วิธีสร้างความงาม

พูดถึงความงาม ก็จะแยกออกไปได้หลายอย่างหลายประการ ที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตของคนเรา ซึ่งในที่นี้ใช้คำว่า ทุกกรณี ทุกขั้นตอน หรือทุกคน

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]จะต้องทำอย่างไรจึงจะมีความงาม[/FONT][FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]​

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ข้อแรกที่สุด อยากระบุไปยังความไม่มีลักษณะแห่งอบาย หรือจะเรียกว่าไม่มีอบายมุข[/FONT]​

็ได้เหมือนกัน คำว่า อบายมุข แปลว่า ปากทางแห่งความเสื่อม แล้วก็มีคาประกอบเข้ามาว่า เสื่อมแห่งอะไร[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]ถ้าเสื่อมแห่งทรัพย์สมบัติ ก็เป็นคำธรรมดา ภาษาคนธรรมดา อบายมุขคือปากทางแห่งความเสื่อมของทรัพย์สมบัติ แต่ถ้าเป็นภาษาพิเศษที่สูงขึ้นไป ที่เรียกว่า [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ภาษาธรรม ก็จะระบุไปยังความเสื่อมแห่งการเป็นมนุษย์ [/FONT]คือความเป็นมนุษย์นั้นมันร่อยหรอไป มันเสื่อมไป หรือมันหายไป แล้วมันงามหรือไม่งาม[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]ขอให้ลองคิดดู เรามีสติในการจะรักษาความเป็นมนุษย์ไว้ไม่ให้เสื่อม ก็คือมีความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ แล้วมันจะงามหรือไม่งาม ก็ขอให้ลองคิดดู[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]พร้อมกันนั้นก็จะรู้ความหมายของคำว่า งามในทางธรรม หรือทางภาษาธรรมด้วย พร้อมกันไปในตัว

คำว่า [FONT=Cordia New,Cordia New]"[/FONT][FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]อบาย[/FONT][FONT=Cordia New,Cordia New]" [/FONT]ที่แปลว่า [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ความเสื่อม แล้วเล็งถึงความเสื่อมแห่งความเป็นมนุษย์นั้น [/FONT]ก็ถือเอาตามหลักที่รู้กันอยู่ทั่ว ๆ ไปว่า [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]อบายทั้ง ๔ คือ นรก เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย [/FONT]ลำดับนี้ไม่แน่ อาจจะเรียงอย่างอื่นก็ได้ แต่อาตมาถนัดที่จะเรียงอย่างนี้ว่า นรก เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]นรก คือความร้อนใจ [/FONT]​

ทุกข์ร้อนอยู่ในใจเหมือนกับไฟเข้าไปลุกอยู่ในอกในใจ มันงามหรือไม่งาม[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เดรัจฉาน นั้นคือความโง่ [/FONT]​

โง่จนเหลือประมาณโง่ โง่จนไม่รู้จะโง่อย่างไร เมื่อมันโง่อย่างนี้ มันงามหรือไม่งาม[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เปรต คือความหิว [/FONT]​

มีกิเลสตัณหาสำหรับจะหิว มีจิตมีวิญญาณอันหิว หิวเหมือนจะขาดใจ ก็ดูเถอะว่ามันงามหรือไม่งาม[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]อสุรกาย คือความขี้ขลาด [/FONT]​

ขี้ขลาดเหลือประมาณ เนื่องมาจากความโง่มันเหลือประมาณ ก็ขี้ขลาดเหลือประมาณ แล้วก็คิดไปได้มากจนไปขลาดในสิ่งที่ไม่ควรจะขลาด อย่างนี้ก็เรียกว่าเป็นอสุรกาย คิดดูเถอะว่ามันงามหรือไม่งาม[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]

ที่ว่าเรา[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]จะมีสติแก้ไขความไม่งาม ทำให้มันงามนี้เรียกว่า ศิลปะแห่งการใช้สติในกรณีอันเกี่ยวกับอบายทั้ง ๔ [/FONT]ไม่ทำผิด ไม่ประกอบกรรมชั่วให้เกิด[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]นรกเป็นความร้อน ไม่ให้ความโง่ครอบงำ จนมีลักษณะแห่งสัตว์เดรัจฉาน [/FONT]และไม่หิวที่จะได้สิ่งตามที่ตนหวังด้วยความโง่ ความหวังนี้ทำไปด้วยความโง่ ไม่ได้ทำไปด้วยสติปัญญา ฉะนั้น [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]มันจึงหิวชนิดแผดเผาจิต [/FONT]แผดเผาวิญญาณ เป็นเรื่องกิเลสตัณหาเรื่องกามารมณ์น่ะ มันหิวอย่างไร[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]? [/FONT]มันหิวอย่างไร ก็พอจะเข้าใจกันได้ เรียกว่ามันไม่งาม [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เป็นเปรต[/FONT]แล้วมันจะงามได้อย่างไร [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เป็นอสุรกายคือขลาด [/FONT]มันก็แสดงอาการแห่งคนขลาดออกมา น่าเกลียดน่าชัง น่าหัวเราะ น่าตำหนิ น่าดูหมิ่น มันงามไม่ได้ ฉะนั้น ​

