญาต่างกันจึงเข้าใจต่างกัน และวิทีการปติบัติที่เหมาสมจึงต่างกัน ผู้ที่จิตยังไม่เป็นสมาทิยังไม่มีความเห็นถูกก้เริ่มจากของง่ายเอากรอบมาใส่ เอาวิทีสงบมาไห้ เพื่อฝึกจิตไห้มีสติมีความเห็นที่ถูก จะได้พิจารนาสิ่งที่เป็นจิงได้ สำหรับผู้ที่มีปัญญาแล้วอาจไม่ต้องหลงงมงายอยุ่กับสิ่งเหล่านั้น ฟังหรือเห็นครั้งเดียวก้รู้เลย ทางที่มีไม่ได้หลงทางหรอกคับแต่เหมาะสำหรับคนบางจำพวกไห้เค้าได้ฝึกฝนเพื่อวันข้างหน้าที่เค้ามีสติมีปัญญามากพอจะเจริญต่อไป แต่สำหรับผู้รู้แล้วหันกลับมามองก้เห็นว่าเป็นสิ่งที่เสียเวลาไห้ไปติดอยู่นานแทนที่จาหยุดคิดแล้วผ่านมาโดยง่าย แต่คนเราปัญญายังไม่เท่าทันก้คงต้องวนอยู่เรื่อยไป อนุโมทนาคับ

 

.

นั่นแหละ ถูกต้องแล้วครับ พระศาสดาสอนง่ายๆ แต่ปัญหาคือ เราไม่ทำ และ ทำไม่ถูก

การทำให้ถูกคือ ฝึกวินัย สัจจะ สมาธิ และ ใคร่ครวญ ตามความจริง ทั้งหมดจะทำให้จิตใจแข็งแกร่ง ต้านทานต่ออำนาจกิเลส เมื่อ ต้านทานอำนาจกิเลสได้บางส่วน จิตจะนิ่งทำให้เรามองเห็นสัจจะธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไป

 

พระพุทธเจ้า แสดงธรรมโดยง่าย เขาใจได้ง่ายยิ่งเฉพาะบุคคลแล้วยิ่งง่าย ต่อบุคคลนั้นๆ
ไม่เหมือนคนสมัยนี้หรอก ทำไห้วกไป วนมา คิดมากเกิน
แม้ถ้อยคำจะดูสระสรวย แต่เข้าใจได้ยากเพราะไม่ตรงผู้ฟังแต่ละคนจึงตีความหมายได้ต่างกัน แทนที่จะแปลออกมาตรงๆเลยก็ม่ได้มันไม่สวย ไม่ไพเราะ

เส้นทางจากกรุงเทพ จะไปพินุโลก หลายคนไปได้โดยไม่รู้ว่า ผ่านจังหวัดอะไร ถนนชื่ออะไร คือไม่ได้จำ เส้นทาง ก็บอกไครไม่ได้ว่าต้องผ่านที่ไหนบ้างเพราะไม่จำชื่อสถานที่นั้นๆ
แต่ไปได้ พูดง่ายๆก็เป็นคนชุ่ยก็ว่าได้
แต่ผลก็คือ ถึง ก็เหมือนพระอรหัน ที่มีหลายแบบนั่นหละครับ

การปฎิบัติวิปัสนา จะถึงระดับไหนสุดท้ายก็ต้องถอนจิตออกมาเอาปัญญาพิจารณาแม้จะพิจารณาในสมาธิ ก็คือไช้ปัญญาพิจารณาธรรมหรือคิดอยู่ดี หรือจะพูดไห้ยากหน่อย ก็คือ ยกจิตขึ้นพิจารณานั่นหละพูดไห้ง่ายๆ อย่างไรก็ต้องคิด

ศาสนาพุทธเป็น ศาสนาแห่งปัญญา
พละธรรม5 คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา มีปัญญาเป็นที่สุด

 

โมทนาสาธุด้วยครับ อย่าไห้มาร มาปิดบังสิ่งที่ง่าย ที่ตรง ^^

 

โมทนาธรรมกับทุกท่านนะครับ...พวกเรามาปฏิบัติกัน.....ดีทุกแบบ...