วิธีสร้างบุญบารมี โดยสมเด็จพระญาณสังวร ตอน เสบียงเพื่ออนาคต

วิธีสร้างบุญบารมี โดยสมเด็จพระญาณสังวร ตอน เสบียงเพื่ออนาคต

พระพุทธองค์ทรงสอนไว้อย่างหนึ่งที่เป็นคุณอย่างยิ่งแก่ ผู้ปฏิบัติคือทรงสอนให้อยู่กับปัจจุบัน ๑ ไม่ให้อาลัยอดีต ๑ ไม่ให้เพ้อฝันถึงอนาคต ๑ ทั้งสามประการนี้ไม่ได้หมายถึงที่เป็น โทษ แต่หมายถึงที่เป็นคุณประโยชน์เท่านั้น

ที่ว่าไม่ให้อาลัยถึงอดีตก็มีความหมายตรงตัว คืออะไร ที่เกิดขึ้นแล้ว ผ่านไปแล้ว แม้เป็นความสุข ความชื่นชอบยินดี ก็อย่าไปผูกใจอาลัยถึง อยากให้กลับมาดำรงอยู่ต่อไป ซึงเป็นไป่ ไม่ได้เมื่อเป็นไปไม่ได้แม้ไปอาลัยอาวรณ์ปรารถนาให้เป็น ไปให้ได้ก็ย่อมจะต้องได้รับความทุกข์เพราะความไม่สมหวัง ถ้าเป็นความทุกข์ความไม่ชื่นชอบยินดีพอใจ ก็อย่าไปผูกใจ อาวรณ์ถึง แต่จงปล่อยเสีย การนำใจไปผูกไว้กับเรื่องราวที่เป็น ทุกข์เป็นความเศร้าหมอง ย่อมทำให้ต้องเป็นทุกข์เดือดร้อน
ไม่สิ้นสุด ความทุกข์ร้อนควรจะหมดสิ้นไปพร้อมกับอดีตที่ล่วง ไปแล้ว ผู้มีปัญญาพึงปฏิบัติตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ เมื่อคิดถึงอดีตให้หยุดเสีย ให้พยายามลืมอดีตเสีย จะได้พ้น จากทุกข์โทษของอดีต อย่างไรก็ตาม ที่ให้วางอดีตเสียนั้น ไม่ได้ หมายความว่าให้ลืมอะไร ๆ ทั้งหมดที่เกิดแล้ว ความลืมกับ ความปล่อยวางไม่เหมือนกัน พระพุทธองค์ไม่ทรงสอน ให้ลืม ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ทรงสอนให้มีสติจำที่ควรจำ คือจำสิ่งที่เป็น คุณประโยชน์ที่ไม่เป็นกิเลส แต่ทรงสอนให้ลืมสิ่ง ที่เป็นกิเลส ที่ก่อให้เกิดกิเลสโทษทุกข์ทุกอย่าง ไม่มียกเว้นว่าให้อาลัยอดีต เรื่องนี้เพราะมีความสำคัญเป็นพิเศษ อดีตเป็นทุกข์เป็นกิเลสทุก อย่างต้องลืมให้หมด ปล่อยให้หมด วางให้หมด

อนาคตก็ไม่ให้เพ้อฝันถึง คือไม่ให้คาดคะเนว่าอนาคต จะได้ลาภได้ยศอย่างนั้นอย่างนี้เพราะการคาดคะเนล่วงหน้า เช่นนี้ทำใจฟุ้งซ่านไม่สงบสุขในปัจจุบันด้วย และในอนาคต ถ้า ไม่เป็นไปตามคาดคิดก็จะเสียใจเพราะผิดหวัง สู้อยู่อย่างไม่คาด คิดถึงอนาคตอย่างมีกิเลสจะเป็นสุขสงบกว่า อยู่กับปัจจุบันได้มาก เพียงไรก็จะมีความสุขได้มากเพียงนั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความ ว่าการทำอะไรไม่ต้องตระเตรียมเพื่ออนาคต
การเตรียมอนาคตที่สำคัญมากอย่างหนึ่งก็คือการเตรียม อนาคตในภพชาติเบื้องหน้า ทุกคนจะมีชีวิตอยู่ในชาตินี้อย่างมาก ก็ประมาณร้อยขวบปีเท่านั้น จะทุกข์จะสุขในภพชาตินี้ก็จะ ชั่วระยะเวลาที่ไม่นานเท่าไร โดยเฉพาะผู้ผ่านพ้นวัยเด็กมา ศึกษาธรรม อยู่แล้วในขณะนี้ย่อมมีเวลาในภพชาตินี้อีก ไม่นาน เลย ได้ความมั่งมีศรีสุขลาภยศสรรเสริญในภพชาตินี้สัก เพียงไร ก็ไม่อาจรักษาไว้ได้นาน แต่ภพชาติในอนาคตนั้น นานนักหนา นับปีนับชาติไม่ได้จึงควรเตรียมภพชาติในอนาคตมากกว่า ที่ท่านเรียกว่าเตรียมเสบียงเดินทางไว้สำหรับ ภพชาติข้างหน้า คือเตรียมบุญกุศลไว้ให้พร้อม ให้เพียงพอแก่ทางที่ไกลแสนไกล จนประมาณไม่ได้บุญกุศลที่จะเป็นเสบียงเดินทางนั้นต้อง ประกอบด้วยทาน ศีล ภาวนา การทำจิตทำใจให้ผ่องแผ้ว บริสุทธิ์จากโลภ โกรธ หลง จำเป็นที่สุด สำคัญที่สุด และก็มี โอกาสจะทำได้มากที่สุด เพราะไม่ต้องประกอบด้วย อะไรอื่นเลย ใจมีอยู่กับตัวเราเองแล้ว กิเลสก็อยู่กับใจนั่นเอง ถอดถอนออก เสียให้เสมอ ทุกเวลานาทีทุกอริยาบถ ย่อมได้รับผลเป็นเสบียง ที่พึงปรารถนาของนักเดินทางที่สุด
ที่มา http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมบุญสร้างกำแพงถวายวัดกุฏีทอง-รับพระผงกริ่งนาคราช.557837/