[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]มีสติให้ดีให้พอ [/FONT]คือให้ถูกต้อง และให้เพียงพอ [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ไม่ทำจิตถึงกับร้อนใจเหมือนไฟเผา [/FONT]หรือถ้าหากว่าความร้อนเหมือนไฟเผานั้น มันจับพลัดจับผลูเข้ามาโดยบังเอิญ เพราะว่าเราไม่ได้ทำ เราก็ยัง[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]มีธรรมะที่จะสลัดออกไป [/FONT]ไม่เอามาร้อนอกร้อนใจโดยเห็นว่า โอ๊ะ[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]...[/FONT][FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]มันเช่นนั้นเองในโลกนี้ [/FONT]ก็ไม่ต้องตกนรก มันก็ไม่สูญเสียความงามของจิตใจในข้อแรก

ทีนี้เรื่องเกี่ยวกับความโง่นั้น มันลำบากสักหน่อย ถ้าการศึกษาไม่พอมันก็โง่ แต่ในทางธรรมะนี้ มันไม่มากมายเหมือนกับเรื่องทางโลก แล้วมันต้องการแต่จะดับทุกข์เท่านั้นแหละ ถ้าดับทุกข์ได้ก็เรียกว่า มันมีความรู้พอ ฉะนั้น[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เราก็รู้แต่พอจะดับทุกข์ได้ [/FONT]เราก็พ้นจากความโง่ในความเป็นพุทธบริษัท

แล้วก็[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]เปรต คือความหิว[/FONT]นี้ มันรู้ว่า มันไม่มีอะไรที่จะต้องหิว ถ้าต้องการอะไร ก็ไม่ต้องหิว ไม่ต้องหวัง ทำไปด้วยสติปัญญา [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ทำทุกอย่างด้วยสติปัญญา อย่าทำด้วยความหวัง นั่นแหละเป็นเคล็ดที่สำคัญอย่างยิ่ง [/FONT]ขอทุกคนช่วยกำหนดจดจำใส่ใจไว้ว่า [FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]อย่าทำด้วยความหวัง อย่าทำด้วยความหิว จงทำด้วยสติปัญญาเท่านั้นเอง [/FONT]ทำไปพราง สนุกไปพลาง ไม่ต้องหิว ไม่ต้องหวังต่อผลสำเร็จ นี่ศิลปะแห่งการขจัดเสียซึ่งความเป็นเปรต ให้มันหมดสิ้นไป มันจะได้งดงาม

ทีนี้ สำหรับ[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]ความขลาด[/FONT]นั้น ถ้าความรู้เรื่องตัวตนมันไม่พอ มันจะยึดถือตัวตนของตนมากเกินไป มันก็กลัวไปหมดทุกอย่าง ของเล็กนิดเดียวมันก็มากลัวได้มากมายเป็นเรื่องใหญ่โต แสดงความขลาดออกมาให้คนอื่นหัวเราะเยาะ แต่ถ้าเรารู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรถูก อะไรผิด อะไรควร อะไรไม่ควร รู้ว่าตัวตนเป็นเรื่องของความยึดถืออย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ขลาดเป็นแน่ ก็จะดำรงตัวอยู่ได้ในลักษณะที่พอดี คือไม่ต้องขลาด
ฉะนั้นเราก็ยังคง[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]มีความงาม เพราะว่าไม่ตกลงในอบาย [/FONT]ไม่อยู่ในอบาย ไม่มีลักษณะแห่งอบายเข้ามาเกี่ยวข้อง เราจึงมีความงาม มีสติในการที่จะเว้นเสียได้จากอบายทั้งปวง ก็เรียกว่ามีความงามในการละเสียได้ซึ่งอบาย
[FONT=DilleniaUPC,DilleniaUPC]อบาย ๔ อย่างนี้ไม่มีแล้ว ความเสื่อมแห่งการเป็นมนุษย์ก็ไม่มี [/FONT]​

แล้วความเสื่อมแห่งทรัพย์สมบัติจะมีได้อย่างไร เพราะมันทำสิ่งที่ใหญ่กว่า สำคัญกว่า ถูกต้องเสียแล้วเรื่องเล็ก ๆ น้อย ก็ไม่มีทางที่จะผิดพลาดได้

[FONT=DSU_PreeCha,DSU_PreeCha]ที่มา:ของหนังสือศิลปะ[/FONT][FONT=DSU_PreeCha,DSU_PreeCha]...[/FONT][FONT=DSU_PreeCha,DSU_PreeCha]แห่งการใช้สติในทุกกรณี [/FONT]
[FONT=DSU_PreeCha,DSU_PreeCha]พุทธทาสภิกขุ[/FONT]​

 

การทำความดีเป็นเครื่องช่วยไม่ให้ตกต่ำ