สภาวะอย่างนี้คือไรครับ

สวัสดีผู้เจริญธรรมทั้งหลายทุกท่านครับ
ผมมีเรื่องจะสอบสอบสักหน่อยนะครับ คือว่าเมื่อเช้านี้ผมรับชมภาพยนต์เรื่อง พระพุทธเจ้า เป็นแบบการ์ตูนนะครับ เนื้อหาก็เกีัยวกับพุทธประวัติของพระพุทธเจ้านี่แหละครับ ผมก็รับชมไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรนะครับ ปกติดี แต่พอเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่พระพุทธองค์จะปรินิพานแล้วพระองค์ทรงตรัสให้พระอานนท์เรียกประชุมพระสงฆ์สาวก ณ กุสินาราน่ะครับ จู่ๆผมก็น้ำตาไหล จากน้ำตาไหลกลายเป็นร้องไห้ เหมือนคนเสียใจน่ะครับ ผมไม่ทราบนะว่าจะร้องทำไม ทั้งเรื่องไม่ร้อง ผมน้ำตาไหลจนกระทั่งพระองค์ปรินิพานเลยครับ พอจบผมลองเปลี่ยนเรื่องเป็นหนังฝรั่งดู ทดสอบดูเรื่องที่เศร้าๆ ก็ยังปกติครับ ไม่ร้องไห้ อยากจะทราบว่าผมเป็นอะไรจึงต้องร้องไห้เช่นนั้นครับ รบกวนผู้รู้ช่วยชี้แนะผมด้วย ขอบคุณครับ

ปล.ผมไม่มีองค์อะไรทั้งนั้นนะครับ ไม่สัก ผมนับถือสักการะแต่พระพุทธเจ้าแึ่ค่นั้น

 

สำหรับแวดวงผู้ที่ปฏิบัติจริงๆ จังๆ ถือว่าไม่แปลกครับ เป็นสัญญาเก่า (สัญญา ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึง คำสัญญาสาบาน แต่หมายถึง ความระลึกได้หมายรู้ พอเจอสิ่งที่คุ้นเคย มันก็เลยระลึกได้ถึงสิ่งในอดีตขึ้นมา)

ได้เวลาหาครูบาอาจารย์ปฏิบัติธรรมแล้วนะครับ สัญญาณมาแล้ว ว่าให้เริ่มปฏิบัติจริงจังได้แล้ว ถ้ายังปรารถนาทางโลกอยู่ ชีวิตจะดีขึ้นทุกอย่าง ถ้าปรารถนาทางธรรม จะเจริญก้าวหน้าต่อไปในชาตินี้ครับ

 

เรียนท่านผู้เจริญธรรม
ด้วยภาวะที่ผมยังเป็นเด็กอายุเพียง19ปี ไม่อาจออกบวชได้ เพราะยังมีพ่อแม่หวังพึ่งอยู่ครับ ยังต้องเป็นที่พึ่งให้พ่อแม่อยู่ ผมได้ตัดสินใจว่าจะบวชตลอดชีวิตหลังจากพ่อแม่ล่วงลับไปแล้วครับ แต่ทุกวันนี้ผมก็ยังปฏิบัติครับ ไหว้พระสวดมนต์ ตักบาตร อ่าหนังสือธรรมะเกี่ยวกับนิพาน ผมมีความสงสัยอยู่อย่างนึงคือทำไมผมสามารถฟังพุทธวจนที่ออกจากพระโอฐษ์เพียง1รอบผมสามารถเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง ซึ่งเป็นเรื่องยากที่ปุถุชนอย่างเราๆจะทำได้ครับ ขอบคุณที่แสดงธรรมความแจ่มแจ้งให้กับผม ขอบคุณครับ

ปล.ตัวผมเองน่ะเบื่อโลกนะครับ เข้าใจไม่อยากวนเวียนสังวัฏฏ ทุกสิ่งล้วนแต่เป็นมายา ไม่จริงแท้แน่นอน ไม่ทราบว่าคิดอย่างนี้จิตปรกติเปล่าครับ

 

อนุโมทนา สาธุๆๆ ด้วยครับ สัญญาเก่า เคยได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้ามาก่อน หรือเคยได้ศึกษาพระธรรมอย่างจริงจังมาก่อนครับ พวกนี้เวลาได้ฟังสิ่งที่คุ้นเคย จะรื้อฟื้นกลับมาเร็วมาก เพราะไม่ใช่การเรียนใหม่ แต่เป็นการฟื้นความจำ

เบื่อโลก ไม่อยากวนเวียน เป็นถ้าเทียบกับมาตรฐานคนยุคนี้ ถือว่าไม่ปกติครับ แต่ถ้าจะพูดกันจริงๆ แล้ว คือ สะสมอุปนิสัยทางพุทธศาสนามามากแล้ว พร้อมแล้วที่จะเดินทางไปต่อทางธรรมให้ถึงที่สุดของชาติภพแล้ว (อาจจะไม่ใช่ในชาตินี้ แต่ก็จะใกล้เข้าไปเรื่อยๆ ครับ)

เดี๋ยวผมส่งเบอร์ให้ทาง PM โทรคุยกันดีกว่า จะแนะนำเพิ่มเติม เรื่องการปฏิบัติให้ครับ สิ่งที่คุณค้นหามานาน หลายภพหลายชาติ ทางออกจากวัฏฏะสังสาร คุณจะได้เจอในชาตินี้แล้วครับ

 

เรียกว่า ปิติ

 

ไม่ทราบว่าคุณแจ๊สมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ

 

ส่วนตัวว่าไม่แปลกนะ ที่คุณ จขกท จะมีอาการแบบนั้น
เรื่องประวัติพระพุทธองค์นั้นน่ามหัศจรรย์ชาวพุทธเองก็รู้กันอยู่แล้ว
จะเอาไปเทียบกับหนังธรรมดาที่เน้นการตลาด สร้างจากกิเลสมนุษย์ไม่ได้หรอก

คุณดูหนังประวัติพระพุทธองค์ก็เกิดความประทับใจ ซึ้งใจ อะไรในใจคุณที่จะมี
อยู่แล้วหล่ะ (ถึงจะดูครั้งแรกก็ตาม) พอเรื่องดำเนินมาจนใกล้จะจบ บวกกับท่านมีความมหัศจรรย์ตลอดเรื่อง
จนสุดท้ายใกล้จบ น้ำตาไหลก็เป็นธรรมดา มันก็เหมือนความรู้สึกดี ๆ รวมตัวกันมาก่อนหน้านั้นแล้ว อธิบายไม่เก่ง แต่ก็ประมาณนี้นั่นแหล่ะ
หลายคนเขาก็เป็นนะ มนุษย์ที่เกิด ๆ มาบนโลกเนี่ยะ
ส่วนตัวเชื่อว่ามีของเก่ากันมาทั้งนั้นแหล่ะ เพียงแต่จะมาฝึกต่อหรือเปล่า
หรือบางทีเราตั้งใจฟังอะไรสักอย่าง แป๊บเดียวก็จำได้ ส่วนตัวก็เป็นหรือ
หลายคนก็คงเป็นด้วย ดังนั้นขออภัยหากไม่ได้อวยหรือตอบไม่เหมือนชาวบ้าน เพราะรู้สึกแบบว่ามันเป็นธรรมดา

 

มิเป็นไรครับ เป็นความคิดเห็น จะว่าผิดก็หามิได้ครับ

 

เยเนวะ ยันติ นิพพานัง พุทธา เตสัญจะ สาวกา เอกายเนนะ มัคเคนะ สติปัฏฐานสัญญินาฯ
พระพุทธเจ้าทั้งหลาย และสาวกของพระพุทธเจ้าเหล่านั้น เสด็จเข้าสู่พระนิพพานด้วย"ทางสายเอก คือ สติปัฏฐาน 4"


ลองอ่านเรื่องสติปัฎฐาน 4 ทางนี้ครับ

ทางสายเอก มหาสติปัฏฐาน4 คืออะไร